Ściąga z prawa gospodarczego Mitura poprawiona moja sk rócona wersja


  1. Przedmiot i zakres prawa gospodarczego.

Prawo gospodarcze (zwane także handlowym) obejmuje swoim zakresem zespół norm regulujących status prawny przedsiębiorców oraz stosunki prawne z ich udziałem związane a prowadzoną przez nich działalnością.


  1. Rodzaje źródeł prawa ze względu na przynależność do podstawowych gałęzi prawa.


  1. Rola wzorców umownych w regulowaniu obrotu gospodarczego

Wolność zawierania umów i czytania ich treści.

Np. Elektrownia dostarcza energie, jeżeli posiada regulamin, przepisy to musimy ich przestrzegać.


  1. Kolizja – gdy jedna norma nakazuje cos co druga nam zakazuje. Ustawa poźniejsza uchyla wcześniejszą. Ustawa szczególna ma pierwszeństwo przed ogólną.


  1. Podmioty prawa gospodarczego i ich rodzaje

Normy prawa gospodarczego dotyczą w szczególności powstawania, łączenia, podziału i likwidacji przedsiębiorstw, ich struktury organizacyjnej, organów władzy, osób uprawnionych do działania w ich imieniu, nazwy przedsiębiorstwa, statutu, rejestru, majątku, typowych w ich stosunkach gospodarczych umów, specyficznych warunków obrotu gospodarczego, znaków towarowych, wzorów użytkowych i innych właściwych dla wymienionych podmiotów zagadnień.

Rodzaje:

Pojęcie firmy i zasady prawa firmowego.

Firma jest to nazwa, pod jaką osoba fizyczna albo osoba prawna prowadzi przedsiębiorstwo lub działalność gospodarczą. Przepisy ogólne dotyczące firmy zawierają się w Kodeksie Cywilnym Art. 43 z indeksem od 1 do 10. Firma przynależy przedsiębiorcy i wymaga ujawnienia w Krajowym Rejestrze Sądowym. Firma składa się z: rdzenia, dodatków (obligatoryjnych i fakultatywnych).

Firma podlega ochronie. Środki ochrony:

ZASADY PRAWA FIRMOWEGO

Przepisy Kodeksu cywilnego zawierają szereg zasad prawa firmowego, których przedsiębiorcy powinni przestrzegać, obierając i następnie używając obranej firmy. Są to: zasada prawdziwości firmy (firma nie może wprowadzać w błąd, m.in. co do osoby przedsiębiorcy, jego działalności i innych cech), zasada wyłączności firmy (firma powinna dostatecznie odróżniać się od firm innych przedsiębiorców działających na tym samym rynku), zasada ciągłości firmy (polegająca w skrócie na tym, że pomimo pewnych zmian dotyczących przedsiębiorcy, które wymagałyby zmiany firmy, zgodnie z wcześniej sygnalizowaną zasadą prawdziwości, przedsiębiorca ma jednak prawo zachować dotychczasową firmę, ewentualnie z pewnymi modyfikacjami, i korzystać z renomy, jaka wiąże się z dotychczasowym brzmieniem tej firmy) oraz zasada jedności firmy (oznaczająca, że każdy przedsiębiorca może mieć tylko jedną firmę, bez względu na to, czy prowadzi przedsiębiorstwo jednozakładowe, czy też działa również poprzez oddziały).


  1. Pojęcie i znaczenie rejestru sądowego.

Krajowy Rejestr Sądowy został utworzony ustawą o KRS. Obecnie obowiązuje ustawa z 20.08.19997 z późniejszymi zmianami. Do rejestru wpisują się przedsiębiorcy przed podjęciem działalności gospodarczej. Wyjątkiem jest spółka kapitałowa, która może podjąć działalność przed uzyskaniem wpisu do rejestru przedsiębiorców.

