URUZ
archetypy
arturiańskie:
zasada
in - wszystko mija. Ostrzeżenie Marlina: 'i kłopoty twoje sie
skończą ukoronowane chwałą, i chwała twoja skończy sie
kłopotami...'
pierwiastek
in, niszczący /lub pozwalający na to, by cos zostało zniszczone/
ze względu na stworzenie nowego.
znaczenie
magiczne:
runa
zmian, nowych poczatków.Stare umiera, rodzi sie nowe. Nowe
okolicznosci w zyciu człowieka, zwiekszenie siły fizycznej,
wzmocnienie stanu zdrowotnego.Przebicie sie ku lepszemu. Wzmacnia
ducha, dodaje sił mężczyznom, a kobietom - uwodzicielskości.
Budzi w człowieku uczucia wyższe.
Korzysta
się z niej wtedy, kiedy chce sie zdobyć bądź przywrócić miłość
lub przyjaźń.
/Magia
i mantyka run/
Uruz
symbolizuje pradawnego tura, prawdziwa wiązkę energii.
Siła
FEHU rozchodzi się w przestrzeni a URUZ ją wiąże i nadaje
kształt.
Uruz
łączy nas z popędami, moca wewnętrzna i siłą ziemi. Jesli masz
skłonnosci do bujania w obłokach, korzystaj z uruz by zostać
jednak na ziemi.
Uruz
uzycza sił młodzieńczych i powoduje powrót do zdrowia
fizycznego.
Jest
runą uzdrowicieli.
Krążąca
w nas krew jest symbolem mocy uruz.
/I.Warneck/
Uruz
Uruz
- Tur, Mżawka, Żużel
Staroangielski
- Ur
Tur
to mądre zwierzę,
ze
wspaniałymi rogami.
Silny
nimi w walce.
O
łowcy z wrzosowisk, to cudowne zwierzę.
Staronordycki
- Ur
Żużel
z kiepskiego jest żelaza;
Reny
często biegają na silnym mrozie.
Staroislandzki
- Ur
Mżawka
jest płaczem chmur
I
marznąc w lód się zamienia
I
nienawidzą jej pasterze.
Ulewny
Deszcz. Władca.
Informacje
Ogólne
Opis
tej runy w poemacie staroangielskim kładzie nacisk na wspaniałość
tura i walkę, odwagę... Z opisów z czasów Juliusza Cezara wiemy
iż młodzi Germanie zwykli polować na tury aby udowodnić, iż są
godni wejść w wiek męski. Jako trofeum przynosili ich wspaniałe
rogi. Te ostatnie, często zdobione srebrem, służyły następnie
jako naczynia do picia. Tury żyły na terenie Polski aż do XVII w.,
przy czym od XV w. prawo do polowań na nie mieli tylko książęta.
(Dla porównania tur zniknął z terenu Francji w okolicach X w., a z
terenu Niemiec w okolicach XII w.) Prawdopodobnie był przodkiem
niektórych dużych ras bydła domowego. Jego rogi dochodziły do 80
cm długości. Mżawka ze staroislandzkiego poematu, zwłaszcza
marznąca, jest zaś jednym z najtrudniejszych typów pogody, jaki
znam z wędrówek — wciska się wszędzie i nie ma przed nią
ochrony. Dla rolników i pasterzy może być prawdziwym
przekleństwem, zwłaszcza w północnym klimacie, gdzie słońce
słabiej grzeje, bo zamoczone zboże lub siano dla bydła gnije i nie
nadaje się już do użytku. Oznacza to straty, a także klepanie
biedy na przednówku. Żużel w staronorweskim poemacie jest ubocznym
produktem prymitywnego wytopu żelaza. Bardzo trudno było go od
niego oddzielić a im mniej go zostawało, tym żelazo było lepszej
jakości. W ówczesnych warunkach robiono to na drodze wielokrotnego
przetapiania i przekuwania. Wytop w prymitywnych dymarkach powodował
iż żużel osiadał na dnie — w części dymarki zagłębionej w
ziemi. Po wytopie dymarka była niszczona a jej pozostałości, wraz
z żużlem, zostawiane w miejscu wytopu. Renifery dla ludów północy
ideologicznie mogły być bliskie turom z bardziej umiarkowanego
klimatu. Częściowo udomowione, pozostały też jako dzikie
zwierzęta, silne i wytrwałe na trudne warunki pogodowe.
Podsumowując, wspólną wartością dla każdego z tych poematów
jest wytrwałość i siła — osadzona głęboko w naturze, nawet w
wypadku rudy żelaza, z której pozbywamy się zanieczyszczeń. Każdy
z tych poematów odnosi się też do władcy — czy jest to tur, pan
lasów, czy ren, tundrą władający czy też deszcz, okrutnie
rządzący plonami z islandzkiego poematu.
/by
Szerszen/
ĆWICZENIE:
Uzdrawiająca woda
Napełnij
szklankę woda źródlaną /nie mineralną/, palcem wskazujacym
prawej reki narysuj rune uruz powyżej lustra wody. Intonuj przy tym
uruz /nie jest konieczne/. Weź naczynie do reki i wyobrax sobie jak
energia uruz przechodzi z twojej reki do wody. Przekazuj energię tak
długo, jak uważasz za stosowne. Potem wypij wodę małymi łyczkami.
Niech cię nie zdziwi smak żelaza - uruz jest sciśle związana z
zelazem.