Skinheads - reportaż

Nocą, mało oświetloną ulicą, idzie kilku skinheadów. Wszyscy łysi, ubrani w harringtonki i jeansy kończące się nad kostką, tak aby wypolerowane, świecące się, dziesięcio-dziurkowe glany z białymi sznurówkami były dobrze widoczne. Każdy z nich uśmiechnięty, ale mimo tego uśmiechu sprawiają wrażenie groźnych dla otoczenia pokrzykując co chwilę: „Oi! Skinheads! Oi! Polska!” lub „Legia Warszawa mistrz!” Wracają z koncertu, dumnie idąc na Dworzec Centralny, żeby nocnym autobusem wrócić do swoich domów. Nieliczni o tej porze ludzie omijają ich szerokim łukiem, a nawet niektórzy przechodzą na drugą stronę ulicy, myśląc: „Takich to lepiej omijać! Degeneraci, naziści i Bóg jeden wie co jeszcze!”


JAMAJSKIE KORZENIE

Czy na pewno naziści? „Żaden prawdziwy skinhead nie jest rasistą. Bez jamajskiej kultury ruch skinhead by nie istniał. To ich kultura razem z kulturą brytyjskiej klasy robotniczej ukształtowała ruch skinhead w to czym on się stał” - przypomina Roddy Moreno, wokalista legendarnej grupy The Opressed i założyciel ruchu S.H.A.R.P.(Skinheads Against Racial Prejudice - Skinheadzi Przeciwko Uprzedzeniom Rasowym). Powstanie ruchu skinheads przyjmuje się na rok 1969 (liczba 69 stała się już dla każdego prawdziwego skinheada symbolem), kiedy w Wielkiej Brytanii nastąpiła kolizja dwóch subkultur, białych Anglików i czarnoskórych jamajskich emigrantów. Pojednanie tych kultur było nieuniknione. Biała młodzież kopiowała swoich Rude Boy kolegów (nazywano tak młodych jamajskich `gangsterów', którzy ubierali się w garnitury, słuchali reggae i ska) w ubiorze i poglądach. Przejęli od nich muzykę reggae, która później stałą się
ich własną muzyką. Ruch Skinheads opanował prawie całą brytyjską młodzież. Przechodził wiele faz od Rude Boys przez Modsów (młodzież ubierająca się bardziej elegancko niż Rude Boys, interesująca się stylem) do Bootboysów („Nie licząc glanów i zadym, stadionowi bootboysi nie mieli wiele wspólnego ze skinheadami (...).Muzyka i moda były dla nich drugorzędnymi sprawami” George Marshall „Spirit of 69”). Jednak lata siedemdziesiąte przyniosły katastrofalne dla ruchu Skinheads skutki. Białe grupy, takie jak Front Narodowy (NF), zaczynały widzieć w tych młodzieńcach doskonały „przedmiot do ulicznych polowań”. Silni, wysportowani i młodzi, byli doskonałym narzędziem do ulicznych bójek i awantur na tle rasistowskim. Ta rasistowska młodzież nazywała siebie także Skinheadami, a media i politycy w tym czasie również zrobili swoje dla ruchu Skinheads. Ale „duch 69” pozostał w sercach prawdziwych Skinhead. I wszystko miało być od tego czasu inaczej... Jedno wydarzenie zmieniło wizerunek Skinheada na całym świecie...


Zjazd Frontu Narodowego?!

