WYŻSZA SZKOŁA MORSKA W SZCZECINIE WYDZIAŁ MECHANICZNY		LABORATORIUM ZAKŁADU DIAGNOSTYKI I REMONTÓW MASZYN OKRĘTOWYCH					IV Ma inż. Wojciech Feszler
				Temat ćwiczenia
Data wyk .ćw 24.05.99r.		Data oddania ćw:.		Ocena:	Podpis asystenta		Podpis Kier.Zakł.

Regeneracja elementów obróbką mechaniczną

Zszywanie metodą “METALOCK” można stosować do regeneracji pęknięć żeliwnych lub staliwnych ścian kadłubów. Wkładki wykonuje się ze stali stopowych chromo-niklowych, stopów miedzi i stopów aluminium. Dobór materiału wkładki zapewnić powinien powinowactwo własności mechanicznych i współczynników rozszerzalności cieplnej materiału naprawianego elementu i wkładki. Wkładki metalock dzięki swojemu kształtowi mogą przejmować siły rozciągające. Zakres zastosowań metody “METALOCK” jest ograniczony do ścian o minimalnej grubości 6mm. Obszar pęknięcia nie może być zbyt silnie odkształcony, a więc można zszywać przede wszystkim pęknięcia kruche lub powstałe w kruchych materiałach ( staliwo, żeliwo ). Zaletami metody “METALOCK” są: możliwość naprawy na miejscu awarii, mniejszy zakres demontażu oraz nie wprowadzanie do naprawianego elementu ciepła, co chroni go przed naprężeniami oraz odkształceniami cieplnymi.

PROCEDURA TEGHNOLOGICZNA

MET WI/OO1

TYPOWA NAPRAWA METODĄ METALOCK

1. Dokładne oględziny uszkodzonego elementu, przeprowadzenie odpowiednich badań technicznych uszkodzenia oraz wykonanie raportu.

2. Wykonanie koncepcji naprawy tzn. określenie ilości, miejsca ,wymiaru oraz głębokości zamków.

3 Określenie i umiejscowienie masterloków jeśli takie będą konieczne.

4. Lekkie oszlifowanie uszkodzonego miejsca i usunięcie wszystkich zanieczyszczeń.

5. Zciągnięcie klamrami naprawianej części do momentu uzyskania właściwych wymiarów oraz współosiowości jeśli jest to konieczne.

6. Zaznaczenie środka centralnego otworu dla pierwszego zamka i napunktowanie.

7. Wywiercenie środkowego otworu dla szczeliny pierwszego zamka upewniając się że jest on prostopadły do powierzchni.

8. Zamocowanie prowadnicy do wykonania pierwszej szczeliny ( upewnij się że co najmniej po dwa otwory znajdują się po każdej stronie pęknięcia i są dobrze rozmieszczone w stosunku do pozostałych zamków).

9. Wywiercenie otworów na żądaną głębokość.

10. Wycięcie mostków pomiędzy otworami używając specjalnej prowadnicy.

ii. Powtórzenie poz.9.

12. Powtórzenie poz. 10.

13. Ucięcie zamka na odpowiednią długość

14. Umieszczenie pierwszego zamka w szczelinie i wbicie go na miejsce.

15. Umieszczenie drugiego zamka i wbicie go na miejsce, powtarzanie tej operacji do czasu kiedy ostatni zamek zostanie wbity.

16. Wywiercenie zaczepów kotwicznych w szczelinach.

17. Używając wyżarzonego zamka umiejscowij go w szczelinie i wbij go na miejsce, upewniając się że niewielka część zamka wystawać będzie ponad naprawianą powierzchnię.

18. Powtórzenie operacji 7-17 dla pozostałych zamków.

19. Zaznaczenie pozycji szpilek.

20. Wywiercenie i nagwintowanie otworów szpilek.

21. Wkręcenie szpilek na pewną głębokość i obcięcie.

22. Wywiercenie i nagwintowanie otworów pod szpilki uszczelniające i wkręcenie szpilek tak żeby pokrył całkowicie linię pęknięcia.

23. Wymłotkowanie całej linii szpilek i zamków i usunięcie nadmiaru materiału. Ubicie młotkiem ponownie linii szpilek, ostrożnie nie uszkadzając powierzchni.

24. Przeszlifowanie naprawianego miejsca, jeśli pozwala na to powierzchnia elementu

25. Oczyszczenie naprawionego elementu oraz stanowiska pracy na koniec każdej zmiany.

26. W przypadku jeśli jakiekolwiek niebezpieczne substancje znajdują się na naprawianym elemencie to personel musi dyb pewien że przed opuszczeniem zakładu element będzie oczyszczony.

TULEJOWANIE.

Jej istotą jest to, że ubytek materiału zużytego elementu

kompensowany jest najczęściej za pomocą wprasowanej lub wkręconej tulei.

Tuleja regeneracyjna pełni rolę dodatkowego elementu przywracającego zużytej

powierzchni nie tylko pierwotny kształt, lecz także wymiar nominalny. Tuleje

wykonywane są na ogół z tego samego materiału, z którego wykonany jest

regenerowany element. Powierzchnie elementu regenerowanego, przed

wprasowaniem tulei, szlifowaniu na wymiar odpowiadający również

przeszlifowanej tulei. Różnica wartości pasowanych średnic uwzględnia

wymagany wcisk. Tulejowanie może być także stosowane regeneracji otworów

gwintowanych. W celu zapewnienia niezawodności połączenia tulei z

regenerowanym elementem zaleca się stosowanie punktów sczepnych lub

wkrętów.

Zalety stosowania elementów dodatkowych w celach regeneracyjnych:

• wymaganej odporności Regeneracja elementów o dużym stopniu zużycia

• uzyskanie na zużycie elementów

Wady metody to:

• skomplikowana technologia i wysokie koszty regeneracji

• konieczność pewnego osłabienia regenerowanego elementu wynikająca z potrzeby zebrania naddatku często o grubości znacznie większej od uwarunkowanej wartością zużycia