Werter, tytułowy bohater utworu Johana Wolfganga Goethego "Cierpienia młodego Wertera", jest młodym, wykształconym oraz oczytanym mieszczaninem. Kieruje nim artystyczne patrzenie na świat: maluje, próbuje pisać własne utwory. Opowiada o swoich uczuciach, doznaniach, przemyśleniach w listach do przyjaciela, Wilhelma. Główna postać poszukuje szczęścia, sensu życia, ponieważ jest nim rozczarowany. Jest on osobą egzaltowaną, wypowiadającą się w sposób emocjonalny.

Dla Wertera miłość jest największym szczęściem. Pod wpływem swoich uczuć, które mają na niego znaczący wpływ, idealizuje świat, zmienia się jego hierarchia wartości. Całkowicie zatraca się w uczuciu, wszystko podporządkowuje miłości. Staje się wyobcowany.

Młodzieniec czytał ,,Homera" oraz ,,Pieśni Osjana", co pobudzało jego wyobraźnię oraz wpływało na jego osobowość. Dobierał utwory w zależności od sytuacji, w której się znajdował, bądź ze względu na jego postawę. Zmiana lektury z pierwszej, w której występowały wartości takie, jak męstwo, odwaga, ład, harmonia, na drugą w której największą rolę pełniła miłość oraz wrażliwość, świadczy o przemianie duchowej bohatera.

Bohater jest wrażliwy na piękno przyrody, ceni prostotę. Natura jest przez niego postrzegana w zależności od nastroju, skłania go do rozważań filozoficznych, stanowi tło dla rozmyślań, rozważań nad życiem ludzkim. Według niego przyroda stanowi przestrzeń wolności, którą szuka.

Ze względu na niepowodzenia życiowe, nieudany romans, upokorzenia towarzyskie, czuje się gorszy od innych. Nie ma celu w życiu, brak mu umiejętności zdystansowania się. Dokucza mu ból istnienia, nie może odnaleźć się w świecie. ,,Steatralizował" sobie życie, wymyślił bowiem ideał, który nie mógł się ziścić, co doprowadziło go do samobójstwa.

Werter posiada jednocześnie cechy sentymentalne, jak i romantyczne. Sentymentalizm wyraża się w nadmiernej wrażliwości, czułostkowości, idealizacji ukochanej, niewinności, szczerości oraz prostocie uczuć. Romantyzm zaś jest ukazany poprzez bunt przeciwko moralności, egoizm uczuć, miłość nieszczęśliwą, totalną, platoniczną i wyłączną.
Nadmierna wrażliwość, postrzeganie świata przez pryzmat uczuć oraz ból istnienia bohatera przyczyniły się do klęski bohatera.