„Na przybyłych tego dnia do Southall uczestników zapowiadanego wcześniej koncertu 4 SKINS, THE BUSINESS i LAST RESORT (popularne w tamtych czasach, niezapomniane i dziś, kapele Skinheads - przyp. redakcji) oczekiwały zorganizowane grupy azjatów stanowiących większość mieszkańców tej dzielnicy. Około 500 przybyłych na koncert skinów (również czarnoskórych), punków i zwykłych fanów - w tym około setki dziewczyn - zostało przywitanych przez parę setek gotowych do walki azjatów (...). Atmosfera wokół klubu była bardzo napięta. Sytuacji nie rozładowało nawet rozpoczęcie koncertu i zniknięcie wszystkich przybyłych na koncert w lokalu. Podczas występu 4 SKINS klub obrzucono kamieniami i koktajlem Mołotowa, a koncert przerodził się w regularne zamieszki, które przeniosły się na ulice Southall. Hambrough Tavern (klub - przyp. redakcji) praktycznie zrównano z ziemią, zniszczeniu uległa część sprzętu, uszkodzone zostały samochody, byli ranni i zatrzymani. Największe straty poniosła policja rozdzielając walczące strony, a następnie walcząc z miejscowymi, kiedy już większość uczestników koncertu wróciła do domów. Następnego dnia jedynie „The Times” i „The Guardian” przedstawiły faktyczny przebieg wypadków. Reszta prasy stworzyła własną wizję wydarzeń w Southall. Gdy następnego dnia otwierałeś gazetę to czytałeś zupełnie inną historię. Zaczynałeś się nawet zastanawiać czy prasa nie składa doniesień z zupełnie innych zamieszek. Mówiły one o rasistowskich skinheadach szalejących po obejrzeniu koncertu nazistowskich zespołów na zjeździe Frontu Narodowego. Ale nie, to chodziło o tą samą Hambrough Tavern, ten sam Southall i te same zmieszki.” (G.Marshall „Spirit of 69”). To jedno wydarzenie stało się symbolicznym początkiem wypaczania znaczenia słowa Skinheads przez media (A stało się to ze zwykłej żądzy sensacji i lenistwa dziennikarzy. Ktoś napisał pierwszy o nazistowskich Skinheadach, a następni już tylko powielali jego tekst, nie próbując nawet dotrzeć do korzeni ruchu Skinheads). Nazwa Skinhead dla zewnętrznej strony świata stała się synonimem „Nazi”, ludzie do oceny Skinheadów często używali tylko kłamstw mediów i swoich własnych historii. Skinheads byli i są gardzeni przez społeczeństwo.

„Nie pojmuję jak można chwalić skinheadów za to, że są czyści i prostolinijni. Codziennie czytamy w gazetach jak gangi tych `niewiniątek' biją ludzi”/ jedna z reakcji na piosenkę chwalącą ruch Skinhead.


Skin - wilkołak żądny krwi

Ale nie tylko media powielają wizerunek nazisty i rasisty Skinheada. Kościół również wykorzystał ten moment, aby na swoją korzyść odwrócić znaczenie słowa Skinhead. „(...), skini (według ks. Czesława Cekiery - przyp. redakcji) jawią się jako grupa niezwykle brutalna, o skrajnie agresywnych postawach.(...) Ich ideologia opiera się na przewrotnym rozumieniu i interpretowaniu hasła: „Duma-Honor-Ojczyzna”. Świętem skinheadów jest 20 kwietnia - dzień urodzin Hitlera. Jest to związane z nacjonalistycznymi postawami skinów, tudzież z faszystowskimi upodobaniami niektórych zwolenników ruchu.” Ks.Cekiera zauważa również w swoim „Słowniku subkultur młodzieżowych”, że skini „grasują (niczym głodne krwi wilkołaki - przyp. redakcji) w pobliżu dyskotek, restauracji, pubów i kościołów.(...) Wyjątkowo perfidnym podstępem do jakiego się uciekają, jest udawanie, że gonią dla pobicia dziewczynę należącą do ich subkultury. Biada wtedy osobie, która stanie w jej obronie.”





„Sprawianie problemów nie jest naszą jedyną rozrywką. Lubimy też reggae, ciuchy, futbol, dziewczyny i gdy daje się nam święty spokój”/Paul Thomson, londyński skinhead, 1969


Ratuj wizerunek!

