1) Jaki organ powołany Traktatem o EWWiS był poprzednikiem dzisiejszego Parlamentu Europejskiego: organem poprzedzającym Parlament europejski było Europejskie zgromadzenie Parlamentu powstałe w wyniku scalenia zgromadzenia EWG, Zgromadzenia Euroatomu i wspólnego zgromadzenia EWWiS.
2) W jaki sposób wybierani są posłowie do Parlamentu europejskiego: Od rok 1979 deputowani do parlamentu europejskiego wybierani są w wyborach powszechnych i bezpośrednich.
3) Jakie kworum musi być zachowane dla ważności uchwał: Parlament podejmuje uchwały bezwzględną większością głosów. Tzw większość kwalifikowana (2/3 lub 3/5) obowiązuje przy podejmowaniu uchwał o dużym znaczeniu dla funkcjonowania UE.
4) Kiedy decyzje muszą być podejmowane jednomyślnie: Jednomyślnej decyzji wymagają sprawy polityczne drażliwe i ważne dla całej UE. Przykładem tego może być sprawa przyjęcia nowego członka do wspólnoty.
5) jakie Rady spotykają się co miesiąc:
6) Jaką role pełni Sekretariat Generalny: Sekretariat Generalny pełni funkcję obsługi administracyjnej przy (podczas) pracy parlamentu.
7) Ilu członków liczy Komisja Europejska: od dnia 01.01.1995 w skład wchodzi 20 osób z pośród których wybierany jest przewodniczący.
8) W jakim przypadku i kto może zdymisjonować członka Komisji: każdy członek komisji może zostać zdymisjonowany po ogłoszeniu „votum nieufności przez Parlament Europejski. Może on zostać zwolniony ze swego stanowiska decyzją Trybunału podjętą na wniosek Rady Unii lub komisji jeżeli zaistnieją podstawy by sądzić że funkcjonariusz nie odpowiada warunkom niezbędnym do pełnienia danej funkcji. 9) Jak często odbywają się posiedzenia Komisji: komisja zbiera się na posiedzeniach raz w tygodniu a jej obrady są tajne.
10) Kiedy został powołany Trybunał Sprawiedliwości:
11) Gdzie mieści się siedziba Trybunału Sprawiedliwości: siedzibą Trybunały Sprawiedliwości jest Luksemburg
12) Kiedy został utworzony Trybunał Obrachunkowy: Trybunał Obrachunkowy został utworzony w 1977 roku.
13) Rozwinąć skrót EWWiS, na jakiej podstawie powstało i czy nadal to działa: Europejska Wspólnota Węgla i Stali, traktat Paryski w 1951 a weszło w życie w 1952, tak istnieje- 50 lat.
14) W jakich wyborach są powoływani parlamętarzyści do PE: Wybory powszechne, bezpośrednie.
15) Czy Norwegia jest członkiem UE: NIE
16) Co ma charakter władzy ustawodawczej i wykonawczej: Ustawodawczy- Parlament Europejski, Wykonawczy- Trybunał Sprawiedliwości.
17) Na podstawie jakiego układu powstała UE: układ z Meastricht 1995
18) Jakie akty prawne są wiążące i czy zawsze: są to dyrektywy i rozporządzenia-tak
19) Ilu członków ma Komisja Europejska: 20
20) ......... coś o Radzie Europejskiej:
21) Ile lat trwa kadencja członka KE: 5 lat
22) Kim są członkowie Rady Unii Europejskiej: ministrowie odpowiednich resortów w zależności od obrad.
PARLAMENT EUROPEJSKI. liczy 626 członków wybieranych na 5 lat w wyborach powszechnych i bezpośrednich. Członkowie PE tworzą frakcje polityczną. Do utworzenia frakcji politycznej potrzeba 23 parlamentarzystów z jednego państwa członkowskiego, 18 z
dwóch państw lub 12 z co najmniej trzech państw członkowskich.
