W PRZYWRÓCENIU PRAWDZIWEGO KATOLICYZMU
Idźmy za głosem Papieża Benedykta XVI

Ostatnie pół wieku jest czasem, kiedy nieprzyjaciele Chrystusa usiłują od wewnątrz zniszczyć Jego Kościół, aby nie prowadził ludzi do ich szczęścia w niebie. W tym czasie działanie wrogów Chrystusa w Jego Kościele uzewnętrzniło się w narzucanych pseudosoborowych  zmianach, które prowadzą do stopniowego „rozmiękczenia” i zaniku Wiary Chrystusowej. Papieże tego okresu, jak nieustraszeni generałowie, stawali do walki z wrogimi Chrystusowi siłami, każdy według swoich możliwości.
Papież Paweł VI (1963-1978), otoczony masonami, podtruwany i bezsilny wobec huraganu zmian w Kościele, wydał historyczny okrzyk, że szatan wdarł się do Watykanu (patrz: o. Martin Malachi – „Jezuici”).
Papież Jan Paweł I (26 sierpień do 27 września 1978) próbę wyrzucenia 74 masonów z urzędów watykańskich przypłacił życiem. Zamiast ich wyrzucić, został przez nich otruty, co zostało w pełni udokumentowane m.in. przez Yallota w pracy „In God’s Name”.
Uderzenie dywersji w Chrystusa w Eucharystii
Papież Jan Paweł II (1978-2005) objął kierowanie Kościołem w czasie, kiedy siły dywersyjne uderzały bezkarnie w podstawy Wiary Katolickiej, koncentrując się na niszczeniu wiary w realną obecność Chrystusa w Eucharystii oraz na niszczeniu władzy papieskiej.
Niszczenie wiary w realną obecność Chrystusa w Eucharystii było dokonywane przez wyrzucenie uświęconych ołtarzy, przez usunięcie Mszy Trydenckiej i wprowadzenie Mszy opracowanej przez rabina i pastorów protestanckich, a szczególnie przez przyjmowanie Komunii św. na stojąco, na ręce i z rąk niekonsekrowanych (osoby świeckie).