Wielu Skinów próbuje ratować wizerunek Skinheada. W internecie można znaleźć wiele stron poświęconych ich muzyce, stylu ubierania, historii ich ruchu. Na jednej z nich przeczytać można krótkie wyjaśnienie młodego Skina, pokazujące różnice między prawdziwymi Skinheadami (tak zwanymi Trad Skinami), a nazistami: „Boneheadami (tak nazywani są pseudo skini, naziści, a kręgach Trad Skinheads - przyp.redakcji) są to te osobniki, o których jest najgłośniej (niestety jest ich nadal najwięcej), których widzisz w telewizji i o których piszą w gazetach.(...) NaziSkins nie wiedzą zazwyczaj nic o ruchu Skinhead, szczególnie historii i korzeniach ruchu w czarnej muzyce (Ska) i czarnej subkulturze (Rude Boys).(...) Każdy prawdziwy Skin, który nie jest nazistą, nienawidzi ich za niszczenie ruchu i ich pojęcie patriotyzmu.” W obronie prawdziwego ruchu Skinheads stają również zespoły:


Wczoraj spotkałem go na ulicy,
Z kieszeni wystawał mu nóż.
Miał dwa siniaki na łysej pale
I bezczelną twarz.

Skinhead, Skinhead, Skinhead.
Skinhead, Skinhead, Skinhead ...

Jego ruchy były zbyt gwałtowne,
Już do bójki był gotowy.
Rękaw z kurtki wyszarpany,
Krew na ustach i pijany.

Skinhead, Skinhead, Skinhead.
Skinhead, Skinhead, Skinhead ...

Nie miał swastyki na rękawie,
Miał ją wypisaną na czole.


(fragment piosenki „Skinhead”)


Komentarz autora tekstów i muzyki „Ramzesa” do piosenki z płyty „Git Rock” wydanej w 1998r. przez Carry on Oi! : Piosenka „Skinhead” to totalna karykatura tego ruchu, z tym zastrzeżeniem, że nie stworzona przeze mnie tylko przez masmedia, które opisując skinów i ich zachowanie szukały tylko sensacji. Panowie i panie z gazet i telewizji nie zdawali sobie sprawy, że po ich artykułach i programach powstanie nowy ruch skinhead taki, jakim go przedstawili niedoświadczonym dzieciakom.
Symbolem, który pojawia się na wielu kurtkach, koszulach, czy nawet na okładkach płyt zespołów grających muzykę ska i nie tylko jest szachownica. Biało-czarna szachownica, `wymyślona' przez jeden z najstarszych zespołów ska The Specials, symbolizuje rasową harmonię, równość i braterstwo wśród białych i czarnych( BLACK AND WHITE UNITED!).



„W ruchu tym nie chodzi o kolor skóry, rasę, religię, przynależność narodową, lub coś w tym rodzaju. Jest tu braterstwo indywidualistów, którzy dzielą te same pasje, namiętności”



A filmy, książki...

Ostatnio na ekranach kin pojawia się coraz więcej filmów o tematyce Skinheads takich jak: „Fanatyk”, „Romper Stomper” czy „Parias”. Jednak żaden z nich nie pokazuje tego prawdziwego wizerunku Skinheads. Wszystkie są brutalne i pokazują Skienheada - nazistę, żądnego przelewu krwi i walki z żydami (jak w „Fanatyku”) czy innymi nacjami (walki z azjatami w „Romper Stomperze”).
Również znaleźć można kilka książek opisujących ruch Skinheads, zaś najlepszą i uważaną w środowisku Skinheads za swoistą biblię Skinheadów jest „Spirit of 69” George'a Marshall'a. Jest ona źródłem wiedzy o korzeniach i kolejach losu ruchu. Pokazuje rozwój Skinheads w sferze ubioru, wyglądu, a także w sferze poglądów.


Ruch Skinheads nie jedno przeszedł (oskarżanie o nazizm i nacjonalizm, prawie całkowity zanik w połowie lat siedemdziesiątych), ale będzie on trwał nadal, dopóki jest możliwość walki o dobre imię ruchu, dopóki w sercach młodych i starych Skinheadów jest duma.


Wygenerowano: 11-10-2004 02:02:34

Piszę ten artykuł, bo mam dość słuchania jakże mylnej opinii o "skinach", którzy są sadystmi chuliganami i cieciami- to nie są prawdziwi skini to tylko przebierańcy!!!!