FRAKCJE POLITYCZNE W PE: 1) grupa państw europejskich socjalistów-221 mandatów 2) europejska partia ludowa- 175 3) europejska partia liberalna-52, 4) zjednoczona lewica europejska-31. 5) na przód Europo- 29, 6) zgromadzenie demokratów europejskich-26, Organami PE są Prezydent i Prezydium- wchodzi 14 wiceprezydentów i 5 tzw kwestorów (obsługa finansowa), prezydium powołuje sekretarza Generalnego i Sekretariat Generalny 1 -stycznia 1958 roku Zgromadzenie Parlamentu EWG połączono ze zgromadzeniem Parlamentarnym Euroatomu i ze Wspólnym zgromadzeniem EWWiS. W wyniku scalenia powstało Europejskie Zgromadzenie Parlamentarne, które w 1962 zmieniło nazwę na
Parlament Europejski
KOMISJA EUROPEJSKA- KE: istnie[e od 1 lipca 1967. na mocy traktatu o fuzji niektórych organów z 8 kwietnia 1965r, wspólnym organem EWWiS, Euroatomu i WE. Od 1 stycznia 1995 w skład komisji wchodzi 20 osób. Liczba członków może być zmieniona w oparciu o jednomyślną decyzje. PROCEDURA NOMINACJI CZŁONKÓW 1) rządy państw członkowskich występując jednomyślnie po porozumieniu z PE wyznaczają osobę którą
zamierzają mianować przewodniczącym komisji, 2) W porozumieniu z kandydatem na przewodniczącego komisji rządy państw członkowskich wyznaczają pozostałe osoby które zamierzają członkami komisji 3) ustalony w ten sposób skład komisji musi być zatwierdzony przez PE 4) po akceptacji PE rządy państw członkowskich jednomyślnie mianują członków komisji wraz z jej przewodniczącym. KADENCJA członków KE trwa 5lat Komisja może mianować jednego lub dwóch wiceprzewodniczących spośród swoich członków. Liczba wiceprzewodniczących nie przekracza 6 osób.
EUROPEJSKI TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI-ETS:
Składa się z 15 sędziów wspomaganych przez 8 adwokatów generalnych. Kadencja ich trwa 6 lat, przy czym co 3 lata wymieniana jest połowa składu-7 lub 8 sędziów i 4 adwokatów. Sędziowie wybierają ze swojego składu przewodniczącego Trybunału, którego kadencja trwa 3 lata. Na wszystkie stanowiska można być powołanym ponownie. Pierwszy rzecznik generalny powoływany co 1 rok, kieruje pracą rzeczników. ZADANIEM TRYBUNAŁU jest wydawanie orzeczeń ostatecznych w sporach. Aktualnie 4 IZBY- 3 osobowe, 2 IZBY-5 osobowe
SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI: funkcjonuje na mocy jednolitego Aktu Europejskiego 1986 w ramach Trybunału Europejskiego. ZADANIE: odciążenie Trybunału od rozstrzygnięć szczegółowych. ZAKRES: jurysdykcji rożni się od Trybunału merytorycznie.
STATUS POSŁA P.E: kadencja posła PE trwa 5lat z możliwością powtórnego wyboru. W trakcie sprawowania władzy przysługuje mu immunitet. EUROPEJSKA WSPÓLNOTA WĘGLA i STALI: 18 06 1951-podpisany był Traktat Paryski. 23 07 1952- postanowienia zaczynają obowiązywać. Cel to nacjonalizacja produkcji i liberalizacja dystrybucji węgla, stall, żelaza i złomu, związana na 50 lat,
zawiązana przez 6 państw; Francja, Niemcy, Włochy, Belgia, Holandia, Luksemburg EWG- Europejska Wspólnota Gospodarcza. CELE: --znoszenie między państwami członkowskimi ceł i ograniczeń ilościowych w przewozie i wywozie towarów, —
usuwanie między państwami członkowskimi wszelkich przeszkód w swobodnym przepływie osób, usług, mienia, kapitałów -- wspólny rynek dla czterech czynników, -- ustalenie wspólnej taryfy celnej i wspólnej polityki handlowej wobec państw trzecich, —ustanowienie
systemu chroniącego przed naruszaniem konkurencji na wspólnym rynku, -- zwalczać konkurencję, —utworzenie Europejskiago Funduszu Socjalnego w celu zwiększenia możliwości zatrudniwna pracowników i przyczynienia się do podniesienia poziomu ich życia.
