DIAGNOSTYKA KARDIOLOGICZNA

1.METODY NIEIWAZYJNE

• (EKG-HOLTER, HR, BP)

2.METODY INWAZYJNE (KORONAROGRAFIA)

EKG - 12 ODPROWADZEŃ:

-3 KOŃCZYNOWYCH DWUBIEGUNOWYCH

-3 KOŃCZYNOWYCH JEDNOBIEGUNOWYCH

-6 PRZEDSERCOWYCH JEDNOBIEGUNOWYCH

SKŁADOWE ELEKTROKARDIOGRAMU

• ODCHYLENIA OD LINII IZOELEKTRYCZNEJ

== ZAŁAMKI ( P, Q, R, S, T ) - OCENIAMY AMPLITUDĘ, WYSOKOŚĆ WYCHYLENIA, CZAS TRWANIA, CZĘSTOŚC WYSTĘPOWANIA, MORFOLOGIĘ

-ZAŁAMEK P - POBUDZENIA Z WĘZŁA ZATOKOWEGO

-ZAŁAMKI Q, R, S(ZESPÓŁ QRS)- DEPOLARYZACJA KOMÓR SERCA

-ZAŁAMEK T - REPOLARYZACJA KOMÓR SERCA

WSKAZANIA DO BADANIA ELEKROFIZJOLOGICZNEGO
-WERYFIKACJA OBJAWÓW MOGĄCYCH BYĆ SKUTKIEM ZABURZEŃ RYTMU ( OMDLENIA, KOŁATANIE SERCA)
-POSZERZENIA DIAGNOSTYKI ARYTMII SERCA
-OCENA RYZYKA NAGŁEGO ZGONU I ARYTMII W ROZNYCH CHOROBACH SERCA
-OCENA SKUTECZNOŚCI STOSOWANYCH LEKÓW PRZECIW ARYTMICZNYCH

ODCINKI- SĄ TO FRAGMENTY LINII IZOELEKTRYCZNEJ POMIĘDZY ZAŁAMKAMI (PQ, ST, TP)

-ODCINEK P-Q - REPOLARYZACJA PRZEDSIONKÓW

-ODCINEK S-T - FAZA REPOLARYZACJI KOMÓR, W PRZYPADKU NIEDOKRWIENIA SERCA PRZEMIESZCZA SIĘ W DÓŁ, UNIESIENIE OZNACZA ŚWIEŻY ZAWAŁ SERCA.

-ODCINEK T-P - POLARYZACJA MIĘSNIA SERCOWEGO ( ROZKURCZ SERCA)

GRANICZNE WARTOŚĆI HR PRZY WYSIŁKU SUBMAKSYMALNYM W DIAGNOSTYCE KARDIOLOGICZNEJ

• ( 85 % HR.max/min)

WIEK (lata )

30 35 40 45 50 55 60 65

M 164 162 161 159 156 155 153 151

K 162 157 154 150 146 143 139 135

Wskazania do badania metodą Holtera

• kardiomiopatie

• ocena zakresu niedokrwienia serca

• weryfikacja dolegliwośći mogących wynikać z zaburzeń rytmu serca, kołatanie, omdlenia.

• ocena ryzyka groźnych dla życia arytmii u osób ze zmianami w układzie krążenia- (zawały)

Diagnostyka inwazyjna serca

1. elektrogramy wewnątrzsercowe ( cewnikowanie serca specjalną elektrodą)

• wprowadzanie cewnika do naczyń obwodowych - pomiar ciśnienia czujnikiem wewnątrznaczyniowym. Lewa komora -12-18.7 kPa lub 90 - 140mmHg zgodnie z jednostkami)

( 1 kPa=7.5006 mm Hg )

• ocena skuteczności i objawów niepożądanych leczenia przeciwrytmiczne,

• ocena czynności rozrusznika serca.

• pomiary oksymetryczne (wysycenia krwi tlenem pO2)

• badanie oporów obwodowych

• metody angiograficzne (podanie środka cieniującego pochłania promienie rengenowskie -

i umożliwia ocenę morfologiczną poszczególnych części układu krążenia.

• Badania czynnościowe ( hemodynamika krążenia)

• Testy wysiłkowe obciążające ( dymaniczne, statyczne)

• Testy stymulacyjne (elektryczna stymulacja funkcji krążenia)

• Reakcje organiczne (zblednięcie, zaburzenia świadomości, pocenie)

DIAGNOSTYKA UKŁADU ODDECHOWEGO

POJEMNOŚĆ ŻYCIOWA PŁUC ZMNIEJSZA SIĘ:

• CHOROBACH OGRANICZAJĄCYCH WDECH:

-ZWŁÓKNIENIE ŚRÓDMIĄŻSZOWE, UBYTKI PŁUCNE,

-RESEKCJE, GUZY, STANY ZAPALNE, OGRANICZENIA RUCHOMOŚĆI KLATKI PIERSIOWEJ,

-OSŁABIENIE MIĘŚNI WDECHOWYCH.

• CHOROBACH OGRANICZAJĄCYCH WYDECH ( MUKOWISCYDOZIE)

-PRZEPUKLINIE PRZEPONOWEJ i BRZUSZNEJ

-CIĄŻY, OTYŁOŚCI,

-OSŁABIENIU MIĘŚNI WYDECHOWYCH,

-WZROŚCIE OBJĘTOŚCI ZALEGAJĄCEJ;

-ROZEDMIE LUB ROZDĘCIU PŁUC

WSKAŹNIKI FUNKCJI PŁUC

• PULS TLENOWY V02 / HR ( ml tlenu/ jeden skurcz serca)

ZALEŻY OD: - SV, BP, AVD, FUNKCJI Układu Krążenia (x= 13-15 ml)

• WENTYLACJIA PŁUC( VT)

zmiany na skutek narastania kwasicy metabolicznej czy oddechowej.

• WENTYLACYJNY RÓWNOWAŻNIK ZUŻYCIA TLENU (VE / V02) ( 20 - 30 ) PONIŻEJ A.T.

-WENTYLACYJNY RÓWNOWAŻNIK WYDALENEGO CO2 (VE / CO2)

-WSKAŹNIK TEN JEST WYŻSZY OD VE / VO2

• REZERWA ODDECHOWA ( MVV_/ VE. max. podczas wysiłku)

-Norma 38 litrów/min. POMIAR POŚREDNI (28 x FEV1+ 18)

-W NORMIE WSKAŹNIK „MVV / MAKSYMALNA VENTYLACJA WYSIŁEKOWA WYNOSI 70%

-MAŁA REZERWA ODDECHOWA < 10% WSKAZUJE NA OGRANICZENIA REZERW WENTYLACYJNYCH (OBTURACJA PŁUC), NATOMIAST DUŻA WARTOŚĆ REZERWY NA OGRANICZENIE WYDOLNOŚCI SERCA.

• CIŚNIENIA PARCJALNE TLENU I CO2 (PaO2) I PaCO2)

PaO2 - KREW TĘTNICZA - 10-13kPa 80-100mmHg

PaCO2 -- KREW TĘTNICZA- 4,9 - 5,7 kPa 37-43mmHg