Rejestr jest jawny, każdy ma prawo dostępu do niego oraz ma prawo otrzymywać poświadczone odpisy, wyciągi i zaświadczenia o danych zawartych w KRS. Rejestr prowadzony jest w systemie informatycznym przez sądy rejonowe zwane rejestrowymi


  1. Do jakich przedsiębiorców stosuje się ustawę o KRS.

Ustawę o KRS stosuje się do przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni , jednostek badawczo- rozwojowych, spółek kapitałowych, spółek komandytowo- akcyjnych, spółki jawnej i spółki partnerskiej, przedsiębiorstw zagranicznych i ich oddziałów, towarzystw ubezp. Społ. oraz osób fizycznych.

Aby spółka cywilna stała się spółką jawną, każdy ze wspólników musi zgłosić to do rejestru . Spółka zzo lub akcyjna w organizacji po wpisaniu do rejestru uzyskują osobowość prawną


  1. Z jakich trzech części składa się KRS.


  1. Pełnomocnictwo i jego rodzaje.

Pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Innymi słowy, każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Można wyodrębnić różne rodzaje pełnomocnictw:
1. pełnomocnictwo ogólne
2. pełnomocnictwo szczególne
3. pełnomocnictwo rodzajowe
4. pełnomocnictwo domniemane
5. reprezentacja wzajemna małżonków
6. prokura
7. pełnomocnictwo w administracji


  1. Pojęcie prokury i zakres umocowania

Prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Nie można ograniczyć prokury ze skutkiem wobec osób trzecich, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Prokura powinna być udzielona na piśmie.  Prokurentem może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Prokura może być udzielona kilku osobom łącznie lub oddzielnie


  1. Pojęcie działalności gospodarczej i przedsiębiorcy.

Działalność gospodarcza to zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Nie stosuje się do dział wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego oraz tzw. usług agroturyst. Przedsiębiorca – os fiz, prawna i jednostka organizacyjna nie będąca osobą prawną, której ustwa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gosp. A także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności.


  1. Swoboda podejmowania działalności gospodarczej i jej ograniczenia.

Zasada wolności gospodarczej i wolnej konkurencji ma walor konstytucyjny (art. 20 Konstytucji Rzeczypospolitej) i oznacza, że prowadzenie działalności gospodarczej jest wolne i dozwolone każdemu. Zgodnie z tą zasadą każdemu przysługuje:

  1. swoboda co do prowadzenia lub nie prowadzenia działalności gospodarczej;

  2. swoboda wyboru formy w jakiej działalność będzie prowadzona;

  3. swoboda co do dziedziny w jakiej działalność gospodarcza będzie prowadzona


  1. Koncesjonowanie działalności gospodarczej.

W niektórych przypadkach podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej może dodatkowo wiązać się z obowiązkiem uzyskania koncesji. W takim przypadku informację o udzieleniu, zmianie lub cofnięciu koncesji wpisuje się do ewidencji w odpowiednim organie ewidencyjnym. Uzyskanie koncesji wymaga wykonywanie dział gosp w zakresie:

Zwykle udzielenia, zmiany i cofnięcia koncesji dokonuje minister właściwy ze względu na przedmiot działalności wynmagajacej koncesji.

Koncesji udziela się na czas oznaczony od 5 do 50 lat, chyba, że przedsiębiorca wnioskuje na krótszy czas.

Informację o koncesji do organu ewidencyjnego przesyła organ koncesyjny


  1. Pojęcie i rodzaje spółek handlowych.

Spółki handlowe to: osobowe( jawna, partnerska, komandytowa, komandytowo- akcyjna) oraz kapitałowe ( z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjna). Podstawą prawna ich działalności jest prawo działalności gospodarczej. Regulacje prawne dotyczące ich działalności zawiera Kodeks Spółek handlowych.

Spółki osobowe, iż mogą ona we własnym imieniu nabywać prawa, zaciągać zobowiązania Posiadają zdolność procesową. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Odpowiedzialność ponoszą wspólnicy.