EUROATOM-- Europejska Wspólnota Energii Atomowej. Układ podpisany w 1957, w 1958-wchodzi w życie, zwane są one Traktatami Rzymskimi, powołane na czas nieokreślony, podpisane przez państwa jw. EFEKT SYNERGICZNYY: efekt większy niż suma efektów indywidualnych. INTEGRACJA jest dobra gdy jest samodzielna, dobrowolna. Integracja przymusowa nie zdaje egzaminu. STREFA WOLNEGO handlu: wprowadza się w tej strefie na produkty certyfikaty świadectwa pochodzenia ( jest tam napisane koszty przetworzenia, robocizna) Zniesienie granic pomiędzy państwami członkowskimi lecz własna polityka wobec innych państw. UNIA CELNA: normujemy stosunki celne naszej grupy państw wobec całego świata. Pomiędzy naszymi państwami nie istnej świadectwo pochodzenia. Każdy dalszy etap zawiera etapy poprzednie. WSPÓLNY RYNEK: dodanie nowych elementów gospodarczych pomiędzy państwami członkowskimi, swobodny przepływ siły roboczej, swobodny przepływ kapitału, swobody w przepływie wszystkich czynników wytwórczych (np. kupno ziemi), państwa starają się zbliżyć taryfy podatkowe. UNIA EKONOMICZNA i WALUTOWA: w ten etap weszła UE, bardziej ujednolicone są przepisy normujące wspólne funkcjonowanie. UNIA EKONOMICZNA zaczyna funkcjonować. UNIA WALUTOWA dopiero jest wdrażana (Wlk. Brytania, Dania, Grecja, sprzeciwia się temu). PEŁNA INTEGRACJA- UNIA POLITYCZNA: wspólny rząd, parlament, prezydent, armia, wspólne lub zbliżone prawodastwo czyli idące ujednolicenie. SUBSTYTUCJA: zastąpienie, nie jest on identyczny, ale spełnia tą samą funkcję, nie są jednak te same rzeczy. KOMPLEMENTARNOŚĆ: uzupełnienie, jedna rzecz, zjawisko, uzupełnia drugą, rzecz
RADA UNII EUROPEJSKIEJ:
RADA UNII EUROPEJSKIEJ: jest najważniejszym organem decyzyjnym WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ. ZADANIEM RADY jest prowadzenie działalności wynikającej z jej uprawnień legislacyjnych, kontrolnych, inicjatywnych i nominacyjnych. Rada zajmuje się koordynacją głównych polityk ekonomicznych państwa członkowskich. Jako główny przedstawiciel państwa członkowskich, Rada wydaje akty prawne: 1) rozporządzenia- najsilniejszy akt prawny. 2) Dyrektywy- czyli „ sugestie” 1-obligatoryjne, 2-fakultatywne. 3) Decyzje- odnoszą się do konkretnego odbiorcy (podmioty lub przypadki). 4) Zalecenia: mają charakter fakultatywny wydawany w celu wskazania podmiotowi korzyści jakie mogą osiągnąć po zastosowaniu się do zalecenia. 5) Opinie: mają charakter fakultatywny i pomagają w wyciągnięciu wniosków. Wspólnie z PE sprawuje też władzę budżetową (co jest ważne). Rada zawiera również układy międzynarodowe (negocjowane przez komisje). Powołuje członków TRYBUNAŁU OBRACHUNKOWEGO, Komitetu Ekonomiczno- Społecznego oraz Komitetu Regionów. SKŁAD RADY: obecnie rada liczy 15 członków. Tworzą ją ministrowie odpowiednich resortów krajów członkowskich Wspólnot np. Spraw zagranicznych, rolnictwa, transportu.... , w zależności od charakteru obrad. PRZEWODNICTWO: sprawują kolejno, w cyklu 6 miesięcznym, wszystkie państwa członkowskie. W ramach RADY: funkcjonują dwa organy: COREPER- KOMITET STAŁYCH PRZEDSTAWICIELI (jego członkami są przedstawiciele państwa członkowskich w randze ambasadorów), przygotowujący obrady sesji Rady oraz SEKRETARIAT GENERALNY RADY, zapewniający obsługę administracyjną.
