Bańkowy obraz” – zabawa dla dzieci w wieku przedszkolnym

Propozycja zajęć dla dzieci nadpobudliwych

Anna Zarębska

„Bańkowy obraz” – zabawa dla dzieci „Bańkowy obraz” – zabawa dla dzieci fot. www.sxc.hu

Zabawa skierowana do grupy dzieci (maks. 5 osobowej). Wiek: od 3 lat. Zabawa przeznaczona zarówno dla nowej grupy, w której dzieci jeszcze nie zdążyły się poznać, jak i dla grupy zintegrowanej.

Cele:

- integracja grupy – wspólne wykonywanie zadania (na kartonie A0)

- praca nad rozwinięciem umiejętności koncentracji uwagi na jednej czynności – dmuchaniu baniek na papier

- rozwijanie kompetencji grupowych – współpraca, rozwiązywanie konfliktów

- poszerzanie umiejętności odraczania – kiedy dziecko oczekuje na swoją kolej skorzystania z kubeczka z danym kolorem

- rozwój umiejętności twórczych – szczególnie w opcji z muzyką

- stworzenie dziecku bezpiecznej przestrzeni, która pozwala na rozwój myślenia twórczego (nie oceniamy pracy)

- podniesienie samooceny – ja też umiem zrobić coś ładnego (coś, co podoba się innym)

Materiały:

- Słomki (ilość uzależniona od dzieci biorących udział, pamiętajmy aby każde dziecko miało swoją słomkę – szczególnie ważne w nowej grupie).

- Farby plakatowe – 10 kolorów

- Płyn do naczyń

- Woda

- Kubki (10 – na 10 kolorów) + 1 na materiały (słomki)

- Cerata

- Fartuszki – (można wykonać z torebek jednorazowych – wycinając otwory na ręce)

- Papier toaletowy/ papierowe ręczniki itp.

- Karton – dowolny format – biały (dla „zintegrowanej” grupy polecam A0 do pracy zbiorowej)

- Opcjonalnie (modyfikacja ćwiczenia):

- Odtwarzacz CD/mp3 z głośnikami

- Płyta z muzyką – najlepiej samą ścieżką dźwiękową.

Przygotowanie zabawy:

1. Każdy z 10 kubków napełniamy farbami – (1 kubek – 1 kolor) – ok. 1/3 opakowania na kubek – im więcej farby tym intensywniejszy kolor. Następnie dolewamy płynu do naczyń (polecam miętowego „Ludwika”) – ok. 1-3 łyżki. Potem woda ok. pół kubeczka. Wszystkie składniki mieszamy, tak aby po zamoczeniu rurki powstały „bańki mydlane”.

2. Rozkładamy ceratę i kartony dla uczestników zabawy (lub jeden duży A0).

3. Przy każdym kartonie kładziemy słomkę – warto kilka zostawić w kubeczku, aby dzieci mogły swobodnie je „dobierać”.

Przebieg zabawy:

I Opcja – dzieci malują przy pomocy słomek – dmuchają bańkami na kartony – tworząc pracę – spontaniczne dmuchanie. Po bańkach pozostają kolorowe okręgi i kropki ze spływającego płynu. Kiedy powierzchnia pracy jest już „mokra”, a dziecko nadal wyraża chęć udziału w zabawie – dajemy nowy karton – a ten zapełniony odkładamy do wyschnięcia.

Po wyschnięciu prace wyglądają bardzo ciekawie – jak „dzieła sztuki”

II Opcja – puszczamy płytę z muzyką – może to być utwór klasyczny – wolny, szybsza muzyka lub coś, co wybiorą dzieci. Dzieci malują obraz – w taki sam sposób jak w poprzednim zadaniu, lecz uwzględniają tempo muzyki – dla grupy początkującej polecam wolniejsze utwory. Warto pamiętać o wymianie kartonów, w momencie kiedy ich powierzchnie będą w dużej części zapełnione.

Uwagi:

Warto później zrobić wystawę takich prac – np. w antyramach – wyglądają bardzo twórczo, a dzieci chętnie pochwalą się nimi przed rodzicami (pamiętajmy o podpisaniu prac – potem trudno je rozróżnić). W tym celu proponuję od razu podpisać kartony, na których pracować będą dzieci.

Symetryczny świat

Twórcze dziecko, radosne dziecko

P.E.

Symetryczny świat Symetryczny świat fot. www.sxc.hu

Zestaw zabaw pozwalający wprowadzić dziecko w świat symetrii (osiowej i płaszczyznowej).

Zabawy pozwalają zauważyć, że w otaczającym je świecie znajduje się wiele przedmiotów symetrycznych, że symetryczne są ludzkie twarze, postacie, wiele kwiatów, owoców, itd.

Przygotuj

– kartki białe i kolorowe

– farby plakatowe

– kubek z wodą

– pędzelki

– kolorowe gazety

– nożyczki

– miskę/ wiaderko z wodą

– lusterko

1. Wprowadzenie

Na początku można pokazać dziecku na czym polega symetria osiowa- pionowa . W kolorowych magazynach gazetach znajdź zdjęcie twarzy. Zegnij ją w pół wzdłuż linii nosa i brody i zaobserwuj z dzieckiem, że po obu stronach twarzy jest oko, ucho, połowa nosa, ust. To samo możecie zrobić z cała postacią. Poproś dziecko aby poszukało wokół siebie, czegoś co jest symetryczne. Może macie w domu atlas motyli- pooglądajcie wspólnie i zaobserwujcie symetrię kształtu i barw skrzydeł. Zwróć uwagę, na to że warunkiem tego by zaistniało zjawisko symetrii po obu stronach osi muszą być takie same kształty, takie same kolory i takie same wymiary (taka sama wielkość).