Spółki kapitałowe posiadają osobowość prawną, a za swoje zobowiązania odpowiadają własnym majątkiem. Odpowiedzialność osobista wspólników jest wyłączona. W spółkach kapitałowych prowadzenie spraw spółki należy do zarządu; reprezentacja należy do zgromadzenia wspólników; kontrola działalności do rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej.


  1. Czym różni się spółka jawna od cywilnej.

Spółka jawna jest osobową spółką handlową i praktycznie stanowi odpowiednik spółki cywilnej.

Jawna: Zdolnośc prawna – ułomna osoba prawna, obowiązkowy wpis do KRS, wieksze zaufanie, lojalnośc i więzi między wspólnikami, konsekwencje: nie mozan powierzyć spraw osobom 3-cim z wyłaczeniem wspólników, nie można prawoadzić działalnościu konkurencyjnej, każdy wspólnik może żądać rozwiązania przez sąd

Każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem przepisu, który mówi, że wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika.

Główna różnica to subsydiarna odpowiedzialność wspólnika i obowiązek ujawnienia w nazwie co najmniej nazwiska (firmy) jednego ze wspólników.


  1. Istota spółki partnerskiej.

Spółka partnerska to spółka osobowa utworzona przez wspólników w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo lub własną firmę. Spółka może być zawiązana w celu wykonywania 1 lub wiecej zawodów. Partnerami w tej spółce mogą być wyłącznie osoby fizyczne, uprawnione do wykonywania wolnych zawodów np. adwokata, aptekarza, architekta. Umowa spółki part. Powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Podczas zgłoszenia należy dołączyć dokumenty potwierdzające uprawnienia parnerów.


  1. Ustrój prawny spółki komandytowej.

Spółka komandytowa jest spółką osobową w której wspólnicy spółki mają na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą. Pozwala prowadzić działalność w szerokim zakresie i dowolnym rozmiarze dając wspólnikom bardzo dużą swobodę w kształtowaniu odpowiedzialności za sprawy spółki i jej zobowiązania. Ponieważ w prosty sposób umożliwia wyłączenie odpowiedzialności części wspólników (komandytariuszy) za zobowiązania spółki, jest świetną formą pozyskiwania kapitału do przedsięwzięć.


  1. Spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka komandytowo-akcyjna jest spółką mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą. Wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (jest to komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem. Konsekwencją występowania obok siebie tych dwóch podmiotów - komplementariusza i akcjonariusza - jest posiłkowe stosowanie przepisów dotyczących spółki komandytowej (w zakresie stosunku prawnego komplementariuszy zarówno między sobą, wobec wszystkich akcjonariuszy, jak i wobec osób trzecich, a także do wkładów tychże wspólników do spółki, z wyłączeniem wkładów na kapitał zakładowy) oraz spółki akcyjnej (np. przepisy dotyczące kapitału zakładowego, wkładów akcjonariuszy, akcji, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia).


  1. Istota spółki z o.o.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką kapitałową. Do jej powstania wymagane jest sporządzenie aktu założycielskiego spółki w formie aktu notarialnego, wniesienie przez wspólników wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego, powołanie zarządu i wpis do rejestru.

Wspólnicy mają wiele praw między innymi: prawo do wynagrodzenia za dostarczone spółce świadczenia niepieniężne, uczestnictwa i głosu na zgromadzeniu wspólników, zaskarżania uchwał, kontroli, uczestnictwa w podziale zlikwidowanego majątku spółki, zwrotu wpłat na udział w razie redukcji kapitału zakładowego, umorzenia udziałów kosztem obniżenia kapitału zakładowego;

Możliwe jest wypłacenie zaliczki na poczet dywidendy, jeżeli jej sprawozdanie finansowe za ostatni rok obrotowy wykazuje zysk. Zaliczka stanowić może najwyżej połowę zysku osiągniętego od końca ostatniego roku obrotowego, powiększonego o nie wypłacone zyski z poprzednich lat obrotowych oraz pomniejszonego o straty z lat poprzednich i kwoty obowiązkowych kapitałów rezerwowych utworzonych zgodnie z ustawą lub umową spółki.


