Zapobieganie niepowodzeniom szkolnym, Edukacja wczesnoszkolna, Pedagogizacja rodziców


TEMAT SPOTKANIA : Zapobieganie niepowodzeniom szkolnym dzieci

CZAS : około godziny zegarowej

FORMA POMOCY : pomoc grupowa

METODY PRACY Z GRUPĄ: zróżnicowane : aktywne , wykład , dyskusja

MATERIAŁY POMOCNICZE : tekst wykładu, kartki samoprzylepne , tablica , duży

arkusz papieru , długopisy

Sala lekcyjna , forma kręgu - podkowy

CELE PROWADZENIA ZAJĘĆ GRUPOWYCH :

a pośrednio dzieci ,

- ujawnią swoje oczekiwania względem nauczyciela , szkoły,

- wyjawia swoje doświadczenia w tematyce spotkania ,

- będą uczestniczyć w dyskusji

- wypracujemy wspólnie zarys drogi w walce z niepowodzeniami szkolnymi,

- odniosą się do wysłuchanego wprowadzenia,

NAUCZYCIEL , JAKO PROWADZĄCY :

PRZEBIEG ZAJĘĆ :

  1. Powitanie.

  2. Przedstawienie celu spotkania.

  3. Prosimy rodziców, aby na kartkach , anonimowo napisali co może być dla nich niepowodzeniem szkolnym ich dziecka .

  4. Prosimy, aby kartki włożyli do wspólnego naczynia.

  5. Nauczyciel wprowadza w temat odczytując wprowadzenie na temat „Niepowodzenia szkolne dzieci”

  6. Pytanie o wrażenia po wysłuchaniu krótkiego wykładu.

  7. Odniesienie do zapisanych kartek.

  8. Zbudowanie wspólnego pojęcia niepowodzenia szkolnego.

  9. Próba usystematyzowania niepowodzeń.

  10. Na kartkach rodzice oraz nauczyciel piszą, jakie mogą być przyczyny wcześniej wychwyconych niepowodzeń. Umieszczają kartki pod niepowodzeniem zapisanym na tablicy, arkuszu.

  11. Następnym etapem jest wspólne znalezienie metod zapobiegania niepowodzeniom szkolnym dzieci. Proponujemy rodzicom, aby spróbowali w małych grupkach przedyskutować już określone pojęcia i odnieść się do nich, krótkimi zapisanymi hasłami.

  12. Podsumowanie wspólnych osiągnięć.

  13. Podziękowanie za wspólną pracę oraz wkład w spotkanie.

Co to są niepowodzenia szkolne?


Praca dydaktyczno - wychowawcza na terenie szkoły należy do jednych

z najbardziej złożonych rodzajów działalności. Jej rezultaty zależą od wielu czynników, często nakładających się na siebie i przez to czynią tę pracę bardzo trudną i wymagającą od dzieci , nauczyciela oraz rodziców dużego wkładu pracy , systematyczności , konsekwencji , zrozumienia , akceptacji ...i wielu jeszcze cech.

Niepowodzenia szkolne są to sytuacje, w których występują wyraźne rozbieżności między wymaganiami wychowawczo - dydaktycznymi szkoły, nauczycieli oraz rodziców, a zachowaniem uczniów oraz uzyskiwanymi przez nich wynikami nauczania oraz zachowaniem. Niepowodzenia mogą występować w różnych zakresach działalności i wymagań szkoły, zarówno w zakresie uczenia się, jak i w zakresie postaw dzieci. Jedne są związane z pracą dydaktyczną, a drugie z pracą wychowawczą.


Rodzaje niepowodzeń


Niepowodzenia szkolne mogą mieć charakter jawny bądź ukryty. Ukryte występują wówczas, gdy nauczyciele nie dostrzegają braków w wiadomościach, umiejętnościach i nawykach uczniów, mimo iż braki istnieją. Kiedy jednak przyjmują już widoczną postać wiążą się z niskimi ocenami osiągnięć uczniów
. Wiadomości i umiejętności można w pewnym stopniu wyrównać te mogą, lecz kryjące się za nimi zaniedbania i braki rzadko udaje się korygować.
Niepowodzenia ukryte prowadzą zazwyczaj do niepowodzeń jawnych.

W tym wypadku nauczyciel już dostrzega braki w opanowaniu przez ucznia wiedzy i w rezultacie ocenia wyniki jego pracy jako niedostateczne. Niska ocena postępów wpływa niekorzystnie na stosunek do otoczenia, wywołuje różnorakie kompleksy i zaburzenia w zachowaniu, a nawet może doprowadzić do zahamowania prawidłowego dotychczas umysłowego rozwoju dziecka. Zastanawiając się nad tym problemem nasuwa się pytanie, dlaczego tak się

dzieje i jakie są przyczyny tych niepowodzeń?


