-Sokrates-twierdził,iż tylko człowiek mądry może być tylko szczęśliwy.Mądrość łączył z dobrem i pięknem.Zło wynika z głupoty.

-Platon-uczeń Sokratesa, oprócz nauk Sokratesa rozwiną swoje poglądy o słynną naukę o ideach,których niedoskonałym odbiciem są rzeczy materialne.

-Arystoteles-uczeń Platona,uporządkował wiedzę starożytnych greków,filozofia Arystotelesa obejmowała:metafizykę,logikę,estetykę,retorykę i poezję.

Platonizm - głowne założenia:

- Rzeczywistość jest niedoskonałym odwzorowaniem swiata idei.

- Poznawanie jest w istocie przypomnieniem tego co dusza widziała kiedyś w swiecie idei

- Ludzie mądrzy są za razem cnotliwi.

- Państwem powinni rządzić obdarzeni prawdziwą mądroscią filozofowie

Arystotelizm - główne założenia:

- Świat nie jest ani wyłącznie, materialny tylko duchowy.

- Każda rzecz to rezultat połączenia bezkształtnej wiecznej materii z niematerialną formą.

- Forma jest żródłem ruchu i przyczyną przemian.

- Pierwsza przyczyna i ostateczny cel świata to Absikut.

- Zarówno w rozumowaniu jak i w życiu należy trzymać się złotego środka

Antyczny ideał piękna:

- Umiar, oszczędność srodków wyrazu

- Doskonałość formy osiągnięta dzięki zastosowaniu kanonu czyli właściwych proporcji.

- Wewnetrzny ład, harmonia, równowaga.

- Rytmiczność symetria.

- Naśladowanie natury

Stoicy - człowiek powinien codziennie nad sobą pracować i być dobry dla innych. Nie należy popadać w skrajność, człowiek musi umieć panować nad swoimi emocjami, popierali AFIRMACJE czyli akceptowali siebie i życie, rozumieli że śmierć wpisana jest w naturalny porządek świata. THEATRUM MUNDI czyli teatr świata, człowiek jest bezwolną marionetką w rękach boskich.

CYNICY

uważali, że należy żyć zgodnie z naturą ludzką. Głosili pogardę dla dóbr materialnych oraz drwili z wszelkich autorytetów moralnych.

EPIKUREJCZYCY uważali, że trzeba żyć tak, by czerpać z życia jak najwięcej i korzystać z wszelkich przyjemności oraz unikać sytuacji trudnych i bolesnych.

SCEPTYCYZM w filozofii starożytnej to stanowisko zakładające , że niemożliwe jest poznanie prawdy.

Uważali , że skoro niemożliwe jest poznanie , to nie mogą zabierać głosu w danej kwestii i wydawać o niej sądów. Dzięki temu zyskują spokój.

Piron uważał, że nikt nie jest w stanie poznać pełnej prawdy o rzeczach i ich właściwościach. Dlatego nie należy wydawać sądów o rzeczach, gdyż te sądy nie mogą być prawdziwe.Tylko takie powstrzymanie się od sądów może człowiekowi zapewnić szczęście.

Wszystkie sądy naukowe powinny zostać odrzucone, gdyż nie ma pewności czy są one prawdziwe. Pozostawiali jako pewne jedynie jednostkowe odczucia zmysłowe.

Zakładali , że znając swoje odczucie , nie możemy twierdzić , że jest to ocena obiektywna.