PP przygotowanie żołnieża do działania(2), PP i K


Poznań, dnia …………..2014 r.

ZATWIERDZAM

dowódca … plutonu

…………………………………

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE: Przygotowanie żołnierza do działania.

II. CEL:

III. CZAS: …… min.

IV. MIEJSCE: ................................

V. LITERATURA:

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.

CZYNNOŚCI INSTRUKTORA

CZYNNOŚCI SZKOLONYCH

Podanie treści zagadnienia - Przygotowanie żołnierza do działania.

Stoją na zbiórce
i słuchają.

Określenie celu zagadnienia - Ma to na celu nauczyć was wykonywania czynności wchodzących w zakres przygotowania do działania.

Stoją na zbiórce
i słuchają.

Wprowadzenie w sytuację taktyczną - Tło taktyczne według faktycznej sytuacji i realnego zagrożenia w dniu szkolenia.

Stoją na zbiórce
i słuchają.

Podanie komendy, na jaką się wykonuję te czynność - nie dotyczy.

-

Wzorowy pokaz - nie dotyczy.

-

Pokaz z objaśnieniem - nie dotyczy.

-

Ćwiczenia na tempa - nie dotyczy.

-

Ćwiczenia etapami - nie dotyczy.

-

Ćwiczenia do pełnego opanowania.

Wykonują komendy instruktora.

Reagowanie instruktora na popełniane błędy.

Wykonują komendy instruktora.

Omówienie zrealizowanego zagadnienia we skazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.

Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania.

ZAŁĄCZNIK:

  1. Zasady przygotowania się żołnierza do działania na polu walki.

OPRACOWAŁ

dowódca drużyny

…………………………………..

ZAŁĄCZNIK 1

Zasady przygotowania się żołnierza do działania na polu walki;

- czynności, które wykonuje żołnierz przygotowując się do działania, zapamiętać można stosując akronim:

Sposób realizacji zagadnień

Pokaz. Na początku określić, co wchodzi w zakres czynności składających się na przygotowanie żołnierza do walki. W celu lepszego ich zapamiętania posłużyć się akronimem UBAMOŁEZ, objaśniając na tablicy polowej i nakazując zapisać do notatników:

U - ubezpieczenie;

B - broń (jej sprawdzenie);

A - amunicja (ładowanie, uzbrajanie granatów);

M - maskowanie osobiste;

O - oporządzenie (jego sprawdzenie);

Ł - łączność (sprawdzenie posiadanych środków);

E - ekwipunek i wyposażenie (jego sprawdzenie);

Z - zadanie (zapoznanie z treścią zadania).

Po zanotowaniu tych informacji przez szkolonych powtórzyć je poprzez zada­nie pytań kontrolnych. Następnie przy pomocy grupy demonstracyjnej (składającej się z instruktorów) dokonać praktycznego pokazu i omówienia czynności wchodzą­cych w zakres przygotowania do walki. Szczególną uwagę zwrócić na maskowanie osobiste żołnierzy, wykorzystując metodę pokazu negatywnego i pozytywnego. W tym celu można np. na przedpolu rozmieścić dwóch instruktorów ( jednego zama­skowanego, a drugiego bez maskowania osobistego) i nakazać szkolonym ich wy­krycie. W ten sposób wykazać konieczność każdorazowego maskowania żołnierza przed walką - stosownie do terenu, w którym będzie działał (w warunkach zimowych wykorzystać białe kombinezony - maskałaty bądź białe szmaty przytwierdzane do munduru żołnierza oraz broni i oporządzenia).



Wyszukiwarka