Temat: praktyka pracy socjalnej jako działanie profesjonalne
Praktyka pracy socjalnej - jest profesjonalną pomocą we wzbogacaniu zdolności odbudowywaniu zdolności, tworzeniu warunków społecznego funkcjonowania jednostki, grupy, społeczności.
Praca socjalna - pomaganie w usamodzielnianiu się, adresatami są ludzie niewydolni, wskazywanie tego, że do działań pracownika socjalnego potrzebne są odpowiednie kwalifikacje.
Praca socjalna-pojęcie to wiąże się z celową i zorganizowaną pomocą współczesnych społeczeństw swoim niewydolnym ekonomicznie społecznie lub fizycznie członkom.
Pomoc profesjonalna w funkcjonowaniu społecznym; może być nastawiona na działania eliminujące jednostkowe problemy, odbudową, rehabilitacja tych czynności, które zostały naruszone, organizowane i dostarczenie usług przed wystąpieniem problemu, profilaktyka
Pomoc w praktyce-to forma dostarczania nowych technik zachowań pomocy rzeczowej, a także dzielimy się swoimi wartościami akceptowanymi przez społeczeństwo
Cele pracy socjalnej:
- Ratownicze - zapewnienie podstawowych warunków do życia tym, którzy zostali ich pozbawieni
- Kompensacyjny - zaspokoajanie potrzeb indywidualnych, których jednostki nie mogą zaspokoić we własnym zakresie.
- Ochronny - minimalizowanie negatywnego wpływu czynników, które mogą ulec zmianie
- Promocyjny - wspomaganie w rozwiązywaniu problemów i zmienności w celu pomocy jednostkom grupom w osiągnięciu bardziej satysfakcjonującego poziomu życia
Formy pracy socjalnej działań wspierających
Ratownictwo - (pomoc doraźna), np. pomoc dla powodzian, bezdomnych, rozpoznanie warunków i natychmiastowe działanie, takiej pomocy doświadczają nie tylko niewydolni, ale wszyscy ci, którzy potrzebują natychmiastowej pomocy.
Opieka- w niektórych okresach zycia człowieka ludzie nie SA wstane sobie samodzielnie radzić; praca socjalna udziela opieki. Instytucje powołane oferuja opiekę np. domy dziecka, domy seniorów, opieki społecznej
Pomoc- to działanie, które częściowo przejmuja na siebie kluby seniora, pacjenta dopomagają w rozwoju tym osobom, którym nie radza sobie ze swoim funkcjonowaniem społecznym w pewnym zakresie
Kompensacja społeczna-jest wyrównywaniem braków środowiskowych utrudniających rozwój jednostki, domy dziecka
Interwencja socjalna-zmierza ona do poznania zmian, wzbogacania, ulepszania funkcjonowania społeczności
Funkcje pracy socjalnej
-odnawianie i wzmacnianie zdolności funkcjonowania społecznego
-zapewnienie środków i zasobów indywidualnych lub zbiorowych
-prewencja, zapobieganie społecznej dysfunkcji
Założenia i zasady praktyki pracy socjalnej
1. Założenie ontologiczne mówiące o rozwoju człowieka, jednostki i społeczeństwa, każdy człowiek się rozwija, poprzez edukacje, socjalizacje w kierunku pozytywnym wartościowym, dzięki doświadczeniu człowiek się rozwija. Człowiek jest aktywnym podmiotem kształtującym swój los i los otoczenia społecznego, a nie przedmiotem, o którym decydują siły nadprzyrodzone. Aktywności ze strony jednostki, dążenie do rozbudzenia odpowiedzialności, obowiązku, a także szanuje prawa. Człowiek rozwija się przez całe życie i całe życie polega wpływom środowiska jest ich kreatorem dzięki podmiotowości. To założenie bardzo mocno ukierunkowuje działania praktyki socjalnej, przywołanie aktywności, rozwoju, odpowiedzialności za siebie. Praca ze społecznością, działanie, tworzenie więzi, porozumiewania się (rozwoju)
2. Założenie epistemologiczne (poznania) - podkreśla rangę poznawania człowieka i rzeczywistości społecznej przez pewne doświadczenia ma ono przełożenie na praktyki w pracy socjalnej. Do działań praktycznych potrzebne są poznanie jednostki i jego środowiska, od diagnozy. Wyjściowym momentem w pracy socjalnej jest diagnozowanie. Należy czerpać z ustaleń nauki jak i diagnoz własnych, dzięki poznaniu, poznawaniu możliwe jest poznanie celu pracy socjalnej, technik, projektów pracy socjalnej oraz ocena rezultatów zmian
Z zestawienia tych dwóch założeń wynika:
-przedmiotem pracy socjalnej jest nie tylko jednostka, ale i jej środowisko
-prowadzi się z ludźmi w różnym wieku, płci
-pracownik poszukuje możliwości uruchamiania sił społecznych w jednostce i w jego otoczeniu.
