Niwelacja sieci osnowy podstawowej

Pomiary sieci niwelacyjnych klas I, 11 wykonuje się w kierunku głównym i powrotnym wzdłuż odcinków niwelacyjnych łączących dwa sąsiednie repery. Każdy od­cinek powinien składać się z parzystej liczby stanowisk, dzięki czemu ta sama łata ozna­czona numerem 1, ustawiona jako łata wstecz na reperze początkowym, będzie zarazem łatą w przód na reperze końcowym. Przy pomiarze różnicy wysokości odcinka w kierunku powrotnym należy rozpocząć pomiar od drugiej łaty (nr 2), dokonując go w innym dniu oraz o innej jego porze niż pomiar w kierunku głównym. Pomiar odcinka w jednym kie­runku należy jednak prowadzić bez przerwy. Na każdym stanowisku wyznacza się dwu­krotnie różnicę wysokości pomiędzy punktami wiążącymi przy wykorzystaniu obu podzia­łów łat. Nie stosuje się przy tym zmiany pozycji niwelatora dla przesunięcia w pionie osi celowej

Ustawienie statywu dokonane na twardym podłożu ma zapewnić bieg celowej na wysokości ok. 1,5 m ponad powierzchnią terenu płaskiego, na­tomiast w terenie falistym odległość ta nie może być mniejsza niż 0.8 m. Ze względu na refrakcję i wibrację celowa nie powinna przebiegać nad obiektami intensywnie wydzielającymi ciepło (np. asfalt) lub parę wodną. Położenie statywu na kolej­nych stanowiskach powinno być przemienne (rys. 6.14) tzn. na każdym kolejnym stanowisku trzeba obrócić statyw o 180°. Należy także dokonać pomiaru długości celowych, przy czym ich różnica dla laty wstecz i w przód nie może prze­kraczać: 0.4 m dla niwelacji klasy I oraz 0.5 m dla niwelacji klasy II.

Pomiar niwelacyjny należy wykonywać w godzinach rannych pół godziny po wschodzie słońca i w godzinach popołudniowych, kończąc pracę na pół godziny przed za­chodem słońca. Jesienią przy zachmurzonym niebie można nie przerywać pracy w godzinach okołopołudniowych, lecz mierzyć przez cały dzień. Warunki atmosferyczne pomiaru powinny być korzystne, bez występowania wibracji, zapewniające dobrą i jednakową widoczność lat. Pomiar wykonuje się przy temperaturze mieszczącej się w zakresie od 0° do+25°C, podczas bezwietrznej pogody lub przy słabym wietrze (poniżej 6 m/sek.). Kliny niwelacyjne dostosowane długością do rodzaju podłoża wbija się na co najmniej 5 minut przed wykonaniem odczytów na łatach. Celowe do reperów ściennych powinny przebiegać prostopadle do ściany. Na pierwszym, a następnie, na co czwartym stanowisku, należy wykonać pomiar temperatur} powietrza, zaś zalecany jest także pomiar temperatury taśm inwarowych łat. Trzeba także notować czas rozpoczęcia i zakończenia pomiaru odcinka oraz czas ewentualnych przerw w jego pomiarze. Najważniejsze wymogi związane z pomiarem metodą niwelacji precyzyjnej zestawiono w tabeli 6.3.

W skład zespołu wykonującego niwelację precyzyjną wchodzą: kierownik zespo­łu, pełniący również funkcję obserwatora, protokolant i 2 4 pomiarowych. Po ustaleniu położenia stanowiska niwelatora i ustawieniu na nim instrumentu oraz wbiciu klinów dla laty w przód i laty wstecz, przy jednoczesnym zapewnieniu równych długości celowych, można przystąpić do wykonywania odczytów. Przed odczytami trzeba spoziomować niwelator przy użyciu libeli okrągłej, wycelować na odpowiednią łatę. nastawić ostrość i za pomocą leniwki naprowadzić kreskę pionową na łatę zaś śrubą mikrometryczną wprowadzić obraz kreski podziału łaty na środek rozwidlenia kreski poprzecznej. Potem należy odczytać i zanotować trzy pierwsze cyfry z łaty i kolejne cyfry z podziałki mikrometru.

---