RODZINA I OSOBOWOŚĆ
CZYLI JAKI WPŁYW MAJĄ RODZICE NA TO JACY JESTEŚMY
Komponenty relacji
RODZIC -DZIECKO
DEFINICJE I TYPOLOGIE
postaw, zachowań, stylów, technik i rodzajów przywiązania
RODZICE
centralne miejsce w badaniach psychologii rozwojowej i psychologii rodziny
(Holden, 2001)
rodzina i procesy w niej zachodzące odgrywają znaczącą rolę w ontogenezie
rodzice są uważani za główny czynnik sprawczy w rozwoju emocjonalnym, poznawczym, behawioralnym i osobowościowym
Rodzice wpływają na (Ziemska, 1986):
rozwój funkcji poznawczych dziecka
osiągnięcia szkolne
ustalenie się równowagi uczuciowej
dojrzałość społeczną
formowanie się obrazu samego siebie
stosunek do samego siebie
stosunek do grupy rówieśniczej
wywiązywanie się z pełnienia ról rodzinnych (w tym późniejszej roli matki lub ojca)
Rodzice wpływają na dzieci:
świadomie, poprzez pracę wychowawczą
nieświadomie, poprzez swoje zachowanie wobec dziecka, postawy emocjonalne wobec niego, relacje ze współmałżonkiem i rodzeństwem dziecka
W skład relacji rodzic - dziecko wchodzą:
zachowania rodzicielskie
techniki wychowawcze
style wychowawcze
postawy rodzicielskie
przywiązanie (więź)
systemy interakcji
rozwój badań nad procesami zachodzącymi w rodzinie ('30)
bodźcem do badań nad wpływem rodziców na osobowość były prace Freuda i kontynuatorów (Horney, 1933)
jednym z pierwszych tematów badań były POSTAWY (Allport, 1935)
powstały pierwsze kwestionariusze postaw rodzicielskich dla rodziców i dzieci
w Polsce pierwsze monografie i narzędzia badawcze autorstwa Ziemskiej i Rembowskiego pojawiły się w latach 70
Postawy rodzicielskie
To całościowa forma ustosunkowania się rodziców do dzieci i zagadnień wychowawczych ukształtowana podczas pełnienia funkcji rodzica (Rembowski, 1972)
to tendencja do zachowania się w pewien specyficzny sposób w stosunku do dziecka
to nabyta struktura poznawczo-dążeniowo-afektywna (Ziemska, 1973, 1986)
pierwsze kwestionariusze: Ackerly, Stogdill, Koch, Schaefer (PARI), Ziemska (1973)
Postawy rodzicielskie:
Mogą być zdrowe - stwarzające odpowiednie warunki psychospołeczne dla prawidłowego rozwoju
mogą być chorobotwórcze - wpływające ujemnie na kształtowanie się osobowości dziecka
zdrowa jest według większości badań: akceptacja, ciepły stosunek do dziecka, podtrzymywanie psychiczne (dodawanie otuchy)
chorobotwórcze jest: nadmierne ograniczanie, postawa rygorystyczna, tendencja do stosowania kar, brak akceptacji i ciepła
Badano wpływ postaw na:
Rozwój umysłowy: poziom inteligencji, osiągnięcia szkolne, koncentrację uwagi, ciekawość, twórczość, wybór zawodu, rozwój tożsamości
cechy osobowości: samodzielność-zależność, ekstrawersja, introwersja, niepokój, poczucie własnej wartości i obraz siebie
zaburzenia psychiczne: zaburzenia emocjonalne, depresja, schizofrenia, tendencje samobójcze, narkomania, agresja, psychopatia, przestępczość
zaburzenia seksualne
choroby fizyczne
Postawy i rozwój poznawczy:
Pierwsze badania Skeelsa - lata 30 - dwie grupy dzieci w wieku ok. 1,5 roku z opóźnieniami w rozwoju umysłowym
gr. eksperymentalna (1) - rodziny zastępcze o „zdrowych” postawach (akceptacja, ciepło, pochwały)
gr kontrolna (2) - sierociniec
wyniki: gr. 1 - po 2 latach - wzrost inteligencji o 28 pkt, gr. 2 - spadek inteligencji o 26 pkt.