FUNKCJONOWANIE RADY: skuteczność działań RADY i rangę podejmowanych decyzji zapewniają trzy odrębne tryby głosowe: głosowanie jednomyślne (100%), głosowanie większością zwykłą (50%+1 glos), głosowanie większością kwalifikowaną (75%).
GLOSOWANIE JEDNOMYŚLNE- zarezerwowano dla najważniejszych spraw podejmowanych przez RADĘ np. przyjęcie nowego państwa członkowskiego, zmiany w traktatach, wprowadzenie nowych zasad do polityki Wspólnot. Głosowanie większością zwykłą: ta forma głosowania dopuszczona jest w przypadkach, gdy w traktatach nie zastrzeżono innego trybu głosowania dla odrębnych spraw.
Głosowanie większością kwalifikowaną: w tym trybie rozpatrywane są sprawy dotyczące wspólnej polityki handlowej, ochrony zdrowia. Obowiązuje tu tzw. system ważenia głosów, który nadaje inną wartość każdemu państwu, w zależności od jego potencjału demograficznego i wagi politycznej w wewnątrz Wspólnot. Obecnie kwalifikowana większość głosów wynosi 62, przy łącznej liczbie 87 głosów, podzielonych następująco: Wlk. Brytania, Niemcy, Francja, Włochy- po 10 głosów, Hiszpanai-8, Portugalia, Grecja, Belgia, Holandia po 5 głosów, Austria, Szwecja po 4 głosy, Dania, Finlandia, Irlandia po 3 głosy, Luksemburg 2 głosy.
Blokowanie uchwał bądź zmowa nie jest raczej możliwa. Ma tylko sens w przypadku większych państwa a tych jest cztery (w sumie 40 głosów) co jest za mało do przepchnięcia uchwały.
Rda obraduje na: sesjach zwykłych (lub ogólnych)- gdy w posiedzeniach biorą udział ministrowie spraw zagranicznych państwa członkowskich, sesjach specjalnych (lub technicznych)- gdy w posiedzeniach uczestniczą ministrowie innych resortów.
TRYBUNAŁ OBRACHUNKOWY- T.O: Organ Unii Europejskiej jest jednym z pięciu organów, istnieje od 1976, siedziba w Luksemburgu. ZADANIA: kontrola gospodarcza wykonania planu budżetu U.E. SKŁAD: T.O. składa się z kolegium 15 członków reprezentujących 15 państwa i są mianowani na 6 lat. Prezydent trybunału zostaje wybrany przez członków Kolegium na okres 3 lat. Do Trybunału rozrachunkowego należy 550 współpracowników z 15 państwa członkowskich, wśród nich około 250 rewidentów finansowych. Trybunał ten jest całkowicie niezależny w stosunku do innych organów wspólnoty, jak i do państwa członkowskich. Trybunał w sposób niezależny decyduje o organizacji planie czasowym swoich prac kontrolnych.
