Formowanie z odbieraniem-stosóje sie do modeli ktore po zaformowaniu w skrzynce nie dadza sie wyjac bez usuniecia masy formierskiej obieranie polega na wykonywaniu nad modelem stozkowego wybrania które umozliwia wyjecie modelu bez uszkodzenia scianek formy. Formowanie na fałszywce-stosoje sie do modeli niedzielonych których ustawienie na desce formierskiej nie zapenia własciwego połozenia lub w produkcji seryjnej gdy obrabianie jest klopotliwe i dlugotrwale.Falszywke wykonóje sie na desce podmodelowej z masy formierskiej lub gipsu jest to forma pomocnicza zwana fałszywką. Formowanie modelu z częściami odejmowanymi-stosóje sie gdy wyjecie modeli jest mozliwe nawet z zastosoaniem obierania. Modele są zbudowane tak aby czesci utrudniajace wyjecie modelu z formy mozna bylo oddzielic od zasadniczej czesci modelu. Formowanie rozpoczyna sie od ułozenia modelu na desce i ubiciu wokół niego masy formierskiej. Po unieruchomieniu modelu w skrzynce nalezy odgarnac mase w tym miejscu formy w ktorym wystaje szpilka laczaca czesc odejmowana z modelu. Wyjecie szpilki umozliwia rozdzielenia oby czesci modelu. Po uformowaniu wyjmoje sie najpierw główna czesc modelu a nastepnie usuwa sie czesc odejmowana. Formowanie maszynowe-przyspiesza proces wytwarzania form poprawia dokladnosc wymiarow i jakosc odlewow. Maszyny do produkcji form odlewniczych nazywamy formierkami. Zadanie ich polega na zageszczeniu masy i wyjmowaniu modelu z formy . Modele sa mocowane na stole formierki do płyty podmodelowej tworzac z nia płyte modelową.Płyta modelowa jest zaopatrzona sworznie ustalkajace na ktorych podczas formowania skrzynki formierskiej.Podczas formowania na płytacj jednostronnych jedna z nich wykorzystóje sie do formowania górnej skrzynki formy a 2 do dolnej. Formowanie na płytach 2-stronnych-2 połówki tego samego modelu są rozmieszczane po obu stronach tej samej płyty czesto płyty 2-stronne czemu podczas formowania mozna odwracac płyte modelowa na 2-strone. prasowanie-stosuje sie do prasowania modeli płaskich.Rdzeń-formułuje sie w drewnianej rdzennicy skłaającej sie z 2 czesci symetrycznych. Wzajemne poł. obu czesci rdzennicy ustala sie za pomocakolków po złożeniu rdzennicy wypełnia sie ją masa rdzeniową która zageszcze sie ubijakiem. Srodek rdzenia jest przekówany nakłówkiem w celu ułatwienia odprowadzenia gazów wydzielajacych sie w formie podczas ich zalewania. Produkcje rdzeni przyspiesza sie poprzez zmechanizowanie urzadzen do ich wytworzenia.Materiały na odlewy-dzila sie na stopy żelaza i stopy metali nieżelaznych do surowców żelaznych zalicza się: -suruwki odlewnicze -stpy zelaza( stopy zelaza z innymi metalami a czasami z niemetalami) Uzywane sa jako dodatki do wsadów w celu uzyskania odpowiedniego składu chem. żeliwa. Do stopów żelaza należą: żelazo krzem , żelazo mangan , żelazo chrom , żelazo wapniokrzem. Złom żeliwny- odpadki produkcyjne i części żeliwne maszyn oraz urządzeń nadające się tylko do przetopu. Surowce nieżelazne-miedź aluminium mosiądze i brący stopy aluminium z miedzią stopy alu z krzemem stop Mg zwany elektronem i stopy cynku i alu.Łopniki-chronia metal przed szkodliwym wpływem tlenu oraz służą do usunioecia z metalowego wsadu zanieczyszczen w postaci piasku popiołu itp. Piece odlewnicze-służą do topienia sadu i nazywaja sie zeliwniakami Żeliwiak jest zbudowany w kształcie walca z cegły szamotowej chronionej z zew. płaszczem z blachy od spodu żeliwiak jest zamknięty klapą denna wyłożoną masą formierska tworzaca trzon nad trzonem znajduja sie drzwiczki włazowe przez które ubija sie mase formierską na trzonie. Wsad ładuje sie do pieca oknem wsadowym. Szyb zeliwniaka w górnej czesci jest wyłożony ochronna wykładzina zżeliwną ktora zabezpiecza przed uszkodzeniam podczas ladowania wsadu.Żeliwo sferoidalne-zawiera grafit w postaci kuleczek.Do topienia metali nieżelaznych-uzywa sie piecy tyglowych. Do topienia stopów aluminium uzywa sie piecy oporowych stosuje sie takze piece płomieniowe konwertorowe i indukcyjne.