Pedagogika Penitencjarna ZK, Studia Administracja, LICENCJAT, Semestr IV, POLITYKA KARNA I PENITENCJARNA


Zakład karny, więzienie - miejsce, w którym osoby skazane prawomocnym wyrokiem sądu odbywają karę pozbawienia wolności.

Rodzaje zakładów karnych:

1)   zakładach karnych dla młodocianych,

2)   zakładach karnych dla odbywających karę po raz pierwszy,

3)   zakładach karnych dla recydywistów penitencjarnych,

4)   zakładach karnych dla odbywających karę aresztu wojskowego.

Typy zk:

  1)   zakłady karne typu zamkniętego,

  2)   zakłady karne typu półotwartego,

  3)   zakłady karne typu otwartego.

Metody oddziaływań w polskim modelu penitencjarnym

W Polsce istnieje 157 jednostek penitencjarnych- w tym areszty śledcze i zakłady karne.

Oddziaływania penitencjarne - zespół stosowanych w zakładzie środków i metod zmierzających do wzbudzenia w skazanym woli współdziałania w kształtowaniu jego społecznie pożądanych postaw.

  1. Zasady resocjalizacji penitencjarnej

Metody resocjalizacji w zk powinny być oparte na wypracowanych przez praktyków i teoretyków resocjalizacji ogólnych zasadach postępowania penitencjarnego, powstałych w wyniku rozwoju nauki o człowieku a zwłaszcza psychologii i pedagogiki.

  1. Stopień ryzyka powrotu do przestępstwa

  2. Indywidualne czynniki kryminogenne

  3. Dopasowanie programu do możliwości skazanych

  4. Swoboda personelu w realizacji programu

  5. Integralność programu

  1. Zasada wszechstronnego rozwoju osobowości wychowanka

  2. Zasada reedukacji

  1. Normalności

Upodobnienie życia więziennego do warunków życia w społeczeństwie. Osadzeni powinni mieć możliwość uczestnictwa w zajęciach oświatowo- kulturalnych organizowanych poza więzieniem (dokształcanie, praca). Osoby podlegające resocjalizacji powinno uczyć przede wszystkim życia w społeczeństwie. Jedynie prawo to powinno być ograniczane, w odpowiednim stopniu, wobec osób wysoce zdemoralizowanych, aby nie deprawowały pozostałych.

  1. Otwartości

Zasada ta wiąże się z ułatwianiem więźniom kontaktu ze światem zewnętrznym (pośredniego- budka telefoniczna lub bezpośredniego), odwiedzaniem bliskich, umożliwianie widzeń intymnych na terenie zakładu karnego.

  1. Odpowiedzialności

Ponoszenie przez więźniów konsekwencji swoich zachowań, tym samym uczy się ich odpowiedzialności za własne postępowanie i daje poczucie kierowania swoim losem.

  1. Wyboru

Ściśle powiązana z zasadą odpowiedzialności . Wiąże się z dokonywaniem wyborów rozmaitych zachowań co niesie za sobą odpowiedzialność.

  1. Indywidualizacji

Indywidualne podejście do każdego więźnia, szanowanie jego praw, osobistych predyspozycji intelektualnych oraz fizycznych, wykształcenia, zainteresowań, umiejętności, a także stopnia demoralizacji.

  1. Instancji obiektywnych

Odwoływanie się w postępowaniu resocjalizacyjnym do norm i wartości o charakterze społecznym.

  1. Tworzenia środowiska wychowawczego

Zapobieganie wzajemnej demoralizacji i wyeliminowanie zagrożeń ze strony podkultury więziennej (prawidłowe rozmieszczenie skazanych w celach, oddziałach i grupach zajęciowych).

  1. Właściwego stosunku do więzienia

Nienaruszanie godności osobistej skazanego i respektowanie praw człowieka przysługujących każdej jednostce.

  1. Podwaliny teoretyczne oddziaływań penitencjarnych

  1. Oddziaływania oparte na karach i nagrodach

Podstawowa metoda terapii behawioralnej. Aby uzyskać pożądany efekt resocjalizacyjny, należy stosować łącznie kary i nagrody i stanowić adekwatną konsekwencję własnego postępowania. W przypadku nieadekwatnego (zbyt długie, dotkliwe kary) stosowania kar można spowodować w jednostce poczucie niesprawiedliwości i krzywdy, przejawiającą się u penitentów jako nienawiść do stosujących je osób. Skuteczne posługiwanie się karami i nagrodami polega na:

Ponadto należy wytłumaczyć za jakie konkretne zachowanie karzemy/nagradzamy; nie możemy naruszać praw więźniów żadną karą; kara nie może być formą zemsty, ataku na więźnia, okazywania wyższości przez funkcjonariuszy oraz nie może być stosowana kilkakrotnie za to samo przewinienie.

