Referat
Temat: Czy choroby cywilizacyjne mogą zagrozić światu?
1. Co to są choroby cywilizacyjne?
Choroby cywilizacyjne, zwane również chorobami XXI wieku są to globalnie szerzące się, powszechnie znane choroby, spowodowane rozwojem cywilizacji. Częstotliwość ich występowania zależy od stopnia rozwoju cywilizacyjnego społeczeństwa. Nie ma dokładnego podziału i nie można jednoznacznie powiedzieć czy dana choroba jest chorobą cywilizacyjną.
Do chorób cywilizacyjnych można zaliczyć:
cukrzycę, otyłość
nadciśnienie tętnicze
choroba wieńcową, zawał serca, udar mózgu, miażdżycę
astmę oskrzelowa, alergie
kamicę nerkową, żylaki
choroby przewodu pokarmowego: próchnicę, choroby wrzodowe, chorobę refluksową przełyku
osteoporozę
AIDS, gruźlicę
choroby psychiczne: anoreksję, bulimię, nerwicę, alkoholizm, depresję, narkomanię,
nowotwory
2. Krótka charakterystyka wymienionych chorób.
Cukrzyca - to choroba, która objawia się wysokim poziomem cukru we krwi. Cukier we krwi jest wysoki, poniważ organizm produkuje za mało insuliny. Insulina jest hormonem produkowanym przez trzustkę. Jej działanie polega na obnizaniu poziomu cukru we krwi. Drugą przyczyną podwyższonego cukru jest odporność komórek na insulinę, czyli, że mimo insulina jest obecna nie powoduje spadku cukru.
Główne powody zachorowań na cukrzycę to:
- wzrost liczby ludności
- starzenie społeczeństwa
- niezdrowe odżywianie
- nadwaga
- siedzący tryb życia
- brak regularnej aktywności fizycznej
Na świecie każdego roku z powodu powikłań, które powoduje cukrzyca umiera około 3,2 mln ludzi. W Polsce wykryto cukrzycę u ponad 1.5 miliona osób. Chorych jest jednak znacznie więcej (ponad 2 mln).
Otyłość - Otyłością nazywamy wszelkie cechy chorobowe, które związane są ze znacznym wzrostem wagi ciała ponad przyjęte normy - jest to związane ze wzrostem tkanki tłuszczowej w całym ciele. Dochodzi do tego, gdyż komórki tłuszczowe zwiększają swoje rozmiary, gdyż są wypełniane przez triacyloglicerole bądź powstają nowe komórki. Do przyczyn otyłości zalicza się: siedzący tryb pracy, nieodpowiednio zbilansowana dieta, jedzenie tłustych pokarmów. Otyłość sprzyja rozwojowi takich chorób jak: choroba zwyrodnieniowa stawów, bóle krzyża, cukrzyca typu 2, hiperlipidemia (podwyższony poziom cholesterolu i trójglicerydów), choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia miesiączkowania, żylaki i zakrzepica żylna, obrzęki i cellulit, zespół bezdechu sennego.
Nadciśnienie tętnicze - to choroba układu krążenia polegająca na stałym lub okresowym podwyższeniu ciśnienia tętniczego krwi powyżej wartości prawidłowych tj. 140/90 mmHg. Czynnikami ryzyka wysokiego ciśnienia są: nadwaga, nadmierna ilość spożywanej soli, brak aktywności fizycznej, uwarunkowanie genetyczne, nadmierne spożycie alkoholu, stres i palenie tytoniu. Nadciśnienie tętnicze przyczynia się do bólów głowy, złego samopoczucia, chorób serca, udaru mózgu, chorób nerek i oczu jak i miażdżycy. Aby zapobiec nadciśnieniu należy unikać soli, alkoholu, palenia tytoniu, unikać stresu, zdrowo się odżywiać, utrzymywać odpowiednią wagę ciała, systematycznie ćwiczyć.
