„Jędrek Jeżyk”
Narrator I - Ta bajka smutno się zaczyna.
Narrator II - A jak się skończy?
Narrator I - Kto to wie?
W niewielkim domku mieszka chłopiec.
Ma ojca, matkę, Siostry dwie.
Jest piękny, lecz na jego ciele,
Gdy tylko przyszedł na ten świat,
Wyrosły twarde, ostre kolce.
Siostry go zwą : Kłujący brat.
Narrator II - Czy jest szczęśliwy Jędrek Jeżyk?
Narrator I - Czy jest szczęśliwy? Chyba nie.
Narrator II - Ta bajka smutno się zaczyna. A jak się skończy?
Narrator I - Któż to wie?
Matka - (ze smutkiem)
Jędrku, Jędrku, mój synu,
Twe igły są przyczyną,
Że dotknąć cię nie mogę,
A w sercu czuję trwogę.
Siostra I - ( z wyrzutem )
Jędrku, bracie miły,
Igły twe się wbiły
Znowu w moje ręce.
Nie chcę tego więcej.
Siostra II - ( podobnie jak Siostra I)
Nocą spałeś, ale we śnie
Znów pokłułeś mnie boleśnie.
Ojciec - (bezradnie patrzy na syna)
Synu mój kolczasty,
Dziwne dziecko moje,
Choć cię bardzo kocham,
Lecz się ciebie boję!
Jędrek Jeżyk - Cóż począć mam?
Cóż zrobić mam?
Odejdę w świat
I będę sam.
Nie mówiąc nic nikomu,
Odejdę z tego domu.
Scena 3
Las. Jędrek Jeżyk idzie sam. Czasem ogląda się za siebie, jakby jeszcze raz chciał spojrzeć na swój dom.
Narrator I - Pewnej ciemnej nocy,
Kiedy wszyscy spali,
Poszedł Jędrek Jeżyk.
Dokąd? Byle dalej.
Narrator II - Byle nie kłóć więcej
Matki, Ojca swego.
Choć miał kolce, ale
Serca nie miał złego.
Jędrek Jeżyk próbuje usiąść nad stawem, ale nagle słyszy okrzyk boleści.
Żaba I - (krzyczy)
Coś kłuje mnie! To boli!
Kto brzydko tak swawoli?
Jędrek Jeżyk -
Wybacz mi, Żabko, proszę,
Lecz to nie moja wina!
Na ciele kolce noszę,
To bólu jest przyczyna!
O, jakbym chciał się zmienić!
Lecz czy się kiedyś zmienię?
Żaba II - Żaba ma gładką skórę,
Bo bardzo lubi błoto.
Zanurz się z nami w błocie,
Kłująca ty istoto!
Jędrek Jeżyk- (gorliwie, z nadzieją)
Zanurzę się po szyję !
Już skaczę prosto w błoto!
Nie chcę ni chwili dłużej
Kłującą być istotą!
Żaba III - (szyderczo)
Po kąpieli w błocie
Nic się nie zmieniło
Wcale ci na grzbiecie
Kolców nie ubyło!
Żaby I, II, III - (nieżyczliwie)
Nie pomogło ci błoto
Kłująca ty istoto!
Idź stąd, chłopcze z kolcami.
Nie możesz zostać z nami!
Jędrek Jeżyk - ( z rezygnacją)
Znowu wyruszam w drogę,
Bo zostać tu nie mogę.
Narrator I - Idzie wśród zboża,
Idzie polami.
Czy ktoś pomoże
Chłopcu z kolcami?
Oset I - Patrzcie, patrzcie, bracia Osty,
Bo to się nie zdarza co dzień!
Idzie chłopiec, co ma kolce!
Nie jest to u ludzi w modzie!
Oset III - (z obietnicą w głosie)
Chłopcze z kolcami,
Zostań tu z nami.
Dobrze ci będzie z braćmi - Ostami!
Jędrek Jeżyk- (zaskoczony, niedowierzająco)
Czy dla mnie są te słowa?