2. Test symetrii

Poproś by dziecko pomyślało o jakimś przedmiocie i zaproponuj by sprawdzicie czy jest on symetryczny, Kartę papieru zegnij na pół i poproś dziecko, żeby na jednej części kartki namalowało połowę tego przedmiotu o jakim myślało. Malujemy wyciskając farbki z tubki wprost na papier, lub za pomocą pędzla, dość grubo nanosząc plakatówki. Następnie odbijcie obrazek na druga połowę kartki. Po rozłożeniu obrazka oceńcie efekt.

3. Wycinanki symetryczne

Pokaż dziecku jak kartki papieru zgiętej wpół można wyciąć kształt koła ,serca, jabłka, motyla, ludzika, choinki. Może samo spróbuje zabawić się w symetryczne wycinanki. Wycięte wzory mogą posłużyć jako dekoracje, elementy kartek i laurek okolicznościowych, ozdoby choinkowe.

4.Kolorowa kałuża

Zaproponuj by jednej z połowie zgiętej kartki dziecko namalowało jakiś kolorowy obrazek. Następnie drugą połowę kartki pomalujcie samą wodą. Złóżcie kartkę, tak by obraz odbił i lekko rozmył się.

Czy takie zjawisko coś dziecku przypomina?

5.Obicie w wodzie

Napełnij miskę lub wiaderko wodą. Pozwól dziecku aby pochyliło się nad lustrem wody i robiło śmieszne miny do samego siebie. W wodzie możecie również obserwować odbicie różnych przedmiotów, kolorowych prostych obrazków. Można się w to bawić także na jesiennym spacerze i obserwować jak drzewa i chmury odbijają się w kałużach. Gdzie jeszcze widać odbity obraz…

6. Lustereczko

…oczywiście w lusterku ! Postawcie przed sobą lusterko i obserwujcie swoje odbicia. Zauważcie, że gdy odsuniecie się lub zbliżycie do tafli lustra, Wasz obraz robi to samo [ w symetrii płaszczyznowej odległość obiektu po obu stronach płaszczyzny jest takie sama].

Tajemna mowa papieru

Twórcze dziecko, radosne dziecko

E.P.

Tajemna mowa papieru Tajemna mowa papieru fot. www.sxc.hu

Zestaw zabaw, która działają na dziecko poznawczo i twórczo. Samo może wymyślać kolejne papierowe eksperymenty.

Przygotuj:

kartki z bloku, papier do drukarki, gazety i magazyny, ulotki reklamowe, papier pakowy, papier pergaminowy do pieczenia, bibułę, kawałek sznurka, nożyczki, klej

Zapytaj dziecko, czy według niego papier może mówić. Jeśli odpowie ‘tak’ poproś by wytłumaczyło/ pokazało jak papier mówi, i zaproponuj wspólne eksperymenty. Jeżeli dziecko odpowie „nie” zaproponuj kilka zabaw, które odkryją „mowę papieru”:

1.SZELEST I SZUM

• Zaproponuj aby dziecko pomachało kartą z bloku, bibułką, papierem pergaminowym i usłyszało szum temu towarzyszący.

• Szybko przekartkujcie gazetę i magazyn -czy i temu też towarzyszą jakieś odgłosy.

2. GNIECENIE I DARCIE

• Poproś aby dziecko zmięło w kulkę różne rodzaje papieru- czy słyszy towarzyszące temu dźwięki, czy są takie same?

• Zaproponuj darcie różnego typu papieru-czy papier wtedy mówi? A dla chwili radości podarte kawałeczki możecie podrzucić w górę niczym konfetti J

3.POMPON

• Jeśli dziecko umie posługiwać się nożyczkami zaproponuj aby samodzielnie pocięło gazety i kartki na długie wąskie paski- zwróćcie uwagę na dźwięki towarzyszące cięciu. Następnie zbierzcie paski w wiązkę i przewiążcie sznurkiem w połowie długości pasków, tak aby mógł z tego powstać pompon (podobny do tego jaki mają cheerleaderki). Potrząsajcie pomponem i słuchajcie „mowy papieru”. Pompon można wykonać także kolorowych pasków bibuły i używać do zabaw gimnastycznych i muzycznych.

4. PAPIEROWA ORKIESTRA

• Możecie stworzyć „papierową muzykę”. Podzielcie się rolami i drzyjcie, gniećcie, machajcie różnymi papierami. Może zagracie w ten sposób do jakiejś wspólnie śpiewanej piosenki.

5.KOLAŻ

• Jeżeli dziecko rozpoznaję literki możemy zabawić się w kolaż. Z kolorowych gazet, ulotek, magazynów wydzierajcie litery i układajcie w nowe wyrazy naklejając je na kartkę. Z młodszymi dziećmi możemy stworzyć nowy obrazek z wydzieranych ilustracji z gazet i magazynów. Gazety mówią przecież językiem znaków i obrazów.

A może papier mówi do nas jeszcze inaczej?