Ja sam mam 15 lat i jestem skinem. Zostałem nim nie dlatego, aby nocami wychodzić na ulice i atakować bandą na bezbronnych staruszków, albo rysować swastyki i święcić Hitlera... Zostałem skinem, bo prawdziwy skin to człowiek dumny ze swojego pochodzenia i dumny z tego, że jest skinheadem. Skin tradycjonalista to patriota, dla którego najważniejsze jest: flaga, godło, ojczyzna, rodzina, naród. Skini to nie rasiści. Gdyby ludzie znali historię powstania tej subkultury, wiedzieliby pewnie, że skini wywodzą się od jamajskiej grupy emigrantów przybyłych do Anglii! (Więcej informacji pod adresem slimak.sciaga.pl/praca/16466.htm). Prawdziwy skin jest wrogiem tego, co szkodzi jego narodowi i jego ojczyźnie, czyli: anarchii, komunizmowi, naziźmie narkotykom oraz osobom, które niszczą ojczyznę.

Skinhead uważa, że każdy ma swoje jakieś miejsce na świecie, tak jak Żyd w Izraelu, czy Murzyn w Afryce. Tak, więc skin, to nie rasista. Skinheadzi nie maja nic do koloru skóry, bo każdy człowiek jest taki sam. Ważne jest, aby obcokrajowiec nie niszczył Polski poprzez zło takie jak: narkotyki, kradzieże czy morderstwa.

Najważniejsze cele dla skinheada to: niszczyć anarchię, komunizm, nazizm oraz działać dla dobra narodu. Budować kraj a nie niszczyć go!!!

Prawdziwy skinhead nigdy nie uderzy grupą 10 na jednego. Zawsze stanie do otwartej walki. Pójdzie na solo i jeśli przegra, to nigdy nie poprosi o pomoc kolegów, tylko przyjmie porażkę z honorem. Nigdy także nie będzie chciał się bić z byle powodu (inny strój, kolor skóry itp.). Każde jego działanie powinno być czynione w imieniu dobra narodu i ku chwale ojczyzny, bo skin to przede wszystkim patriota!

Stosunek do innych subkultur jest prosty. Skinhead szanuje każdego punka, metala, skejta, rasta, hipisa, pod warunkiem, że nie szkodzi narodowi, że nie ćpa i szanuje symbole narodowe, szanuje Polskę.

Ubiór skina jest nawiązaniem do roku 1969, w którym skini się narodzili z klasy robotników, czyli ciężkie buty (glany), głowa wygolona na łyso, spodnie zwężane czasem podwinięte. Na plecach kurtka - fleja, zdarzają się także ( jak to jest w moim przypadku :D) kolczyki w uszach, w brwi lub w nosie.

Podsumowując, bardzo ciężko jest trafić na prawdziwego skina. Większość "skinów" to zwykłe śmiecie pałętające się po ulicy i to właśnie oni psują wizerunek tej pięknej subkultury!!!

SKINHEADZI

 

                To z angielska brzmiące słowo określa jedną z subkultur młodzieżowych, preferujących kult siły i przemocy. Wśród wielu grup o mniej lub bardziej wynaturzonych ideologiach i poglądach swoich zwolenników, skini jawią się jako grupa niezwykle brutalna, o skrajnie agresywnych postawach.

