Najwyższą Osobą Boga, który jest całkowicie niezależny i wolny by działać zgodnie ze Swoim pragnieniem jest Śri Kryszna. On egzystuje jako Najwyższa Prawda, jeden bez wtórego. Ale nie pojęcie jest On zawsze w towarzystwie Swoich wiecznych energii. Te energie nigdy nie są niezależne od Kryszny, raczej są intymnie związane z Nim. Jest to oznajmione w wedyjskich mantrach. Kryszna jest niezależną, główną świadomą tożsamością i Jego energie mają te same atrybuty. One nigdy nie są niezależne. Kryszna może być nazywany Vibhu (wszechwiedzący, wszechobecny, wszechrozszerzający się Pan). Manifestacje Jego energii czy inne samomanifestujące się fenomeny mogą być nazywane Vaibhava. (bogate wyrażenia Jego rzeczywistej egzystencji). Jednak pośród nieograniczonych energii Kryszna pozostaje odseparowany w Swojej oryginalnej formie. Przez te energie, przez to Vaibhava, Vibhu - obecność Pana może być dostrzeżona.
Manifestacja z energii Kryszny ma trzy części:
Cit vaibhava – duchowa manifestacja, która pochodzi z duchowej energii Kryszny
Acit vaibhava – ciemny nieświadomy, materialny świat
Jiva – niezliczone dusze, które są małymi, duchowymi cząstkami
Cit vaibhava składa się z siedzib Kryszny, takich jak nieograniczona jest ilość planet Vaikuntha, nieograniczonej ilości imion Kryszny takich jak: Govinda, Hari, itd... ; nieograniczonej ilości form Kryszny np.: dwuramiennej formy z fletem, nadzwyczajnych cech Kryszny takich jak uczuciowe dawanie szczęścia Swoim wielbicielom, rozrywki Kryszny takie jak “rasa lila” we Vrindavan, czy rozrywki sankirtanu z Navadvip. Nawet gdy te duchowe czynności zstępują do tego materialnego świata i są postrzegane przez żywe istoty nadal pozostają one duchowo nie dotknięte przez materialny wpływ. Wszystkie elementy będące w intymnym związku z Visznu czy Kryszną nazywane są przez Wedy “Visznupad”. Słowo cit vaibhava opisuje coś co jest ni oddzielone od Pana. Duchowe fenomeny nie są odseparowane od pierwotnej duchowej istoty. Dlatego też w duchowym królestwie “Visznupad” nie są obecne zmiany wywoływane wpływem materialnej energii. To królestwo jest transcendentalne w stosunku do materialnych zmian, i tak jak Pan Visznu osobiście jest ono czystą dobrocią, nie zmieszaną z pasją i ignorancją, niepodległe warunkom materialnego świata. Kryszna i Jego główne ekspansje Visznu są wszystkie w czystej dobroci, w ten sposób na Goloce, Vaikuntach, w oceanie Przyczyn czy też w materialnym świecie osoby Te pozostają nie zanieczyszczone pozostając Panem wszystkich półbogów czy Panem mayi. Formy Visznu są Panami mayi pozostając w czystej dobroci, podczas gdy Brahma czy Siva znajdują się pod wpływem siły dobroci zmieszanej z innymi siłami natury materialnej.
ACIT VAIBHAVA. Przekraczając rzekę Viraja, która jest odrębną granicą, przeciwnie do form Visznu, królestwa duchowych rozrywek i innych duchowych manifestacji, leży nie duchowe królestwo, skomponowane z 14 systemów planetarnych. To królestwo znajduje się pod kontrolą iluzorycznej energii i nazywa się Daivi dhama – siedziba mayi. Składa się ono z pięciu materialnych elementów: ziemi, wody, ognia, powietrza i eteru, oraz z umysłu, inteligencji i fałszywego ego. Elementy te tworzą wulgarne i subtelne ciała żywych istot. Siedem wyższych i siedem niższych systemów planetarnych zawiera się w acit vaibhava czyli nie duchowej manifestacji, jednej z wielu energii Pana.
JIVA VAIBHAVA. Duchowa manifestacja cit vaibhava jest pełną duchową zasadą, natomiast iluzoryczny materialny świat acit vaibhava jest cieniem. Jivy czyli atomowe cząsteczki są duchowymi elementami, dzięki czemu posiadają one do pewnego stopnia niezależność, mają również potencję nieograniczonego szczęścia, które jest naturalne w duchowym królestwie. Te Jivy, które zwracają się do Kryszny osiągając to szczęście pozostają jako wyzwolone dusze wiecznie towarzysząc Krysznie.
Niestety myśląc o własnym szczęściu, jeśli ktoś egoistycznie pragnie wejść do sąsiedniego królestwa mayi, odwraca się od Kryszny i przyjmuje materialne ciało w materialnym świecie. Upadają one w pełne obaw królestwo ciągłych dobrych i złych czynności w rezultacie których Jiva wędruje wewnątrz wszechświata, czasami na svarga loce, a czasami w piekle, przyjmując narodziny w materialnych ciałach, ciesząc się życiem w 8400 000 gatunkach życia.
“Ale Ty Panie kontrolerze jiv (ponieważ jivy są Twoją energią) zawsze myślisz o ich dobrze. Jakiegokolwiek szczęścia jivy mogą szukać Ty łaskawie obdarzasz je nim. Dla tego kto pragnie nietrwałego szczęścia w materialnym świecie, osiąga je bez trudności przez Twoją łaskę”. Wszystkie te procesy prowadzące do osiągnięcia szczęścia płynącego z zadowalania zmysłów takie jak: zasady warny i aśramu, yajna, yoga, homa, vrata są pobożnymi czynnościami, a pozbawione całkowicie duchowej natury stają się materialne. Rezultaty tych praktyk takie jak wyniesienie na wyższe planety lub zadowalanie zmysłów są wszystkie materialne i tymczasowe. Poprzez takie czynności mające na celu tymczasowe zadowalanie zmysłów, dusza pozostaje niezadowolona. Próbowanie osiągnięcia szczęścia poprzez osiągnięcie pozycji na wyższych planetach jest największą pomyłką dla duszy.
Dzięki łasce wielbicieli jnani może spełniać czynności bhakti, jnana zmieszana z czynnościami oddania jest również klasyfikowana jako drugorzędna ścieżka bhakti. Taki jnani łatwo osiąga wiarę w Krysznę i szybko uczestniczy w pełnej służbie oddania.
Niektóre jivy pragnąc znikomego szczęścia w piekle materialnego świata odrzucają Pana, ale Kryszna wiedząc co jest najlepsze dla ich dobra zmusza je do porzucenia materialnego szczęścia-bhukti będącego rezultatem działania dla owoców, karmy oraz wyzwolenia-mukti będącego rezultatem spekulatywnych wysiłków czyli jnany i ostatecznie ustanawia słodki owoc oddania dla Kryszny czyli bhakti. Jest to tylko łaska Pana, który umieszcza jivy na drugorzędnej ścieżce pozwalając im na spełnianie materialnych pragnień przez pewien czas, a następnie obdarza je wiarą w proces bhakti. W jaki inny sposób, jak nie tylko dzięki łasce Pana, żywe istoty mogłyby osiągnąć pozycję szczęścia w duchowej realności.
