Scenariusz inscenizacji
Dzień dobry, pierwsza klaso!
Marianna Kumor
Nowa Era nauczycielom - scenariusze lekcji
http://www.nowaera.com.pl
Propozycja scenariusza uroczystości ślubowania klas pierwszych z możliwością modyfikacji
i przebudowy zależnie od potrzeb i zainteresowań nauczyciela.
Występują:
- narrator - prowadzący uroczystość (np. uczeń klasy VI);
- czworo uczniów z klasy VI (Uczeń I, Uczeń II, Uczeń III, Uczeń IV);
- dziewczynki i chłopcy z klasy II (Dziewczynka 1, Chłopiec 1, Dziewczynka 2, Chłopiec 2);
- chór złożony z pozostałych drugoklasistów lub chór szkolny;
- dziesięcioro dzieci z klasy pierwszej (Uczeń 1, Uczeń 2, Uczeń 3 itd.);
- pozostali uczniowie klasy pierwszej w pierwszych rzędach sali lub obok sceny;
- głos kobiecy, utrwalony na taśmie magnetofonowej (witający nowych uczniów).
Sceneria:
dowolna, zależna od możliwości i warunków szkoły, zalecane powiązanie tematyczne z treścią widowiska (np. logo szkoły lub duża tarcza szkolna zamieszczona nad sceną).
Narrator
O świcie zbudził się niespokojny wrzesień,
A za nim przyszła piękna - rudozłota jesień.
Drzwi szkolne na oścież otworzyła,
Do klas wszystkich uczniów mile zaprosiła.
W klasach teraz jest gwarno, wesoło.
Korytarze tętnią życiem wokoło.
Szkoła liczy na ucznia, tak jak na rycerza.
W świat przygód zaprasza, zadania powierza.
(M. Kumor „Znowu w szkole”)
Na scenę wchodzą uczniowie klasy drugiej, obok stoi czworo uczniów z dziesięciorga występujących pierwszaków.
Chłopiec 1. (Zwraca się do pozostałych drugoklasistów).
Popatrzcie! Do szkoły już chodzi Olka brat!
Dziewczynka 1.
A to jest Ania, Jasio i Grześ chwat!
Uczeń 1. (Grześ)
(Mówi z dumą).
Cześć!
Poznajecie mnie?
Niedawno byłem maluchem,
klockami i misiem się bawiłem,
lecz niestety w kąt zabawki odstawiłem.
Wrzesień zapukał w okno me
i do szkoły wezwał mnie!
Uczeń 2. (Jaś)
I ja jestem uczniem pierwszej klasy.
A to mój tornister, a w nim same skarby:
książki, pióro, kredki, farby. (Pokazuje).
Uczeń 3. i Uczeń 4. (Ania i Krysia)
Zobaczcie, jakie podręczniki mamy piękne, nowe!
Do nauki jesteśmy wszystkie gotowe.
A jakie są nasze zeszyty!
Każdy z nich znakomity. (Pokazują).
Chłopiec 1. (Zwraca się do pierwszaków).
Czy jest może wśród was ktoś taki,
co do przedszkola powrócić by wolał?
Uczeń 1., Uczeń 2., Uczeń 3., Uczeń 4. (razem)
Chyba... nie!
Narrator (Zwraca się do stojących na scenie uczniów klasy I).
Wiecie koledzy,
że (...) w szkole na was czeka
rzecz nowa: obowiązek.
Coraz mniej zabawek,
za to coraz więcej książek!
I choć... może trudniejsze
będą wasze następne lata,
tutaj otworzy się wam wielka,
ciekawa księga świata. (...)
Uczeń 1., Uczeń 2., Uczeń 3., Uczeń 4. (razem)
Tak, wiemy.
Chłopiec 1.
(...) Wszyscy tu przyszliśmy po wiedzę,
ze źródła wodę chcemy pić.
Tu nas nauczą co dobre.
Tu nas nauczą żyć. (...)
(przekł. W. Dalewska „Powrót”)
Uczeń 1., Uczeń 2., Uczeń 3., Uczeń 4. (Razem, zwracając się do uczniów klas drugich).
A, czy wy wszyscy w szkole się znacie?
Dziewczynka 1.
(...) Tamci koledzy, z wyższych klas (Pokazuje na uczniów klas starszych).
od dawna się znają wszyscy.
Wy - nie. I to już łączy was.
Pierwszaki - więc sobie bliscy.
(H. Łochocka „...My tu przyszliśmy”)
Narrator (Zwraca się do wszystkich pierwszaków).