Wielokolorowe pachnące kredki na pochmurne dni

Twórcze dziecko, radosne dziecko

Justyna Wróblewska

Wielokolorowe pachnące kredki na pochmurne dni Wielokolorowe pachnące kredki na pochmurne dni fot. ze zbiorów Autorki

Zabawa przeznaczona dla dzieci od 2 lat (pod opieką) oraz starszych.

W każdym domu, w którym mieszka dziecko, znajdzie się wiele połamanych

kredek woskowych. Mało efektowne resztki „świecówek” stworzą bazę dla

stworzenia niesamowitej, pachnącej i bajecznie kolorowej kredki o

fantastycznym kształcie.

Potrzeba:

Resztki kredek świecowych- mogą być połamane, pogryzione.

Metalowe, silikonowe lub papierowe foremki do ciastek lub babeczek.

Tłuszcz do wysmarowania formy.

Można: kilka kropli olejku aromatycznego.

Kredki świecowe należy połamać, i umieścić w foremkach wysmarowanych odrobiną tłuszczu. Można dodać kilka kropel olejku aromatycznego. Foremki wstawić do piekarnika rozgrzanego do temperatury 180 stopni na około 5 minut. Po roztopieniu kredek foremki wyjąc z piekarnika i ostudzić. Wyjąc z foremek, wytrzeć papierowym ręcznikiem. W ten sposób z niepotrzebnych resztek otrzymujemy dużą kredkę o niepowtarzalnym kształcie, w dodatku wielokolorową. Najlepiej malować tymi kredkami- gigantami po dużych arkuszach papieru.

Zabawa stymuluje wiele zmysłów: wzroku, ponieważ w sposób naturalny powstaje obrazek wielokolorowy, co jest szczególnie istotne w przypadku maluchów używających stale kredki jednego koloru. Zmysł dotyku rozwijany jest poprzez używanie kredki o nietypowym kształcie. Jeśli użyjemy olejku aromatycznego dodatkowo stymulujemy zmysł węchu. Doskonale ćwiczy się sprawność manualna i powstaje atmosfera radosnej zabawy.

Zabawa plastyczno-ruchowa dla dzieci 6-8 letnich pt. „Nasze ulubione postacie z bajek”

Propozycja zajęć dla dzieci nadpobudliwych

Anna Zarębska

„Nasze ulubione postacie z bajek” „Nasze ulubione postacie z bajek

Potrzebujemy:

1) papier/karton wysokości dziecka (1x karton dla 2-4os. grupy);

2) nożyk do tapet;

3) farby do malowania palcami lub inne+ pędzle/waciki;

4) pastele tłuste;

5) kolorową bibułę lub gazety;

6) wegiel lub kredę do obrysowania/zaznaczenia konturów;

7) aparat fotograficzny.

Dzielimy dzieci na grupy (2-4 os.) i prosimy, aby dzieci wybrały postać z bajki, którą chcą stworzyć. Każda z grup otrzymuje papier (można wcześniej przykleić papier do podłoża) z wyciętą dziurą na wysokości głowy dziecka (wycięciem owalnej dziury wielkości twarzy dziecka musi zająć się osoba dorosła). Wybrana osoba w każdej z grup kładzie się na papierze, a pozostali uczestnicy obrysowują osobę leżącą. Następnie grupa otrzymuje pastele/ farby (można też użyć nietoksycznych farby do malowania palcami) oraz bibułę/gazety. Dzieci tworzą postać z bajki wykorzystując dostępne materiały. Po ukończeniu pracy należy dzieła powiesić w widocznym miejscu (na sznurku rozwieszonym na wysokości czubków głów uczestników zajęć) oraz zachęcić dzieci do zrobienia zdjęć jako bohaterowie bajek.

Guziki” – propozycja zabawy dla dzieci nadpobudliwych w wieku przedszkolnym

„Guziki” – prpopozycja zabawy „Guziki” – propozycja Aleksandra Kubik

Potrzebne będą :

• różnorodne guziki,

• zamykane, tekturowe pudełka po herbacie, ciastkach itp. dla każdego dziecka

• pudło „niespodzianka” wykonane wg pomysłu nauczyciela

• muzyka marszowa, poleczka i relaksacyjna

• kartki brystolu lub tacki tekturowe dla każdego dziecka

Przygotowanie:

Nauczycielka chowa w pudle – „niespodziance” guziki. Zwraca uwagę dzieci na pudełko, poruszając nim najpierw delikatnie, wywołując szelest guzików. Uaktywnia myślenie dzieci, pytając: -co może być w pudełku? Wysłuchuje odpowiedzi dzieci. Zachęca do posłuchania, potrząsając energicznie pudełkiem. Dzieci zgadują co jest w środku.

Przebieg zabawy:

Nauczycielka zaprasza dzieci do utworzenia koła i otwiera pudełko, wysypując guziki na dywan. Pozwala dzieciom obejrzeć guziki. Dzieci dotykają, porównują, wybierają, wypowiadają się spontanicznie.

Nauczycielka rozdaje pudełeczka i prosi dzieci o umieszczeniu w nim tylu guzików, ile kropek narysowała wcześniej na wewnętrznej stronie przykrywki. Wprowadza element tajemniczości prosząc o zachowanie w tajemnicy ilości wrzucanych guzików. Przeliczaniu i wkładaniu guzików towarzyszy muzyka relaksacyjna, co pozwoli dzieciom skupić się i wyciszyć. Po wykonaniu zadania dzieci kolejno potrząsają pudełkami, a pozostali odgadują czy pudełko zawiera jeden guzik, dwa czy może więcej. Sprawdzamy i nagradzamy się brawami.