W Satya yudze Pan ustanowił proces medytacji, dzięki któremu risi mogli oczyścić swoją egzystencję. Po osiągnięciu oczyszczenia Pan przyznawał im bogactwo bhakti. W Treta yudze Pan zaaranżował oczyszczanie się przez spełnianie ofiar, a w Dwapara yudze przez czczenie świątynne prowadzące do ścieżki bhakti. Widząc żałosną sytuację jiv w Kali yudze Pan porzucił nadzieję na procesy karmy, jnany czy yogi. W tym wieku kłopoty takie jak: krótkie życie, wiele chorób, zmniejszanie się inteligencji oraz siły dotykają wszystkie żywe istoty (jivy), dlatego też ścieżka karmy i jnany, praktyka warnaśramy, sankhya, yoga, i jnana zmieszane z niewielką ilością służby oddania są zbyt wąskie i zawężone. Jedynym rezultatem tych czynności jest w Kali yudze zboczenie ze ścieżki bhakti. Jeśli ktoś przyjmuje te ścieżki w nadziei sukcesu w Kali yudze jego życie będzie pełne trudności.
Myśląc o dobru wszystkich żywych istot (jiv) w Kali yudze, Pan zstąpił w formie Świętego Imienia. Pan zstąpił, aby uczyć ścieżki wyzwolenia w tym wieku, procesu Nama Sankirtana. Poprzez ten proces jivy mogą bezpośrednio osiągnąć najwyższe bogactwo – Kryszna Premę, która jest rzeczywistym szczęściem i jest nazywana.......... lub cit ścieżką, w odróżnieniu od drugorzędnych ścieżek karmy i jnany. W tym procesie jedyną wymaganą rzeczą jest intonowanie i pamiętanie Imienia Pana bez przerwy. Jeśli nieczysta jiva podejmie proces bhakti dla swojego oczyszczenia, spełnia ona sadhana bhakti czyli służbę oddania w praktyce. Kiedy jej praktyka osiąga czystość i perfekcję-sadya, innymi słowy kiedy jiva osiąga prema bhakti czynności sadhana bhakti: słuchanie i intonowanie imion Boga itd. pozostają jako czynności prema bhakti. Główne czynności w służbie oddania są wieczne. W doskonałym stanie premy to znaczy na początku-sadana oraz końcu-sadya, sposób na osiągnięcie celu-upaya, oraz sam cel-upeya nie są różne od siebie. Nie ma żadnych barier czy przeszkód pomiędzy życiem i czynnościami podczas treningu na doskonałym etapie. Święte Imię pozostaje stałe w obu przypadkach, dzięki czemu jiva może łatwo przekroczyć materialny świat.
Hari das kontynuował:
Ja jestem upadłą, niską osobą, tak bardzo zaabsorbowaną zmysłowymi obiektami. Jestem tak głupi, że nie biorę nawet Twojego Imienia o Panie. Z nieprzerwanie płynącymi łzami Hari das (inkarnacja Brahmy) upadł nieświadomy do stóp Pana.
Śrila Bhaktivinod Thakur modli się:
Ktokolwiek jest zdolny przyjąć schronienie w Panu, wielbicielach Pana i służbie oddania osiąga pełny efekt świętego Imienia, które jest jak kamień filozoficzny spełniający wszelkie pragnienia. W tym czasie Imię staje się centrum czyjejś egzystencji.
WSZELKA CHWAŁA ŚRI GADATHARZE I PANU GOURANDZE, WSZELKA CHWAŁA ŚWIATŁU JANAVY- NITYANANDZIE PRABHU. WSZELKA CHWAŁA ŚRI ADVAICIE I ŚRIVASIE ORAZ WSZYSTKIM WIELBICIELOM PANA GOURANGI.
W ekstazie premy Hari das płakał, i w ekstazie premy Pana Gouranga objął go.
Pan Gouranga powiedział:
Gdzie jest taki wielbiciel jak ty Hari dasie. Ty znasz wszelkie duchowe prawdy i cały czas jesteś transcendentalny do natury materialnej. Przez przyjęcie narodzin w niskiej rodzinie pokazałeś światu, że osiągnięcie Kryszny nie zależy od bogactwa, honoru, rodziny czy zapłaty, ale zależy jedynie od wiary.
Ktokolwiek posiada wiarę w niezachwiany proces czczenia Kryszny jest większy niż półbogowie. Ty rozumiesz, że Imię jest najwyższą prawdą, zarówno na początku jak i na końcu. Ty znasz całą chwałę świętego Imienia, ty wykonujesz czynności oddania będąc uczonym i sprytnym w nauczaniu.
Hari das wyjaśnij proszę nieograniczone chwały Imienia. Słuchanie tych chwał z twoich ust uczyni mnie szczęśliwym.
“Ktokolwiek wypowiada święte Imię nawet raz, jest uważany za vaisnawę, gospodarze domów powinni być uważni w oddawaniu szacunku takiej osobie. Kto ciągle intonuje święte Imię Kryszny jest nawet lepszym vaisnawą będąc obdarzonym wszelkimi dobrymi cechami, ten kto swoją obecnością powoduje, że inni zaczynają intonować święte Imię z oddaniem jest najwyższym vaisnawą. “
Teraz opisz mi dokładnie wszystkie sposoby na jakie żywa istota przyjmuje święte Imię.
Składając ręce z szacunkiem, ze ściśniętym gardłem i ze łzami w oczach Hari das zaczął mówić: Po pierwsze dał on generalny opis świętego Imienia.
“Święte Imię jest cintamani, obiektem który spełnia wszelkie pragnienia. Materialistom daje dharmę, arthę, kamę i moksę (przypisane czynności, bogactwo, zadowalanie zmysłów i wyzwolenie). A dla odwiązanych od owoców swojej pracy wielbicieli daje Ono czystą, niczym nie zanieczyszczoną miłość do Kryszny. Imię jest nieograniczone, bez początku, w pełni świadome i nie oddzielne od cit świadomości Kryszny. Cokolwiek jest w Krysznie, jest również w świętym Imieniu, ponieważ On jest jeden bez wtórego. Imię jest wiecznie wolne od materialnych zanieczyszczeń i duchowo usytuowane w stanie czystej dobroci, czyli sudha sattva, tak jak Kryszna. Zstępując do tego materialnego świata Imię pozostaje czyste, wiecznie obdarzone słodyczą rasy. Jak żaden inny obiekt, Kryszna Absolutna rzeczywistość, jest znany poprzez cztery charakterystyki: Imię, formę, cechy i czynności. W przypadku Kryszny te elementy są nieograniczone. Najwyższy Osobowy Bóg rozprzestrzenił się osobiście za pomocą tych czterech elementów, które mają duchową egzystencję, za pomocą sandhini energii Pana. Przez te elementy Kryszna przyciąga wszystkich ludzi z całego wszechświata. Egzystencja Imienia i wszechświata służy temu samemu celowi. Również forma Kryszny nie jest od Niego różna. Jego Imię i Jego forma nie mogą być oddzielone od siebie, jeśli ktoś pamięta Imię Kryszny osiąga również formę Kryszny. Jeśli chodzi o cechy Kryszny, to posiada On 64 niezwykłych cech, które częściowo obecne są w Jego avatarach. Jego guna avatarami są Brahma i Siva. Pan Narayan posiada 60 z pośród 64 cech Kryszny, ale Imię Kryszny zawiera wszystkie wieczne cechy w pełni, które ekspandują w niezliczoną ilość w świętym Imieniu. Rozrywki Pana odbywają się w takich miejscach jak Vaikuntha czy Goloka i są one w pełni duchowe.