  1. Istota spółki akcyjnej.

Spółka akcyjna jest typową spółką kapitałową. Do jej powstania potrzebne jest:

- zawiązanie spółki, w tym podpisanie statutu przez założycieli. Statut spółki powinien mieć formę aktu notarialnego, a osoby go podpisujące stają się założycielami spółki. Statut musi określać m.in.: firmę i siedzibę spółki, przedmiot działalności, czas trwania - jeśli jest oznaczony, wysokość kapitału zakładowego, wartość nominalną akcji, warunki i sposób ich umorzenia, a także rodzaj i ich liczbę.

Wpis do rejestru sądowego w przypadku spółki akcyjnej ma charakter obligatoryjny.

Z chwilą wpisu spółka akcyjna w organizacji (jest to spółka powstała z momentem jej zawiązania) staje się spółką akcyjną i uzyskuje osobowość prawną.

Cel spółki może mieć zarówno gospodarczy jak i niegospodarczy charakter. Zawiązanie spółki następuje z chwilą objęcia wszystkich akcji

Spółka akcyjna może działać tylko przez swoje organy: walne zgromadzenie, zarząd oraz radę nadzorczą.


  1. Cechy spółek osobowych i ich rodzaje.

Spółkami osobowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa oraz spółka komandytowo -akcyjna. Są opisane w kodeksie spółek handlowych

Cechą charakterystyczną spółek osobowych jest to, iż mogą ona we własnym imieniu nabywać prawa (w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe), zaciągać zobowiązania, a także pozywać i być pozywanymi (zdolność procesowa). Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Co do zasady, zmiana postanowień jej umowy wymaga zgody wszystkich wspólników. O przeniesieniu na inną osobę ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki przesądza umowa spółki. Przeniesienie takie wymaga ponadto pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, ale umowa spółki może przyjąć inne rozwiązanie. Jeśli nastąpi takie przeniesienie, to za zobowiązania wspólnika, który z niej wystąpił, odpowiada on solidarnie ze wspólnikiem przystępującym do spółki..


  1. Cechy spółek kapitałowych i ich rodzaje.

Spółki kapitałowe to drugi, oprócz spółek osobowych, rodzaj spółek handlowych. Sam podział na spółki osobowe i kapitałowe opiera się na podstawach ich istnienia i funkcjonowania. Spółki kapitałowe opierają się przede wszystkim na substracie rzeczowym. Posiadają osobowość prawną, a za swoje zobowiązania odpowiadają własnym majątkiem. Za zobowiązania społki kapitałowej odpowiadają solidarnie spółka i osoby, które działały w jej imieniu.. W spółkach kapitałowych prowadzenie spraw spółki należy do zarządu; reprezentacja należy do zgromadzenia wspólników; kontrola działalności do rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej. Kodeks spółek handlowych przewiduje dwie formy spółek kapitałowych: spółkę akcyjną i spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością


  1. Status prawny spółek osobowych jako tzw. Ułomnych osób prawnych.

Mogą powstawać bez majątku, co odróżnia je od osób prawnych (które do swojego powstania muszą mieć majątek), mają atrybuty prawne: zdolność prawna i zdolność do czynności prawnej, ale nie posiadają osobowości prawnej.

Ułomne osoby prawne: handlowe spółki osobowe (np. jawne, partnerskie, komandytowe)

wspólnoty mieszkaniowe (status przedsiębiorcy mają wtedy, gdy prowadzą działalność gospodarczą)


  1. Pojęcie i znaczenie umów gospodarczych.

Umowa jest zgodnym oświadczeniem woli dwóch podmiotów prawa, zmierzającym do ustanowienia, zmiany lub zniesienia wzajemnych praw i obowiązków o charakterze majątkowym. Umowa dochodzi do skutku przez świadome działanie podmiotów prawa, złożenie oświadczeń woli w sposób celowy, z zamiarem wywołania skutków majątkowo- prawnych.