Nie martwcie się -
I wam tu szybko upłynie czas,
Zaprzyjaźnicie się wszyscy.
Uczniowie klas I i II wychodzą, na scenie zostaje narrator i mówi dalej do wszystkich uczniów klas pierwszych.
(...) Być starszym - to marzenie dzieci...
A przecież czas - tak szybko leci.
Mija godzina za godziną,
Nim się spostrzegłeś rok upłynął. (...)
(J. Brzechwa „Nowy rok szkolny”)
Na scenę wchodzą czterej uczniowie z kasy VI.
Uczeń I, Uczeń II, Uczeń III, Uczeń IV (razem)
- Czołem pierwszaki!
Uczeń I
W naszej szkole bywa zwyczaj taki,
że gdy do szkoły przychodzą pierwszaki,
starsi uczniowie witają was,
chętnie zapraszają do swoich klas.
Uczeń II
Życzymy wam, żeby przez rok cały
wszystkie kłopoty was omijały.
Uczeń III
Każdy z was niech zbiera liczne pochwały,
Uczeń IV
i niech się stanie zuchem wytrwałym.
Uczeń I
A, gdyby kłopoty nękały was,
biegnijcie prędziutko do starszych klas.
Uczeń II
Wskazówek chętnie udzielamy,
bo przecież pewne doświadczenia mamy.
Uczeń III
Teraz czujcie się pierwszacy
w naszej szkole, jak w domu.
Wszystkim opowiedzcie, kto wam
w szkolnych kłopotach może pomóc.
Chłopiec 1.
(...) Wszystko dziś dla pierwszej klasy,
uśmiech słońca, kolorowe astry. (...)
My też mamy dla was niespodzianki,
ale później.
(Cz. Janczarski „Powitanie pierwszej klasy”)
Uczeń IV
Teraz pierwszacy, ślubowania czas,
bo dzięki temu prawdziwym uczniem
zostanie każdy z was.
Uczeń 1., Uczeń 2., Uczeń 3., Uczeń 4. (razem)
Ślubowanie?
Chór szkolny lub grupa drugoklasistów stojąca dotychczas obok sceny albo zajmująca boczne miejsce na scenie śpiewa i ewentualnie inscenizuje ruchem piosenkę „Ślubowanie” - muzyka i słowa: Maria Szreder; piosenka jest zamieszczona na kasecie magnetofonowej „Już w szkole” dla klasy I, semestr 1, Wydawnictwa Nowa Era.
Ślubowanie
Narrator (Zwraca się do wszystkich).
Wielkie święto w naszej szkole dziś,
wie to każdy pierwszak: Stasio, Krysia, Zdziś.
Ślubowania nadszedł czas,
na egzamin zapraszamy uczniów pierwszych klas.
Wszyscy uczniowie klas pierwszych wstają i ustawiają się w dwuszeregach.
Narrator
Proszę powstać!
Baczność!
Sztandar szkoły wprowadzić.
Na salę wchodzi poczet sztandarowy i zajmuje wcześniej wyznaczone miejsce, najlepiej jeśli jest to miejsce centralne.
Do hymnu! (lub: Do hymnu szkolnego!)
Wszyscy uczniowie słuchają lub śpiewają hymn państwowy/szkolny, zachowując postawę zasadniczą.
Po hymnie. Proszę usiąść.
Uczeń I
Myślę, że rozumiecie już, co to jest ślubowanie.
A zatem, pierwszaki - głowy do góry!
Niech wszystko, co dziś powiecie,
Usłyszą te szkolne mury.
Usłyszy wasza szkoła,
na przyjęcie was do grona uczniów gotowa.
W sali rozbrzmiewa głos kobiecy, najlepiej jeśli jest odtwarzany z kasety magnetofonowej.
Szkoła (głos z taśmy)
Dzień dobry, pierwszaki!
Jak się macie?
Wiecie, kto do was mówi?
Wasza szkoła.
Witam was wszystkich
w dniu waszego święta,
niech każdy z was
ten dzień - dobrze zapamięta!
Uśmiecham się do was szczerze
i chcę z wami zawrzeć przymierze.
Ucząc się dobrze, nikogo nie zawiedziecie.
Chlubą moją zostaniecie.
(„Biuletyn Kielecki”, wiersz bez tytułu)
Narrator
Proszę wszystkich o powstanie.
Baczność! Do ślubowania!