RADA UNII EUROPEJSKIEJ
Jest głównym organem decyzyjnym Wspólnot Europejskich (Wspólnoty Europejskiej, Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej). Do końca czerwca 1967 r każda ze Wspólnot miała odrębną Radę. Na mocy układu o fuzji z 8 kwietnia 1965 r podpisanego przez państwa członkowskie Wspólnot Europejskich, połączono ich główne organy i od 1 lipca 1967 r, istniała wspólna Rada Ministrów. Rada reprezentuje interesy państw członkowskich Wspólnot Europejskich, co implikuje jej skład - do listopada 1993r traktaty stanowiły, iż w skład Rady wchodzą przedstawiciele rządów państw członkowskich (stąd przyjęta nazwa). Tak określony skład Rady budził zastrzeżenia państw o znacznej autonomii regionów (przede wszystkim Belgi i RFN) ponieważ uniemożliwiał wywieranie wpływu na podejmowane przez Radę decyzje ministrom szczebla regionalnego, w których gestii znajdowały się niektóre rozpatrywane problemy. Z tego powodu w Traktacie o Unii Europejskiej postanowiono, że w czasie obrad Rady państwa członkowskie nie muszą być reprezentowane przez przedstawicieli rządu centralnego. Przyjęte regulacje stanowią, iż Rada składa się z przedstawicieli państw członkowskich szczebla ministerialnego - a nie jak dotychczas z przedstawicieli rządu - upoważnionych do działania w imieniu rządu w danym państwie(Art. 146 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej, art 27 Traktatu u ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, art 116 Traktatu u ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej). Rada obraduje w rożnych składach branżowych. Zasadniczo reprezentantem danego kraju jest minister spraw zagranicznych, ale w praktyce w obradach Rady uczestniczą ministrowie kierujący resortami odpowiedzialnymi za problemy poddane pod debatę. Ten funkcjonalny podział znalazł odzwierciedlenie w nomenklaturze-- rada obradująca w składzie ministrów spraw zagranicznych określana jest mianem „Rady Generalnej" ,rady zrzeszające ministrów poszczególnych resortów to „rady specjalistyczne", natomiast rady, w których uczestniczą ministrowie kilku resortów to „rady jumbo". Prace Rady koordynuje jej przewodniczący. Przewodnictwo w Radzie Sprawują kolejno wszystkie państwa członkowskie Wspólnot przez sześć miesięcy w systemie rotacyjnym (przewodnictwo w Unii Europejskiej. Obrady Rady przygotowuje Sekretariat Generalny, kierowany przez sekretarza generalnego mianowanego przez Radę. Sekretariat ma swoją siedzibę w Brukseli. Posiedzenia Rady zwoływane są z inicjatywy jej przewodniczącego, Komisji Europejskiej albo na wniosek jednego z jej członków i najczęściej odbywają się w Brukseli lub Luksemburgu. Aby pogodzić interesy państw członkowskich i Komisji, podjęcie decyzji przez Radę przygotowuje się na dwóch szczeblach: w Komitecie Stałych Przedstawicieli COREPER) oraz w grupach roboczych. Grupy robocze złożone z ekspertów narodowych debatują nad kwestiami technicznymi, po czym przesyłają propozycję Komisji do COREPERU. Jego zadaniem jest dalsze "filtrowanie" propozycji Komisji i uzyskanie kompromisu. Organami pomocniczymi Rady są również wyspecjalizowane komitety, mm Komitet Ekonomiczno-Społeczny, Komitet Walutowy, Specjalny Komitet Rolny, Komitet Prezesów Banków Centralnych, Komitet Edukacji. Sposób głosowania w Radzie uregulowany jest w traktatach, które przewidują możliwość podejmowania decyzji przez Radę jednomyślne, większością zwykłą oraz większością kwalifikowaną. Jednomyślność wymagana jest wyłącznie w dziedzinach politycznie drażliwych dla państw członkowskich, jak np. ujednolicanie ustawodawstwa, harmonizacja podatków czy