Umowa jest jednym ze źródeł zobowiązań. Umowa rodzi zobowiązanie. Duże znaczenie umów w działalności gospodarczej wynika stąd, iż stanowią one czynnik organizujący proces wymiany dóbr i świadczenia usług materialnych.

Wśród umów zobowiązaniowych wyróżnić można krąg umów gospodarczych. Termin ,,umowa gospodarcza” nie jest terminem prawnym, nie występuje w przepisach prawnych. Tym mianem zwykło się jednak określać w języku prawniczym te umowy, które są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W kręgu umów gospodarczych mieszczą się więc na przykład: umowa sprzedaży, umowa najmu, umowa o dzieło, umowa komisu, umowa o roboty budowlane.

  1. Rodzaje umów gospodarczych.

Z uwagi na to, że umowy gospodarcze są umowami cywilno-prawnymi stosowane są klasyfikacje przynależne nauce prawa cywilnego. Wyróżnić można umowy: konsensualne i realne, zobowiązujące i rozporządzające, odpłatne i nieodpłatne, kauzalne i abstrakcyjne.
Jeżeli podstawą klasyfikacji jest obowiązek zawierania umów, to umowy można podzielić na: dobrowolne i obligatoryjne. Podstawowym, powszechnie stosowanym rodzajem umów są umowy dobrowolne. W obrocie gospodarczym obowiązuje zasada swobody umów, która pozostaje w ścisłym związku z podstawową zasadą prawa cywilnego jaką jest zasada autonomii woli stron. Postanowienia przepisów art.353 kodeksu cywilnego stanowią: "Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego". Zasada ta przejawia się w swobodzie podejmowania decyzji co do zawarcia umowy, wyboru kontrahentów, ustalania jej treści a także dokonywania zmiany treści umowy i jej rozwiązaniaUmowy obligatoryjne to takie umowy gdzie istnieje prawny obowiązek ich zawierania, np. ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów, odpowiedzialności cywilnej rolników, itp.


  1. Tryb zawierania umów w obrocie gospodarczym.

Do zawarcia umowy gosp. Może dojść poprzez ofertę, rokowania, jak i w drodze przetargu ustnego lub pisemnego.
OFERTA-jest to oświadczenie woli jednej strony skierowane do drugiej z zamiarem zawarcia określonej umowy i zawierające istotne postanowienia tej umowy.
ROKOWANIA- polegają na wzajemnym oddziaływaniu stron w celu zawarcia umowy. Strony wymieniają informacje, badają własne możliwości. Przy pomocy rokowań zawiera się umowy bardziej skomplikowane.
PRZETARG-zarówno ustny jak i pisemny, to zgłoszenie możliwości zawarcia umowy z podaniem ceny minimalnej albo określonej granicy, określeniem warunków umowy i każdy ma prawo przystąpić do niego. Przetarg ogłaszamy publicznie.
Forma zawarcia umowy: Ogólna zasada jest taka, że umowy mogą być zawierane w dowolnej formie(ustnej, pisemnej), ale w przypadku niektórych umów, z uwagi na ich wagę społeczną, bezpieczeństwo społeczne, ustawodawca czyli państwo wymaga, żeby pod rygorem nieważności sporządzona została na piśmie lub w formie aktu notarialnego. Ustawa mówi, że przeniesieni prawa własności nieruchomości może nastąpić pod rygorem nieważności w formie aktu notarialnego. Np. umowa spółki jawnej pod rygorem nieważności musi być sporządzona na piśmie, ale w niektórych umowach ustawodawca używa określenia „umowa powinna być zawarta na piśmie”. Jeżeli strony takiej umowy nie sporządziły tej umowy na piśmie tylko ustnie to muszą się liczyć z tym, że w wypadku sporu dotyczącego treści tej umowy to przed sadem nie będą mogły bez zgody drugiej strony korzystać z dowodów, świadków lub przesłuchania stron.
UMOWA KUPNA-SPRZEDAŻY- to taka, w której sprzedawca zobowiązuje się do przeniesienia na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić cenę sprzedaży.
UMOWA DOSTAWY- to umowa, w której dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami lub periodycznie, a druga strona-odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny.