Choroba wieńcowa, zwana też chorobą niedokrwienną serca - to zespół chorobowy charakteryzujący się niedostatecznym ukrwieniem (i co za tym idzie niedostatecznym zaopatrzeniem w tlen) serca, spowodowanym znaczącym zwężeniem (a niekiedy - zamknięciem) światła tętnic wieńcowych, odżywiających mięsień serca. Choroba wieńcowa jest najczęstszym schorzeniem układu krążenia ludzi żyjących w krajach wysoko rozwiniętych, a zawał serca i nagła śmierć sercowa - są najczęstszymi przyczynami zgonów. Przeciętna roczna częstość występowania choroby wieńcowej wynosi ok. 250-300 nowych przypadków na 100 000 mieszkańców.
W większości przypadków choroba wieńcowa ma podłoże miażdżycowe. U ludzi z miażdżycą w ścianie naczyń wieńcowych, podobnie jak w ścianach innych tętnic, tworzą się blaszki miażdżycowe, których obecność powoli prowadzi do zwężenia świata naczyń i upośledzenia dopływu krwi do serca. Czynnikami ryzyka są: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, podeszły wiek, siedzący tryb życia.
Miażdżyca jest przewlekłą chorobą zapalną tętnic. Komórki zapalne oraz cholesterol pochodzący z krwi gromadzą się w ścianie naczynia, tworząc blaszkę miażdżycową. Z czasem prowadzi to do zwężenia światła tętnicy lub nawet jego zamknięcia. Miażdżyca może występować jednocześnie w różnych tętnicach u tego samego człowieka (tętnicach wieńcowych, doprowadzających krew do głowy, narządów wewnętrznych, tętnicach kończyn itd.). Ma te same czynniki ryzyka co choroba wieńcowa.
Zawał serca
Objawem typowego zawału serca jest ostry ból odczuwany w środkowej części klatki piersiowej, za mostkiem. Pacjenci określają go jako pieczenie, rozpieranie, rozrywanie, ucisk lub dławienie. Jeśli trwa krótko (kilka minut), najprawdopodobniej jest to ból wieńcowy - typowy objaw choroby niedokrwiennej serca. Gdy utrzymuje się dłużej (nawet pół godziny), zwykle oznacza atak serca. Przyczyny:
- wiek powyżej 45 lat, u mężczyzn i powyżej 55 lat u kobiet;
- przebyte zawały serca u rodziców lub rodzeństwa w młodym wieku;
- palenie papierosów;
- nadciśnienie tętnicze;
- cukrzyca;
- otyłość i brak aktywności fizycznej;
- wysoki poziom cholesterolu;
- przewlekły stres.
Udar mózgu
Udar, uszkadzając komórki któregoś z ośrodków mózgu kierujących układem ruchu, mowy lub czucia, może spowodować niedowład czy paraliż rąk, nóg albo kłopoty z mową. Jeśli dotknął prawej półkuli, zaburzenia pojawiają się po lewej stronie ciała (i na odwrót). Najczęstsze objawy udaru:
- jednostronne osłabienie albo drętwienie kończyn
- zaburzenia w rozumieniu mowy lub niemożność wypowiadania słów
- bardzo niewyraźne mówienie (bełkotanie)
- zaburzenia widzenia, zwłaszcza w jednym oku
- niepewny chód, jak u pijanego
- ostry, kłujący ból głowy (zdecydowanie silniejszy niż ten, który znasz).