W duchowej egzystencji Imię, forma, cechy i czynności nie są różne od osobistej, rzeczywistej tożsamości, ale poprzez kontakt z tępymi, materialnymi elementami, które nie są świadome, okryta żywa istota zna tylko imiona, cechy, formy i czynności, które odseparowane są od siebie nawzajem i również odseparowane są od prawdziwej jaźni. Imię, cechy, forma i czynności są określone dla każdej żywej istoty, ale poprzez przyjęcie schronienia w materialnym ciele jiva doświadcza tych różnic. Kryszna jest zawsze ponad materialnym zanieczyszczeniem, dlatego też Jego Imię, rozrywki itd. nie są różne od Niego.
Z pośród tych czterech elementów, za pomocą których ktoś może poznać obiekt Kryszny, święte Imię jest elementem początkowym, gdyż poprzez ten element inne elementy mogą być poznane w pełni. Ponieważ istnieje możliwość realizacji formy, cech i czynności Pana poprzez przyjęcie schronienia świętego Imienia, dlatego też święte Imię jest przyjmowane jako Vaisnawa dharma.
Pan Caitanya Mahaprabhu zaakceptował jako fakt to, że poprzez intonowanie świętego Imienia, wszelkie rozrywki Pana mogą być objawione.
Następnie Hari das rozpatrywał kto jest vaisnawą:
“Vaisnawą jest ta osoba, która przyjmuje święte Imię z wiarą i czystą intencją, natomiast półvaisnawą jest osoba, która przyjmuje Imię pozostając w nieczystości-nama bhasa. Dzięki łasce Kryszny półvaisnawa stopniowo może stać się czystym vaisnawą. W obu przypadkach ktoś może przyjąć schronienie świętego Imienia. W materialnym świecie nie ma nic co można by było porównać do świętego Imienia. Jest Ono ostatecznym bogactwem w skarbcu Kryszny, gdyż zawiera w sobie całe duchowe królestwo. Cząsteczki ducha, które są integralnymi cząsteczkami Kryszny przychodzą do tego materialnego świata tępej materii. A święte Imię zawierające wszystkie aspekty Kryszny ma pełną Jego moc, przychodzi do tego świata po to aby wyzwolić te duchowe dusze. Ktoś powinien wiedzieć, że wszystko w tym świecie poza świętym Imieniem i jivami jest bez istotnego znaczenia.
Imiona Kryszny są dwóch rodzajów, pierwszoplanowe i drugoplanowe. Przez przyjęcie schronienia pierwszoplanowych Imion Kryszny żywe istoty osiągają najwyższą korzyść. Te imiona, które są częścią transcendentalnych lila Pana uważane są za pierwszoplanowe. Imiona takie jak: Govinda, Gopal, Ram, Radhanath, Hari objawiają wieczne lila Pana i przez intonowanie tych imion żywe istoty dostęp do świata duchowego.
Drugoplanowe Imiona to te, które opisują funkcje Pana: Stwórca, Paramatma, Brahman są to Imiona używane w jnana i karma-kandzie, obdarzają One materialnym postępem czy też wyzwoleniem. Ponieważ jedynie główne Imiona obdarzają miłością do Boga, wielbiciel przyjmuje tylko te Imiona. Tak jak różne typy Imion dają różne efekty, tak też różne są efekty różnego intonowania. Oczywiście Pisma święte deklarują, że intonowanie Imienia Kryszny raz, czy też słyszenie Imienia Kryszny raz (bez względu na czystość) powoduje uwolnienie jivy ze szponów materialnej energii. Można jednak zwrócić uwagę na typ oraz szybkość wyzwolenia. Jeśli Imię jest intonowane w nama bhasa (nieczyste intonowanie) korzyść płynąca z tego intonowania pojawia się stopniowo, powoli. Ponieważ poprzez intonowanie ktoś stopniowo może osiągnąć miłość do Boga, czyste intonowanie abhasa nazywane jest wszech pomyślnym. Przez proces intonowania nama bhasa, zanieczyszczenia usuwane są stopniowo, dopóty Imię nie jest intonowane i słuchane w czysty sposób. Na etapie intonowania w czysty sposób wielbiciel szybko osiąga upragniony sukces – czystą miłość do Boga. W przypadku intonowania czy też słuchania Imienia w bardziej nieczysty sposób niż nama bhasa, ktoś sytuuje się w znacznej odległości od świętego Imienia. Im większa odległość od świętego Imienia, tym mniejszy jest efekt intonowania. W przypadku, gdy intonujący nie odczuwa efektów Imienia, czy też efekt ten jest mały, to intonowanie nazywane jest nama aparadha – obraźliwe (z powodu istniejących przeszkód lub dużego dystansu dzielącego intonującego od świętego Imienia). Przeszkody – yavadana, czy też oddzielenie od Imienia jest wynikiem błędnej koncepcji tego, że Kryszna i Jego Imię są różni od Siebie czy też, że Absolutna Prawda nie rezyduje w świętym Imieniu. W wyniku intonowania z takim nastawieniem ktoś nie osiąga najwyższej realizacji, nazywa się to yavadana czyli separacja. Tak długo, jak utrzymuje się takie przekonanie pojawienie się miłości do Boga jest nie możliwe. Istnieje również rodzaj filozoficznej separacji oddzielającej kogoś od świętego Imienia. Separacja ta polega na dzieleniu sylab świętego Imienia np.: jeśli sylaba “HA” i sylaba “RE” oddzielone są poprzez jakieś dodatkowe sylaby, to efekt świętego Imienia jest trudniejszy do osiągnięcia. (Różnicą jest intonowanie przez yavanów “haram” w momencie śmierci, ponieważ w tym przypadku nie ma rozdzielenia sylab, a tylko ich przyleganie, takie intonowanie uważane jest za nama bahasa). “Ha” i “Re” oddzielone sylabami mają o wiele mniejszy efekt, niż intonowanie “Hare”. Z pośród rodzajów oddzielenia od Imienia Kryszny, oddzielenie mayavadih jest o wiele bardziej szkodliwe dla postępu duchowego. Przekonanie, że święte Imię nie jest wszechpotężne i absolutne jest wielkim zakłóceniem w Kali yudze, jest to również sprzeczne z oznajmieniem Pism Świętych.
Dzięki takim rozważaniom ktoś może zrozumieć prawdziwą naturę świętego Imienia. Słuchanie oraz intonowanie głównych Imion Kryszny, unikając nama bhasa, nama aparadah i yavadana-odseparowania nazywane jest czystym intonowaniem czy też słuchaniem śudha nama. Każdy kto akceptuje i intonuje to czyste Imię nazywany jest prawdziwym vaisnawą i nie należy do żadnej z trzech kategorii wspomnianych wcześniej. Wszyscy powinni zawsze służyć w szczęściu takiemu vaisnawie. W celu przekroczenia nama bhasa i osiągnięcia czystego Imienia żywa istota (jiva) musi służyć prawdziwemu mistrzowi duchowemu z wielką uwagą. Dzięki wykonywaniu takiej służby anardha - obrazy zanikają, po czym czyste Imię obdarzone wszelkimi duchowymi mocami zaczyna “tańczyć na języku” takiego wielbiciela. Od tego czasu wielbiciel nigdy nie porzuci “słodkiego nektaru” emanującego ze świętego Imienia. Jiva będzie intonować ciągle, szalejąc za słodyczą Imienia, a Imię będzie tańczyć w radości. “Jiva będzie tańczyć i skarbiec świętego Imienia będzie również tańczył, cały wszechświat będzie tańczył, a maya (iluzja) odleci.