Dzieci zaopatrzone w pudełeczka – grzechotki, poruszają się po sali w rytm marsza lub poleczki naprzemiennie i rytmicznie potrząsają pudełkami. Należy zrobić kilka zmian. Obserwując oznaki znudzenia proponujemy dzieciom zająć miejsce w kręgu. W rytm muzyki dzieci przekazują sobie pudełka: prawą ręką podaje koledze po prawej stronie, a otrzymuje od kolegi z lewej strony. Można zmienić kierunek przekazywania, lub rytm muzyki. Zmiany dopingują do skupiania się na zadaniu.

Na zakończenie proponujemy dzieciom leżenie przodem na dywanie i w tej pozycji układanie kompozycji z guzików na tekturce lub tacce. Po chwili zabawy, wywołane dziecko w skupieniu wstaje i nie gubiąc guzików, zanosi tackę na wskazane miejsce.

Zabawa pt. „Zróbmy koło”

Propozycja zajęć dla dzieci nadpobudliwych

Anna Pawłowska-Niedbała

Zabawa pt. „Zróbmy koło” Zabawa pt. „Zróbmy koło”

Dzieci tworzą krąg, trzymają się za ręce, a następnie biegną w jednym kierunku, śpiewając piosenkę: „Zróbmy koło, będzie wesoło, zróbmy koło raz i dwa a do koła wejdę ja”. Potem zatrzymują się i zgłaszają chęć wejścia do środka koła przez podniesienie ręki. Nauczycielka wybiera jedno z dzieci. Pozostałe siadają. Wybrane dziecko ma szansę pokazać coś, co inni muszą powtórzyć. Może to być krótka scenka pantomimiczna, poza, sztuczka. Można skakać, klaskać, robić miny, powiedzieć wierszyk, naśladować zwierzę itd. Kiedy wszystkie dzieci powtórzą wskazaną czynność, zabawa zaczyna się od nowa. Jej uczestnicy staję w kręgu, chwytają się za ręce i śpiewają piosenkę.

Zabawa „Zróbmy koło” zaspokaja dziecięcą potrzebę ruchu. Daje radość wspólnej zabawy. Dowolność prezentacji wyzwala w dzieciach energię twórczą, pobudza wyobraźnię. Im większa różnorodność dziecięcych propozycji do naśladowania, tym zabawa jest ciekawsza. „Zróbmy koło” daje możliwość zabłyśnięcia tym, którzy mają ogromną potrzebę pokazywania się przez publicznością, oraz chroni tych, którzy czują lęk przed takimi wystąpieniami, ponieważ nauczycielka wybiera do środka koła tylko te dzieci, które zgłoszą się przez podniesienie ręki.

Dzieci lubią tę zabawę. Im więcej powtórzeń, tym więcej pomysłowości i twórczej aktywności.

Zabawa muzyczna pt. „Układanki piosenkowe”

Ewa Dębska

Zabawa muzyczna pt. „Układanki piosenkowe” fot. sxc.hu

Układanki piosenkowe

Czas trwania: 10 – 15 minut.

Opis zabawy:

Prowadzący prosi jedno lub kilkoro dzieci do wyjścia na chwilę z sali i zaczekania na zewnątrz. Wraz z grupą wybiera tekst dobrze znanej dzieciom piosenki. Piosenka dzielona jest na części (może to być podział na zwrotki i refren lub na poszczególne wersy). Każde z dzieci zapamiętuje swój fragment piosenki, wszystkie tworzą koło i zaczynają chodzić. Do pomieszczenia wchodzi dziecko/dzieci nieobecne przy podziale piosenki – wszystkie dzieci w kółku zaczynają jednocześnie śpiewać swoją część. Zadaniem dziecka/dzieci, które weszło/weszły jest rozpoznanie piosenki i takie poprzestawianie chodzących w kółko dzieci, aby śpiewane przez nich części stworzyły całą piosenkę, od początku do końca. Kiedy ostatnie dziecko zostanie przestawione, wszystkie przestają śpiewać. Po chwili każde śpiewa swoją część, a dziecko (lub grupa dzieci), które ustawiało kolejność, słucha, czy nie popełniło błędu.

Zgadnij, gdzie jest piosenka.

(jest to wariant poprzedniej zabawy)

Czas trwania: dowolny

Opis zabawy:

Prowadzący śpiewa wraz dziećmi kilka razy dobrze znaną piosenkę. Następnie prosi, by dzieci uważnie słuchały. Śpiewa solo, potem jeszcze raz, ale w pewnym momencie umyślnie myli tekst lub melodię. Zadaniem dzieci jest odgadniecie gdzie została popełniona pomyłka i poprawienie jej. To dziecko, które pierwsze odkryje i poprawi błąd – zdobywa punkt.

Zabawa muzyczna pt. „Jesienne zabawy z muzyką”

Emilia Jagielska

Zabawa muzyczna pt. „Jesienne zabawy z muzyką” fot. sxc.hu

Jesienne zabawy z muzyką

Od Autorki:

Poniżej chciałabym przedstawić zestaw zabaw, które mogą funkcjonować, zarówno jako zaprezentowana tutaj całość, jak i śmiało mogą być propozycjami zabaw na różne zajęcia związane z obecną porą roku. Zabawy te niejako wynikają z praktyki, pierwotnie były przeznaczone do zabaw z dzieckiem z opóźnionym rozwojem mowy. Dlatego też przeważają w nich, oprócz piosenek, elementy ruchowe, istotny jest również przekaz nauczyciela.