W potocznym slangu młodzieżowym nazywani są m.in. skinami, ogolonymi głowami, skórogłowymi (dosłowne tłumaczenie angielskiego słowa skinheads), łysymi czaszkami lub łysymi pałami. Określenia te wiążą się z ich wyglądem. Otóż podobnie jak członkowie innych grup młodzieżowych, skinów łatwo można rozpoznać po sposobie ubierania się i stylu bycia. Ich strój nawiązuje do tzw. "wzorów proletariackich", a więc wysokie ciężkie buty, podkute ćwiekami, dżinsy, szeroki pas, drelichowe spodnie i drelichowa kurtka. Do tego niektórzy noszą jasną koszulę i szelki. Mniej typowy ubiór skina to buty na grubej podeszwie, bawełniane spodnie i marynarka z wąskim krótkim kołnierzem. Podobnie ubierają się kobiety; noszą także dżinsy, męskie koszule i szelki. Mężczyźni najczęściej golą włosy lub zostawiają je bardzo krótko przystrzyżone, natomiast dziewczęta preferują fryzurę, którą u nas potocznie nazywa się "na małpę", czyli z przodu krótko ostrzyżone włosy, z tyłu zaś nieco dłuższe.

                Ruch wyłonił się pod koniec lat 60. w Wielkiej Brytanii. Pierwsi skini wywodzili się z patologicznych, zdemoralizowanych rodzin. Brak akceptacji, rodzinnego ciepła i miłości powodował wewnętrzny bunt przeciwko otaczającej rzeczywistości. Narastające frustracje i niezaspokojone ambicje musiały w końcu znaleźć ujście. Zapewne potrzeba zwrócenia na siebie uwagi była motorem napędowym rodzącej się w nich agresji. Chcieli swoim wyglądem i zachowaniem nie tylko szokować, ale także budzić strach i respekt. Toteż narastała w nich coraz bardziej nienawiść skierowana przeciwko imigrantom, ponieważ, jak uważali, to oni zabierali im pracę, mieszkania, miejsca w szkołach i na uczelniach.

W połowie lat 70-tych. ruch skinheadów rozpadł się na dwa odłamy. Pierwszy - nacjonalistyczny - walczył z punkami i innymi młodzieżowymi grupami. Drugi natomiast - anarchistyczny - odwrotnie, identyfikował się z punkami i występował przeciwko obcym grupom rasowym i nacjonalistycznym. Obydwa odłamy łączyła jednak nienawiść do przeciwników i duży stopień agresji.

                Ruch "młodych - zbuntowanych", których właściwie można nazwać zwykłymi chuliganami, zaczął się w latach osiemdziesiątych rozprzestrzeniać w krajach europejskich, w tym również w Polsce. Podobnie jak ich brytyjscy "koledzy", polscy skini przejawiali wrogie nastawienie do emigrantów przyjeżdżających do Polski, zwłaszcza do tych innego koloru skóry. Wyjątek stanowili Wietnamczycy, których uważają za biedny naród.

Ich ideologia opiera się na przewrotnym rozumieniu i interpretowaniu hasła: "Duma - Honor - Ojczyzna". Świętem skinheadów jest 20 kwietnia - dzień urodzin Hitlera. Jest to związane z nacjonalistycznymi postawami skinów, tudzież z faszystowskimi upodobaniami niektórych zwolenników ruchu. Uważają bowiem, że Hitler słusznie chciał zaprowadzić porządek w Niemczech, tępiąc Żydów czy ludzi innych narodowości. Tak samo - ich zdaniem - powinno być w Polsce. Generalnie zwalczają subkultury punków, metalowców, satanistów... W myśl zasady: "jeśli nie będą się ciebie bać - będą się z ciebie śmiać" chcą narzucać swoje prawa, szerząc kult siły. Jako argumentów używają oczywiście pięści. Głoszą skrajnie nacjonalistyczne hasła. Niektóre z nich możemy przeczytać na murach, np. "Polska dla Polaków", "Żydzi do gazu" czy "Precz z czarnuchami". Stąd największa agresja skinów skierowana jest do Afrykańczyków i Żydów.