-dobro jednostki musi być wyborem wspólnym, należy kierować się zasada NIE SZKODIĆ dziecku rodzinie,
-powinien dostrzegać problemy podopiecznego z jego punktu widzenia, przyjmować postawę zrozumienia, nie powinien występować w roli sędziego, powinien poprzez wyjaśnianie zmieniać punkt widzenia podopiecznego
-pracownik bezstronny, sprawiedliwy
Wartości w pracy socjalnej :
-przekonanie o nadrzędnym znaczeniu jednostki i społeczeństwa
-zaangażowanie w zmiany społeczne, akceptowanie, zgodności z wartościami najwyższymi, dążyć do przekazywania wiedzy i umiejętności swoim podopiecznym, dzielenie się wiedzą
-dążenie do rozwijania w klientach zdolności do pomagania samemu sobie, kształtowanie podmiotowości podopiecznego
-dążenie do wysokich standardów i profesjonalnego zachowania i osobistego poszanowania różnic jednostkowych
Temat: metoda pracy socjalnej z indywidualnym przyadkiem
pojecie pracy z przypadkiem
W procesie tym pracownik socjalny pomaga klientowi określić problem i obmyślić różne sposoby jego rozwiązania oraz skłonić go do czynnego udziału w działaniach zmierzających do rozwiązania problemu
Etapy procesu pracy z przypadkiem
-Etap skoncentrowany na rozpoznaniu, które prowadzi do diagnozy przypadku- polega na identyfikacji i analizie sytuacji jednostki w kontekście problemu, z którym się boryka
-Opracowanie planu postępowania z przypadkiem powinno określać, co, kiedy i jak ma czynić pracownik socjalny w odniesieniu do klienta i jego rodziny aby uruchomić proces pomocy, rewalidacji, terapii. Plan powinien być ukierunkowany zarówno na wzmacnianie istniejących systemów wsparcia w otoczeniu społecznym klienta, korygowanie niekorzystnych jego elementów
- Prowadzenie przypadku według opracowanego planu Prowadzenie przypadku powinno być postępowaniem elastycznym, dopuszczającym korygowanie diagnozy i samego planu, aby uzyskać najlepszy skutek, tzw. właściwą rewalidację.
Modele pracy z przypadkiem:
-Model psychospołeczny- z jednej strony uwzględnia strukturę psychologiczną człowieka, z drugiej kontekst społeczny, w którym jednostka żyje.. Poprzez pracę z przypadkiem należy z jednej strony inspirować, stymulować, edukować jednostkę, dając jej impuls i wiedzę o tym, jak kreować siebie i kierować własnym życiem. Z drugiej strony należy zmieniać warunki społeczne, bo to one decydują o funkcjonalności lub dysfunkcji środowiska.
-Model funkcjonalny- W modelu tym położono nacisk na relacje zachodzące, między jednostką i jej otoczeniem oraz dynamiczne wykorzystanie czasu w pracy z przypadkiem. Według tego modelu rozwiązywanie problemu jednostek winno odbywać się przez (w ramach) wyspecjalizowane agencje, podejmujące określoną działalność pomocową, dotyczącą określonej klasy
-Model zorientowany na rozwiązywanie problemów- Ważne jest, by to osoba potrzebująca pomocy wskazała problem a pracownik socjalny wspomógł ją jedynie w identyfikacji problemu i ewentualnym ukierunkowaniu oraz wsparciu w procesie jego rozwiązywania W tym modelu pełne zastosowanie może znaleźć kontrakt socjalny. Pracownik i klient mają osiągnąć porozumienie, co do konkretnego problemu, jakiemu należy zaradzić i przypuszczalnego czasu trwania usługi.
