Załącznik I do części 194
Wyjaśnienie: jest to to uporządkowana tematycznie treść ofert: jednej na zastosowanie „paleniska kaskadowego”, a drugiej na zastosowanie „kaskadowych podajników węgla”, z rozwiązaniem przedstawionym na Rys. 189 (Załącznik II).
Z oferty na „palenisko kaskadowe”:
Opis konstrukcji i działania: Funkcję dotychczasowej warstwownicy ustalającej grubość warstwy miału węglowego na ruszcie spełnia dozownik bębnowy, tzw kaskada (czytaj: „węglospad”). Z dozownika bębnowego … miał węglowy zsypuje się na ruszt paleniska w wymaganej ilości regulowanej obrotami napędu. Napór słupa węgla pochodzącego z zasobnika przejmuje dozownik. Węgiel zsypuje się swobodnie na ruszt, dzięki czemu jego warstwa jest spulchniona, mniej ubita i pozwala na lepszą penetrację powietrza podmuchowego. Sam podajnik wyposażony jest w uchylną warstwownicę ... o stałej wysokości warstwy.
Efekty jakie daje zastosowanie „paleniska kaskadowego”:
- znaczna poprawa efektywności procesu spalania uzyskana w wyniku spulchnienia warstwy miału węglowego na pokładzie rusztu;
- możliwość spalania gorszych gatunków węgla; palenisko kaskadowe plasuje się pod tym względem pomiędzy paleniskiem warstwowym i narzutowym;
- wzrost sprawności kotła wynikający z lepszego dopalenia węgla, czego wynikiem jest zmniejszenie ilości części palnych w żużlu (czytaj: sam „węglospad” nie ma na to żadnego wpływu);
- zmniejszenie emisji zanieczyszczeń z powodu spalania mniejszej ilości paliwa i poprawie efektywności procesu spalania (czytaj: „węglospad” może tylko przyczyniać się do zwiększenia zużycia węgla);
- likwidacja możliwości zapalenia się węgla w bunkrze dzięki stworzeniu przerwy w strudze węgla (czytaj: argument, który może tylko śmieszyć);
- umożliwienie zmiany sposobu rozpalania kotła; do tego celu służy obszerny otwór, który znajduje się pomiędzy dozownikiem a przednim sklepieniem kotła (czytaj jak wyżej);
Dowody na osiąganie podanych efektów ze stosowania „paleniska kaskadowego”:
Walory paleniska kaskadowego pozwalające na zmniejszenie zużycia węgla w kotle są znane i stosowane za granicą od wielu lat.
Wyjaśnienie: Jeśli chodzi o stosowanie za granicą walorów paleniska kaskadowego, to treść o osiąganych efektach jest przepisana dosłownie.
Z oferty na „kaskadowe podajniki węgla”:
Opis konstrukcji i działania: Z dotychczas eksploatowanego rusztu usuwa się kosz węglowy z warstwownicą i w to miejsce instaluje się szkielet z obrotowym bębnem dozującym, tzw kaskadę (czytaj: „węglospad”).
Efekty jakie daje zastosowanie „kaskadowych podajników węgla”:
- poprawa procesu spalania uzyskana w wyniku „spulchnionej” warstwy paliwa podawanej na ruszt;
- wzrost sprawności kotła dzięki lepszemu dopalaniu węgla i zmniejszeniu części palnych w żużlu;
- możliwość spalania gorszych gatunków węgla i oszczędności na paliwie;
- zabezpieczenie zewnętrznych części rusztu (czytaj: pokładu rusztowego) przed szybszym zużyciem, dzięki wyeliminowaniu zjawiska separacji (czytaj: „węglospad” nie daje żadnego z wymienionych efektów);
Z oferty można się także dowiedzieć, że bez zastosowania „kaskadowych podajników węgla”, występuje separacja węgla na pokładzie rusztu polegająca na układaniu się jego grubszych frakcji po obrzeżach. Efektem są widoczne większe „języki ognia” po brzegach rusztu, na skutek mniejszego oporu przepływu dla powietrza podmuchowego (czytaj: „węglospad” nie może mieć na to żadnego wpływu). Następstwem tego jest szybsze zużycie uszczelnień bocznych, zewnętrznych łańcuchów ciągnących pokład, itp. ze względu na większe obciążenia cieplne w tych obszarach (czytaj: „węglospad” w żaden sposób nie może temu zapobiegać).
Także, że bez ich stosowania następuje ubijanie węgla przez warstwownicę ustalającą grubość paliwa na ruszcie. Ma to szczególnie znaczenie w przypadku miału gorszej jakości tj. wilgotność, większa zawartość podziarna; itp. Efektem tego zjawiska jest utrudniona penetracja powietrza podmuchowego przez warstwę paliwa. Zatem pogarsza się spalanie na ruszcie, a jedynym ratunkiem jest zwiększenie współczynnika nadmiaru powietrza (czytaj: ubijanie węgla przez warstwownicę może mieć tylko korzystny wpływ na zmniejszenie współczynnika nadmiaru powietrza). Kłóci się to jednak z racjonalnym prowadzeniem kotła pod względem dopuszczalnych emisji.
Dowody na osiąganie podanych efektów ze stosowania „kaskadowych podajników węgla”:
Należy stwierdzić, że rozwiązania takie powszechnie stosowano na zachodzie już w latach osiemdziesiątych. Zatem są to rozwiązania sprawdzone i nie ma obawy co do rezultatów ich stosowania
Ten jeden ze współczesnych sposobów na zwiększanie marnotrawstwa węgla w kotłach rusztowych, przede wszystkim nie powinien nazywać się kaskadą, lecz „węglospadem”. Według słownika języka polskiego kaskada to *wodospad złożony z kilku spadków wodnych*, a ową „kaskadą” węgiel spada przecież tylko raz.
Zestawił i w komentarze zaopatrzył Jerzy Kopydłowski, luty 2012 r.
Zakładów Urządzeń Kotłowych „Stąporków” w Stąporkowie
Przedsiębiorstwa SOLVE w Koninie, produkującego wcześniej „paleniska z kaskadową aeroseparacją podziarna” we współpracy z naukowcami z Instytutu Ogrzewnictwa i Wentylacji Politechniki Warszawskiej (części 192 i 193).