cznej. Bez tego społeczno-polityczny status quo, który j^st przyczyną ich trudności życiowych, nie ulegnie zmianie, alb^wjenl njkt inny, poza biednymi, nie jest tym zainteresowany.

6. Deprywacja społeczna — wyjaśnienia zjawiska

Ogólnie rzecz biorąc, próby wyjaśnienia fenomenu depryWacji społecznej szły w dwóch kierunkach. Jedni autorzy poszukiwajj źródeł i istoty biedy we właściwościach i cechach tych, którzy te: biedy doświadczali (orientacja idywidualistyczna), inni — w cec^gj, \ wła-ściwościa struktury społecznej (orientacja strukturalna)2.

A. Wspólnym rysem nurtów występujących w ramacl, orientacji indywidualistycznej jest identyfikowanie zasadniczych nie^(je]cwatno-ści lub niekompetencji, odpowiedzialnych za sytuację ży^ową iudzi biednych, stanowiących ich atrybuty;

Nieadekwatność biologiczna. Ludzie mogą stać si^ biednY1w konsekwencji ograniczonego stopnia własnych zdolność; sprawno­ści i złego stanu zdrowia, np. choroby psychicznej, upośle(J2enja umy­słowego, fizycznej niepełnosprawności. Ponieważ niektQre choroby i zaburzenia (a w efekcie: słabości i ograniczenia) mają u^arunko^3-

1 B. Jordan, Paupers. The Making of the New Claiming C/afj RoUtledge
& Kegan Paul, Londyn 1973.

2 P. Spicker, op. cit.; B. Holman, op. cit

Tomasz Kaźmierczak


32


Zwolennicy tego punkt widzenia, nie negując znacze(1ja takjch form, jak praca socjalna, uważają, że integracja społeczną może się. dokonać drogą zmiany socjopolitycznego status quo.

O ile w "pierwszym ujęciu problem deprywacji społecz^: ma na­turę moralną, o tyle w drugim, na co zwraca uwagę B Jordan1, techniczną, w trzecim zaś — polityczną. Przyjęcie koncepcjj nieade­kwatnej osobowości" sprowadza kwestię pokonywania bie<jy"j pOnia-gania ludziom biednym do pytań o to, jak w generalnie d%ne urzą-dzonym społeczeństwie uzupełniać istniejące luki instytucj^name jak doskonalić funkcjonowanie istniejących instytucji i usług spo}ecznych, jakie nowe ich formy uruchomiać, jak kształcić profesjoną|jsto-w jtp. Gdy natomiast przyjmie się polityczną wersję problemu qepryWacji społecznej, istota sprawy sprowadzać się będzie do kwestii Obecności i aktywności biednych jako odrębnej grupy interesu na scenje polity-

-cn status uo, który j ó\v"4



33

Deprywacja społeczna a pomoc społeczną

nią genetyczne, przesądza to o pojawianiu się nowych przypadków i trwaniu zjawiska deprywacji społecznej.

Nieadekwatność „rynkowa". Rynek stanowi podst#wowy me~
chanizm regulacji gospodarki i dystrybucji dóbr w społecz^"stw'e- ^°
podstawowych zasad, którym on podlega, należą;

  1. konkurencja stymulująca wzrost specjalizacji w procJ11^'' ^ys-
    trybucji dóbr służący zwiększeniu wydajności;

  2. stosunki pieniężne pośredniczące w relacjach pomięty uczest~
    nikami rynku, co oznacza, iż o uzyskaniu danego dobra d^^^J6 n'e
    potrzeba, ale cena;

  3. prawo podaży i popytu determinujące nie tylko ceny d°t>r, a'e
    także cenę pracy, kapitału, gruntów.

Rynek gratyfikuje finansowo tych, którzy mają talent s^ pracowici i przedsiębiorczy. Popadający w biedę rynkowi nieudac^11^ m°S3 natomiast mieć pretensje tylko do siebie: własnych kwalifiKacJ' moral" nych i lenistwa, albowiem w warunkach rynkowych każdy jest w Pe^n' odpowiedzialny za swój los. „Ubóstwo jest po prostu karą ^ymierzoną niezapobiegliwym za brak pracowitości i wydajności ( ) u^ostwo Jest oczywistą konsekwencją gnuśności i grzechu"1.

1 R. Bremner, Shifting Attitudes, [w:] P. Weinberger rre(j •) Perspectives on social Welfare, Collier-Macmillan, 1974; cyt. za R. Holman '<??•cit''Si 7^'