Przyczyny niepowodzeń


Przyczyny niepowodzeń szkolnych są na ogół wielorakie i złożone. Może to być np. niechętny stosunek do nauki, lenistwo, złe zachowanie się w szkole itp. Są to czynniki w większości zależne od dzieci. Istnieją także czynniki, które nie są zależne od uczniów, takie jak np. długotrwała choroba, różnorakie niedostatki w pracy dydaktyczno- wychowawczej szkoły. Do niepowodzeń może się też przyczynić zła atmosfera wychowawcza w rodzinie lub przebywanie dziecka w złym środowisku. Przyczyn niepowodzeń może być bardzo wiele. Czesław Kupisiewicz w swej książce pt.: "Podstawy dydaktyki ogólnej" wymienia trzy rodzaje przyczyn niepowodzeń szkolnych:

Do przyczyn społeczno - ekonomicznych należą głównie warunki społeczne życia dzieci. Są one związane z domem i środowiskiem oraz sytuacją materialną tej rodziny. Należą do nich zła sytuacja materialny, złe warunki mieszkaniowe, brak pomocy szkolnych, niedostateczna opieka ze strony domu , zły wpływ środowiska. Dom ma ogromne znaczenie w początkowym przygotowaniu oraz nastawieniu psychicznym dziecka do szkoły i nauki. Środowisko, w jakim przebywa dziecko od najmłodszych lat, odgrywa ważną rolę w rozwoju
umysłowym dziecka. W tym czasie poznaje ono świat - naśladuje rodziców bądź najbliższe osoby. I to, w jakim stopniu są autorytetem dla niego te osoby, ogromnie wpływa potem na jego dalsze życie.
Do innej grupy niepowodzeń szkolnych należą
przyczyny biopsychiczne.

Są one związane, zdaniem wielu badaczy, z zadatkami dziecięcymi. Jednym

z podstawowych źródeł niepowodzeń szkolnych mogą być różnice między uzdolnieniami i zamiłowaniami poszczególnych uczniów w tym samym wieku. Poziom uczniów jest wtedy różny, poczynając od bardzo zdolnych, aż do dzieci mających określone deficyty rozwojowe. Wymaga to od nauczyciela dostosowania wymagań na poszczególnych poziomach.
Dodatnio działają pochwały, gdyż mobilizują dzieci do nauki. Dzieci muszą być doceniane, muszą się czuć dobrze w szkole. Niektórzy badacze tego zagadnienia twierdzą, że na wyniki w szkole ma też wpływ temperament ucznia. Stwierdzili także, iż nadmierne obciążanie uczniów różnorodnymi obowiązkami i pracami jest niejednokrotnie przyczyną niepowodzeń szkolnych. Często również, zwłaszcza w obecnych czasach, przyczyną niepowodzeń szkolnych
są zaburzenia nerwicowe , stany lękowe, depresyjne, nasilenie konkurencji edukacyjnej.
Następną grupą przyczyn niepowodzeń szkolnych są
przyczyny dydaktyczne. Zależą one od samego nauczyciela. Często wynikają one z niedostatecznej znajomości uczniów przez nauczycieli, braku opieki nad uczniami

z deficytami rozwojowymi rozwoju oraz z błędów metodycznych popełnianych przez nauczycieli. Praca dydaktyczna składa się z wielu czynników. Mogą to być: treści, metody nauczania i środki nauczania, poziom kwalifikacji zawodowych nauczycieli, ich pozycja społeczna, a także organizowanie różnych zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych. Jest to praca bardzo trudna i odpowiedzialna. Nauczyciele spotykają się z różnymi dziećmi. Muszą się dostosować do wszystkich grup dzieci. Nauka prowadzona przez nauczyciela nie może być sztywnym przepisem. Musi on kochać swoją pracę, być przygotowanym do prowadzenia lekcji.

Zapobieganie niepowodzeniom


Podsumowując, można powiedzieć, iż najczęstsze przyczyny, które wpływają na niepowodzenia w szkole to: warunki środowiskowe, rodzinne oraz wpływ pedagogiczny. Wobec tych niepowodzeń nie można być obojętnym. Należy je usuwać, stosując odpowiedzialną profilaktyką pedagogiczną, w której można by wprowadzić nauczanie problemowe, aktywne metody pracy. Powodują one wzrost zainteresowań nauką, wdrażają do wspólnego przezwyciężania trudności.
W związku z tym zachodzi potrzeba przeprowadzania wstępnej oraz sprawdzającej diagnozy pedagogicznej. Podstawą tej diagnozy są indywidualne rozmowy nauczycieli z uczniami i ich rodzicami, obserwacja i badania testowe oraz inne formy, m. in. angażujące samych uczniów. Nauczyciel musi bliżej poznać uczniów w szkole i poza szkołą, ich warunki pracy, pilność, zainteresowania, uzdolnienia, charakter itd., aby podejmować właściwe działania zmierzające do usuwania luk w wiadomościach uczniów, aby podnosić ich wiarę we własne siły. Nauczyciel powinien otaczać słabszych uczniów specjalną opieką, zwłaszcza w czasie lekcji. Organizować grupy wyrównawcze dla dzieci mniej zdolnych , a wspierać dzieci szczególnie uzdolnione.