przyznanie Wspólnocie dodatkowych uprawnień. Jeżeli dyspozycje traktatowe wyraźnie nie zastrzegają innego sposobu głosowania, decyzje podejmuje się zwykłą większością głosów, ale w wielu przypadkach wymagana jest jednak większość kwalifikowana. Dla jej uzyskania konieczne jest poparcie 62 z ogólnej liczby 87 głosów, jeżeli dany akt zaproponowała Komisja, w innych przypadkach dla przyjęcia aktu potrzebne są również 62 głosy ale wyrażające zgodę co najmniej 10 państw. Rada jest nadrzędnym organem ustawodawczym Wspólnot Europejskich, spełniającym równocześnie szereg funkcji typowych dla rządu. Swoje zadania wykonuje podejmując uchwały o zróżnicowanej randze prawnej. Przysługuje jej prawo do wydawania rozporządzeń i dyrektyw, podejmowania decyzji, wydawania zaleceń oraz wyrażania opinii akty prawne Unii Europejskiej). Przed podjęciem uchwały Rada, zgodnie z określonymi dyspozycjami traktatowymi, zobowiązana jest do zasięgnięcia opinii Komisji, Parlamentu Europejskiego oraz Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. W systemie instytucjonalnym Wspólnot Rada ma dominującą pozycję jest głównym organem decyzyjnym chociaż ostatnie modyfikacje traktatów świadczą o tendencji do ograniczania jej prerogatyw. Wprowadzona na mocy Jednolitego Aktu Europejskiego procedura współpracy instytucjonalnej oraz procedura współdecydowania usankcjonowana w traktacie o U.E. znacznie ograniczają jej uprawnienia legislacyjne na korzyść Parlamentu Europejskiego. Z Parlamentem musi również dzielić kompetencje w zakresie uchwalania budżetu Unii Europejskiej: Rada decyduje o wydatkach obligatoryjnych, a w gestii PE znajdują się wydatki nie obligatoryjne oraz uchwalenie budżetu w całości. Do 1987 r. Rada dysponowała również Kompetencjami wykonawczymi, które mogła przekazywać Komisji w celu wykonania uchwalonych przez siebie przepisów. Z uwagi na sporadyczne odwoływanie się do tej możliwości w Jednolitym Akcie Europejskim wprowadzono nowe regulacje, na mocy których Rada została zobowiązana do scedowania prerogatyw wykonawczych na Komisję z wyjątkiem szczególnych przypadków, kiedy może je zastrzec dla siebie.
Istotne są uprawnienia Rady dotyczące Unii Gospodarczej i Walutowej -na zlecanie Komisji odpowiada za wielostronny nadzór narodowych polityk budżetowych i gospodarczych oraz za ogólną koordynację działań zmierzających do realizacji Unii. W dziedzinie stosunków zewnętrznych Wspólnot Rada również odgrywa wiodącą rolę, przede wszystkim koordynatora. Do niej należy podejmowanie decyzji niezbędnych dla określenia i realizacji wspólnej
polityki na podstawie wytycznych przyjętych przez Radę Europejską oraz zapewnienie spójności i skuteczności działania Unii. W przypadku zawierania umowy pomiędzy Wspólnotami a jednym tub kilkoma państwami czy organizacjami międzynarodowymi Rada wyraża zgodę na rozpoczęcie negocjacji oraz udziela Komisji mandatu do negocjacji. Do Rady należy również zawieranie umów międzynarodowych wiążących wszystkie instytucje Wspólnot i państwa członkowskie, ale te prerogatywy dzieli z Parlamentem, który wyraża swoją opinię, a przy zawieraniu układów o stowarzyszeniu także zgodę. , Traktat o Unii Europejskiej rozszerzył kompetencje Rady o sprawy wewnętrzne i wymiar sprawiedliwości. W myśl tego traktatu Rada uchwala wspólne stanowiska dotyczące polityki wewnętrznej, a w przypadkach uzasadnionych (gdy cele Unii mogą być lepiej realizowane na szczeblu Unii niż przez jej państwa członkowskie działające indywidualnie) podejmuje wspólne działania. Rada może również opracowywać konwencje zalecane do przyjęcia państwom członkowskim.