N: Wybierzesz się ze mną na spacer? O spójrz! Kto do nas idzie? Posłuchajmy piosenki, żeby się dowiedzieć, kto to do nas idzie.

Słuchanie fragmentu piosenki Jesień (z Elementarza piosenki 7): Od Idzie jesień do (…)czas przekopać grządki.

Chodzenie wraz z nauczycielem w rytm melodii.

N: To teraz posłuchajmy, co też nam przynosi jesień?

Włączenie piosenki.

W trakcie słuchania piosenki – N: Posłuchaj gdzie idzie słonko. Gdzie ono nas zaprowadziło? Do jabłonki? O zobacz ile tu jabłek. Zerwiemy je? (Nauczyciel wraz z uczniem zrywają jabłka („na niby” bądź przylepione, powycinane już jabłka)– wspinając się na palce-potem wkładają je do koszyka).

Fragment piosenki Jabłko (z Elementarza piosenki 7): Od Nad polami do się rumieni.

N: Oj coś mi spadło na nos . Co to może być. Posłuchaj?

Fragment piosenki Ola i liście (z Elementarza piosenki 7): Od A tu lecą jej na głowę do (…)i brązowe.

N: Teraz my idziemy pozbierać liście (wykorzystanie wersji instrumentalnej piosenki). Zobacz ile tu liści. Tutaj widzę żółte. A tam brązowe. Czy widzisz gdzieś jeszcze liście? Ach tu, jakie piękne czerwone liście. Zbierzemy je w jedno miejsce, o tu. A teraz możemy je podrzucać, spójrz jak porywa je wiatr. (tutaj na koniec można włączyć efekt dźwiękowy wiatru)

N: Gdzie ten wiatr nas zaprowadził? Ile kasztanów, spójrz ile tutaj leży kasztanów(szybciej można je ułożyć w wyznaczonym miejscu).

Fragment piosenki Kasztanki (z Elementarza piosenki 7): Od A w ogródku – do końca piosenki.

Bierzemy kasztany do ręki i w rytm piosenki przekazujemy je sobie z ręki do ręki lub ruchem staramy się odzwierciedlić słowa piosenki.

N: Ktoś tu nas odwiedził jesienią. Ale kto? Posłuchaj.

Słuchanie piosenki Wiewióreczka (z Elementarza piosenki 7). Klaskanie z pomocą nauczyciela w rytm melodii. Następnie włączamy wersję instrumentalną piosenki.

N: Teraz my robimy fik myk, hyc hyc (co wynika z treści piosenki) i szukamy orzeszków. Nauczyciel wypowiada wyrażenie „fik myk, hyc hyc” i uderza wraz z uczniem rytmicznie w podłogę, po czym dalej szukamy orzechów (może być to swobodne szukanie lub według poleceń w lewo w prawo, bądź zabawa typu ciepło- zimno).

Po poszukaniu orzeszków:

N: Ojej! Kto to tutaj robi tup tup tup. Oj! I kłuje i niesie jabłko z sadu. (Tutaj można wykorzystać sylwetę jeża bądź może być to postać „na niby”). Posłuchamy piosenkę o tym zwierzątku?

Słuchanie piosenki Jeż (z Elementarza piosenki 7).

Później możemy wykorzystać wersję instrumentalną i chodzić w rytm melodii z wypowiadaniem tup, tup, tup.

N: Zobacz, idzie ogromna chmura, pewnie przyniesie nam deszcz – włączenie efektu dźwiękowego deszczu. Bierzemy parasolkę i biegniemy do domu.

N: Och, co za dzień. Chyba troszkę odpoczniemy. Ale, ale – ktoś nam nie daje odpocząć. Kto tam tak chrapie? Kto tu zasnął?

Włączenie piosenki Stary niedźwiedź mocno śpi (wykorzystanie płyty z książki pt. Co babcia i dziadek śpiewali kiedy byli mali) – jeżeli dziecko nie zna jej – najpierw ją słuchamy – później pokazujemy dziecku zabawę – raz niedźwiedziem jest dziecko, a raz nauczyciel.

N: Pożegnajmy już niedźwiedzia. Niech spokojnie sobie śpi. W międzyczasie włączenie muzyki relaksacyjnej (z Odgłosów wielkiej podróży – pozycja 57). Połóżmy się na podłodze na plecach.

Nauczyciel zadaje pytania(w zasadzie retoryczne – gdyż nauczyciel odpowiada na nie wraz z uczniem), a odpowiedź jest przede wszystkim oparta o ruch (zwłaszcza rąk). Cały czas mówimy spokojnie, powoli, w miarę cicho.

N: Ależ dzień. Kogo my widzieliśmy? Kto do nas przyszedł? (naśladowanie ruchem palców chodu). Pani Jesień! Przyniosła nam jabłuszka, można je zerwać, umyć i smacznie zjeść. Co jeszcze się działo? Spadały listki i porywał je wiatr. Zbieraliśmy kasztany i spotkaliśmy wiewiórkę oraz jeża. Ale co się stało, musieliśmy uciekać do domu, bo nadciągał deszcz. (Wszystkie czynności staramy się odpowiednio naśladować, czy to ruchem rąk bądź nóg, lecz cały czas leżymy na podłodze).