- Model modyfikacji zachowań- Praca socjalna z przypadkiem w ujęciu tego modelu koncentruje się na różnych formach terapii wzmacniającej pożądane oraz osłabiającej niepożądane zachowania i jest zorientowana zadaniowo
Temat: interdyscyplinarny charakter pracy socjalnej-teorie naukowe użyteczne w praktyce
Teoria - system idei wyjaśniająca rzeczywistość.
Teorie socjologiczne, a praca socjalna. Socjologia dostarcza pewnym nam pojęciom, które są potrzebne w dokonywaniu analizy zjawisk społecznych. Bada powiązania między jednostkami, grupami, itp.
Teorie socjologiczne:
Funkcjonalizm - B. Malinowski, człowiek zmierzając do zaspokajania swoich potrzeb tworzy kultury. Jednocześnie kultura oddziaływuje na to jak człowiek chce zaspokajać swoje potrzeby. Kultura modyfikuje potrzeby fizyczne człowieka. Potrzeby są zmieniające i nie można stać w jednym miejscu.
Strukturalizm - L. Straus, każde społeczeństwo składa się z prawej liczby struktur, które są ze sobą powiązane w różnych kombinacjach, np. struktury instytucji zajmujących się zdrowiem. Ta teoria pomaga w wyszukiwaniu instytucji pomocowych jest bardzo pomocna w prawach ze społecznością.
Kulturalizm - wyjaśnia procesy socjalizacji jednostki, rozpatruje na 3 płaszczyznach:
- instynkty
- osobowość
- poziom kulturowy
Interakcjonizm symboliczny - Gofman, życie społeczne jest teatrem, w którym jednostki odgrywają role wychowywanych przez innych, te role wykonują różnie.
Teoria systemów - zbiór elementów zależnych od siebie pozostających w interakcji.
Teorie psychologiczne:
Psychoanaliza - człowieka jest odpowiedzialna za jego zachowanie. Mechanizmy obronne:
- stłumienie - zapomnienie traumatycznych przeżyć
- przeniesienie
- agresja
Behawioryzm - osobowość człowieka tworzy się w wyniku reakcji na bodźce z otoczenia. Ta teoria jest stosowana w pracy socjalnej, lecz muszą być spełnione pewne warunki bo dopiero wtedy będzie skuteczna.
Temat: ekologiczna i rozwojowa perspektywa poznawania społecznego funkcjonowania jednostek
Diagnoza - jest rozpoznaniem pewnego wycinka rzeczywistości. Jest typem badań naukowych. Nazywa się również badania prowadzone dla celów (decyzyjnych), praktycznych, badacz zakłada, planuje podjąć pewne zadania zmieniające rzeczywistość
Diagnoza pełna - rozwinięta, w zakres tej diagnozy wchodzi diagnoza opisująca, prognostyczna, tezy, ocena jest nierozłącznym elementem diagnozy
Diagnoza społeczna - rozpoznawanie badanego stanu rzeczy na podstawie zebranych objawów i znanych ogólnych prawidłowości przez przyporządkowanie stwierdzonych objawów do określonego ich typu albo gatunku przez wyjaśnienie genetyczne tego stanu oraz określenie jego fazy obecnej i przewidywalnego rozwoju.
Diagnoza w pracy socjalnej - dotyczy najczęściej rozpoznawania sytuacji osób, rodzin, grup, środowisk. Diagnozę prowadzi się zwykle na początku w ciągu swojego badania, występuje również w momencie zakończenia działań. Diagnoza prowadzona na początku różni się od działania etapowego lub końcowego.
Diagnoza ciągła - ma charakter diagnozy decyzyjnej. Nauczyciel podejmuje decyzję o dalszym postępowaniu.
Diagnozowanie problemów społecznych - nie jest swobodna grą, jest swobodnym działaniem, ograniczonym wymogami teorii diagnozy oraz teorii, które są podstawą analiz rzeczywistości rozpoznawanej, wymaganiami metodologicznymi, metodycznymi oraz etycznymi.
Diagnozowanie społeczne praktyczne-
Ekologiczna i rozwojowa perspektywa poznawcza
Diagnozowanie społeczne dotyczy problemów społecznych, które dotyczą społeczeństwa, gdy jednostka nie może realizować swoich aspiracji, problemy w pełnieniu ról społecznych. Pracownik socjalny powinien się orientować w rozwoju problemów społecznych w warunkach równowagi ekologicznej.