                Przeciętny skin to młody człowiek, na ogół dobrze zbudowany, co ma szczególne znaczenie podczas walki, do której zawsze jest gotowy. Ponieważ wierzą w siłę swoich pięści i nóg uprawiają te sporty, które przyczyniają się do podniesienia kondycji i sprawności fizycznej. Na ogół nie palą, nie piją alkoholu i nie biorą narkotyków. W walce są jednak bezwzględni i bardzo brutalni. Potrafią bić i kopać ofiarę do utraty przytomności, a ich specyficzne prawe i lewe ciosy tzw. hakenkreuze, mogą poważnie okaleczyć. Jako narzędzi używają noży, brzytew i żyletek. Tną wtedy skórę, odzież... Atakują zawsze grupowo, najczęściej wieczorem lub w nocy, łapiąc ofiarę od tyłu. Grasują w pobliżu dyskotek, restauracji, pubów, kościołów, a także na boiskach sportowych. Zaczepiają przechodniów, zadając prowokujące pytania. Jeśli odpowiedź nie zadowala ich, brutalnie biją napotkana osobę. Wyjątkowo perfidnym podstępem, do jakiego się niekiedy uciekają, jest udawanie, że gonią dla pobicia dziewczynę należącą do ich subkultury. Biada wtedy osobie, która stanie w jej obronie. Innym podstępem jest wabienie ofiary również przy pomocy ich dziewcząt. Ta jest zazwyczaj bardzo elegancko ubrana i swoim zachowaniem kokietuje mężczyzn. Po czym zaprowadza potencjalną ofiarę na miejsce, gdzie czekają koledzy z grupy. Tu mężczyzna zostaje nie tylko ograbiony, ale również dotkliwie pobity.

Specjalnością skinheadów są tzw. zadymy, czyli rozróby wywoływane w miejscach publicznych.

Są to próby wyładowania agresji, polegające na wszczynaniu burd, awantur, demolowaniu czy atakowaniu określonych grup społecznych.

Niepokojącym zjawiskiem ostatnich lat jest nasilenie agresji skinerów w Polsce i w krajach Europy Zachodniej. Media wielokrotnie informowały o bestialskich pobiciach i morderstwach na tle rasowym. Ich sprawcami są najczęściej właśnie skinheadzi.

                Psycholodzy, pedagodzy, katecheci zastanawiają się, jak zapobiegać rozprzestrzenianiu się tych skrajnych grup i ich agresji. Odpowiedź na to pytanie nie należy - niestety - do łatwych, biorąc pod uwagę realia, w jakich przyszło nam żyć. Brutalizacja życia społecznego, patologiczne rodziny, w których przemoc jest niemal chlebem powszednim, powoduje, że młodzi ludzie wychowywani są w kulcie zła, nienawiści i pogardy dla drugiego człowieka. Jakby tego było mało, stacje telewizyjne praktycznie "na okrągło" emitują filmy, ba nawet bajki, przesycone okrucieństwem i nienawiścią. Wszystko to prowadzi do zaburzeń w sferze emocjonalnej i uczuciowej. Zamiast wrażliwości i miłości rozwijają się cechy o podłożu psychopatycznym i sado-masochistycznym, powodujące zanik uczuć wyższych. Tak rodzą się potencjalni zbrodniarze, zabijający z zimną krwią bezbronną ofiarę, czasami za symboliczną kwotę, a czasami tylko za to, że przypadkiem znalazła się na ich drodze.

 

Skinheads FAQ

1. Kim są młodzieńcy skinheads?
To tajemnica skinów. Postronnym obserwatorom żartują, że są patriotami. W ten sposób sprawdzają, czy obserwatorzy są idiotami. Jeśli obserwator uwierzy, to dla skina jest oczywistym, że takiego idiotę można traktować jako kandydata na skinheada.

2. Czy skins 88 współdziałają z jakimiś organizacjami?
Tak, skini współpracują z NOP - Nadmiernym Ośmieszeniem Polski, KPN - Kompromitacją Polski Niepodległej, ONR - Organizacją Narodów Radzieckich i wieloma innymi.

3. W jaki sposób nacjonaliści skinheads oraz ich alter ego zwane bezhoojigans ( hooligans ) kibol 's wspierają polską rację stanu?
Narodowcy 88 skinheads, kibole itp. masowo wykupują depilatory polskiej produkcji.