Wiesz, po takim dniu, to chcę mi się tylko spać jak temu niedźwiedziowi. To śpijmy.

Zabawa muzyczna pt. „Jedzie pociąg z daleka…”

Małgorzata Piotrowicz

Zabawa muzyczna pt. „Jedzie pociąg z daleka…” fot. sxc.hu

Zabawa muzyczna pt. „Jedzie pociąg z daleka…”

Dwójka dzieci, np. rodzeństwo buduje np z klocków pociąg, potem ustawia się gęsiego, pierwsze dziecko udaje lokomotywę – woła szu, szu…, drugie udając wagon mówi: tur, tur. Dzieci śpiewają piosenkę i udają jadący pociąg. Można wykorzystać również grzechotki, cymbałki, bębenek lub zwykłe pokrywki od garnków lub kubeczki.

Pociąg najpierw jedzie powoli i dźwięki też są wolne, ciche a potem przyspiesza, dźwięki szybsze, głośniejsze i na koniec znowu wszystko zwalnia i cichnie.

Wszystko zależy od chęci dzieci, ich wieku, pomysłowości. Najważniejsza jest zabawa i dobry kontakt przez zabawę z muzyką, z dźwiękami.

Zabawa muzyczna pt. „Ojciec Wirgiliusz i jesienne drzewa”

Anna Pawłowska-Niedbała

Zabawa muzyczna pt. „Ojciec Wirgiliusz i jesienne drzewa” fot. własność Autorki

Ojciec Wirgiliusz i jesienne drzewa

Dzieci tworzą krąg, chwytają się za ręce i idą, śpiewając tradycyjną piosenkę „Ojciec Wirgiliusz”.

Ojciec Wirgiliusz

uczył dzieci swoje,

a miał ich wszystkich

sto dwadzieścia troje.

Hejże, dzieci, hejże ha:

róbcie wszyscy co i ja.

Hejże, dzieci, hejże ha:

róbcie wszyscy co i ja.

W środku kręgu, na podłodze stoi kilka dużych mis z „barwami jesieni”. Po słowach „róbcie wszystko co i ja”, dzieci siadają na dywanie wokół mis i bawią się, przesypując z ręki do ręki lub zgniatając w piąstkach ich zawartość. (Oczywiście ilość mis zależy od tego, czym dysponujemy.)

1 misa – płatki kukurydziane

2 misa – pestki dyni

3 misa – „czapeczki” żołędzi

4 misa – pestki śliwki

5 misa – żółty lub kolorowy makaron

6 misa – rozkruszone w rękach, kolorowe, suche liście

7 misa – soczewica

8 misa – czerwona fasola

9 misa – rozkruszone płatki suszonych kwiatów

10 misa – kawałki kolorowych materiałów

Po chwili wszyscy wstają, tworzą kółeczko i jeszcze raz śpiewają piosenkę „Ojciec Wirgiliusz”. Potem wybierają inną misę niż za pierwszym razem, siadają przy niej i znów się bawią. Czynność tę można powtórzyć jeszcze kilka razy. Ma ona bowiem znaczenie wyciszające, rozluźniające, eliminujące napięcie. Podczas zabawy dzieci mogą opisywać swoje doznania, odczucia dotykowe oraz wrażenia słuchowe, które powstają w trakcie zabawy materiałami różnego rodzaju.

Druga część zajęcia odbywa się już przy dźwiękach relaksacyjnej muzyki. Dzieci udają się do stolików. Do kartek przyklejają pień z brązowego papieru, tkaniny czy innego materiału, po czym wybierają jedną z mis i tworzą z jej zawartości „koronę” drzewa, przyklejając poszczególne elementy klejem.

Na koniec dzieci tworzą wystawę prac.

Zabawa muzyczna pt. „Ojciec Wirgiliusz i jesienne drzewa” fot. własność Autorki

Zabawa może mieć też swoją „wersję zimową”. Wystarczy zmienić zawartość mis:

1 misa – kulki z waty

2 misa – płatki ryżowe

3 misa – podarta na kawałeczki gruba, biała tapeta

4 misa – ryż

5 misa – pocięte na kawałeczki płatki do demakijażu

6 misa – kulki z białej krepiny

7 misa – płatki owsiane

8 misa – kawałki białego materiału (frotte, polar, futerko)

Zabawa inspirowana muzyką i malarstwem pt. „Deszczowe impresje”

Katarzyna Ciecieręga

„Deszcz”, aut. Stanisław Dębicki „Deszcz”, aut. Stanisław Dębicki

Zabawa pt. „Deszczowe impresje”

1.Obserwacja reprodukcji obrazu „Deszcz” Stanisława Dębickiego. Wypowiedzi na jego temat – co przedstawia, w jakim jest utrzymany nastroju, w jakiej kolorystyce, etc.

„W jakim jestem dzisiaj nastroju?”- uczestnicy otrzymują krople deszczu wycięte z papieru i dorysowują im „twarze"- wyrażające aktualny nastrój.

