Klasyfikacja dróg i ulic
Klasyfikacja ta jest wspólna w sensie technicznym
Podział ze względu na klasę techniczna (każdej klasie przyporządkowane są odpowiednie parametry techniczne) :
autostrady - A
drogi ekspresowe - S
główne ruchu przyśpieszonego - GP
główne - G
zbiorcze - Z
lokalne - L
dojazdowe - D
Można tu również dokonać podziału ze względu na stopień dostępności i obsługi przyległego terenu:
drogi ogólnodostępne ( G, Z, L i D )
drogi ekspresowe ( S - dostęp na węzłach i skrzyżowaniach,
GP - dostęp jest częściowo ograniczony )
autostrady ( A - dostęp tylko na węzłach)
a także ze względu na przekrój poprzeczny oraz Vproj
Drogi publiczne jak i ulice ze względu na funkcje w sieci drogowej (przynależność) dzielą się na następujące kategorie:
krajowe - zarządza nimi GDDK i A i jej oddziały ( A, S, GP, wyjątkowo G )
wojewódzkie - zarządzają Urzędy Marszałkowskie
i Zarząd Dróg wojewódzkich ( G, Z, wyjątkowo GP )
powiatowe - zarządzają starostowie ( G, Z, wyjątkowo L )
gminne - zarządza burmistrz, wójt, prezydent miasta (L, D, wyjątkowo Z )
oraz:
zakładowe
leśne
prywatne
Podział pod względem pełnionej funkcji:
Ruchowe ( A, S, GP, G )
zbierająco - rozprowadzające ( G, Z )
dostępności ( Z, L, D )
Ze względu na organ zarządzający:
drogi publiczne - Minister Infrastruktury
drogi krajowe - Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad i jej oddziały
drogi wojewódzkie - Urzędy Marszałkowskie
drogi miejskie - WDDM
drogi gminne - samorządy lokalne
drogi zakładowe, prywatne - ich właściciele
Klasyfikacja ulic
miejska droga ekspresowa S - może być elementem ogólnomiejskiego układu drogowego umożliwiającym szybkie połączenie odległych rejonów zespołu miast, kontynuacją zamiejskiej drogi ekspresowej lub połączeniem układu ulic z autostradą. Miejska droga ekspresowa charakteryzuje się rozdzielonymi jezdniami o ruchu jednokierunkowym, dostępem jedynie na węzłach, wyjątkowo na skrzyżowaniach, nie obsługuje bezpośredniego otoczenia. Są one kosztowne, dlatego ich budowa uzasadniona jest tylko w przypadku spodziewanego dużego natężenia ruchu zarówno w okresach szczytowych, jak i ciągu całej doby. Nie powinna przecinać obszarów o dużej intensywności zabudowy mieszkaniowej ze względu na dużą uciążliwość dla otoczenia. Ruch pieszy powinien być prowadzony w pełnej izolacji od jezdni drogi ekspresowej.
ulica główna ruchu przyśpieszonego GP - przeznaczona jest dla wszystkich kategorii użytkowników z możliwością wprowadzenia pewnych ograniczeń. Ulica klasy GP może być: elementem ogólnomiejskiego układu drogowego umożliwiającym szybkie połączenie odległych rejonów dużego miasta lub zespołu miast, kontynuacją zamiejskiej drogi GP lub połączeniem układu ulic z drogami A, S i GP. Ulica GP charakteryzuje się znacznym ograniczeniem dostępności jezdni. Nie powinny przecinać obszarów zwartej zabudowy mieszkaniowej i centrów miast. Chodniki powinny być izolowane od jezdni, a przejścia dla pieszych realizowane za pomocą kładek lub przejść podziemnych.
ulica główna G - jest podstawowym elementem układu komunikacyjnego miasta, niezależnie od jego wielkości, może stanowić kontynuacje drogi G lub połączenie układu z drogami S i GP. Ulica klasy G obsługuje bezpośrednie otoczenie z tym, że konieczne są rozwiązania techniczne i organizacyjne zmniejszające negatywny wpływ tej obsługi na ruch pojazdów.
ulica zbiorcza Z - obsługuje zespół osiedli mieszkaniowych lub tereny przemysłowe. Może stanowić kontynuację drogi G, Z
ulica lokalna L - obsługuje w pełnym zakresie obszar, w którym jest zlokalizowana. Prowadzi komunikacje zbiorową obsługującą dany obszar.
ulica dojazdowa D - obsługuje wyłącznie obiekty bezpośrednio przy niej usytuowane. Ulice tej klasy mogą być projektowane w formie klasycznej lub z zastosowaniem elementów uspokojenia ruchu.
ulice wyższych klas ( S, GP, G ) mogą pełnić również funkcje klas niższych ( Z, L, D ) wymaga to jednak projektowania dodatkowych jezdni bocznych
komunikacja tramwajowa może być prowadzona ulicami układu podstawowego, wyjątkowo ulicami klasy L