"Kto
zamierza studiować te [formy duszy], ten musi najpierw odkryć
istotę każdej z nich, a dopiero potem badać w ten sam sposób ich
właściwości i inne tym podobne rzeczy. Ale jeśli ma określić
istotę każdej z nich, na przykład duszy rozumnej lub zmysłowej
lub wreszcie wegetatywnej, musi jeszcze wprzód powiedzieć, co to
jest myślenie lub postrzeżenie, bo działanie i funkcje
wyprzedzają władze w porządku poznania. Ale jeśli to prawda, to
jeszcze wcześniej od nich należy rozpatrzyć ich odnośne
przedmioty. Dla tej właśnie racji trzeba by od nich rozpocząć
nasze badania; a więc od pokarmu, od przedmiotu podpadającego pod
zmysły, od przedmiotu myśli" (s. 44-45).
Arystoteles,
"O duszy", Warszawa, 1972, PWN.
The
third person data psychology
Tutaj
kluczem
do zrozumienia człowieka są procesy
czy też struktury bezpośrednio niedostępne
świadomości,
a zatem znajdujące się (podobnie jak w nurcie nieświadomościowym)
poza
fenomenologicznym polem jednostki.
Jednak
nie są
one już rozumiane
jako psychiczne - w klasycznym sensie.
W
nurcie tym takie pojęcia, jak „psychika”,
„psychiczność”, „umysł”, „mentalny”, „świadomość”,
„inteligencja”
- zostały albo przedefiniowane
(w stosunku do ich klasycznego, pierwszoosobowego sensu), albo
całkowicie z nich rezygnowano.
W
miejsce tych klasycznych pojęć pojawiły się: „odruchy”,
„nawyki”, „zachowania”, „bodźce”, „reakcje”,
„procesy nerwowe”, „budowa ciała”.
Człowiek,
jako obiekt badania, zostaje ujęty przedmiotowo, z
perspektywy zewnętrznego obserwatora,
jak w naukach przyrodniczych.
Zanim
jednak do tego doszło, myśl psychologiczna musiała przejść
długą drogę.
W
myśl najwcześniejszych - mitologicznych
i religijnych
- wersji tego poglądu, na los człowieka (także na jego
postępowanie) decydująco (zwykle fatalistycznie) wpływają
czynniki zewnętrzne i pozapodmiotowe:
heimarmene,
Nemezis, przeznaczenie, ananke,
fatum, mojra, koło fortuny, konstelacja planet w chwili narodzin,
układ linii na dłoni (chiromancja).
Galen
- z racji swego autorytetu utrwalił
system Hipokratesa
i spowodował, iż był on w użyciu przez kilkanaście stuleci.
Ulegał
tylko nieznacznym modyfikacjom.
Fizjo(g)nomika
Mówi
się o: "wąskich ustach jędzy" "wysokim czole
myśliciela" "pogodzie ducha cechującej grubasa"
"silnym zarysie szczęki znamionującym upór i silną wolę"
"neurotycznych rysach twarzy" "miękkich wargach
hedonisty".
Giambattista
della Porta (1538-1615) Charles Le Brun (1619-1690)
Johann
Kaspar Lavater: Physiognomische
Fragmente zur Beförderung der Menschenkenntnis und Menschenliebe
(1775-1778)
Od
Hipokratesa do fizjonomiki
Franz
Joseph Gall (1758-1828)
Kontrowersja:
wąska versus
szeroka lokalizacja funkcji w układzie nerwowym
Kranioskopia
(frenologia): niezbyt dobrze udokumentowane, proto-naukowe
idee wąskolokalizacyjne.
System
Galla oparty był na kilku prostych ideach:
the
brain is the organ of the mind.
the
brain is not a single functional entity but a collection
of organs
representing the propensities,
sentiments and faculties.
these
functions are located in specific parts of the brain.
other
things being equal, the
size of each organ is indicative of its power.
the
shape and size of the cranium
reflects the shape and size of the underlying organs and is thus
indicative
of the individual's mental faculties.
Gdyby
kiedyś systemat Galla wydoskonalono i gdyby pomacawszy głowę
powiedzieć można było człowiekowi: „Będziesz tym, a nie
innym”, to ludzie nie tłukliby się po tej ziemi – i nie
wałęsali się jak ślepi... A wszakże ja tyle mam guzów, że sam
Gall może by nie odgadł, czy ja pisać wiersze, czy kraść
będę...