4. Czy narodowiec skinheads 88 to prawdziwy Polak?
Nie, skini porozumiewają sie własnym językiem i czasem są źle zrozumiani. Tak naprawdę chodzi o to, że marzeniem skinheada jest zostać prawdziwym pulokiem, lub chociaż żeby taki mu wyrósł. Ponieważ jednak jest to niemożliwe zmuszeni są udowadniać swą męskość w inny sposób.

5. Dlaczego skini mają krotkie fryzury?
Skini bardzo nie chcą upodabniać się do wszystkiego co inne. Jak wiadomo Indianie twierdzili, że ile włosów tyle rozumu. Indianie mieli długie włosy i byli mądrzy. Skini nie chcą być mądrzy. Wiadomo też, że Samson miał długie włosy i był silny w pojedynkę. Skini nie chcą być tacy jak Samson wolą być silni w kupie (stąd ich pasja do długotrwałego przebywania w toalecie).

6. Dlaczego skinheadzi określają siebie narodowcami, nacjonalistami, patriotami itd.?
Bo lubią kompromitować i ośmieszać Polskę.

7. Co znaczy tak chętnie stosowany przez skinów symbol 88 ?
W skinowskim slangu 8 oznacza ósmą literę alfabetu, czyli "h". Jak już wspomniano skini marzą o prawdziwym puloku. Było to też marzenie ich kretyńskiego ideału. Dlatego ciagle lamentują "hój hitler".

8. Jak zdaniem skinheadów i narodowców powinno wyglądać godlo polskie?
Ideałem skinheadów i (pseudo) narodowców, m.in. tych z Nadmiernego Ośmieszenia Polski, jest fryzura na bardzo krótko. Niedopuszczalnym jest dla nich by godło Polski nie pasowało do ich ideałów. Dlatego sugerują podobną fryzurę dla orła białego. Dłuższe opierzenie narodowego orła kojarzyłoby im się z hippisami.

9. Jak nacjonalizm tłumaczy świat?
Wszystko przez masonów, cyklistow i wielbłądów!

10. Dlaczego skinheadzi i narodowcy nie lubią punków i hippisów?
Tolerancyjne nastawienie punków i hippisów buduje pozytywny obraz Poslki. Skinheadzi i (pseudo) narodowcy jako ksenofobowie wolą Polskę ośmieszać i kompromitować.

11. Dlaczego skinheadzi nie chcą do Unii Europejskiej?
Boją się, że ich Niemcy kupią do ogródka.

12. Dlaczego skinheads używają słów anglojęzycznych?
Bo mają kłopot z językiem polskim.

13. Dlaczego skini i kibole chodzą we flekach?
Bo kaftany bezpieczeństwa są zbyt drogie.

SKINHEADZI, skini, pojawili się w Wielkiej Brytanii w latach 70-tych, później w pozostałych krajach Europy. W Polsce zaczęli być widoczni w latach 1982-83. Wywodzą się ze slumsów wielkich miast i rekrutują się z młodych bezrobotnych. Ostrzyżeni na łyso, ubrani w stroje robocze, to jest toporne buciska martensy, dżinsy lub spodnie i kurtki wojskowe. Szokują wyglądem. Skinheadzi ześrodowiskowali i spotęgowali to co w ruchu punk było wulgarne i szowinistyczne. Utożsamiają się z ruchami, które preferują kult siły, między innymi z organizacjami neofaszystowskimi. Dewizą życiową naszych skinów jest walka o Polskę dla Polaków, ulubionymi hasłami są: "Polish Power", "Żydzi do gazu", "White Power". Ze szczególną agresywnością odnoszą się do Murzynów i Arabów. Najbardziej zaangażowani politycznie toczą zacięty bój z anarchistami. Skini do wszystkich subkultur nastawieni są wrogo, nawet między sobą nie zgodni. Agresję wyładowywują na manifestacjach, koncertach rockowych i meczach piłkarskich. Integracji tej subkultury i wzrostowi jej liczebności sprzyja wsparcie moralne ze strony organizacji takich jak Polskie Stowarzyszenie Narodowe i Polska Wspólnota Narodowe Bolesława Tejkowskiego

---