O pierwszym Bolesławie, którego zwano Sławnym lub Chrobrym.
Bolesław I Chrobry zwany także Sławnym, syn Mieszka i Dobrawy urodził się już w kraju chrześcijańskim w roku 966 lub 967. Wraz z dojściem do pełnoletniości i zawarciem małżeństwa uzyskał własną dzielnicę, najprawdopodobniej była nią ziemia Wiślan ze stalicą w Krakowie. Panowanie swoje rozpoczął od wypędzenia z kraju braci oraz ich matki. Zagranica od początku uważała go za jedynego następcę Mieszka I i monarchę Polski. Do władzy doszedł w roku 992. Początkowo kontynuował politykę swojego ojca polegającą na ścisłej współpracy z Cesarstwem. Przynosiła mu ona korzyści terytorialne.
Plany Bolesława były bardziej ambitne. Chcąc dorównać innym władcom chrześcijańskim, zaczął organizować wyprawy misyjne. Zbiegło się to ze śmiercią biskupa Wojciecha, który zginął śmiercią męczeńską podczas pielgrzymki w Prusach. Bolesław wykupił ciało męczennika i urządził pogrzeb w Gnieźnie. Jednocześnie rozpoczął starania w Rzymie o uzyskanie własnej metropolii kościelnej. W roku 1000 odbył sie tzw. Zjazd Gnieźnieński, na którym to zapadły bardzo istotne decyzje polityczne. Pierwszym wielkim osiągnięciem Chrobrego stało się utworzenie arcybiskupstwa gnieźnieńskiego i trzech podległych mu biskupstw. Utworzenie go potwierdziło niezależności Kościoła polskiego od Niemiec. Na zjeździe Gnieźnieńskim miała też miejsce ceremonia, która do dziś budzi spory wśród historyków, mianowicie Cesarz nałożył na głowę Bolesława swoją koronę. Otrzymał od niego także gwóźdź z Krzyża Chrystusa oraz kopię Włóczni Św. Maurycego. Bolesław obdarował Cesarza ramieniem św. Wojciecha i oddał do jego dyspozycji 300 rycerzy na wyprawę włoską.
1003 roku Bolesław objął władzę w Czechach, wzrost potęgi Bolesława poważnie zaniepokoił obecnego Cesarza Henryka II, który nie był przychylny Chrobremu. Zażądał złożenia hołdu z Czech, a gdy Bolesław odmówił, wyparł go stamtąd. Dochodzi wojen polsko-niemieckich, kończy je pokój w 1018 roku w Budziszynie gdzie Bolesław odnosi zwycięstwo i potwierdza niezależność polski. Następnie Chrobry zorganizował wyprawę na Kijów w celu przywrócenia władzy usuniętemu z Kijowskiego tronu zięciowi Świętopełkowi. Niestety jego protegowany nie zdołał sie utrzymać na tronie.
Ostatnim posunięciem Bolesława była koronacja, która nastąpiła w 1025 roku.
Za czasów Bolesława Chrobrego wzmocniły się struktury państwa (przyłączył Milsko, Łużyce a także Grody Czerwieńskie) Powstało arcybiskupstwo Gnieźnieńskie. Zostały zbudowane liczne Grody i fortyfikacje graniczne. Wzniesiono pierwsze monumentalne katedry polskie. Za to wszystko współcześni i potomni nazywali go Wielkim, natomiast określenie Chrobry zaczęło być używane dopiero w końcu 13 wieku, a stało sie niemal wyłączne w 16w.
Na koniec swojej prezentacji chcemy krótko skonfrontować treść znajdującą się w literaturze Historii Polski do tej znajdującej się w kronikach Galla Anonima, o Bolesławie Chrobrym.
W swojej kronice Gall opisuje Bolesława Chrobrego-pierwszego króla Polski-jako wspaniałego władcę. Stawia go na piedestale wyróżniając jego główne cechy jakimi były :
Sława, cnota, męskość, potęga, gościnność, szlachetność, dobroć, hojność, pokora, sprawiedliwość, wyrozumiałość, tolerancyjność i bezstronność, czyniły Bolesława Chrobrego jednym z najwspanialszych władców Polski, który dbał o państwo, religię i obywateli, rozszerzając granicę państwa, a jednocześnie zdobywając nowych sprzymierzeńców w silnych i potężnych władcach takich jak na przykład Otton III. Chrobry jest przykładem oddanego dla dobra kraju króla, który wyniósł swe państwo na szczyt sławy i potęgi.