2."Taniec kropli deszczu” – improwizacja ruchowa przy muzyce "Prelude in E-Minor” (op.28 no.4) F. Chopina

Inspiracja:

-jestem kroplą deszczu-spadam z wysoka-samotnie-napotykam inne krople-chwytamy się za ręce tworząc strugi-strumień–integracja

Wypowiedzi uczestników -"jak się czułem tańcząc samotnie, w grupie, z partnerem”

3."Życiodajny napój” – dzieci otrzymują kubeczki z napojem, odgadują jakim i określają:

– smak wody,

– kolor..

– zapach..

Bez smaku, koloru, zapachu, czy zatem woda jest nam potrzebna? – do czego –

– wypowiedzi uczestników na zasadzie „burzy mózgów”.

4."Kolorowy deszcz” -prowadząca proponuje zabawę w barwienie wody kolorowym tuszem z użyciem kroplomierza, obserwowanie zmian w kolorach, ich dynamiki -"taniec barw”

– opisywanie swoich spostrzeżeń,

– twórcze opowiadanie na temat: „co byłoby, gdyby padał kolorowy

deszcz”…

5.Pantomima „Stany skupienia”- uczestnicy improwizują ruchem zjawiska:

– „topnienie lodu”,

– „krzepnięcie wody”,

– „parowanie..”

6.Obserwacja reprodukcji obrazu „Autumn Landscape with Rainbow” Jacoba Catsa.

-wypowiedzi uczestników na temat przedstawionych treści, zachowania ludzi, nastroju wyrażonego przez malarza; porównanie z obrazem wcześniej oglądanym.

7."Deszczowe impresje” – malowanie techniką „mokre w mokrym” przy jednoczesnym słuchaniu muzyki F.Chopina Prelude in E-Minor (op.28 no.4).

-wspólne oglądanie prac, wypowiedzi nt. aktualnego samopoczucia uczestnik

Zabawa arteterapeutyczna pt. „Wesoła łąka”

Aleksandra Kubik

„Wesoła łąka”, propozycja zabawy aut. A. Kubik Wesoła łąka, propozycja zabawy aut. A. Kubik

ZABAWA Z ZAKRESU ARTETERAPII.

TEMAT: Z WIZYTĄ NA ŁĄCE.

GRUPA WIEKOWA: 5-latki i starsze dzieci.

CELE:

• uwrażliwianie dzieci na muzykę poważną „Lot trzmiela” Rimsky- Korsakov.

• odczuwanie rytmu i nastroju muzyki,

• wyrabianie umiejętności wypowiadania się werbalnego, ruchowego i plastycznego na temat muzyki.

POMOCE:

• ilustracje przedstawiające owady: trzmiel, motyl, świerszcz.

• papier i przybory do rysowania

• nagranie „Lot trzmiela” Rimsky- Korsakov.

• bibuła, patyczki, klej.

PRZEBIEG ZABAWY:

1. Zgromadzenie dzieci przed tablicą z ilustracjami owadów. Krótka rozmowa na temat sposobu poruszania się: świerszcza, trzmiela i motyla. Wskazanie na różnice w poruszaniu się: skoki świerszcza, spokojny, łagodny lot motyla i szybki lot trzmiela.

2. Zagadka muzyczna dla dzieci. Nauczycielka prosi, aby dzieci posłuchały melodii i pomyślały, który owad został zilustrowany w utworze. Wysłuchanie utworu „Lot trzmiela”.

3. Wypowiedzi dzieci, rozwiązanie zagadki, że to był trzmiel. Uzasadnianie przez dzieci swego wyboru.

4. Praca plastyczna. Dzieci przyklejają do patyczka paski bibuły na wzór kolorowej chorągiewki.

5. Zabawa ruchowa przy muzyce. Nauczycielka prosi dzieci, aby słuchając powtórnie utworu, spróbowały poruszać swoimi chorągiewkami, tak jak podpowiada muzyka. Nauczycielka prosi aby dzieci koncentrowały wzrok na ruchu bibułek.

6. Odpoczynek w wygodnej pozycji. Trzmiele odpoczywają po całym dniu latania. Prosimy dzieci, aby teraz ich ruchy były spokojne i powolne.

7. Rozmowa na temat odczuć. Porównanie aktywności podczas zabawy chorągiewkami i podczas odpoczynku. Określenie charakteru muzyki jako żywy, szybki, radosny i inne zgodnie z odczuciami dzieci.

8. Dzieci siadają do stolików, wybierają sobie kolor kredki i prosimy aby rysowały, udając, że kredka to trzmiel a kartka to łąka. Dzieci kreślą słuchając utworu.

9. Oglądanie prac dzieci, określanie rodzajów linii- pętelki, fale, supełki, linie itd. Zawieszenie prac w widocznym miejscu. Swobodne wypowiedzi i komentarze dzieci na temat rysunków.

Zabawa dla dzieci pt. „Kocia księga” inspirowana twórczością Paula Klee

Ewa Baranowska

„Cat and bird”, aut. Paul Klee „Cat and bird”, aut. Paul Klee

Dzieło sztuki:Obraz Paula Klee „Cat and Bird"(1928)

Cele:

–zapoznanie dzieci z dziełem sztuki poprzez wykorzystanie aktywności twórczej: literackiej i plastycznej

–rozwijanie umiejętności fantazjowania

–pobudzanie wyobraźni i myślenia twórczego

Wiek uczestników: dzieci wiek szkolny.

Miejsce: sala, ogród, łąka.

Przebieg zabawy:

Dzieci mają do dyspozycji reprodukcję obrazu Paul Klee (bez podania tytułu właściwego).