  1. Metody oparte na wpływie osobistym

Bazuje na ukształtowaniu autorytetu wychowawcy, nie poprzez strach bądź przekupstwo, ale poprzez wypracowanie sobie szacunku i życzliwości. Mogą je stosować wychowawcy dysponujący odpowiednimi predyspozycjami osobowościowymi oraz pedagogicznymi.

Ukazywanie więźniowi niedostrzegalnych przez niego aspektów sytuacji, zwłaszcza następstw niepożądanych zachowań.

Proces przekonywania ma doprowadzić do ukształtowania nowych, wartościowych dla jednostki i społeczeństwa przekonań oraz dobrowolnego podjęcia zmian własnej osobowości i postępowania.

Podstawowa umiejętność społeczna, łagodząca sytuacje konfliktów i napięć. Rozmowa jest podstawowym narzędziem badań osobo poznawczych.

  1. Metody oparte na wsparciu społecznym

Polegają na nawiązywaniu pozytywnych więzi pomiędzy sprawcami przestępstw a reszta społeczeństwa ( dążenie do budowania pozytywnych relacji ze społeczeństwem, integracji społecznej, odbudowa lub wzmocnienie więzi rodzinnych, znalezienie miejsca pracy).

  1. Metody interpersonalno- korektywne

Polega przede wszystkim na rozwoju oddziaływań interpersonalnych poprzez terapie grupową. Udział w grupie wymaga podjęcia aktywności i pozytywnych kontaktów z innymi ludźmi. Uczestnictwo w grupie zwiększa poczucie realności i odpowiedzialności, uczy postrzegania wspólnie opracowanych norm, sprzyja współpracy i wypróbowaniu nowych zachowań w różnych rolach społecznych.

Kształtowanie nawiązywania poprawnych relacji interpersonalnych, nauczenia skazanych posługiwania się takimi zwrotami jak: „przepraszam”, „dziękuję”, „proszę”.

Celowa i skuteczna forma oddziaływania służąca zapobieganiu patologii społecznej.

Metoda dyrektywna, oparta na zasadach teorii uczenia się społecznego i posługującą technikami modyfikacji zachowania.

Szczere wyrażanie siebie, ujawnianie swoich przeżyć wewnętrznych.

Uświadamianie sobie treści doświadczeń i uczuć mówiącego, które odzwierciedlają się w jego intonacji, mimice, gestach.

Zapewnienie w grupie poczucia bezpieczeństwa, aby ośmielić osoby do mówienia o sobie bez obawy przed odrzuceniem.

Rozwijanie umiejętności bycia asertywnym.

  1. Metody oparte na kulturze

Stosowanie działań pozytywnych opartych na kulturze (przetwarzanie lub tworzenie).

Uzupełnianie braków w wykształceniu, przygotowanie skazanego do wykonywania zawodu.

Połączenie funkcji artystycznych z terapeutycznymi. Metoda opiera się na: prowadzeniu warsztatów teatralnych z udziałem aktorów, reżysera, psychologów, uczestników oraz na tworzeniu profesjonalnych spektakli na podstawie fragmentów życiorysów osób biorących w nich udział.

Zwalczanie analfabetyzmu wśród więźniów, rozszerzanie horyzontu umysłowego i podnoszenie poziomu etycznego oraz rozwijanie ich poczucia obywatelskiego poprzez propagowanie czytelnictwa- zakładanie bibliotek, czytelni.

  1. Metody oparte na aktywizacji ekologicznej

Praca z przyroda i jej ochrona (zakładanie kół przyrodniczych).

  1. Metody relaksowo- korekcyjne

Wyciszenie wewnętrznych napięć, rozwój samoświadomości, wzbudzanie refleksji nad własnym działaniem przestępczym oraz samopoznanie.

Nabywanie umiejętności kontrolowania własnych emocji i uczuć poprzez reakcję rozluźniającą kolejne partie mięśniowe.

Wykorzystywanie technik kultury ciała, polegające na przybieraniu określonych postaw w bezruchu oraz nauki specjalnego oddechu.

Terapia za pomocą mis dźwiękowych ( misy tybetańskie) metodą Petera Hessa.



Wyszukiwarka