1. SCHARAKTERYZUJ FINANSE LUDNOŚCI STRONA PRZYCHODOWA I WYDATKI
Finanse Ludności - określane są mianem finansów gospodarstw domowych. Osiągają one dochody z wynagrodzeń za pracę, transferów budżetowych i pozabudżetowych ( emerytury, renty, dywidendy, odsetki), przychody w formie kredytów i pożyczek. Wydatki przeznaczone są głównie na zakup towarów i usług, podatki, opłaty, spłaty rat kredytowych i odsetek od kredytów, zwrot pożyczek, inwestycji.
2. OMÓW PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA FUNKCJI STYMULACYJNEJ FINANSÓW funkcja stymulacyjna finansów sprowadza się do oddziaływania przy pomocy rozwiązań i strumieni finansowych na zachowanie różnych podmiotów może to być oddziaływanie pozytywne, pobudzające te podmioty do określonych zachowań np. podatkowe ulgi inwestycyjne - w celu pobudzenia produkcji, preferencyjne kredyty na budownictwo - celem rozwoju budownictwa itp., lub negatywne zmierzające do zaniechania lub ograniczenia pewnych zachowań np.. wysokie cła przywozowe na produkty rolne - w celu zniechęcenia do ich importu i pobudzania własnej produkcji, wysokie kary za niezgłaszanie dochodów do opodatkowania - celem ograniczenia oszustw podatkowych.
3.WYMIEŃ ELEMENTY SKŁADOWE PIENIADZA ROZPATRYWANEGO JAKO INSTYTUCJA PRAWNA na istotę prawna pieniądza składają się trzy elementy: 1) jednostka pieniężna - jest abstrakcyjną miara wartości, jej wielkość jest funkcją skali obowiązujących w danym kraju. 2) suma pieniężna - jest to abstrakcyjną wielkość wartości, która przy pieniądzu papierowym i innych formach pieniądza niezmaterializowanego oznacza tylko prawo podmiotowe do dokonywania zapłat, tj. przenoszenie na wierzyciela abstrakcyjnej wartości. 3) znak pieniężny - jest on przedmiotem materialnym, będącym nośnikiem sumy pieniężnej, w rozumieniu prawa cywilnego znak pieniężny jest rzeczą. Sumy pieniężne mogą istnieć w obrocie płatniczym w oderwaniu od znaków pieniężnych (np. pieniądz bezgotówkowy) i odwrotnie znak pieniężny może w pewnych okolicznościach przestać być nośnikiem sumy pieniężnej np. w razie wycofania go z obiegu.
4. OMÓW POJĘCI OBLIGACJI Obligacja jest papierem dłużnym emitenta. Nie przedstawia tak jak akcja części ułamkowej kapitału akcyjnego i przez to nie jest związaną z udziałem w spółce, lecz jest papierem wartościowym w którym, emitent stwierdza, że jest dłużnikiem wobec właściciela obligacji - wierzyciela i zapłaci kwotę pieniężną oraz ustalone oprocentowanie w sposób i w terminach ustalonych w obligacji. Od momentu emisji obligacji do czasu jej wykupu może ona wielokrotnie zmienić właściciela. Obligacje mogą być papierami na okaziciela lub imiennymi. Z obligacjami mogą być związane dodatkowe powinności emitenta polegające miedzy innymi na dostawie wyrobów i świadczenia usług. Emitentami obligacji mogą być przedsiębiorstwa, gminy, organizacje społeczne posiadające osobowość prawną i prowadzącą działalność gospodarczą, skarb państwa, fundacje społeczne itp. Wartość emisyjna obligacji wraz z sumą oprocentowania należnego wierzycielom nie może zasadniczo przekroczyć w dniu emisji połowy wartości kapitału własnego lub funduszu statutowego przedsiębiorstwa, a w odniesiemy do obligacji emitowanych przez gminy wartość emisyjna obligacji nie może przekroczyć 20 % jej planowanych rocznych dochodów własnych. Wartości te mogą być przekroczone gdy na wartość stanowiącą przekroczenie określonego progu emitent uzyska