Alergie
Alergia to inaczej uczulenie, specyficzna nadwrażliwość organizmu na zetknięcie z alergenem (antygenem), obcą substancją wywołującą patologiczną reakcję immunologiczną naszego organizmu. Objawy alergii są zróżnicowane, w zależności od alergenu i typu alergii. Do najczęstszych objawów alergii należą:
- katar – wodnista wydzielina z nosa, często spływająca po tylnej ścianie - gardła
- kichanie
- świąd nosa
- podrażnienia na nosie od ciągłego pocierania (w szczególności u dzieci)
- świszczący oddech
- suchy kaszel
- problemy z oddychaniem, uczucie duszności
- zaczerwienienie spojówek
- świąd okolic oczu
- łzawienie
- obrzęk powiek
- wyprysk skórny lub pokrzywka
- suchość i świąd skóry
- ból brzucha lub biegunka
- nudności i wymioty
Alergie mogą powodować pyłki roślin, żywność, kurz, roztocza i środki chemiczne, bez których przecież nie wyobrażamy sobie naszego życia. Jak przeciwdziałać alergii. najprostszym sposobem jest rozpoznanie alergenu i unikanie go.
Kamica nerkowa (moczowa) to obecność w układzie moczowym złogów (potocznie: kamieni moczowych) zbudowanych z substancji chemicznych, które zwykle znajdują się w moczu. Prawidłowo substancje te są obecne w moczu w formie rozpuszczonej. Czasem jednak ich stężenie jest zbyt duże i nie dochodzi do ich całkowitego rozpuszczenia. Z niektórych nierozpuszczonych substancji tworzą się kryształki, początkowo drobne (potocznie „piasek w nerkach”), z czasem łączące się w coraz większe, co prowadzi do powstania złogów (kamieni moczowych), których obecność prowadzi do objawów kamicy nerkowej.
Typowym objawem kamicy nerkowej jest kolka nerkowa. Kolka nerkowa to nagły, niezwykle silny ból, przez kobiety często opisywany jako znacznie silniejszy niż bóle porodowe. Przyczyną kolki nerkowej jest przemieszczenie się kamienia z nerki do moczowodu, co powoduje jego podrażnienie i częściowe lub całkowite zatkanie. Ból towarzyszący kolce nerkowej jest ostry, niekiedy kurczowy (na przemian nasila się i łagodnieje), umiejscowiony w okolicy nerki (jeżeli kamień jest wysoko), lub w dole brzucha (jeżeli jest blisko pęcherza). Promieniuje do pachwiny po tej samej stronie. Inne objawy kamienia moczowego przemieszczającego się przez moczowód do pęcherza to:
- częste parcie na mocz (uczucie potrzeby oddania moczu)
- pieczenie podczas oddawania moczu
- uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza.
Żylaki - (niewydolność żylna) to choroba wynikająca z upośledzenia ścian i zastawek żył głębokich. Gdy ścianki żył tracą elastyczność, zastawki, które nie dopuszczają do cofania się krwi, przestają się domykać. Zalegająca krew napiera na ścianki żył, które rozciągają się i zniekształcają się w wyniku czego powastają żylaki. Wczesnymi objawami żylaków są nocne kurcze łydek, uczucie ciężkości nóg, drętwienie i mrowienie, puchnięcie nóg, a także widoczne pajączki pod kolanami i na łydkach. Czynniki ryzyka żylaków to: nadwaga, siedzący lub stojący tryb pracy, nieodpowiednia dieta, wysiłek fizyczny, brak ćwiczeń fizycznych także uwarunkowanie genetyczne.
W Polsce aż 10 mln osób, w tym 7,5 mln kobiet ma żylaki. Każdego roku do internistów zgłasza się około 200 tysięcy pacjentów skarżących się na tę dolegliwość nóg. Ale tylko 40 proc. z nich decyduje się na leczenie.
Próchnica zębów jest chorobą społeczną, nękającą ludzkość od zarania dziejów. Występuje we wszystkich krajach świata, jest ściśle związana z warunkami cywilizacyjnymi, jej intensywność dotyczy szczególnie ludności krajów, gdzie w dużych ilościach spożywane są oczyszczone cukry.