Należy tu wspomnieć o bardzo ważnej roli rodziców , którzy najlepiej znają swoje dziecko. Musza oni wspólnie podejmować kroki dążące

do najwcześniejszego rozpoznawania deficytów , opóźnień rozwoju dziecka oraz rozumieć potrzebę wczesnego rozpoczęcia terapii zaburzeń np. dysleksji , dysgrafii, dysortografii, sprawności grafomotorycznej itp. Rodzice teraz podejmują decyzje o wykorzystaniu pomocy specjalistów: pedagogów , psychologów , logopedów , lekarzy terapeutów , którzy postawia diagnozę i ukierunkują prace z dziećmi. Od rodziców uzależniony jest też racjonalny tryb życia rodziny , właściwa organizacja czasu wolnego , przygotowywania prac domowych . Rodzice mogą tez zadbać o to ,

aby nie dopuścić do narastających zaległości w wiadomościach i umiejętnościach dziecka spowodowanych na przykład jego chorobą.
Wszystkie te zabiegi mają zmierzać do eliminowania niepowodzeń szkolnych. Jest to zadanie ogromnie trudne, ale należy je podejmowa
ć, by szkoła mogła być dla dzieci drugim domem,

w którym każde dziecko czuje się dobrze i jest szczęśliwe.
Bibliografia:

Filipczuk H.: Zapobiegamy trudnościom i niepowodzeniom szkolnym

Kupisiewicz Cz.: Podstawy dydaktyki ogólnej

Pielkowa J.: Rodzicielskie troski

Pietsch- Szurek F.: Trudności szkolne najmłodszych

Rudniański J.: SOS dla ucznia

Spionek H.: Psychologiczna analiza trudności i niepowodzeń szkolnych

6



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Scenariusze spotkań z rodzicami, Edukacja wczesnoszkolna, Pedagogizacja rodziców
Organizacja pracy domowej, Edukacja wczesnoszkolna, Pedagogizacja rodziców
Nauczyciel-rodzic, Edukacja wczesnoszkolna, Pedagogizacja rodziców
Sensy i bezsensy edukacji wczesnoszkolnej, Pedagogika, Edukacja szkolna z metodyką
egzamin edukacja wczesnoszkolna, Pedagogika
Teoria sił społecznych a inne koncepcje promujące podmiotowość, nauczanie przedszkolne i polonistyka
Młodzież w przestrzeni społecznej miasta, nauczanie przedszkolne i polonistyka, edukacja wczesnoszko
Powodzenia i niepowodzenia szkolne. Motywacja., Resocjalizacja; Pedagogika; Dydaktyka;Socjologia, fi
Geneza i rozwoj pedagogiki spolecznej w Polsce i na swiecie, nauczanie przedszkolne i polonistyka, e
Aktywność i aktywizacja, nauczanie przedszkolne i polonistyka, edukacja wczesnoszkolna, pedagogika-p
Egzamin z przedmiotu- wprowadzeni do pedagogiki sciagi, Edukacjaprzedszkolna i wczesnoszkolna, Pedag
Zaufanie, nauczanie przedszkolne i polonistyka, edukacja wczesnoszkolna, pedagogika-psychologia-socj
KWALIFIKACJE ZAWODOWE NAUCZYCIELA A ROZWÓJ DZIECI W EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ, Pedagogika
Ubóstwo jako zjawisko społeczne oraz przedmiot pracy socjalnej, nauczanie przedszkolne i polonistyka
Seksualne krzywdzenie dziecka, nauczanie przedszkolne i polonistyka, edukacja wczesnoszkolna, pedago
Środowiska lokalne i społeczeństwo informatyczne, nauczanie przedszkolne i polonistyka, edukacja wcz
Bezrobocie - nowa kwestia społeczna, nauczanie przedszkolne i polonistyka, edukacja wczesnoszkolna,
Demokratyzacja jako wyzwanie dla współczesnej pedagogiki, nauczanie przedszkolne i polonistyka, eduk

więcej podobnych podstron