(Na scenę wychodzi dziecko z flagą Polski, staje na środku, obok umieszczony jest wizerunek orła )

Tu gdzie jest dom i twój i mój,

Tu gdzie są lasy i rzeki nasze,

Tu, gdzie się rodził ojciec i matka, gdzie biały orzeł na sztandarze.

Gdzie dom poety w Czarnolesie,

Gdzie nurtem śpiewnym płynie Wisła,

Tu biały sad, tu czarny węgiel,

Tu wszędzie Polska, tu Ojczyzna.

A jak ciebie kto zapyta: Ktoś ty taki, skąd ty rodem?

Mów żeś z tego łanu żyta, żeś z tych łąk co pachną miodem.

Mów, że jesteś z takiej chaty, co Piastowską była, żeś z tej ziemi, której kwiaty, gorzka rosa wykarmiła.

Pieśń „Rota”

Dzisiaj wielka jest rocznica – jedenasty listopada!

Tym co zmarli za Ojczyznę hołd wdzięczności Polska składa.

Im to bowiem zawdzięczamy, wolność – polską mowę w szkole,

To, że tylko z kart historii poznajemy dziś niewolę.

(dziecko podchodzi do krzyża umieszczonego w dekoracji i stawia znicz)

Wszyscy: Jeszcze Polska nie zginęła póki my żyjemy.

Dziecko:

Broniliśmy Polski już od czasów Mieszka, trzeba było walczyć, by tu można mieszkać.

Bolesław Chrobry, tym mianem przezwany, pierwszy król Polski ukoronowany.

Pan śmiały, czujny i wszystkie swe rzeczy,

Zwłaszcza rycerskie miał na pilnej pieczy.

Toczyliśmy boje, uparte i twarde, lecz zwyciężyliśmy tak jak pod Grunwaldem.

Pieśń Bogurodzica

Dziecko:

Trzeba było stale stać na Polski straży, napadli na nas Niemcy i Tatarzy.

Tatarzy i Turcy inni wrogowie, ginęli w obronie najlepsi synowie.

Dziecko:

Tyle kiedyś Szwedów tu do nas przybyło,

Że Polaków prawie już widać nie było…

Wielki Potop ludzki na nasz kraj się zwalił!

Ale pan Czarniecki Ojczyznę ocalił.

( na scenę dziecko przynosi obraz Matki Bożej Częstochowskiej, stawia obok krzyża)

Narrator :

Polska husaria odniosła zwycięstwa w walkach z najeźdźcą podczas potopu szwedzkiego.

( dziecko trzymając monstrancję przechodzi po scenie)

Zaledwie Polacy Szwedów przepędzili, już Turcy Europie znowu zagrozili.

I naszej Ojczyźnie! Lecz król Jan Sobieski, rozbił pod Wiedniem z husarzem zwycięskim.

Wielkim przyjacielem w zwycięstwach i klęskach była żołnierzowi wojskowa piosenka.

Piosenka Wojenko, wojenko..

Narrator:

Trzej sąsiedzi się zmówili i Polskę podzielili.

( na scenę wychodzi 3 dzieci w szarfach z napisem Niemcy, Prusy ,Austria podchodzą do dziecka –Polska krępuja łańcuchami, zdzierają flagę)

Wezwał nas do boju Tadeusz Kościuszko!

Dziecko:

Pobiegliśmy razem jakąś polną dróżką,

Potem były krzewy, wzgórza i Moskale. Kościuszko biegł obok w bitewnym zapale.

Wskazał nam armaty…A nasze kosice, zdobyły te dzieła!

Wszyscy : Wiwat Racławice!

Była tu niewola, ale z ziemi włoskiej

Zbierało się wojsko przy wodzu Dąbrowskim.

Śniła im się Polska, wolna, odrodzona!

Śnił się biały orzeł i jego korona.

Dzieci śpiewają

Przejdziem Wisłę , przejdziem wartę, będziem Polakami

Dał nam przykład Bonaparte, jak zwyciężać mamy.

Dziecko:

Przeminęło wiele lat nadziei i marzeń,

Nasze dzieje rosły pośród smutnych zdarzeń.

Było wiele powstań, wiele klęsk, żałoby…

Lecz wciąż brzmiał mazurek Pieśni Narodowej.

Listopad lub styczeń, wciąż biało-czerwony.

Walczył , by nasz orzeł, trwał w blasku korony.

Dziecko:

To Piłsudski ruszył w pole a za nim wojska nasze.

Wodzu, wodzu miły, przywódź świętej sprawie

I każ trąbić trębaczowi, gdy staniemy w Warszawie.

Półtora wieku marzeń o wolnej Polsce

Taką wielką prawdę przypomniał Marszałek Piłsudski.

A jednak marzenia mogą się spełnić.

Chociaż Polacy czekali na to 123 lata.

Narrator:

Takie zielone mundury włożyli żołnierz

Kiedy po I wojnie światowej w roku 1918

Polska odzyskała niepodległość.

( dwoje dzieci z szarfami Bóg, wolność rozpętują Polskę, a kolejne dziecko przywiesza napis 1918)

Pieśń – Legiony to…

Narrator:

Ojczyzna wolna, znowu wolna! Tak bije serce, huczą skronie!

A biały Orzeł w wieńcu kwiatów przyleciał, by Go ująć w dłonie.

Dziecko:

Musimy po Bogu dochować wierności przede wszystkim naszej Ojczyźnie i narodowej kulturze polskiej. Będziemy kochali wszystkich ludzi na świecie, ale w porządku miłości. Po Bogu więc miłość należy się przede wszystkim Ojczyźnie, mowie, dziejom i kulturze, kulturze której wyrastamy na polskiej ziemi.

Dziecko:

Panie, spraw, by Polska była matką dla wszystkich swoich dzieci.

Dziecko:

By Polska stała się opiekunka świętości ogniska domowego.

Dziecko:

By Polska wychowała swoją młodzież w duchu szczytnych tradycji Narodu i tysiącletniej kultury chrześcijańskiej.

Dziecko:

By Polska rozdzieliła chleb wszystkim swoim dzieciom tak, by w jej granicach nie było głodnych ani bezdomnych.

Muzyka polonez

Scenariusz opracowała s. Irena Konopka na podstawie scenariusza Ewy Sidorczuk.

Scenariusz opracowany przez s. Irenę Konopka – katechetka ze Szkoły Podstawowej Nr 2 w Trzciance