Teraz rozważymy, kto ma prawo (adhikara) do świętego Imienia. Bez względu na takie materialne czynniki jak: klasa, warna, narodziny, płeć, wiek czy edukacja każdy kto jest ludzką istotą ma prawo wziąć święte Imię. Pan umieścił w Swoim Imieniu moc, która prześciga wszelkie rozróżnienia. Pomimo tego, że każdy ma prawo do świętego Imienia, to tylko ci, którzy rozwiną mocną wiarę w Krysznę i Jego Imię, przyjmą schronienie Imienia i będą poważnie Je intonować. W ten oto sposób jakakolwiek ludzka istota ma prawo do Imienia, ale tylko ktoś kto ma wiarę staje się praktykantem świętego Imienia.
Inne duchowe praktyki posiadają różne ograniczenia (takie jak: czas, miejsce, czystość czy nieczystość) w ich spełnianiu, ale święte Imię nie posiada żadnych ograniczeń. Imię poprzez umieszczoną w Nim moc pokonuje wszystkie ograniczenia. Podczas wykonywania czynności dobroczynnych, ofiar, japa etc. zawsze należy zwracać uwagę na takie rzeczy jak: czas, miejsce i czystość. Jedyną konieczną rzeczą jest wiara, ktokolwiek przyjmując schronienie świętego Imienia w wieku Kali osiągnie najwyższą doskonałość życia.
Konkluzja jest taka, że żywa istota w wieku Kali, usytuowana w środku Mayi, musi przyjąć schronienie świętego Imienia.
Każdy kto przyjmuje schronienie świętego Imienia i intonuje Je biorąc pod uwagę minimalne ograniczenia, musi również być uważny w wykonywaniu tylko tych czynności, które są pomocne w zwiększaniu oddania dla Kryszny. Należy odrzucić wszystkie czynności, które są przeszkodami na drodze do osiągnięcia oddania dla Kryszny i po prostu pamiętać Imię Kryszny ciągle podczas mijającego życia w materialnym świecie. Nigdy nie należy zbaczać ze ścieżki intonowania Imion Kryszny i służenia wielbicielom (ścieżki prowadzącej do osiągnięcia celu życia Kryszna premy) na ścieżkę działania dla owoców, czy czczenia półbogów.
Konkludując w ten sposób wyjaśnienia dotyczące tego jak jiva powinna przyjąć święte Imię, Hari das Tahkur upadł, płacząc do lotosowych stóp Pana, żebrząc o atrakcję do świętego Imienia.
Bhaktivinod powiedział: “dla tego , kto pełni służbę oddania u stóp uttama vaisnwy, Hari das Thakur kamień filozoficzny świętego Imienia stanie się centrum Jego życia.
WSZELKA CHWAŁA GADADHARZE, GOURANDZE, ŻYCIU JHANAVY-NITYANANDZIE PRZBHU. WSZELKA CHWAŁA SICIE I ADVACIE, ŚRIVASIE I INNYM WIELBICIELOM.
Śri Caitanya Mahaprabhu miłosiernie podniósł Hari dasa i powiedział: “słuchaj Hari das, teraz w szczegółach wyjaśnij nama bhasa. Jeśli ktoś całkowicie zrozumie nama bhasa, jego intonowanie stanie się czyste i dzięki temu zakończy on materialną egzystencję.
Święte Imię jak słońce rozwiewa ciemności iluzji, jakkolwiek czasami chmury, czy mgła zakrywają słońce przed oczami widza, dzięki czemu tylko część światła przedostaje się nie. Podobnie kiedy ignorancja i anarthas zakrywają święte Imię, tylko część Jego mocy jest odczuwalna. Dlatego też w pewnych przypadkach święte Imię ukazuje się z pełną siłą, a w innych przypadkach chmury ignorancji i anarthas minimalizują efekt Imienia na intonującego.
Ignorancja ma trzy stopnie: a) jeśli ktoś nie zna prawdziwej duchowej natury świętego Imienia, które zaakceptował. Ignorancja jak mgła umieszcza go w ciemności.
b) osoba nie wiedząca, że Kryszna jest Najwyższą Osobą Boga, podejmuje czczenie półbogów i ścieżkę materialnej pobożności
c) ostatnim rodzajem ignorancji, jest ignorancja w stosunku do samego siebie. Jeśli ktoś nie zna swojej transcendentalnej natury, jako nieskończenie małej cząstki Kryszny, oraz jest w ignorancji jeśli chodzi o naturę tego świata, przyjmując schronienie w świecie, który jest nietrwały i pełen iluzji, taka osoba pozostając wiecznie w ignorancji.”
Hari das powiedział:” dzisiaj jestem najbardziej szczęśliwy, Najwyższy Pan Śri Caitanya Mahaprabhu osobiście słuchał ode mnie o świętym Imieniu”.
Wiedza oznacza poznanie Kryszny jako Pana, żywych istot jako Jego sług, a materialnego świata jako nieświadomej, wulgarnej manifestacji czyli produktu ubocznego Pana. Osoba, która nie zna jasno natury tej zasady i związku, żyje w cieniu ignorancji. Jest to jedna przyczyna nama bhasa czyli przykrycia słońca czystego Imienia, przez którą pełen efekt intonowania nie może być odczuwalny. W rzeczywistości mgła ignorancji po prostu przykrywa oczy indywidualnej żywej istoty. Tak jak słońce staje się niewidoczne tylko z powodu względnej pozycji żywej istoty (pod chmurami) w rzeczywistości nie będąc zakrytym, podobnie święte Imię może nigdy nie zostać odsłonięte, chociaż nie jest różne od Kryszny i wiecznie jest transcendentalne i czyste. Pełen efekt intonowania jest uszczuplony dla tych żywych istot, których oczy zakryte są chmurami anarthas czy też ignorancji.
Anarthas są klasyfikowane jako:
a) pragnienia za obiektami materialnymi. - asat Kryszna
b) słabość serca – hridaya durbalya
c) obrazy – aparadha
PRAGNIENIA MATERIALNE:
-bycie chciwym materialnych obiektów z tego świata
-pragnienie szczęścia zmysłowego na niebiańskich planetach w następnym życiu
-pragnienie yogicznych mocy mistycznych
-pragnienie wyzwolenia w Brahmanie
SŁABOŚĆ SERCA może być zanalizowana jako przywiązanie do błahych rzeczy nie mających związku z Kryszną. Zazdrość na widok czyjegoś postępu, pragnienie pozycji oraz sławy. Obraza ta może być spełniana w stosunku do: świętego Imienia, samego Kryszny, wielbicieli Kryszny, innych żywych istot. Anartha te powstrzymują wpływ świętego Imienia i pełna transcendentalna natura Imienia pozostaje nie zamanifestowana. Żywa istota tak długo pozostaje w cieniu nama bhasa jak długo nie jest ona świadoma samabandha tattvy – podstawowych faktów dotyczących Boga, jivy, materialnej natury i ich wzajemnego związku. Kiedy poważny student przyjmuje schronienie autoryzowanego mistrza duchowego, poprzez siłę duchowych praktyk może usunąć on przeszkody blokujące “słońce” świętego Imienia, kiedy chmury i mgła odejdą “błyszczące słońce” Imienia stanie się widoczne i obdarzy wielbiciela bogactwem miłości do Boga.