Jak miło mnie witacie!
Zapewne z tej przyczyny,
Że także kolce macie!
(naiwnie)
Czy chcecie się ich pozbyć,
Bo także wam obrzydło
Słuchać, jak mówią ludzie:
„Kłujące to straszydło?”
Oset I - Bracia, czy słyszycie,
Co ten chłopiec plecie?
Głupie, bardzo głupie
Jest kolczaste dziecię!
Oset II - On nie wie, że kłujemy
Dlatego, że kłuć chcemy,
Osty I, II, III, - ( śpiewają)
Jędrek Jeżyk- Zabłądziłem w lesie,
Tylko drzewa wszędzie.
Jestem głodny, zmarzłem.
Co to teraz będzie?
(woła)
Czy ktoś mi pomoże?
(do siebie)
Nie ma tu nikogo.
(po chwili)
O, jest jakaś droga,
Pójdę więc tą drogą.
Narrator II - Krok za krokiem szedł ku światłu,
Stąpał wolno, bez hałasu.
Nagle, nagle ... Co za radość!
Jędrek Jeżyk wyszedł z lasu!
Narrator I - Ujrzał domek, w oknie światło
Migotało i świeciło.
Mała Wróżka - (Podchodzi do Jędrka Jeżyka. Mówi ciepło serdecznie).
Kimże jesteś, powiedz mi
I wejdź, jeśli chcesz tu zostać.
Jędrek Jeżyk- (gwałtownie cofając się o krok)
Mam kolce na grzbiecie,
Więc szukam pomocy.
Wędrując po świecie,
Zbłądziłem tej nocy.
Mała Wróżka- (ponownie zbliżając się do Jędrka)
Dobrze, że przyszedłeś do mnie.
Już otwieram szerzej drzwi.
Wejdź i usiądź tu, koło mnie.
Dobrze, Jędrku, że to ty.
Mała Wróżka - (śpiewa)
Narrator II- Jędrek siadł zmęczony, chyba zaraz zaśnie.
Niechaj śpi, bo we śnie ,czar się dzieje właśnie...
Mała Wróżka- Biedny Jędrek Jeżyk,
Zawsze, zawsze sam.
Bardzo chcę mu pomóc,
Lecz czy radę dam?
Jakich zaklęć użyć?
Znalazłam już zaklęcie
I wiem, co zrobić mam!
Wnet znikną wszystkie kolce,
Nie będzie Jędrek sam!
Wszystkie dzieci - „Ja kolców
Twoich się nie boję,
Bo nie kolce ważne,
Ale serce twoje”.
Księga Czarów- (śpiewa)
Narrator II - I oto kolec za kolcem znika.
Narrator I - Budzi się Jędrek, oczy otwiera,
Ze snu je mocno dłońmi przeciera.
Jędrek - Dziękuję, dobra Wróżko,
Bo choć to nie do wiary,
Na ciele kolców nie mam,
Pomogły twoje czary!
Narrator I - Nagle- patrzy Jędrek,
Oczom nie dowierza...
Jędrek - A któż to w pośpiechu
Wielkim tutaj zmierza?
Matka - (z radością i ulgą)
Nareszcie jesteś, synku!
Tak długo cię szukamy.
Ojciec - (serdecznie)
Dobrze, żeś się odnalazł,
Bo bardzo cię kochamy.
Siostry I i II - (ciepło)
Nie odchodź więcej, bracie.
Nie chcemy, byś był sam.
Wiedz, że choć kolce miałeś
Potrzebny byłeś nam.
Narrator II - Ta bajka smutno się zaczęła,
A jak się kończy?
Narrator II - Czy teraz Jędrek jest szczęśliwy?
Narrator I - Czy jest szczęśliwy? Chyba tak...
Osoby:
Narrator I
Narrator II
Jędrek Jeżyk
Matka
Ojciec
Siostra I
Siostra II
Żaba I
Żaba II
Żaba III
Trawa I
Trawa II
Oset I
Oset II
Oset III
Mała Wróżka
Księga Czarów
5