Czynnikiem wywołującym próchnicę jest płytka nazębna, bakteryjna, przylegająca do zęba, i znajdujące się w niej określone drobnoustroje. Na podatność na próchnicę wpływają z jednej strony czynniki natury ogólnej, jak predyspozycja osobnicza, niektóre choroby, nieprawidłowe odżywianie (niedobór wapnia, fosforu, witamin i niektórych mikroelementów). Z drugiej strony znaczny wpływ wywierają czynniki miejscowe, a wśród nich: niedostateczna higiena jamy ustnej, spożywanie węglowodanów, unikanie jedzenia twardych pokarmów. Aby zapobiec próchnicy należy systematycznie odwiedzać dentystę lub stomatologa oraz szczotkowanie i nitkowanie zębów.
Choroba refluksowa przełyku
Jest to nieprawidłowe cofanie się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku. Do typowych objawów refluksu należą: zgaga, puste odbijania oraz uczucie cofania się treści żołądkowej do przełyku. Często dolegliwości określane są także jako pieczenie za mostkiem, nadkwasota, kwaśne odbijania, czy ból górnej części brzucha. Dolegliwości nasilają się w ułożeniu na wznak, zwłaszcza po obfitym lub tłustym posiłku, przy pochylaniu się i podczas parcia. Objawami niepokojącymi, wymagającymi szybkiej i dokładnej diagnostyki są zaburzenia połykania, ból przy połykaniu, utrata masy ciała lub krwawienia z przełyku. Zanim zastosujemy leki, warto zmodyfikować styl życia, a szczególnie sposób odżywiania się. Posiłki powinny być mniejsze, ale spożywane częściej i nie przed położeniem się do łóżka – ostatni posiłek należy zjeść najpóźniej 3 godziny przed snem. Należy unikać pokarmów tłustych, mocno przyprawionych, gazowanych napojów, cytrusów, kawy i czekolady. Wskazane jest także odstawienie używek (alkoholu i papierosów).
Osteoporoza jest chorobą szkieletu prowadzącą do złamań kości, które mogą wystąpić nawet po niewielkim urazie (są to tak zwane złamania osteoporotyczne). Najczęściej dotyczą kręgosłupa, kości przedramienia i szyjki kości udowej, ale mogą wystąpić również w innych lokalizacjach. Nadmierna podatność kości na uszkodzenie w osteoporozie wynika ze zmniejszenia gęstości mineralnej kości i zaburzenia jej struktury i jakości. Rozwój osteoporozy przyspiesza:
- zła dieta (głównie mała podaż wapnia, witaminy D, niedożywienie)
- palenie tytoniu
- nadużywanie alkoholu
- mała aktywność fizyczna
- oraz niedostateczna ekspozycja na światło słoneczne.
Osteoporoza jest niezwykle powszechną chorobą u osób w wieku podeszłym. Ze względu na podstępny, często bezobjawowy przebieg nazywana jest „cichą epidemią”. Choruje na nią co trzecia kobieta po menopauzie. U kobiet 50-letnich ryzyko wystąpienia złamania kości w wyniku osteoporozy wynosi do końca życia około 40%, natomiast u mężczyzn 13–22%. Osteoporoza początkowo nie daje żadnych zauważalnych objawów. Pojawiają się one dopiero gdy wystąpi złamanie kości, choć nawet wtedy mogą zostać przeoczone lub zbagatelizowane.
HIV i AIDS
Bywa, że wirus HIV nie daje początkowo żadnych dolegliwości. U innych osób zakażenie HIV daje pierwsze objawy przypominające grypę, takie jak gorączka, łamanie w kościach i ogólnie złe samopoczucie. Mogą powiększyć się węzły chłonne, zrobić afty, opryszczka. Po około dwóch tygodniach dolegliwości mijają bez śladu. Następuje okres bezobjawowy, który może trwać od kilku miesięcy, do nawet kilkunastu lat. Jednak już wtedy wirus w ukryciu niszczy układ odpornościowy.