W perspektywie rozwojowej - funkcjonowanie społeczne to pełnienie ról społecznych ojca, matki, nie zawsze człowiek jest do tego przygotowany, przechodzenie do nowych ról społecznych jest stresujące, trudność powoduje fakt niewłaściwe przygotowanie do roli matki ojca, do funkcjonowania w jakiejś roli. Diagnozując człowieka musimy wiedzieć, jaką rolę pełni i w jaką rolę wchodzi, musimy uwzględnić funkcjonowanie społeczne, rozwój i na zmianę ról.
Perspektywa ekologiczna- człowiek w dużej mierze funkcjonuje tak jak pozwala mu na to środowisko, aby jednostka mogła dobrze funkcjonować i rozwijać musi być zaspokajanie za pomocą zasobów środowiska, pragnienia i aspiracje człowieka muszą być rozwijane i zaspokajane przez środowisko. Jeżeli człowiek nie może zaspokoić swoich potrzeb to pracownik socjalny ma pomóc jednostce zdobyć prace, zasoby, zasiłek, organizuje grupy samopomocowe
->aspiracje człowieka do ich powstania niezbędne jest środowisko, bariery, które hamują powstanie aspiracji to ubóstwo społeczne, choroby, im bogatsze środowisko tym aspiracje łatwiej powstają
-> zdolności umiejętności i oczekiwania, jeżeli środowisko nie tworzy warunków do wykorzystywania wiadomości i umiejętności to umiejętności i zdolności będą zanikały, nie będą się rozwijały, jeśli z nich korzystamy to się rozwijamy, środowisko może tworzyć warunki do rozwiązywania zdolności, umiejętności lub je tłumić, umiejętności muszą być wykorzystywane.
Temat: diagnozowanie grup i rodzin
W diagnozowaniu rodziny trzeba dostrzegać następujące elementy:
-> cele rodziny, rodzina ma różne cele na różnych etapach życia, pyta się o cele rodziny każdego z osobna, gdy cała rodzina jest obecna, czy cele są takie same dla wszystkich członków rodziny
->kultura rodziny- pochodzenie, przynależność do grupy społecznej, religia, wzorce osobowe, możemy się tego dowiedzieć słuchając historii rodziny
->struktura rodziny- określenie, jaki jest skład rodziny trzeba zwrócić uwagę na granice miedzy rodzicami i dziećmi i dziadkami, granice mogą wskazywać na problemy w rodzinie, struktura wewnętrzną rodziny jest ustalona poprzez obserwację oraz informacje dostarczenie przez członków rodziny, poszczególnymi członkowie, jakie mają kontakty,
->rozwój rodziny- trzeba zarejestrować, w jakim okresie rozwoju znajduje się rodzina, jest to ważne, dlatego że rodziny w kolejnych okresach realizują różne role społeczne, różne funkcje,
->zasady rodziny, co posiada rodzina jak radzi sobie z zaspokojeniem potrzeb materialnych, psychicznych, czy może liczyć na wsparcie ze strony krewnych, zasoby nie tylko materialne, ale i psychiczne
->interakcje z innymi systemami, grupa osób bliskich przyjaciół, silne związki rodzina utrzymuje z innymi systemami, systemami sąsiadami
->klimat rodziny- relacje emocjonalne w rodzinie normy zachowań reakcja rodziny na pewne problemy, które dotykają członków rodziny obojętność rodziny wobec któregoś z członków
Temat: praca z grupą. Metoda pracy socjalnej
Metoda pracy grupowej Pracownik socjalny tak organizuje grupę, żeby to grupa pomagała jednostce zagrożonej, zmiany w kontakcie z jednostką wywołuje grupa, a nie pracownik socjalny. Pracownik socjalny ma przewodzić, kierować grupą, która prowadzi ten indywidualny przypadek i pomaga mu.
Zadaniem pracownika socjalnego jest tworzenie grupy, doprowadzenie grupy do takiego stanu by mogła ona wywierać nacisk na jednostkę.
Wg. Konopki - praca socjalna grupowa - to metoda, która pomaga jednostkom poprzez celowe doświadczenia grupowe, pomoc im w radzeniu sobie z problemami społecznymi.
