Celem ćwiczenia jest pokazanie typowych

analiz i badań, niezbędnych dla zbudowania po-

prawnie działającego przyrządu do pomiaru siły

- tzw. dynamometru.

Rozważany jest dynamometr o kształcie pierście-

nia kołowego, pokazany na rysunku. Mierzone są

wartości sił P oraz - przy pomocy naklejonych

tensometrów T - odkształcenia e₁₁, by ustalić za-

leżność funkcyjną P = P(e₁₁), która jest następnie

przybliżana prostą: P = C e₁₁. Mając daną stałą dy-

namometru C, możemy - mierząc na nim przy po-

mocy tensometrów e₁₁ - określać wartość siły P.

W programie można zmieniać wymiary pierś-

cienia b, h, r, moduł E jego materiału oraz bazę

tensometru L, by następnie dobrać je tak do wy-

maganego zakresu wartości sił P, aby odkształce-

nia e₁₁ pozostawały dobrze mierzalne.

W programie przyjęto oznaczać:

- eps - odkształcenie w punkcie;

- e - odkształcenie uśrednione na długości bazy L;

- t - wskazanie mostka (np. e₁₁ = t₁₁ * 10^-4).

Szczegóły:

Akcje 0..3 dotyczą analiz wartości odkształ-

ceń wyznaczonych na podstawie wzorów. Dla

ich wykonania wystarcza podanie: dP, E, L, r,

b, h, które zestawiono w oknach Edit w dolnym

lewym narożu ekranu. Siła dP jest przyrostem

siły P, używanym w obliczeniach. Aby nie wpro-

wadzać dalszych okien Edit, w programie zało-

żono z góry, że P_max = 10*dP.

Z kolei akcje 4..7 odnoszą się do danych po-

miarowych: P[i], Tz1[i], Tz2[i],Tw1[i], Tw2[i],

zestawionych w osobnej grupie okien Edit, przy

czym wpisywane są tu wskazania mostka

t₁₁ = e₁₁*10⁴,

a nie wartości odkształcenia e₁₁.