Po tym jak mistrz duchowy obdarzy ucznia sambandha jnaną, instruuje On wielbiciela w praktyce kultywowania świętego Imienia (sadhana bhakti) co jest właściwym procesem – abidheya. Dzięki temu procesowi Imię ukazuje swój wpływ i usuwa anarthas. Ostatecznie jiva osiąga cel życia – miłość do Boga (prayojana) i w tej pozycji kontynuuje intonowanie Imienia w pełnym duchowym szczęściu – premie.
Żywa istota przyjmująca z wiarą schronienie autoryzowanego mistrza duchowego otrzymuje wiedzę o Krysznie, duszy, materialnej naturze i związku pomiędzy nimi trzema. Zgodnie z Pismami świętymi Kryszna jest wiecznym Panem a żywa istota jest Jego wiecznym sługą, związaną z Panem “linami” miłości – premy. Ten związek jivy i Boga (prema bhakti) jest wieczny i jest to konstytucjonalna pozycja żywej istoty, która powinna zostać odkryta. Kiedy jiva zapomina o tym, że jest wiecznym sługą Kryszny, przychodzi do materialnego świata w poszukiwaniu szczęścia. Niestety ten świat iluzji jest więzieniem dla żywej istoty, działając jako naprawczy czy też reformatorski proces poprzez karanie odwróconych od Kryszny jiv. Materialny świat jest miejscem oczyszczenia dla żywych istot.
Jeśli jiva przyjmie schronienie świętego Imienia z prawdziwą wiarą, poprzez łaskę wielbiciela z pewnością osiągnie ona wielki skarb premy – doskonały stan aktywności żywej istoty. W tym czasie nawet wyzwolenie czyli połączenie się z blaskiem Brahmana staje się degustujące. Niestety jednak tak długo jak ta transcendentalna wiedza (sambandha jnan) nie jest zaakceptowana, anarthas oraz ignorancja pozostają i osoba kontynuuje na platformie nama bahsa. Intonowanie na platformie nama bhasa jest również uważane za bardzo pomyślne, jest ono porównane do “szefa” pobożnych czynności. Kiedy ciało kumuluje czynności nama bhasa, ostatecznie zyskuje wiarę w zaakceptowanie we właściwy sposób służby oddania. Nama bhasa jest uważane za czynności wyższe niż: yoga, spełnianie ofiar, zasady warnaśramy, pokuty itp., ponieważ wiedzie ono na ścieżkę bhakti. Procesy yogi, pokut itp. dopóty nie są zmieszane z czynnościami bhakti nigdy nie doprowadzą kogoś do bhakti.
Dzięki intonowaniu nama bahsa niszczone są wszystkie grzeszne czynności i ktoś osiąga wyzwolenie z materialnego świata. Wszystkie efekty Kali yugi są pokonane. Intonując na tym etapie usuwa się wszelki niepokój, a nawet wpływ duchów, demonów i niekorzystnych planet. Takie intonowanie może wyzwolić również rezydentów piekielnych planet, ponieważ nama bhasa niszczy efekty popełnionych grzesznych czynności. Z tych powodów nama bhasa jest nawet bardziej potężne niż Wedy i wszystkie święte miejsca, ponieważ w świętym Imieniu umieszczone są wszystkie transcendentalne energie Kryszny, prześciga Ono wszystkie czynności materialnej pracy dla rezultatów – karma kanda. Poprzez intonowanie na platformie nama bhasa ktoś osiąga cel dharmy, arthy, kamy, moksy oraz upragnione rezultaty systemu warnaśramy. To intonowanie może obdarzyć kogoś szczęśliwą pozycją w tym materialnym świecie i jest ono jedyną ucieczką dla beznadziejnych istot aby dotrzeć do granic planet Vaikuntha. Pisma święte rekomendują intonowanie świętego Imienia jako proces szczególnie dla Kali yugi.
Nama bhasa jako pobożna czynność może zostać podzielona na cztery klasy:
-sanketa
-parihasa
-stoba
-hela
Intonowanie sanketa – pośrednie oznacza, że ktoś intonuje Imię Kryszny pod wpływem specyficznych materialnych koncepcji lub intonuje święte Imię nie intencjonalnie, myśląc o jakiś innych, materialnych obiektach posiadających taką samą nazwę jak Imię Boga. (Przykładem pierwszego typu jest Ajamila, który wołał swojego syna o imieniu Narayan, co było wystarczającym powodem aby Ajamila uwolnił się z rąk Yamadutów i osiągnął Vaikunthę. Innym przykładem sanketa jest yavana wykrzykujący “haram” w momencie śmierci. Pomimo tego, że w tym przypadku sylaby “ha” i “ra” są obecne przypadkowo w formie imienia, osoba ta uzyskuje wyzwolenie, ponieważ ten typ nama bhasa jest mniej obraźliwy i moc świętego Imienia jest nienaruszona w dużym stopniu.
Ktoś, kto intonuje święte Imię w parihasa – żartobliwym nastroju, tak jak Jarasandha, również uwalnia się z tego materialnego świata.
Intonując Imię w stoba –wyśmiewaniu, jak to robił Sisiupala, również przecina łańcuchy materialnej egzystencji.
Intonowanie Imienia w hela – nie intencjonalnie lekceważąco, również przynosi korzyść.
Meleczowie – barbarzyńcy osiągają wyzwolenie przez wszelkie tego typu nama bhasa. Wszystkie te typy intonowania Imienia jak: sanketa, parihasa, stoba, hela będące bez prawdziwej wiary w Krysznę są usytuowane w niższych rejonach nama bahsa. Jeśli ktoś ma wiarę w Krysznę i przyjmuje święte Imię, to pomimo tego, że anarthas są nadal obecne, to jego intonowanie znajduje się na platformie śradha nama bhasa. Jeśli dzięki intonowaniu nama bhasa ktoś może osiągnąć wyzwolenie, to ktoś może opisać rezultaty intonowania nama bhasa z wiarą.
Poprzez intonowanie nama bhasa można osiągnąć wszystko za wyjątkiem premy, ale jeśli dochodzi do śradha nama bhasa, anarthas (materialne pragnienia) szybko odejdą i czyste święte Imię będzie objawione. Intonowanie (śudha nama) czystego Imienia z pewnością obdarza intonującego miłością do Boga (premą).
Konkludując nama bhasa samo w sobie nie doprowadza do premy, ale dzięki zasadom sadhany. Ktoś może zrobić postęp do etapu śudha nama. W ten sposób mistrz duchowy dostarcza miłość do Boga.
Zakładając, że ktoś nie popełnia obraz (nama aparadhy) nama bhasa jest wartościowe i jest uważane za nieograniczenie lepsze niż karma czy jnana, ponieważ osoba, która osiągnie taki nama bhasa ostatecznie osiągnie wiarę i z wiarą rozwinie atrakcję i smak do Kryszny, przechodząc przez śudha nama do premy.
Abhasa “oznacza pozbawione wiary światło czy też pośredni obraz”, można podzielić je na dwa stopnie: a) odbite światło, b) zatrzymane światło.
Podobnie są dwa stopnie słabej wiary: a)odbita, wykrzywiona wiara lub też b)cień czy też częściowa wiara.