Juliusz
Słowacki, list do matki, wrzesień 1833, t. I, s. 211.
„Urodzeni
mordercy”
Lombroso
łączyłpodejście
fizjonomiczne i konstytucjonalne.
Od
1870 roku studiował charaktery i antropologię więźniów zarówno
za ich życia, jak i po śmierci.
Stwierdził,
iż kryminaliści posiadają wyróżniające cechy fizyczne:
Pochyłe
(„cofnięte”) czoła.
Zbyt
małe lub zbyt duże głowy.
Krótkie
nogi.
Opadające
ramiona
Płaskostopie.
Inne
cechy:
Ogromne
szczęki.
Silne,
zwierzęce („psie”) zęby.
Szerokie
barki.
Co
sugeruje, iż
zachowania kryminalne można zinterpretować jako „atawizmy”:
Opóźnienie
procesów biologiczno-rozwojowych.
Obecność
fizycznych cech z okresu zanim w pełni wykształciły się „ludzkie
cechy”.
Zarówno
biologiczne, jak i moralne „wycofanie” na wcześniejszy,
przedludzki etap ewolucji/rozwoju.
Te
fizyczne cechy to swego rodzaju atawistyczne
naznaczenie (atavistic
stigmata).
Lombroso
wyróżniał charakterystyczne kategorie:
Urodzeni
przestępcy
(którzy posiadają jakikolwiek stygmat – stanowią 33% wszystkich
kryminalistów).
Urodzone
przestępczynie
prostytutki.
Obłąkani
przestępcy
(podłożem zachowań kryminalnych jest zwyrodnienie mózgu –
zmiany w ukłądzie nerwowym).
Kryminaloidzi
(nie podpadający pod pozostałe kategorie).
Naturalizacja umysłu
Ernst
Kretschmer – typologia konstytucjonalna
Istnieje
zależność między "wyglądem", "budową ciała",
"cechami poszczególnych narządów" - a "temperamentem",
"charakterem", "osobowością".
Jednym
z najciekawszych rzeczników takiego podejścia był Kretschmer,
psychiatra, neurofizjolog (Budowa
ciała i charakter
- ponad 20 wydań - Ludzie
genialni).
Główne
założenia: szpital psychiatryczny jest miniaturą społeczeństwa;
między
"normą" a "chorobą psychiczną" - nie ma
różnicy jakościowej.
Można
wiele dowiedzieć się o osobowości i charakterze człowieka w
ogóle, studiując przypadki patologiczne.
Jest
to nawet o tyle lepsza droga, że "choroba"
nasila pewne cechy, które mogłyby być w „stanie zdrowia"
niedostrzegalne.
Zawartość:
Można
wykazać związek między typem budowy ciała, a rodzajem choroby
psychicznej.
Na
określone choroby zapadają ludzie o określonej budowie ciała.
na
schizofernię: osobnicy atletyczni i asteniczni.
na cyklofrenię: osobnicy
pykniczni.
Schizofrenia
Objawy
osiowe, cztery rodzaje:
rozszczepienie
jaźni,
otępienie
uczuciowe,
autyzm,
ambiwalencja,
ambisentencja,
ambitendencja,
sałata
słowna.
Cyklofernia
Naprzemienność
fazy "maniakalnej" i "depresyjnej".
Ściślejszy
związek ze światem oraz przystawanie emocjonalne do innych.
Większa
„płytkość” wszystkich poszczególnych objawów.
Cztery
typy budowy ciała:
a.
asteniczny
b.
atletyczny
c.
pykniczny i
d.
dysplastyczny
Trzy
typy charakteru:
a.
schizoidalny zwykły
b.
schizoidalny wiskotyczny
c.
cykloidalny
William Sheldon - typologia
Genetyka zachowania
Wydaje
się, że we współczesnej psychologii tradycję tę kontynuuje
„genetyka zachowania”.
W
jednym z najbardziej wpływowych czasopism psychologicznych, artykuł
otwierający pierwszy numer 2001 roku nosił tytuł „DNA”.