HIV to wirus upośledzenia odporności, który uszkadza układ immunologiczny człowieka. Po wniknięciu do organizmu atakuje pewne typy białych ciałek krwi. W ten sposób powoli wyniszcza układ odpornościowy chorego. W efekcie organizm staje się bezbronny nawet wobec pozornie niegroźnych infekcji, z którymi kiedyś radził sobie bez problemu. Stan bezbronności immunologicznej organizmu to AIDS - zespół nabytego niedoboru odporności. Choroba jest skutkiem niesprawności układu immunologicznego spowodowanej długotrwałym niszczącym działaniem wirusa HIV. AIDS jest końcowym etapem zakażenia, ujawniającym się czasem po wielu latach jego trwania.
Jak można zarazić się wirusem HIV?
- przez krew;
- drogą kontaktów seksualnych (sperma, płyn preejakulacyjny, wydzielina pochwy);
- z zakażonej matki na dziecko (krew matki i płodu nie miesza się, jednak może do tego dojść podczas porodu. Pokarm matki też stwarza ryzyko zakażenia).
HIV jest wirusem niestabilnym - szybko ginie poza organizmem człowieka. Niszczą go zwykłe środki odkażające i temperatura 56 st. C.
HIV i AIDS w Polsce - dane od początku epidemii (1985 r.) do 30 czerwca 2014 roku:
17 981 zakażonych ogółem, co najmniej 6 043 zakażonych w związku z używaniem narkotyków, 3 126 zachorowań na AIDS
1 272 chorych zmarło
Gruźlica jest chorobą infekcyjną, która zwykle dotyczy płuc, może jednak zajmować także inne narządy. Choroba powoduje powstawanie w tych narządach wielu drobnych guzków zwanych „gruzełkami”, które stopniowo zastępują prawidłowe struktury i częściowo niszczą tkanki, pozostawiając puste przestrzenie, czyli „jamy”. Gruźlica rozwija się powoli, w ciągu tygodni, a nawet miesięcy. Nie leczona w połowie przypadków kończy się śmiercią. Gruźlica jest wywoływana przez bakterię zwaną prątkiem gruźlicy. Gruźlica występuje na całym świecie. Obecnie rzadko spotyka się ją w krajach uprzemysłowionych, znacznie częściej w Afryce Tropikalnej, Azji i Wschodniej Europie. Choroba ta przenoszona jest drogą kropelkową. Ogólnymi objawami gruźlicy jest gorączka, osłabienie, utrata masy ciała i apetytu, kaszel i ból w klatce piersiowej.
Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) to poważna choroba, charakteryzująca się umyślną utratą masy ciała, która jest indukowana i utrwalana przez pacjenta. Objawy anoreksji do pewnego momentu zwykle pozostają niezauważone przez otoczenie. Dopiero znaczna utrata wagi wskazuje bliskim chorej, że mają do czynienia z zaburzeniami łaknienia. Leczenie anoreksji wymaga pomocy psychiatry, gdyż w rzeczywistości jest to choroba psychiczna, która prowadzi do zaburzenia postrzegania samego siebie. W dzisiejszych czasach chęć przypodobania się innym jest ogromna stąd wiele dziewczyn i kobiet pragnie szczupłej sylwetki, są również inne czynniki tj. niezadowolenie z własnego wyglądu, niska samoocena, problemy rodzinne, depresja. Przy niebezpiecznie niskiej wadze dochodzi do znaczącego osłabienia organizmu. Niedobór witamin i składników odżywczych zaburza prawidłowe funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Anorektyczki często odczuwają przewlekłe zmęczenie, zaburzenia koncentracji. Podstawowe kryteria rozpoznawania anoreksji to:
- silny lęk przed przybraniem na wadze i otyłością mimo stwierdzonej, utrzymującej się niedowagi,
- odmowa utrzymania właściwej wagi dla danego wieku oraz wzrostu (np. utrata wagi, która prowadzi do utrzymania ciężaru ciała na poziomie poniżej 85% oczekiwanej wagi lub brak prawidłowego przyrostu wagi w okresie wzrostu, który skutkuje utrzymaniem ciężaru ciała poniżej 85% należnej wagi),
- brak miesiączki u kobiet miesiączkujących (brak co najmniej trzech cykli menstruacyjnych) – przyjmuje się, że brak miesiączki nastąpił, jeśli powrót cyklu następuje dopiero po zastosowaniu hormonów takich jak estrogen,
- zaburzenie percepcji własnego ciała (jego wagi i kształtu) – nadmierny wpływ wymiarów i wagi na samoocenę, a także bagatelizowanie zbyt niskiej masy ciała.