Z częściowej wiary pochodzi przytłumione nama bhasa, które ostatecznie rozwija się w czyste Imię i miłość do Boga.
Tak jak chmury przeszkadzają pełnemu blaskowi słońca, tak chmury anardhas (niepotrzebnych rzeczy i mgła ignorancji) w sercu jivy nie pozwalają na przedostanie się światła świętego Imienia.
Niektóre żywe istoty mają sposobność posiadać pełną wiarę w święte Imię, inne przyjmują wypaczoną wiarę, którą można porównać do światła odbitego w wodzie. Światło takie jest załamane a wizerunek nierzeczywisty. Przyjmując wypaczoną wiarę żywa istota również otrzymuje wypaczone imię. Jivy takie charakteryzuje głęboko zakorzenione pragnienie cieszenia się oraz wyzwolenia. W celu spełnienia swoich pragnień zmagają się one dzień i noc. Z tego powodu, że osoby takie intonują święte Imię może się wydawać, że posiadają one wiarę w Imię, ale nie jest to rzeczywista wiara. Jeśli ktoś przyjmuje Imię bez wiary, to bez względu na to jak długo będzie kontynuował intonowanie, proces ten nie oczyści go a raczej pozostanie on stale na wypaczonej platformie zwykle prowadzącej do mentalności mayavada. Ostatecznie taka osoba staje się oszustem myśląc, że święte Imię jest tylko sposobem na osiągnięcie wyższego celu. Dzięki takiej mentalności ktoś traci chwały i moc Imienia i w rezultacie otrzymuje tylko obrazy.
Zaznaczyć można różnicę pomiędzy prawdziwym nama bhasa, który z powodu przeszkód osłabia odczówalny efekt intonowania i wypaczony nama bhasa. W prawdziwym nama bhasa z powodu ignorancji i słabości serca może być stworzonych wiele anarthas, ale wszystkie ich efekty zostają oczyszczone poprzez ciągłe intonowanie Imienia. W przypadku wypaczonego nama bhasa z powodu oszukańczej wiedzy obrazy po prostu się zwiększają, przestaje być to etap nama bhasa ale zaczyna być to nama aparadha. Mayavadi uważają Krysznę, Jego Imię, formę, rozrywki i cechy za fałszywe i ulegające zanieczyszczeniu, w wyniku takiego nastawienia ktoś nigdy nie osiąga miłości do Boga. Ścieżka mayavadich prowadzi w przeciwnym kierunku niż ścieżka bhakti, z tego powodu nie może być kompromisu pomiędzy tymi ścieżkami. Filozofia mayavadich jest uważana za wrogą w stosunku do bhakti a jej zwolenników uważa się za wielkich obrazoburców, w rzeczywistości święte Imię nigdy nie wychodzi z ust takich ludzi. Pomimo tego, że sylaby mogą być słyszane to święte Imię ze swoimi transcendentalnymi mocami nie przebywa w tym dźwięku. Intonowanie mayavadich prowadzi ich do piekła, ponieważ myślą oni, że Imię Kryszny jest tymczasowe i materialne. Celem ich intonowania jest cieszenie się lub wyzwolenie i takie zwiedzenie powoduje tylko to, że na całej swojej drodze spotykają oni jedynie cierpienie. Jedynym ratunkiem dla tego typu osób jest łaska wielbicieli, dzięki której mogą oni porzucić swoje pragnienia bhukti i mukti (cieszenia się i wyzwolenia), oraz zaakceptować swoją pozycję sług Kryszny. Otrzymać w ten sposób święte Imię i zrealizować prawdziwą sambandha jnana. Dzięki łasce wielbicieli poprzez ciągłe intonowanie nawet do oczu mayavadich ostatecznie napływają łzy i przybywa łaska świętego Imienia, oraz manifestuje się prawdziwa natura prema bhakti. Mayavadi, którzy utrzymują że pozycja Kryszny i pozycja jivy jako sługi Kryszny jest wyobrażeniem i jest tymczasowa, są obraźliwi w stosunku do świętego Imienia i ich sytuacja jest najbardziej nieszczęśliwa. Ponieważ Imię jest “drzewem pragnień” spełnia Ono pragnienie mayavadich wtopienia się w blask Pana. Z pośród pięciu rodzajów wyzwolenia sayujya mukti – wtopienie się w blask Pana, również jest wyzwoleniem z materialnego świata, ale jivy pod wpływem iluzji oczekują szczęścia w tym rodzaju wyzwolenia, otrzymując jedynie cień prawdziwego szczęścia. Zapominając w tym stanie całkowicie o Krysznie żywa istota nie może osiągnąć służby oddania pełnej wiecznego szczęścia i wiedzy, która jest perfekcją życia. Osoba, która nie ma bhakti, nie ma miłości do Kryszny, nie ma trwałej wiary i przekonania do Kryszny nie może osiągnąć prawdziwego, wiecznego szczęścia.
Podsumowując: Ktoś kto jest na poziomie nama bhasa, ale nie akceptuje filozofii mayavada i jego serce nie jest zanieczyszczone poprzez wpływ te filozofii, słońce świętego Imienia jest oddzielone od niego tylko poprzez chmury i kiedy zostaną one usunięte słoneczny blask zamanifestuje się w pełnej chwale. Kiedy w ten sposób osoba otrzyma Imię dzięki łasce mistrza duchowego i kiedy ignorancja oraz anarthas powodujące nama bhasa zostaną rozwiane przez sambandha jnana i sadhana, czyli właściwe intonowanie, wtedy nama bahsa może zostać przetransformowane w śudha nama, na tym etapie ktoś może otrzymać pełen blask świętego Imienia w formie premy.
Dla tego, kto uważnie unika towarzystwa i wpływu mayavadich, oraz przyjmuje schronienie czystego Imienia i służy Mu z miłością, stanie się w pełni doskonały. – Takie są instrukcje Pana. Ktokolwiek zaakceptuje je, jest szczęśliwą duszą, a ktokolwiek nie zaakceptuje ich, jest draniem, który nie osiągnie wyzwolenia nawet za sto milionów żyć. Innymi słowy ktoś powinien porzucić złe towarzystwo i przyjąć schronienie lotosowych stóp Pana Caitanyi, poza którymi nie ma innej drogi.
W ten sposób Hari das zakończył wyjaśnianie nama bhasa. Kto przyjmuje schronienie lotosowych stóp Hari dasa będzie słuchał Jego ciągłej gloryfikacji świętego Imienia zatytułowanej “Hari nama cintamani”.
WSZELKA CHWAŁA PANU CAITANYI, ŻYCIU I DUSZY GADADHARY, WSZELKA CHWAŁA NITYANANDZIE PRABHAU, ŻYCIU I DUSZY JANAVY. WSZELKA CHWAŁA MĘŻOWI SITY ŚRI ADVAICIE I ŚRIVASIE, ORAZ WSZYSTKIM WIELBICIELOM
Pan Caitanya powiedział: “Teraz Hari dasie opisz obrazy wobec świętego Imienia”.
Hari das: “Przez Twoją moc ja mówię, to co Ty powodujesz, że mogę mówić”.
Zgodnie z pismami można zanalizować dziesięć rodzajów obraz, ktoś powinien bać się popełniania tych obraz.
