Zasada działania wydruku na drukarce igłowej
Wyróżniamy cztery podstawowe typy drukarek komputerowych: igłowe, laserowe, atramentowe i termiczne. Oprócz tego wśród drukarek laserowych i atramentowych pojawił się termin drukarka GDI (Graphics Device Interface). Drukarka tego typu jest pozbawiona pamięci RAM i procesora. Nazwa i sposób pracy pochodzi bezpośrednio ze środowiska Windows i polega na użyciu tych samych procedur, które wykorzystuje Windows do stworzenia obrazu na ekranie dla stworzenia obrazu strony. Różnica polega tylko wyłącznie na rozdzielczości. Procesor komputera oblicza więc parametry obrazu i położenie każdego piksela w obrazie i te informacje w gotowej formie wysyła do drukarki. Ta tylko przenosi je na papier, czyli drukuje.
Wszystkie typy drukarek (z wyłączeniem GDI) posiadają wbudowane różnego rodzaju czcionki. Od prymitywnych rastrowych, w drukarkach mozaikowych i termicznych, do wektorowych (dowolnie skalowanych), w drukarkach laserowych i atramentowych. Posiadają również możliwość prostej obsługi tych czcionek, tzn. pogrubienia (bold), pochylenia (italic), drukowania proporcjonalnego (proporcional - węższe litery zajmują na wydruku tekstowym mniej miejsca) oraz zagęszczenie wydruku tekstowego (condensed - umożliwiające wydrukowanie do 132 znaków w linii).
Drukarki igłowe (mozaikowe)
Jeszcze nie tak dawno można było sądzić, że ten typ drukarek odchodzi do lamusa, lecz nie. Są to właściwie jedyne drukarki mogące drukować druki z kopią (na papierze samokopiującym i przez kalkę). Ich niezawodność, szybkość i jakość wydruków zostały mocno poprawione i w większości zastosowań tzw. Heavy Duty są bezkonkurencyjne.
Zasada ich działania jest zbliżona do maszyn do pisania. Między elementem uderzającym (w drukarce igłami) a papierem znajduje się taśma barwiąca, uderzenie igły powoduje pozostawienie na papierze małej kropki. Odpowiednie układy kropek tworzą znaki (litery, cyfry, ...) lub układają się w obrazy (grafika komputerowa). W przypadku drukarek z jednobarwną taśmą barwiącą, odcienie powstają przez odpowiednie zagęszczenie lub rozgęszczenie kropek na papierze. W przypadku drukarek kolorowych, taśma barwiąca składa się z kilku części, a mechanizm maszyny uzupełniony jest o możliwość pionowego ruchu taśmy. Kolory inne niż podstawowe, wchodzące w skład taśmy, tworzone są przez mieszanie kolorów, czyli przez nałożenie na jeden punkt dwóch lub więcej kolorów. Mogą też być uzyskiwane przez tworzenie matrycy kropek, o różnych kolorach sąsiadujących ze sobą. Ważną cechą taśmy jednobarwnej jest możliwość jej regulowania (maksymalnie trzy razy), co wydatnie zmniejsza koszty eksploatacji.
Wydruk na papierze może być tworzony przy użyciu 9,24 lub 48 igieł. Uogólniając, im więcej igieł tym precyzyjniej może zostać utworzony każdy znak na wydruku (litera, linia, koło, ...). Zaletą drukarek igłowych jest poza niską ceną, możliwość drukowania właściwie na każdym rodzaju papieru (w tym także na wielowarstwowym papierze samokopiującym). Wadą jest duży hałas i słaba jakość wydruku. Wyjątki to drukarki Citizen Swift, których głośność pracy jest porównywalna z drukarkami atramentowymi. Spotykane są też bardzo szybkie drukarki wielogłowicowe (każda głowica drukuje tylko niewielki fragment wiersza).
Najważniejszą cechą drukarki igłowej jest jednak łatwość druku na składance (papierze ciągłym z boczną perforacją) oraz dużych ilości tekstu (tanio i szybko). Są produkowane modele przeznaczone do prac w szczególnie ciężkich warunkach (praca non-stop), tzw. modele Heavy Duty.
Ważne są też sposoby podawania papieru do wydruku, decyduje to o wygodzie pracy (zależnie od specyfiki). Może to być zainstalowany prosty podajnik (na kilkadziesiąt stron formatu A4). Do składanki są stosowane traktory: pchające (nie można dodrukować do końca strony) i ciągnące (nie można drukować od początku strony). Rozwiązania te powodują marnotrawienie sporych ilości papieru (przy małych i średnich wielkościach wydruków), na szczęście dostępne są rozwiązania łączone.
Istotny jest także sposób przejścia papieru przez drukarkę. Spotykane są przejścia typu C, S, L i bez zginania kartki. Istotne jest to tylko wtedy, gdy chcemy np. drukować na czymś sztywnym np. kopertach, plastikowych przekładkach, itp.
Nie stanowi problemu drukowanie polskich liter, w nowszych typach drukarek są już zainstalowane strony kodowe uwzględniające polskie litery. Są to najczęściej strony kodowe Latin 2 i 852 (DOS). Standardem kodów sterujących pracą drukarki jest IBM Proprinter i Epson.