Polecenie:

Cz.1

Znajdź miejsce, w którym czujesz się wygodnie i bezpiecznie i całą swoją uwagę skup na obrazie, który masz przed sobą. Zastanów się przez chwilę, co on przedstawia? Jakie wywołuje u Ciebie skojarzenia? Co może łączyć te dwie postaci? Jaki jest jego ładunek emocjonalny?

Swoje luźne skojarzenia spisz na kartce papieru, w taki sposób, jaki uważasz za słuszny. Jeszcze raz przyjrzyj się obrazowi i swoim skojarzeniom. Teraz zastanów się, które ze skojarzeń według ciebie może stać się tytułem tego obrazu. Napisz je jako tytuł w taki sposób jak chcesz.

Tytuł obrazu…………….

Materiał: duża kartka papieru, pisak.

Cz.2

Jeszcze raz spójrz na obraz i tytuł, który mu nadałeś.

Stwórz własną historię nawiązującą treścią do obrazu i tytułu, który sam stworzyłeś.

Materiał: kartka papieru, długopis.

Cz. 3

Posłuchaj.

Masz do dyspozycji różne materiały: kolorowy papier, brystol 38.1 x 53.2 cm, sznurki, dziurkacz, nożyczki, klej, kredki świecowe, ołówki. Stwórz z tych materiałów własną Dużą Książkę nawiązującą do obrazu, tytułu oraz treści, którą sam już wymyśliłeś.

Zamknij na moment oczy i w tym momencie uruchom własną wyobraźnię. Zastanów się przez chwilę jak będzie wyglądała książka całkowicie stworzona przez Ciebie? Jaką nadasz jej formę? Jak będzie wyglądała jej okładka? Jak wykonane będą w niej ilustracje? W jaki sposób umieścisz w niej tekst? Jakiego kształtu i koloru będą litery? Zastanów się, za co zabierzesz się pierwszy? Kiedy już to wiesz rozpocznij działanie w taki sposób, jaki uważasz za najbardziej właściwy?.

Materiał: kolorowy papier, brystol 38.1 x 53.2 cm ( 5 sztuk na uczestnika) ,sznurki, dziurkacz, nożyczki, klej, kredki świecowe, ołówki.

Cz. 4

Konfrontacja prac.

Każdy z uczestników prezentuje swoją książkę.

Cz.5

Odpowiedz na pytanie, jeśli chcesz?

Polecenie:

Jeśli miałbyś możliwość zabrania ze sobą oprócz swojej książki jeszcze jedną książkę tutaj zaprezentowaną to, którą byś zabrał i dlaczego?

Prezentacja reprodukcji obrazu Paula Klee w oryginalnym wymiarze i przeczytanie tytułu właściwego dzieła: Cat and Bird 1928. (38.1 x 53.2 cm).

Zabawę można też zmodyfikować dla dzieci przedszkolnych (najstarsza grupa) i w młodszym wieku szkolnym. Wygląda to w ten sposób, że dzieci przedszkolne tworzą księgę obrazową. Posługując się wyłącznie słowem plastycznym.

Tytuł książki może zapisać nauczyciel. W młodszym wieku szkolnym bierzemy pod uwagę możliwości dziecka.

Zabawy rytmiczne

Zabawy rytmiczne Zabawy rytmiczne

1. Propozycja zabawy nadesłana przez „elvie” nagrodzona książką Agnieszki Łaba „Bajki rymowane w biblioterapii”, wydaną przez Oficynę Wydawniczą Impuls

Dorosły rozkłada na stole lub podłodze figury geometryczne oznaczające dźwięki, np. trójkąt – pojedyncze klaśnięcie w dłonie, koło – podwójne szybkie klaśnięcie w dłonie, kwadrat – klaśnięcie w kolano itp. Stopień złożoności figur i odpowiadających im dźwięków zależy od wieku i poziomu rozwoju dzieci. Dorosły tworzy z figur wzór, stosując także puste pola w ciągu figur. Według tego wzoru dzieci odtwarzają rytm, zgodnie z tym, co oznacza dana kombinacja figur oraz pustych pól. Wzór może się składać także tylko z jednej figury-jednego dźwięku + puste przestrzenie oznaczające ciszę (wersja najprostsza).

2. Propozycja zabawy nadesłana przez p. Kingę Sobierajską z Poznania nagrodzona książką Agnieszki Łaba „Bajki rymowane w biblioterapii”, wydaną przez Oficynę Wydawniczą Impuls

Zabawa pt. „Orkiestra Gazetowa”

potrzebne materiały: stare gazety, utwór „Polka Trish-Trash” Strauss'a

Dzieci stają w półkolu, w trzech grupach (może być ich więcej – zależnie od liczby dzieci) – ma to imitować ustawienie orkiestry podczas koncertu. Dzieci z grupy pierwszej trzymają kulki z gazet w dłoniach i uderzają nimi udając talerze. Dzieci z grupy drugiej skręcają gazetę rękami. Dzieci z trzeciej grupy stoją na gazetach i mają za zadanie w nie tupać. Prowadzący zabawę zostaje dyrygentem orkiestry i dyryguje do melodii lecącej w tle Polki Trish-Trash. Po chwili następuje zmiana dyrygenta i zostaje nim któreś z dzieci, później następne itd. Dyrygent pokazuje, który instrument gra w danej chwili, a dzieci muszą uważać, żeby się nie zagapić.