gwarancję innej jednostki gospodarczej lub banku. Wszystkie obligacje można pogrupować ze względu na termin ich wykupu na: obligacje krótko, średnio i długoterminową. Wartościami granicznymi są okresy 5 i 10 lat. Za obligacje krótkoterminowe uznamy te, których termin wykupu nie jest dłuższy niż 5 lat. Obligacje średnioterminowe to obligacje o terminie wykupu zamykającym się w granicach od 5 do 10 lat, obligacje długoterminowe można zaś wykupić po upływie 10 lat. Sposób wykupu jest zróżnicowany. Mogą być one wykupione jednorazowo w ściśle określonych terminach od daty emisji lub systematycznie według losowania. Wykupu obligacji można rozłożyć w czasie i obligacje mogą być wykupione przed ustalonym terminem. Obligacje mogą nie podlegać wykupowi i w takim przypadku przybierają postać renty wieczystej to znaczy, że dłużnik wypłaca wierzycielowi stałą sumę od zainwestowanego kapitału, sam zaś kapitał nie podlega zwrotowi. Oprocentowanie obligacji ustala emitent może być ona różna dla poszczególnych lat. Liczy się od dnia zakupu i jest płatne co roku w terminach określonych w obligacji, które mogą być oprocentowane jednakową stopą przez cały czas ich życia. Stopa procentowa może ulegać zmianom, ale tylko wtedy kiedy zostanie to określone w warunkach emisji obligacji.
5. PRZEDSTAW FUNKCJE WEKSLA dzięki wekslowi przedsiębiorstwa w zamian za przyszłe świadczenie otrzymują kapitał lub towary od razu. Obok funkcji kredytowych weksel spełnia funkcje płatniczą. Oderwany od swej przyczyny gospodarczej i prawnej weksel za pomocą indosu /w różnych formach/ bierze udział w obrocie, umożliwiając w ten sposób szereg nie związanych ze sobą operacji o charakterze chandlowym i cywilnoprawnym. Weksel służy zabezpieczeniu wykonania najrozmaitrzych umów typu handlowoprawnego i cywilnoprawnego, występują w postaci weksla gwarancyjnego lub kaucyjnego.
6. JAKIE SĄ TRYBY KREDYTOWANIA tryby kredytowania inaczej (realizowania kredytu) są dwa tryby refundacyjny - bank udziela kredytu ale nie ma zaufania do kredytobiorcy. Kredytobiorca zaangażowuje własne środki a bank refunduje koszty po zakończeniu produkcji np. część po inwestycji kredytobiorca przedstawia rozliczenie i bank refunduje poniesione koszty (najpierw działalność potem pieniądze). antycypacyjny - bank w momencie udzielenia kredytu przekazuje część lub całość środków (najpierw pieniądze potem działalność)
7. PRZEDSTAW POJECIE SYSTEMU BUDZETOWEGO całokształt zasad i instytucji finansowych służących prowadzeniu gospodarki budżetowej państwa tworzy system budżetowy. Jego nazwa pochodzi od instytucji budżetu państwa, tworzącego zwarte ramy organizacyjne gospodarki budżetowej.
8. PRZEDSTAW POJECIE DOCHODÓW BUDZETOWYCH są one częścią dochodów publicznych gromadzonych w budżecie. Pochodzą one przede wszystkim z danin publicznych (podatków i opłat)pobieranych w sposób przymusowy i bezzwrotny. Ponadto dochody budżetowe napływają z działalności gospodarczej państwa oraz z jego majątku. Państwo korzysta także z dochodów zwrotnych, zaciągając dług publiczny - pożyczki wewnętrzne lub kredyty zagraniczne. Struktura dochodów budżetowych w danym państwie zaleaży od jego ustroju polityczno - gospodarczego. Źródłem pokrycia dochodów budżetowych danego państwa jest część dochodu narodowego. W niewielkim zakresie może to być również część majątku narodowego bądź dochodu narodowego innych państw (np. w postaci odszkodowań wojennych).