Znieważanie lub krytykowanie vaisnawów
Uważanie, że inne żywe istoty np. półbogowie są niezależne od Kryszny
Bycie nieposłusznym, czy też nie okazywanie szacunku mistrzowi duchowemu
Nie szanowanie autorytetu Pism świętych
Interpretowanie znaczenia świętego Imienia, czy też myślenie, że chwały intonowania są wyobrażeniem
Popełnianie grzesznych czynności na mocy świętego Imienia
Dawanie świętego Imienia niewiernym, którzy nie są gotowi aby Je zaakceptować
Uważanie intonowania świętego Imienia jako czynności karma kanda, czy też pobożne czynności
Bycie nieuważnym podczas intonowania Imienia
Bycie przywiązanym do materialnego świata i utrzymywanie świadomości “ja” i “moje”, oraz automatyczne odrzucenie Imienia, po tym jak ktoś otrzymał prawdziwą wiedzę i był świadomy chwał Imienia.
OBJAŚNIENIE OBRAZ
Pierwszą obrazą jest sadhu ninda – krytykowanie vaisnawów, jest ona wielką przeszkodą na drodze do postępu w życiu duchowym. Spróbujmy sprecyzować kim jest vaisnawa czy też sadhu. W Śrimad Bhagavatam 11.11.29-32. Śri Kryszna charakteryzuje Udhawie cechy sadhu. Są nimi:
krpalur akrta-drohas
titiksuh sarva-dehinam
satya-saro 'navadyatma
samah sarvopakarakah
kamair ahata-dhir danto
mrduh sucir akincanah
aniho mita-bhuk santah
sthiro mac-charano munih
apramatto gabhiratma
dhrtiman jita-sad-gunah
amani mana-dah kalyo
maitrah karunikah kavih
ajnayaivam
krpaluh- niemożliwość tolerowania cierpienia innych ; akrta-drohah- nie szkodzenie innym ; titiksuh- przebaczanie ; sarva-dehinam- bycie przyjacielskim w stosunku do wszystkich żywych istot ; satya-sarah- prawdomówność ; anavadya-atma- wolność od zazdrości ; samah- posiadanie stałej świadomości zarówno w szczęściu jak i w nie szczęściu ; sarva-upakarakah- robienie wysiłku dla dobra wszystkich istot ; kamaih-ahata- nie zaniepokojony przez materialne pragnienia ; dhih-dantah- zmysły kontrolowane przez inteligencję ; mrduh- nie posiadający surowej mentalności ; sucih- czysty ; akincanah- bez koncepcji posiadania ; anihah- wolny od światowych czynności ; mita-bhuk- jedzący w prosty sposób ; santah- kontrolujący umysł ; sthirah- stały w wykonywaniu obowiązków ; mat-saranah- akceptujący Krysznę jako jedyne schronienie ; munih- troskliwy ; apramattah- ostrożny i poważny ; gabhira-atma- nie powierzchowny i nie zmienny ; dhrti-man- nie słabnący i nie upadający nawet w obliczu kłopotów ; jita- zwycięzca ; sat-gunah- sześciu materialnych cech takich jak: głód, pragnienie, lament, iluzja, starość i śmierć ; amani- bez pragnienia prestiżu ; mana-dah- ofiarujący pełen szacunek innym ; kalyah- ekspert w dawaniu świadomości Kryszny innym ; maitrah- prawdomówny ; karunikah- współczujący ; kavih- uczony ; ajnaya- posiadający wiedzę
Dzięki tym cechom ktoś może rozpoznać kim jest sadhu. Istnieją jeszcze inne charakterystyki sadhu, jedna z nich jest główna a druga marginalna.
Główną cechą sadhu jest wyłączne podporządkowanie się Krysznie i wszystkie inne cechy zależą od te jednej. Przez wyjątkowe szczęście ktoś może otrzymać towarzystwo takiego vaisnawy i dzięki temu osiągnąć smak do świętego Imienia oraz przyjąć schronienie lotosowych stóp Kryszny. Dzięki tej jednej cesze i ciągłemu intonowaniu mogą się objawić inne cechy, dlatego też noszą one nazwę marginalnych lub pobocznych, cechy takie z pewnością pojawiają się w ciele sadhu, czy też vaisnawy jako rezultat właściwego intonowania.
Innymi słowy status grihasty, brahmacarina, vanaprasthy, sanyanina, bramina, ksatryi, vaysi i sudry oraz odpowiednie nawyki są zewnętrznymi cechami i nie mają nic wspólnego z rozważaniem o tym kim jest sadhu.
Podstawową cechą sadhu jest jego całkowite podporządkowanie Krysznie, co nie jest zależne od warny i aśramu. Przykładem tego jest Ragunath das, któremu Pan Caitanya polecił działać jako vaisnawa grihasta mówiąc do niego że: “Ożeniony człowiek powinien wejść w życie rodzinne z umysłem stale skupionym na Krysznie nie ulegając pragnieniom zadowalania zmysłów i w ten sposób przekroczyć ocean materialnej egzystencji. Zamiast fałszywie grać rolę wyrzeczonego – markata vayragii cieszącego się zmysłami w przebraniu sannyasina. Ktoś powinien przyjmować tylko niezbędne rzeczy do życia w materialnym świecie będąc wewnętrznie skupiony na Krysznie, a zewnętrznie działać zgodnie społecznymi zwyczajami warny i aśramu. Kryszna szybko wyzwala takiego vaisnawa grihastę”.
Kiedy to Ragunath das porzucił życie rodzinne Pan Caitanya dał mu również instrukcje życia w wyżeczeniu: “Ktoś nie powinien słuchać materialistycznych konwersacji, ani też nie rozmawiać na materialistyczne tematy z innymi. Ktoś nie powinien jeść ekstrawaganckiego pożywienia, ani też ubierać się ekstrawaganckich ubrań. Ktoś zawsze powinien intonować święte Imię szanując wszystkich, nie oczekując szacunku dla samego siebie i medytować o wiecznej służbie dla Radha Kryszny we Vrajy, wewnątrz swojego umysłu.
Główną cechą sadhu jest podporządkowanie się Imieniu Kryszny, bez względu na warnę i aśram. Marginalne cechy sadhu mogą różnić się do pewnego stopnia ze względu na posiadanie określonego statusu społecznego i chociaż w osobie mogą pojawić się jakieś złe cechy czy też błędy, to jeśli jest ona podporządkowana Krysznie, powinna być uważana za sadhu i powinno się jej służyć. Takie jest oznajmienie Kryszny w Bhagavad-gicie”.
Kiedy ktoś rozwija smak do intonowania świętego Imienia, to nawet jednokrotne intonowanie może zniszczyć wszystkie przeszłe grzechy. Niektóre z pozostałości grzechów mogą pozostać, ale kompletnie znikną pod wpływem intonowania i ponieważ te ślady szybko odejdą, osoba taka będzie znana jako najbardziej cnotliwa. Oczywiście jeśli materialista widzi w vaisnawie ślady grzechu wynikające z jego wcześniejszych czynności może uważać że jest on materialistycznym grzesznikiem, ale jeśli będzie krytykował on takiego vaisnawę, będzie to uważane za sadhu ninda. Z powodu krytykowania vaisnawy –sadhu ninda, nama aparadha – obrażania kogoś, kto podporządkował się Krysznie, osoba upada ze ścieżki służby oddania dla Kryszny.