Wszyscy uczniowie klas pierwszych unoszą dwa palce prawej ręki i kierują w stronę sztandaru; składają uczniowskie obietnice. Jeśli jest mało dzieci - dotykają sztandaru; natomiast w szkołach, w których jest kilka klas I, ślubowanie na sztandar składają wcześniej wyznaczeni przedstawiciele klas.
Dyrektor szkoły lub wychowawca klasy pierwszej wypowiada kolejne fragmenty roty ślubowania, a uczniowie głośno je powtarzają; można skorzystać z zamieszczonej niżej propozycji lub wprowadzić własny, przyjęty w danej szkole tekst roty.
Dyrektor szkoły lub nauczyciel:
Ślubujemy być dobrymi uczniami;
szanować wszystkich i wszystko;
być przyjaciółmi przyrody;
swym zachowaniem i nauką
sprawiać radość rodzicom i nauczycielom.
Narrator
Po ślubowaniu!
Wszyscy przyjmują postawę „spocznij”, ale nie siadają; uczniowie klas pierwszych recytują chóralnie wiersz „Matko, Polsko”.
Pierwszoklasiści
Dla ciebie nam uczyć się trzeba,
Dla ciebie kiedyś pracować.
Nauczyć się zdobywać chleba
i kochać ciebie, szanować.
My w szkole się uczyć będziemy
na godnych ciebie Polaków.
Tobie to, Polsko, ślubujemy.
To słowo honoru pierwszaków!
(wiersz ułożony przez ojca ucznia klasy I, p. Stanisława Choczewskiego)
Narrator
Proszę dyrektora szkoły o uroczyste odczytanie aktu mianowania na uczniów naszej szkoły.
Dyrektor
NADAJĘ DZIECIOM PRZYJĘTYM DO SZKOŁY
W ROKU SZKOLNYM............................................
MIANO UCZNIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR..... IM...................... W.......................
Jeśli w szkole jest tylko jedna klasa pierwsza, dyrektor może dokonać też uroczystego pasowania na ucznia przez położenie na ramieniu dziecka dużego ołówka lub długopisu; przy większej liczbie klas zaleca się pasowanie tylko wyznaczonych wcześniej przedstawicieli klas.
Narrator
Baczność! Sztandar szkoły wyprowadzić. (Poczet sztandarowy opuszcza salę).
Spocznij. Proszę usiąść.
Uczeń II (Zwraca się do kasy I).
Musicie teraz, w obecności dyrektora, rodziców, i gości
wykazać się tym, co już wiecie.
Dziesięcioro pierwszaków recytuje kolejne fragmenty tekstu.
Uczeń 1.
Kochana Szkoło!
Znamy twoje korytarze,
wiemy, że po tablicy się nie maże!
Uczeń 2.
Grzecznym na co dzień być wypada,
powiemy wszystkim, jaka na to rada.
Uczeń 3.
Nie wolno trącać w ławce sąsiada!
Uczeń 4. (chłopiec)
Dziewczyn nie ciągnąć za warkocze,
chociaż pół klasy z tego chichocze!
Uczeń 5.
Często używać magicznych słów:
proszę, przepraszam, dziękuję,
bo kto te słowa stosuje,
chlubę przez nie zyskuje.
Uczeń 6.
Nawet gdy namawia cię kolega,
nigdy nie hałasuj, nie skarż,
a na przerwach zbytnio nie biegaj.
Uczeń 7.
Miej uśmiech często na twarzy,
za to przyjaźnią inni będą cię darzyć.
Uczeń 8.
Każdy z nas o klasę dba,
zwłaszcza kiedy dyżur ma.
Pilnuje, by w klasie nie biegały dzieci,
podlewa kwiaty, wietrzy, zbiera śmieci,
tablicę chętnie ściera, nawet pomoce pani pozbiera.
Uczeń 9.
Dba o czyste ręce, zeszyty i książki.
Słowem - zna swe obowiązki.
Uczeń 10.
Wie też, że Bałtyk - to polskie morze.
Stolicą Polski jest Warszawa,
a założyli ją Wars i Sawa.
Przyrodę też bardzo kochamy.
Roślinki w klasie hodujemy, ptaki dokarmiamy.
Uczeń 1.
Liczymy też, piszemy i czytamy -
Wszystko naszej Pani zawdzięczamy!
( M. Kumor „Egzamin pierwszoklasisty”)
Uczeń 2.
Jak widzicie - (...)
my jesteśmy najzwyklejsze dzieci.
Zdarza się nam bić, przeszkadzać, śmiecić.
Ale od dziś z tym zrywamy
i rzetelną poprawę przyrzekamy!