9. PODAJ DEWFINICJE OPŁATY za opłatę uważa się świadczenie pieniężne, zasadnicze, bezzwrotne, zabezpieczone przymusem państwowym. Te cechy pozwalają zaliczyć opłaty, wraz z podatkami, do wspólnej grupy świadczeń budżetowych, zwanych daninami publicznymi. Wyróżniamy trzy rodzaje opłaty: 1) opłaty - będące w rzeczywistości podatkami (np. tzw. oskarbowanie umowy kupna - sprzedaży), 2) opłaty - będące częściową lub całkowitą rekompensatą za czynności organów publicznych np. opłaty paszportowe, 3) opłaty - rekompensacyjne część lub całość kosztów usług niematerialnych np. wstęp do teatru.
Dopłata - jest to forma świadczenia zbliżona do opłaty, zakładając współudział państwa w finansowaniu określonego zadania do realizacji którego zainteresowany podmiot dopłaca ustalona kwotę, występują najczęściej przy realizacji zadań inwestycyjnych które finansuje zarówno państwo, jak i sami zainteresowani np. dopłata elektryczna.
10. PRZEDSTAW PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA FACTORINGU factoring reprezentuje swoisty typ przelewu (cesji) i umowy o stałą współpracę. Faktoring jest to przeniesienie wierzytelności handlowych z wierzyciela na faktora (bank), który równocześnie zobowiązuje się do ściągnięcia tych wierzytelności nawet w przypadku trudności płatniczych występujących u dłużników. Faktor reguluje należności wierzyciela. Jest to forma kredytowania należności i gwarancja zabezpieczająca przedsiębiorstwo przed ryzykiem ich ściągnięcia, a także operacją polegającą na inkasowaniu należności
Operacja ta jest korzystna dla banku i przedsiębiorstw. I tak np. dostawca nie musi analizować wypłacalności poszczególnych klientów, ryzyko to przejmuje faktor. Obowiązek przymusowej egzekucji spada na faktora.. Banki pobierają od faktorowania prowizję (stosunkowo dużą) , jej wysokość zależy od stopnia ryzyka. Klient zgłasza bankowi listę stałych odbiorców swoich wyrobów, towarów lub usług a bank ocenia ich wartość płatniczą. Z każdej wypłaty dokonywanej przez faktora bank potrąca
- odsetki za cykl rozliczeniowy
- umowną prowizję
Jeżeli odbiorca odmówi zapłaty należności faktoranta nabytej przez bank, faktorant zobowiązany jest do zwrócenia bankowi otrzymanej z banku wypłaty na poczet tych należności. Bank ma także prawo wstrzymać nabywanie wierzytelności, jeśli odbiorca opóźnia się z zapłatą lub odmawia jej dokonania albo jego sytuacja prawna lub finansowa budzi wątpliwości co do możliwości spłaty wierzytelności nabytych przez bank. Wraz z nabywanymi wierzytelnościami przechodzą na bank wszelkie prawa z nimi związane oraz służące do ich zabezpieczenia. W celu zabezpieczenia ewentualnych roszczeń banku faktorant składa weksel in blanco.
Faktorig skup wierzytelności polegających na wykupie przez bank (faktora) faktur wystawionych prze faktoranta z tytułu prowadzenia czynności handlowych sprzedających wierzytelność na rzecz banku otrzynuje należne kwoty przed terminem wymagalności płatności wystawionej faktury. Faktorant ten który wystawił fakturę sprzedaną na rzecz banku. A) Niepełny - skup wierzytelności handlowych w związku z którymi bank w przypadku braku spłaty wierzytelności w terminie może dochodzić swych wierzytelności od dłużnika jak i od podmiotu który te wierzytelności sprzedał. b) Pełny - skup wierzytelności handlowych w związku z którym bank w przypadku braku spłaty zadłużenia dochodzi swych wierzytelności wyłącznie od dłużnika. C) Mieszany łączy w sobie cechy dwóch poprzednich.