Sprzedaż - to rodzaj umowy prawa cywilnego, w której:...Sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Sprzedaż jest umową:konsensualną,odpłatną,wzajemną ,zobowiązującą, z reguły wywołuje też skutki rozporządzające, kauzalną Stroną umowy sprzedaży może być każdy podmiot - osoba fizyczna lub prawna, jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której ustawa przyznała zdolność prawną


  1. Umowa agencyjna a umowa komisu.

Umowa agencyjna

Według polskiego Kodeksu cywilnego w umowie agencyjnej agent podejmuje się stałego pośrednictwa za wynagrodzeniem (prowizja) przy zawieraniu umów określonego rodzaju na rzecz dającego zlecenie lub zawierania takich umów w jego imieniu. Agent sam organizuje swoje przedsiębiorstwo, kieruje nim i pokrywa koszty jego działalności.

Umowa komisu

Przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Zob. w szczególności art. 765-773 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. 

  1. Umowa o dzieło a umowa zlecenia.

Umowa o dzieło

Jest to jeden z tych szczególnych typów umowy (podobnie jak umowa zlecenia), w związku z którą pracodawca nie jest zobowiązany kodeksem pracy do urlopów, odpraw, zasiłków itp. Dlatego też pracodawcy wybierają często tego typu umowę niż inne.

Umowa zlecenia

Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie /zleceniobiorca/ zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie /zleceniodawcy/. Umowa zlecenia jest tzw. umową starannego działania, czyli zleceniobiorca jest zobowiązany do podjęcia wszelkich działań i kroków mających na celu starannego wykonania zleconych mu czynności.

Umowa zlecenia może być wykonywana odpłatnie lub nieodpłatnie.


  1. Umowa najmu a umowa dzierżawy.

Umowa najmu
Umowa najmu polega na wydaniu przez wynajmującego określonej rzeczy materialnej /np. nieruchomości, ruchomości/ najemcy do używania przez oznaczony lub nieoznaczony czas, za co najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu określony czynsz, który może zostać określony w pieniądzu lub też w określonym świadczeniu.
Wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu. Natomiast drobne nakłady związane ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę.

Dzierżawa jest to umowa zawarta pomiędzy wydzierżawiającym a dzierżawcą na mocy której ten pierwszy zobowiązuje się oddać /drugiemu/ rzecz do używania i pobierania pożytków przez określony lub nieokreślony czas w zamian za co dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu określony czynsz. Czynsz ten może zostać określony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju lub też w ułamkowej części pożytków. Wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz lub prawo do używania i do pobierania z nich pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony. Dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty określonego w umowie czynszu.

Zasadniczą różnicą pomiędzy umową dzierżawy a umową najmu jest to, że dzierżawa pozwala nie tylko używanie cudzej rzeczy, ale na pobieraniu pożytków z jej używania.

  1. Umowa użyczenia a umowa pożyczki.

Umowa użyczenia – jest to umowa, przez którą jedna z jej stron – użyczający zapewnia drugiej stronie – biorącemu bezpłatne używanie umówionej rzeczy przez czas określony lub nieokreślony.

Umowa pożyczki - umowa, w ramach której pożyczkodawca oddaje na własność pożyczkobiorcy pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, a pożyczkobiorca zobowiązuje się do oddania tej samej ilości pieniędzy lub rzeczy po upływie ustalonego w umowie czasu. Jeżeli termin zwrotu pożyczki nie został przez strony w umowie oznaczony, dłużnik obowiązany jest ją zwrócić w ciągu sześciu tygodni od wypowiedzenia przez dającego pożyczkę.