Etapy w pracy grupowej
a) tworzenie grupy
b) stabilizacja jej struktury i norm
c) realizacja jej celu
d) ocena efektów działania i decyzja o jej dalszym istnieniu lub rozwiązywaniu
Techniki w pracy grupowej:
- pracownik socjalny musi wiedzieć czy pozwolić na jakieś spięcia czy nie
- modelowanie zachowań, analiza zachowania jednostki umiejętności rozmowy, otwierania się, wzajemnego zaufania, próbować zrozumieć, nie krytykować, przełamanie wstydu, nauczyć się słuchać, umiejętność panowania nad własnymi emocjami, osoba, która hamuje rozwój grupy należy zastanowić się czy ta osobę włączyć czy tez nie do funkcjonowania grupy
- trening - trenowanie pewnych zachowań, ćwiczenia tych sposobów zachowań
- techniki dramowe
Celem tych technik jest doprowadzenie do zmian zachowań, cel naprawczy, nakierowanie grupy na uczenie się sprawnego komunikowania, nauczenie grupy mówienia o uczuciach sprawnej komunikacji nastawionej na osiągnięcie porozumienia, pracownik musi nauczyć współpracy grupowej.
Jakimi działaniami posługuje się najczęściej grupa:
- technika współpracy wzajemności
- umiejętnością prowadzenia dyskusji
- empatia
- akceptacja uczuć, postaw, myśli, zachowań
- umiejętność obserwacji zachowań niewerbalnych zachowań w różnych sytuacjach, analizy przeżyć i łagodzenia konfliktów
Zasady pracy grupowej:
-uruchomienie w grupie wzajemnej pomocy,
-wspólne rozwiązywanie problemów w grupie
-wyrażanie stosunku emocjonalnego do innych
-kształtowanie wzorów stosunków interpersonalnych
-dążenie do wzmocnienia zdolności uczestników do funkcjonowania samodzielnego i autonomicznego
-nauczanie uczestników grupy wykorzystywanie doświadczenia grupowego do funkcjonowania w różnych sytuacjach grupowych w życiu realnym.
Temat: metoda pracy socjalnej ze społecznością
Pojecie metody pracy ze społecznością
Polega na ulepszeniu sytuacji społeczności lokalnej zjednoczonymi wysiłkami instytucji społecznych i organizacji mobilizujących wszelkie siły społeczne do działań opartych na wspólnym planie
Teorie przydatne w pracy ze środowiskiem:
a) teorie socjologiczne - które wyjaśniają działanie dużych grup, organizacji, teoria strukturalizmu jest przydatna w pracy ze społecznością, pozwala nam na porównywanie struktur funkcjonowania społeczeństwa lub pewnych struktur przydatnych w pracy ze społecznością
b) podejście psychospołeczne - jeśli chcemy doprowadzić do zmiany zachowań, , psychoanaliza, dotyczące funkcjonowania człowieka, jego postaci zachowań, wzoru norm, model behawioralny
c) podejście ekologiczne - próbujemy odwoływać się do ram ekologicznych zwracając uwagę na to co nas otacza, związki ze środowiskiem przestrzennym, strukturze środowiska, problemy funkcjonowania społeczności wynikające z położenia
d) podejście funkcjonalne, w którym zwraca się uwagę szczególnie na potrzeby członków tej społeczności zaspokajanie tych potrzeb, teoria Malinowskiego
e) model systemowy rozpatruje on społeczność jako układ powiązanych ze sobą podsystemów, grup społecznych w pracy ze społecznością wykorzystuje różne metody, które zobowiązują nas do wyboru swoistego punktu funkcjonowania społeczności (Lewin)
Etapy działań w metodzie środowiskowej:
- rozpoznanie, diagnoza potrzeb, braków, zagrożeń, oznacza
- organizowanie zespołu pracy,
- planowanie i koordynacja
- wtórnego pobudzenia
- systematyczne ulepszanie, poprawianie warunków życia
- kontrola i doskonalenie
Zasady w pracy ze społecznością:
a) akceptacja pojęcia zmiany, wszystko wiedzie do zmiany środowiska, relacji, zmiana jest możliwa jeśli jest akceptowana przez tego, który ma być zmieniany, zmiana ma być akceptowana przez społeczność, wszelkie działania ze społecznością muszą być dostosowane do możliwości do środowiska
b) społeczność należy akceptować w jej obecnym miejscu i stanie, wszelkie działania muszą być dostosowane, do stanu obecnego, trzeba doskonalić umiejętności na rzecz działania na rzecz swego otoczenia
