WYZNACZANIE STAŁEJ I STOPNIA DYSOCJACJI SŁABYCH ELEKTROLITÓW

ĆW.20.

Cel ćwiczenia

Większość kwasów oraz wodorotlenków to słabe elektrolity. Biorąc za przykład jednoprotonowy kwas HA, jego dysocjację w wodzie zapisuje się równaniem:

HA(aq) + H2O H3O+(aq) + A-(aq)

lub prościej: HA(aq) H+(aq) + A-(aq)

Równowagę reakcji dysocjacji wyraża wzór, gdzie Ka jest stałą dysocjacji kwasu :

0x01 graphic

W stałej temperaturze moc kwasu HA jest wyrażana ilościowo poprzez wielkość Ka. Im mocniejszy kwas tym większą ma wartość stałej Ka, czyli większe jest stężenie jonów H+ w równowadze z niezdysocjowanymi cząsteczkami. Należy pamiętać, że tylko słabe kwasy lub zasady mają swoje stałe dysocjacji. Do wyznaczenia stałej dysocjacji Ka oraz stopnia dysocjacji α wystarczy znajomość pH roztworu słabego kwasu i jego początkowego stężenia.

Celem niniejszego doświadczenia jest wyznaczenie stałej i stopnia dysocjacji słabego elektrolitu na podstawie pomiaru pH jego wodnych roztworów.

0x08 graphic
Odczynniki:

► roztwór słabego kwasu o znanym stężeniu

(roztwór podstawowy)

Sprzęt laboratoryjny:

► 3 zlewki o pojemności 50 cm3

► pipeta pełna o pojemności 25 cm3

► kolba miarowa o pojemności 50 cm3

► kolba miarowa o pojemności 100 cm3

► pH-metr

Wykonanie ćwiczenia:

Obliczenia:

Na podstawie uzyskanych wyników oblicz stałą oraz stopień dysocjacji dla różnych stężeń badanego elektrolitu. Obliczenia przedstaw w sprawozdaniu z ćwiczenia.

Wyniki:

Stężenie, c [mol/dm3]

pH

[H3O+]=10-pH

0x01 graphic

0x01 graphic

Roztwór podstawowy

Roztwór rozcieńczony dwukrotnie

Roztwór rozcieńczony

czterokrotnie

Dyskusja:

Na podstawie uzyskanych wyników oraz prawa rozcieńczeń Ostwalda wyjaśnić, jak zmienia się (lub nie zmienia) stopień dysocjacji i stała dysocjacji wraz ze zmianą stężenia słabego elektrolitu.