  1. Umowy bankowe – rachunku bankowego, kredytowa oraz factoringu.

Rachunek Bankowy

Umowa rachunku bankowego

Stronami umowy rachunku bankowego są bank i posiadacz rachunku bankowego. Taka umowa powinna być zawarta na piśmie. Jej niedochowanie nie skutkuje nieważnością umowy, a jedynie utrudnieniami dowodowymi (art. 52 ustawy Prawo bankowe).

Umowa Factoringu

Treść umowy faktoringu obejmuje z reguły dwie części. Część pierwsza, podstawowa, obejmuje postanowienia składające się niejako na "ogólne warunki " takich umów. Są one dlatego nazywane w praktyce "warunkami standardowymi". Część druga umowy faktoringu obejmuje postanowienia szczegółowe. Na ogół bywa tak, że przedmiotem transakcji sa jedynie postanowienia szczegółowe. Jeżeli bowiem przedsiębiorcy nie odpowiadają "warunki ogólne" sformułowane w pierwszej części umowy, to po prostu nie przystępuje w ogóle do pertraktacji co do warunków szczegółowych.

Usługa factoringu oparta jest na umowie factoringu, której stronami są:


  1. Umowa leasingu i franchisingu.

Umowa Leasingu
Przez leasing finansujący zobowiązuje się, w zakresie dzialalności swojego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie (kształtując ten stosunek w sposób dowolny) i oddać ją korzystąjacemu do używania i pobierania z niej pożytków przez czas oznaczony. Korzystający z rzeczy, która jest przedmiotem takiego leasingu zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie rzeczy lub wynagrodzeniu z tytułu jej nabycia przez finansującego.
Umowa leasingu jest umową konsensualną, odpłatną i wzajemną. Stwarza skutki dwustronnie zobowiązujące. Jest nadto czynnością prawna kauzalną.

Franchising, jako specyficzna forma prowadzenia działalności gospodarczej, zdobywa w Polsce w ostatnim czasie wielu zwolenników. Jego koncepcja opiera się na wykorzystaniu przez franchisingobiorcę wiedzy i doświadczenia franchisingodawcy w zakresie prowadzenia biznesu, co znacznie zmniejsza ryzyko ewentualnego niepowodzenia. Schemat współpracy franchisingowej przedstawia się następująco: franchisingodawca gwarantuje franchisingobiorcy możliwość korzystania na określonym terytorium z tzw. pakietu franchisingowego (szczegółowy sposób prowadzenia działalności gospodarczej, dzięki któremu franchisingodawca osiągnął sukces gospodarczy), franchisingobiorca zaś uzyskuje prawo do niego i zobowiązuje się do jego stosowania.

Pakiet franchisingowy z reguły obejmuje: znak towarowy, know how, podręcznik operacyjny (szczegółowo opisuje zasady prowadzenia działalności przez franchisingobiorcę), usługi świadczone przez franchisingodawcę na rzecz franchisingobiorcy (wsparcie marketingowe i techniczne oraz inne sprawdzone i wypromowane przez franchisingodawcę metody prowadzenia działalności gospodarczej) oraz opłaty na rzecz franchisingodawcy.

Rodzaje franchisingu

Franchising może być indywidualny - gdy współpraca franchisingowa odbywa się tylko pomiedzy franchisingodawcą i jednym franchisingobiorcą lub obejmować całą sieć franchisingową, co jest częściej spotykane w praktyce.


  1. Co to jest weksel in blanco?

Weksel jest papierem wartościowym o ściśle przez prawo określonych cechach, wyrażający bezwarunkowe zobowiązanie wystawcy weksla lub osoby przez niego wskazanej do zapłaty określonej sumy pieniędzy osobie wskazanej w tym dokumencie, w wyznaczonym terminie i miejscu.




Wyszukiwarka