c) społeczność powinna angażować się na działanie, służy rozbudzaniu społeczności
Jaką role pełni pracownik socjalny:
- ma wskazywać, gdzie do jakiej instytucji społeczności ma się udać w jakich godzinach, pomaga rozwiązywać problemy, konflikty, ułatwia kontakty
- ma prowadzić, pośredniczyć między działaniami, a społecznością, pracownik socjalny jest łącznikiem w pracy ze społecznością ma szukać wyjaśnień
- jest nosicielem zmiany, pomaga określać cele, zmiany jakie są niezbędne w społeczności
- jest mediatorem, ułatwia kontakty, inspiruje społeczność do pewnych zadań
- dzieli się wiedzą, wartościami, dostarcza tych informacji, dzieli się wartościami, edukuje
- rola organizacyjna i nosiciela zmiany, tego który określa cele, zmiany wraz z innymi realizatorami projektu, dostarcza podstaw do zmian
- jest współtwórcą zmian, on organizuje po części plan pracy z przypadkiem i ze środowiskiem
Techniki
a)25-100 osób duże grupy, nasila się potencjał emocjonalny, trudno zachować dyscyplinę, duże zróżnicowanie, wiele zainteresowań
-zebranie(forma w pracy ze społecznością)- ustalić lokal, czas, powiadomienie o zebraniu miejsce, od kiedy, do kiedy, porządek zebrania, przygotować materiały, sprzęt urządzenia
Wśród technik pracy ze społecznością w dużych grupach:
*ekspozycyjne- pokazujemy działania, które grupa odbiera, eksponujące np. wykład, panel, zebranie, okrągły stół, działania edukacyjne przy użyciu materiałów pisemnych, wystawy na temat zagrożeń, ulotki informacyjne
*zadaniowe- z dużymi społecznościami np. debaty po jakimś wykładzie, działania dramowe,
Organizacja promocji, edukacji na zasadzie działań praktycznych (pokaz), ale też udzielania informacji, porady, dotyczące albo grup albo jednostek ze społeczności, techniki pracy z jednostkami, porady poradnictwo
Co się zmienia w metodyce pracy socjalnej?
-rozwija się nauka, wiedza, zmienia się społeczeństwo, człowiek występuje w innej roli
-wiedza, której człowiek nie jest w stanie opanować bardzo go stresuje, przemiany kulturowe i cywilizacyjne
-adaptacja człowieka do warunków, w jakich żyje, do radzenia sobie samodzielnie określonych warunków
-przygotowuje do zmiany do warunków przyszłych do reform, które są wciąż wprowadzane do zmian
-zmiana relacji w rodzinie, zmiana miedzy pokoleniami
-trudności, które będą się pojawiały w działaniach wiodących do zmian
Model działania socjalnego wiodący do zmian:
a)analiza sytuacji społeczności czy przypadku, ocena wstępna i operacyjna
b)opracowanie projektu działania i umowy, podjecie działania, ocena rezultatów
Pracownik musi sprecyzować, kto zgłasza, zbieranie informacji na temat podopiecznego, ocena wstępna i okresowa, ocena wewnętrzna i zewnętrzna
Opracowanie projektu działania, opracowanie celów, które będą wiodły do wykonania tego działania
Projekt wspólny albo wspólnie wypracowany albo zaakceptowany przez wszystkich!
Temat: techniki wywiad, ankieta, techniki wspierania, badania, działania
Techniki działania- są bardzo mocno związane z technikami badania, poznawanie rzeczywistości, jednostki jest w pewnym sensie ograniczone, poznanie ma charakter umiarkowany, działanie metodyczne, jest nadrzędne w stosunku do badania
Techniki badania metodycznego, które występują w różnym cyklu działania badawczego: wyjaśnianie(wyjaśnianie natury problemu sytuacji emocjonalnych, społecznych, by klient zrozumiał sytuacje, samego siebie) jest to mówienie o problemach, pokazywanie problemów klienta
Wspieranie - żeby przynieść ulgę podopiecznemu, żeby pomóc mu przełamać lęki, wzmacnianie niezależności klienta do kierowania jego życiem, by stanowić o sobie, pokazywanie klientowi, że inni mieli podobne problemy i potrafili sobie z nimi poradzić
Technika rozumienia siebie - zmierza do bogacenia zdolności rozumienia siebie przez klienta, dostrzeżenie jego problemu. Trzeba doprowadzić do tego by klient zrozumiał, że to on, a nie rodzina postępuje w sposób niewłaściwy, że to jemu potrzebna jest pomoc, informowanie, edukowanie.
