Dźwiękowe uderzenie, akustyczna fala uderzeniowa, silne akustyczne zaburzenie ośrodka będące skokowym wzrostem ciśnienia i gęstości, rozchodzące się w danym ośrodku z prędkością większą od prędkości dźwięku.

Powstaje przy naddźwiękowym ruchu w danym ośrodku oraz przy wybuchach. Przy wzroście ciśnienia o 0,1 ‰ wartości ciśnienia atmosferycznego uderzenie dźwiękowe odbierane jest jako przykry hałas, przy 1 ‰ pękają szyby, przy większych skokach także ściany budynków itp.

Fale akustyczne, zaburzenia mechaniczne (ośrodka sprężystego, nie powodujące przesunięcia średnich położeń atomów ośrodka.

W cieczach i gazach fala akustyczna jest falą podłużną, w ciałach stałych może być zarówno falą podłużną, jak i poprzeczną. W ujęciu bardziej tradycyjnym fale akustyczne to fale głosowe, czyli falowe podłużne zgęszczenia i rozrzedzenia powietrza odczuwane przez ucho ludzkie

Fale akustyczne w płynie (ciecz, gaz) rozchodzą się z prędkością:

gdzie: Q - moduł ściśliwości ośrodka, ρ - gęstość, κ - Cp/Cv p - ciśnienie.

Dla powietrza w warunkach normalnych u = 331,8 m/s, dla wody wynosi 1497 m/s. Obserwuje się słaby, nierównomierny wzrost prędkości fali akustycznej w funkcji jej częstotliwości. Fale akustyczne podlegają ,(refrakcji) oraz itd.

Kundta rura, urządzenie służące do badania współczynnika pochłaniania metodą wytwarzania Jest to długa wąska rura zakończona z jednej strony głośnikiem wytwarzającym drgania sinusoidalne, drugi koniec zamyka badany materiał.

Pomiar poziomu w strzałkach i węzłach fali (fala stojąca) pozwala wyznaczyć współczynnik pochłaniania fali dla danego materiału. Przyrząd został wynaleziony przez fizyka niemieckiego A. Kundta (1839-1894).

---