Podsumowując: Jedynie podporządkowanie się Krysznie i śpiewanie Jego Imion jest oznaką sadhu, poza wielbicielami Kryszny nikt nie jest uważany za sadhu. Ktoś posiadając materialną dumę może uważać samego siebie za sadhu, ale prawdziwym sadhu jest ten, kto uważa siebie za najniższego drania i przyjmuje schronienie Kryszny śpiewając święte Imię, uważając samego siebie za niższego od trawy, będąc bardziej tolerancyjnym niż drzewo, nie oczekując honoru dla siebie i honorując inne żywe istoty. Osoba posiadająca takie cechy powinna być uważana za vaisnawę i powinna być obdarzana szacunkiem przez wszystkich. Vaisnawa jest przyjacielem i liderem duchowym całego świata. Jest on oceanem łaski dla wszystkich i jeśli ktokolwiek krytykuje takiego vaisnawę, idzie do piekła narodziny po narodzinach.
Nie ma innej ścieżki prawdziwego wyzwolenia niż tylko bhakti, która jest osiągana tylko dzięki łasce vaisnawów.
W czystym wielbicielu Kryszny mieszkają Jego energie hladini i samvit, dlatego też poprzez kontakt z takim wielbicielem ktoś może otrzymać Kryszna bhakti. Z tego również powodu resztki pożywienia, woda czy kurz ze stóp czystego bahkty są trzema potężnymi substancjami pomocnymi w celu osiągnięcia miłości do Boga, nawet jeśli ktoś stoi w pobliżu vaisnawy, to w jakiś cudowny sposób może otrzymać energię bhakti płynącą z jego serca. Jeśli ktoś zostanie związany tą energią wewnątrz swego serca i rozwinie mocną wiarę, bhakti w jego sercu rozwinie się i jego ciało zacznie trząść się w ekstazie miłości do Kryszny. W ten sposób sam kontakt z wielbicielem może być powodem pojawienia się oddania w czyimś sercu. Na początku ktoś zaczyna intonować, a następnie przez moc świętego Imienia otrzyma on wszelkie dobre cechy, taka jest szczególna moc uttama adhikari.
Vaisnawa może być krytykowany z czterech powodów: a) kasta – narodziny, b) poprzednie grzechy i błędy w tym życiu, c) nieumyślny, przypadkowy grzeszny czyn, d) obecne ślady poprzednich grzesznych czynności. Wszystkie te powody do krytyki mogą być obecne w vaisnawie, ale i tak nie ma namacalnej podstawy aby go krytykować. Ktoś kto oczernia takiego vaisnawę będzie ukarany przez Yamaraję, również Kryszna nie toleruje krytykowania takiego vaisnawy, który rozprzestrzenia święte Imię. Pomimo porzucenia dharmy, yogi, jnany i spełniania ofiar w imię służby dla Kryszny, taki vaisnawa jest najwyższą z osób. Krytyka jest poważną obrazą, dlatego też powinno się jej unikać, co więcej nie powinno się krytykować również Pism świętych i półbogów, powinno się po prostu przyjąć schronienie Imienia Kryszny. Zamiast krytykować powinno się przyjąć kurz ze stóp vaisnawy bez względu na to czy jest on grihastą czy sannyasinem. Ktoś powinien traktować go odpowiednio do jego zaawansowania, które opiera się na atrakcji do świętego Imienia, a nie na bogactwie, narodzinach, uczoności, sile, pięknie itp. Posuwając się dalej, również ktoś kto przyjmuje schronienie Imienia, nie powinien folgować sobie w sadhu ninda. Jeśli ktoś krytykuje sadhu, nie jest usytuowany w bhakti, ale w aparadhah przeciwko bhakti. Poważna osoba nie krytykuje, ale towarzyszy, słucha i służy sadhu.
Z powodu towarzystwa niewielbicieli ktoś traci szacunek do wielbicieli i vaisnawa powinien być uważny, aby unikać takiego towarzystwa. Materialne towarzystwo – asad sanga jest dwóch rodzajów: a) towarzystwo kobiet, b) towarzystwo osób pozbawionych oddania dla Pana.
Niewłaściwe towarzystwo kobiet, oznacza towarzystwo niezgodne z wedyjską tradycją i podzielić je można na dwa rodzaje:1) towarzystwo z kobietami poza małżeństwem w celu życia seksualnego, 2) towarzystwo żony, która kontroluje związek małżeński.
Jedynym właściwym związkiem z kobietą jest małżeństwo zgodne z zasadami, w myśl których żona jest uległa mężowi będącemu sadhu. Inny typ małżeństwa uważa się za asad.
Następnym typem niewłaściwego towarzystwa (asad) jest towarzystwo niewielbicieli i jest ono trzech rodzajów: a) towarzystwo mayavadich, b)towarzystwo udawaczy, c) towarzystwo ateistów.
Mayavadi uważają, że Pan i jivy są tymczasowymi istotami, a forma Pana jest materialna.
Udający. Osoby bez prawdziwego oddania i wyrzeczenia udające wielbicieli, tylko po to aby zarobić na utrzymanie swojego ciała.
Ateiści nie wierzący w żadną formę Boga.
Osoby tego typu mogą oznajmiać, że są wielbicielami Kryszny i mogą być za takich przyjmowani przez opinię publiczną, ale odrzucanie takich osób nie jest przyjmowane jako sadhu ninda. Co więcej ktoś kto krytykuje osobę odrzucającą towarzystwo asad, powinien zostać odsunięty i ukarany. Poważny wielbiciel, odrzucający towarzystwo asad, które jest przyczyną sadhu ninda i przyjmujący jedynie schronienie Imienia Kryszny z pewnością otrzyma skarb premy. Ktoś kto chce być zaabsorbowany i posiąść skarb premy powinien być zdolny do odróżnienia vaisnawy od nievaisnawy, oraz unikać aparadh i krytykowania wielbicieli, szukając jednocześnie ich towarzystwa, odrzucając w tym czasie całkowicie towarzystwo niewielbicieli. Jednocześnie należy być zdolnym do odróżnienia wśród vaisnawów zgodnie z ich duchowym zaawansowaniem, które można być trzech rodzajów.
Materialistyczny vaisnawa – praya, jest to wielbiciel, który ma mierne przywiązanie do Kryszny i nie ma nastawienia aby służyć sadhu. W rzeczywistości taka osoba nie jest vaisnawą, ale przytłumionym wizerunkiem vaisnawy – vaisnawa abhasa. Osoba taka jest uważana za vaisnawę na początkowym etapie – kanistha i umocnieni vaisnawowie obdarzają ją łaską w celu oczyszczenia.
Wyższym poziomem jest etap madyama adhikari, bhakta znający wżną pozycję wielbicieli Pana i ciągle towarzyszący im. Z wiarą przekonany o pozycji Kryszny jako Najwyższego Pana i jiv jako Jego wiecznych sług, przekonany do procesu bhakti i najwyższego celu – premy. Bhakta taki okazuje łaskę niewinnym, którzy mają odrobinę wiary – kanistha dając im sambandha jnana, oraz unika wrogów asad sanga rozróżniając efekty towarzystwa różnych typów. Nawet na etapie madyama adhikari ktoś jest uważany za czystego vaisnawę, kwalifikowanego do przyjęcia czystego Imienia, nie nama bhasa. Wielbiciel taki zdolny jest do odróżniania vaisnawów i nievaisnawów, oraz do unikania asad sanga i sadhu ninda.