dzieci z 1 grupy ukończyły średnio 12 klas, utrzymywały się samodzielnie, dzieci z 2 grupy ukończyły mniej niż 3 klasy, 36% żyło w zakładach
dalsze badania wskazywały podobny kierunek - im bardziej pozytywne postawy rodziców (demokratyzacja, akceptacja, pochwały, wsparcie), tym lepsze osiągnięcia poznawcze dzieci i wyniki w nauce
Zachowania rodzicielskie
Alternatywa dla podejścia badającego postawy, które było obarczone błędami, bo było zbyt ogólne
w kwestionariuszach pytano o konkretne zachowania rodziców w danej sytuacji, np. „Ile razy wczoraj przytuliłeś swoje dziecko?”
Sears, Hoffman, Emmerich, Eron
Style wychowawcze
Zestawy praktyk wychowawczych
zapoczątkowane pracami Baumrind (1967, 1971) i Maccoby & Martin (1983)
podkreślają znaczenie wspólnych i interaktywnych efektów różnych wymiarów zachowań rodzicielskich
np. łącząc ciepłe zachowanie z zachowaniem kontrolującym otrzymujemy styl autorytatywny
Techniki wychowawcze
to konkretne, świadomie stosowane zachowania rodziców
zachowania te są stosowane celowo - np. by nauczyć dziecko zachowań zgodnych z normami społecznymi
mogą być wyrazem pewnych bardziej ogólnych praktyk rodzicielskich, które z kolei wchodzą w skład stylów wychowawczych
PRZYWIĄZANIE
(Bowlby, 1973, 1980, 1982)
wszystkie dzieci przywiązują się do swoich opiekunów (głównie matki, ale też ojca)
przywiązanie to jest jednak różnej jakości
na podstawie doświadczeń wynikających z przywiązania do osoby znaczącej dziecko formuje swoje oczekiwania wobec siebie, innych ludzi oraz świata (tworzy tzw. modele robocze siebie i innych)
oczekiwania te wpływają na zachowanie także w życiu dorosłym
TYPOLOGIE
POSTAWY RODZICIELSKIE
Typologie postaw rodzicielskich 1
Syndromy: odrzucenia, demokratyczny i pobłażliwy (Boldwin, Kalhorn, Breese, 1945)
postawy: akceptacji uczucia, jawnego odtrącenia, perfekcjonizm, nadmierne chronienie (Kanner)
postawy: akceptacji i dominowania oraz odrzucenia i uległości (Fitz-Simonds)
na obwodzie koła przeciwstawne postawy: pobłażliwość-surowość, tolerancja-brak tolerancji, ciepło-chłód, uzależnienie-separowanie się (Slater)
Typologia postaw rodzicielskich 2
Model Roe:
chłód (unikanie odrzucające lub zaniedbujące)
ciepło (akceptacja obojętna lub kochająca),
postawa uczuciowej koncentracji na dziecku (wymagająca lub ochraniająca)
Model Schaefera 1
Model Schaefera (1)
bieguny: władza-autonomia i miłość-wrogość
autonomia i miłość przejawiają się w postawach: swobody, demokracji, współdziałania i akceptacji
Typologia postaw rodzicielskich 3
Model Schaefera (2)
zach. przystosowane społ. (ekstrawersja lub introwersja & miłość)
zach. nieprzystosowane (ekstrawersja lub introwersja & wrogość)
Typologia postaw rodzicielskich 4
Model Ziemskiej (`73)
nadmierna koncentracja na dziecku (wygórowane wymagania i ochrona) lub nadmierny dystans (odtrącenie, unikanie)
postawy: dominacji, górowania, uległości, dystansu, koncentracji
na zewnątrz: negatywne postawy, wewnątrz - pozytywne
Wpływ postaw na zachowanie dzieci
Badania Ziemskiej (1986)
postawa odtrącająca - agresywność, nieposłuszeństwo, kłótliwość, kłamliwość, kradzieże, zahamowanie rozwoju uczuć wyższych, aspołeczność, antyspołeczność