Informowanie, postępowanie wychowawcze - to powiadamianie o różnych właściwościach instytucji o prawach, można wykorzystać wykłady, ulotki.
Perswazja, wpływanie - pracownik powinien akceptować, aktywizować, przekonywać klienta by chciał włączyć się w te działania próbuje tak wyjaśniać problem i projekt działania, żeby klient zaakceptował środowisko pracownika socjalnego by plan został zaakceptowany, akceptacja skutków swojego działania, klient darzy zaufaniem pracownika.
Nadzorowanie - towarzyszy działaniom socjalnym.
Narzucanie wymagań i ograniczeń, np. w stosunku do relacji między rodzicami i dziećmi, organizacja pracy w domu, pracownik socjalny może narzucać pewne ograniczenia i wymagania trzeba jednocześnie posłużyć się wyjaśnieniom, dlaczego takie działania, narzucanie nie może prowadzić do frustracji, nakazów, wyjaśnienie na ile zbliżymy się do zmiany.
Rozszerzanie kontaktów - z innymi ludźmi, z instytucjami, nauczyć nowych form spędzania czasu wolnego, nowych kontaktów z ludźmi, nauczyć funkcjonowania w grupie, wprowadzenie w nowe otoczenie, nowe struktury.
Technika dzielenia problemu na mniejsze problemy - pokazywanie, że rozwiązując małe problemy możemy rozwiązać również duże.
Temat: techniki poznania i działania socjalnego
Strategia - sztuka stosowania różnych środków i działań zmierzających do osiągnięcia celów, działania metodyczne zmierzające w kierunku zmiany podopiecznego.
a)Strategie wiodące do zmiany:
- dostarczanie wsparcia
- działania interwencyjne
- poradnictwo jest również formą pracy socjalnej, nie ma charakteru instytucjonalnego, które towarzyszy najczęściej w pracy z przypadkiem, w pracy ze społecznością, w rozwiązywaniu problemów
- doradzanie, poradnictwo może być oparte na teoriach poznania, teoriach psychoanalizy, poradnictwo dyrektywne, w którym prawnik socjalny występuje z pozycji wszystko wiedzącego
- nie można klientowi narzucać swego punktu widzenia, praca socjalna ma aktywizować klienta, poradnictwo rozwojowe oparte na teoriach poznania, wymaga dostarczania pewnej wiedzy klientowi i dostarcza pewnych rozwiązań tych problemów.
b)Behawioralne formy pracy- oparte są na zasadach teorii uczenia się konkretnych zachowań, pewne zachowania redukować lub eliminować, a wzmacniać pozytywne np. wykorzystywane w opiece nad dzieckiem, zwraca się uwagę na rezultaty, stawia się bardzo wyraźny cel przed takimi działaniami jakie działania będą wiodły do osiągnięcia tego celu. Zachować konsekwencje w postępowaniu, klient ma uczestniczyć w formułowaniu celu, ważne jest żeby dostrzegać drobne osiągnięcia i je nagradzać, zmierzając drobnymi kroczkami do osiągnięcia celu.
Trzeba pamiętać o tym, że klient musi wiedzieć, jakie będą reakcje na jego złe zachowanie, na czym polega sposób postępowania z klientem zmiany.
c)Technika pracy socjalnej; osiąganie celów - polega na określeniu celów, które należy osiągać rozwiązując problem i zachęcaniu klienta na podejmowaniu zadań, które będą go wiodły do osiągnięcia tych celów, najpierw określa się problem klienta, wskazuje się pewne cele i zadanie zmierzające do rozwiązania części problemu.
d)Strategia wywoływania zmiany poprzez grupy samopomocy, pracownik socjalny ma za zadanie znaleźć rodziny, które przeżyły podobną sytuacje, mieć orientacje jakie grupy funkcjonują na jego terenie i informować o tym, może też sam powoływać takie grupy, czasem pracownik socjalny musi być przywódcą danej grupy, wykorzystuje te grupy by te grupy udzielały pomocy poprzez edukowanie, wspieranie, informowanie.
e)Trening umiejętności społecznych, praca polegająca na tworzeniu sytuacji, w których niepożądane zadania będą niszczone , a pozytywne pobudzane.