Bulimia obok anoreksji to zaburzenia łaknienia. Różnica między nimi polega na tym, że osoby cierpiące na anoreksję znacznie ograniczają racje żywieniowe, a bulimiczki - wręcz przeciwnie. Bulimię charakteryzują napady niekontrolowanego objadania się, po których chora prowokuje wymioty lub stosuje środki przeczyszczające. Przyczyny bulimii mają podłoże psychiczne, a wiążą się zazwyczaj z zaburzeniem postrzegania samej siebie i swojego ciała. Bulimiczki robią sobie krzywdę pragnąć uzyskać idealną, szczupłą sylwetkę, nawet wtedy, gdy nie mają nadwagi. Leczenie bulimii obejmuje zazwyczaj psychoterapię.
Nerwica
Przeciętnemu człowiekowi nerwica kojarzy się z niestabilnym stanem nerwów, drażliwością i agresywnością. Człowiek nerwowy to osoba pobudliwa, którą łatwo zdenerwować, wyprowadzić z równowagi albo doprowadzić do furii. Wyróżnia się wiele rodzaji nerwic:
Nerwica neurasteniczna
Poranne zmęczenie i wściekłość, że trzeba iść do pracy czy szkoły i poprawa nastroju w porze obiadu to może być znak, że dopadła cię nerwica neurasteniczna.
Nerwica histeryczna
Chory na nerwicę histeryczną nieustannie wsłuchuje się w swój organizm i odwiedza lekarzy. A gdy dowiaduje się, że jest zdrowy – wścieka się.
Nerwica lękowa
Osoba zdominowana uczy się ukrywać emocje, tłumi je latami,aż pojawia się niepokój, napięcie i poczucie zagrożenia.
Nerwica natręctw
Tak potocznie nazywa się zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Obsesje to powracające myśli, których trudno się pozbyć lub nimi kierować. Kompulsje polegają na sztywnych rytuałach (np. ciągłe mycie rąk, układanie w precyzyjnym co do milimetra porządku przedmiotów na biurku) lub na przymusie wykonywania czynności umysłowych (np. liczenia).
Nerwicowe reakcje pourazowe
Osoby, które uległy wypadkowi, często po pewnym czasie zaczynają skarżyć się na nawracające bóle i zawroty głowy, drżenie rąk. Nerwice spowodowane są zazwyczaj problemami osobistymi.
Depresja to zespół zaburzeń psychicznych dotykających nastroju. Ma kilka grup objawów – obniżenie nastroju, obniżenie tempa działania i myślenia, lęk, a nawet objawy somatyczne. Depresja narasta powoli i niepostrzeżenie. Stopniowo obniża się nastrój, człowiek staje się apatyczny, bierny, nie ma ochoty na żadną aktywność, najchętniej przebywa z dala on innych osób, szuka samotności, zamyka się w sobie. Smutku nie mogą rozwiać bliscy ani pozytywne wydarzenia w życiu chorego. To, co do tej pory przynosiło choremu przyjemność, np. realizacja swoich zainteresowań, już go nie interesuje. Objawy somatyczne (cielesne) depresji, to np.:
- zaburzenia snu (bezsenność lub zbyt duża potrzeba snu),
- problemy z apetytem (jest nadmierny lub osłabiony),
- spadek lub wzrost wagi,
- problemy z menstruacją,
- bóle głowy,
- suchość w jamie ustnej,
- obniżenie libido,
- zmęczenie.