(na podstawie wiersza „My jesteśmy dzieci”, autor nieznany)
Pierwszoklasiści śpiewają piosenkę „Chociaż mało mamy lat”, występujący na scenie śpiewają do mikrofonów,
a pozostali ze swoich miejsc.
Chociaż mało mamy lat
Chociaż mało mamy lat
tak naprawdę niewiele.
Choć lubimy w piłkę grać
i pojeździć rowerem.
Choć na wszystko mamy czas
tyle zabaw nas czeka.
Wiemy, że każdy z nas
wyrośnie na wielkiego,
wielkiego na człowieka.
Ref.: Bo co może, co może mały człowiek
tak jak ja albo ty.
Może pani, a może pan podpowie,
my zgodzimy się z tym.
Z grupy śpiewającej na scenie zostaje dwoje dzieci z klasy I.
Uczeń 3.
Szkoło, nasza szkoło,
Choć cię krótko znamy,
My pierwszoklasiści - bardzo cię kochamy.
Uczeń 4.
Ofiarujemy ci dziś nasze serca
i ten wierszyk.
Żebyś pamiętała o uczniach z klasy pierwszej.
Jeśli zostały wcześniej przygotowane upominki dla pierwszaków, np. zakładki do książek, biorący udział w widowisku uczniowie klas starszych wręczają je; w tym samym czasie narrator i uczniowie z klasy drugiej recytują wiersze końcowe.
Narrator
Najmłodsi koledzy, to zapamiętajcie:
gdy my odejdziemy, wy o szkołę dbajcie.
Bo jeszcze lat kilka tu gościć będziecie,
więc pewno niejedno razem przeżyjecie.
Przyjmijcie ten maleńki, skromny upominek -
niechaj wam przypomni najpiękniejsze chwile.
Dziewczynka 1.
Życzymy wam koledzy, w dniu święta waszego,
by nikt nie żałował tu czasu spędzonego,
bo każdy po latach wniosku się doczeka,
że szkoła - to najpiękniejszy czas w życiu człowieka.
Chłopiec 1.
(...) Uczcie się, jak wszyscy mówią - „w dechę”.
I niech z was szkoła ma także pociechę. (...)
(J. Brzechwa „Nowy rok szkolny”)
Narrator
Dziękujemy wszystkim gościom za uświetnienie uroczystości pierwszaków.
W podziękowaniu nasi najmłodsi koledzy dedykują wszystkim piosenkę.
Wszystkie pierwszaki śpiewają piosenkę „Uczeń klasy pierwszej”, na melodię piosenki „Pożegnanie przedszkola” zamieszczonej na kasecie „Już w szkole”, dla klasy I, semestr 1, Wydawnictwa Nowa Era.
Uczeń klasy pierwszej
I. Do klasy pierwszej chodzę już, poznałem szkołę wszerz i wzdłuż.
Kolegów nowych także mam i litery wszystkie znam.
Ref. W szkole szybko przecież mija czas,
coraz więcej umie każdy z nas.
Pisze trudne słowa, uczy się rachować,
choćby z trudem szło.
II. Uczyć się będę wytrwale, żeby złych uwag nie było wcale.
Szkoła dla mnie domem jest. Szkolną mamą pani też.
Ref. Jak to dobrze w szkole uczniem być
i z wszystkimi zawsze w zgodzie żyć.
Każdy uczeń w klasie może zostać asem,
Jeśli tylko tego chce.
III. Nauka bywa ciekawsza od bajek, gdy jej przybywa - starszym się staję.
Z książkami jestem za pan brat i nie obcy jest mi świat.
Ref. Dobrze uczniem w naszej szkole być,
I z wszystkimi zawsze w zgodzie żyć.
Bo po kilku latach, jakby strzelił z bata
Wspominamy szkolne dni. (bis)
Podczas śpiewania ostatniego refrenu, uczniowie występujący kłaniają się i schodzą ze sceny.
BIBLIOGRAFIA
J. Długosz „Imprezy i uroczystości w procesie dydaktyczno-wychowawczym klas początkowych”, Wydawnictwo Fosze, Rzeszów 1992.
H. Letkiewicz „Wybór wierszy okolicznościowych dla klas I-III”, Warszawa 1994.
A. Krzyczkowska „Szkoła uśmiechnięta na co dzień i od święta”, ZNP, Kielce 2000.
Kaseta muzyczna do pakietu edukacyjnego „Już w szkole”, Wydawnictwo Nowa Era, klasa I, semestr 1.
|