Nowotwór - grupa chorób, w których komórki organizmu dzielą się w sposób niekontrolowany przez organizm, a nowo powstałe komórki nowotworowe nie różnicują się w typowe komórki tkanki. Wyróżnia się nowotwór łagodny (mięśniak, tłuszczak, gruczolak, naczyniak i włukniak), złośliwy (rak, czerniak, mięsak, chłoniak). W leczeniu stosuje się m.in.: chemioterapię, radioterapię, leczenie chirurgiczne, immunoterapię, hipertermię miejscową.
Narkomania - patologiczne zjawisko społeczne, uzależnienie spowodowane krótszym lub dłuższym zażywaniem leków (głównie przeciwbólowych środków narkotycznych) albo innych środków uzależniających (narkotyki, leki uspokajające i psychotropowe). Charakteryzuje się koniecznością przyjmowania środka odurzającego, tendencją do stałego zwiększania dawki oraz fizycznym i psychicznym uzależnieniem. Zaprzestanie zażywania powoduje bardzo przykre doznania abstynencyjne, prowadzące w krańcowych przypadkach nawet do zejścia śmiertelnego. Narkomania jest zwykle wynikiem wielokrotnego zażycia środka uzależniającego, jedynie wyjątkowo, np. przy zażyciu kokainy czy heroiny, rozwija się po jednorazowej dawce. Narkomania charakteryzuje się:
- tzw. głodem narkotycznym
- przymusem zażywania środków odurzających
- chęcią zdobycia narkotyku za wszelką cenę i wszystkimi sposobami.
Alkoholizm, choroba alkoholowa, uzależnienie od alkoholu – zaburzenie polegające na utracie kontroli nad ilością spożywanego alkoholu. Wyróżnia się 4 fazy alkoholizmu:
1. Faza wstępna (wzrasta tolerancja na alkohol),
2. Faza ostrzegawcza (pojawianie sięluk pamięciowych),
3. Faza krytyczna (utrata kontroli nad piciem),
4. Faza przewlekła (wielodniowe ciągi picia).
Objawy uzależnienia: silna, natrętna potrzeba spożycia alkoholu, objawy abstynencyjne (drżenie rąk, potliwość, zaburzenia snu), problemy z kontrolowaniem ilości spożywanego alkoholu. Ludzie często sięgają po alkohol z powodu problemów finansowych, problemów z kontaktowaniem się z ludźmi, karalnością, przemocą wobec bliskich, zaburzeniami życia rodzinneogo jak i dla akceptacji w towarzystwie. Z alkoholizmu można się wyleczyć, jeżeli człowiek tego pragnie, można pójść do lekarza, który zaleci leczenie farmakologiczne oraz psychiczne.
Podsumowując choroby cywilizacyjne będą występować coraz częściej i dotykać coraz większej liczby osób w różnym wieku, starszych i dorosłych i także coraz częściej dzieci. W przedstawionych przeze mnie chorobach kilkoma powtarzającymi się przyczynami były zła dieta, siedzący tryb pracy bądź życia, nadwaga, palenie tytoniu i nadmierna ilość spożywanego alkoholu. Dane przyczyny każdy człowiek może zmienić, należy jeść więcej owoców i warzyw, także systematycznie spożywać posiłki w określonych godzinach, unikać tłuszczów i cukrów, uprawiać więcej sportu w wolnych chwilach, zaprzestać palenia tytoniu jak i ograniczyć ilość spożywanego alkoholu. Starajmy się odpoczywać dużo odpoczywać po ciężkiej pracy. Zmiana trybu życia może nas uchronić nie tylko przed coraz częstszymi chorobami cywilizacyjnymi, ale poprawi nasze samopoczucie, co sprawi, że na świat będziemy patrzeć optymistycznie. W ten sposób możemy zapobiegać przed chorobami cywilizacyjnymi również w przyszłych pokoleniach.