postawa akceptująca - kształtuje zdolności do nawiązywania trwałej więzi emocjonalnej, zdolność wyrażania uczuć, dziecko jest wesołe, przyjacielskie, usłużne, współczujące, odawżne
postawa unikająca - niezdolność do nawiązania trwałych więzi, niestałość uczuciowa, antagonizm, zmienne w planach, niezdolne do obiektywnych ocen, skłonne do przechwałek, poczucie prześladowania, niezdolne do wytrwałości i koncentracji na nauce, nieufne, lękowe, konfliktowe, brak dbałości o wygląd
Postawa współdziałania - ufność, zadowolenie z siebie i swojej pracy, wytrwałość, zdolność do współdziałania, podejmowania zobowiązań, potrafiące troszczyć się o własność swoją i innych
Wpływ postaw na zachowanie dzieci
Postawa nadmiernego wymagania, korygowani, krytyki - brak wiary we własne siły, niepewność, lękliwość, obsesje, przewrażliwienie i uległość, brak zdolności do koncentracji, trudności szkolne i w przystosowaniu społecznym
postawa uznająca prawa dziecka - lojalność, solidarność, inicjatywa, twórczość
postawa nadmiernie chroniąca - opóźnienie dojrzałości społecznej, zależność, bierność, brak inicjatywy, ustępliwość, roszczeniowość, nadmierną pewność siebie, poczucie wyjątkowości, zuchwalstwo, impulsywność, zarozumiałość, awanturowanie się, tyranizowanie, egoizm, niepewność, niepokój w nowych sytuacjach i gdy jest samo
postawa darzenia swobodą - współdziałanie, uspołecznienie, pomysłowość, bystrość, trzeźwość, pewność siebie (adekwatna), adaptacyjność, skłonność do podejmowania wyzwań, wytrwałość
Typologia praktyk rodzicielskich
Model Perris & co. (1980)
wyznaczony empirycznie na podstawie analizy czynnikowej danych od ludzi dorosłych wspominających swoje dzieciństwo
składa się z 4 skal (opisujących rodzaje praktyk): odrzucenia, ciepła emocjonalnego, (nad)opiekuńczości i faworyzowania
Model Parker & co. (1979)
także wyznaczony empirycznie na podstawie wspomnień ludzi dorosłych
składa się z 2 skal: Troski (care) i (nad)opiekuńczości
Typologia stylów rodzicielskich
Autorytatywny: ciepło (akceptacja, zaangażowanie, wsparcie), umiarkowana dyscyplina i zastosowanie kar (kontrola), konsekwencja
Autorytarny: wysoki poziom kontroli, surowe kary i ostra dyscyplina, wysokie wymagania, niski poziom akceptacji i ciepła
Permisywny (demokratyczny): niski poziom kontroli i wymagań, wsparcie i akceptacja, ciepło
Niezaangażowany (zaniedbujący): niski poziom wsparcia, akceptacji i ciepła, ale także kontroli i wymagań
Rodzaje technik wychowawczych
manipulowanie miłością - wycofywanie swojego uczucia i zaangażowania jako kara za zachowanie niezgodne z oczekiwaniami autorytetu lub akcentowanie swojego uczucia, gdy zachowanie jest „poprawne”; celem jest dostrzeżenie przez dziecko, co jest godne szacunku i miłości
etykietowanie - „Tak zachowują się dobre dzieci” - ocena jest warunkowa i może się zmienić, jeśli zmieni się zachowanie
zwracanie uwagi na pełnioną rolę społeczną, np. związaną z płcią -”Grzeczne dziewczynki tak się nie zachowują”
nakłanianie do przeprosin - uwalnia od poczucia winy
przypominanie norm
nakłanianie do zadośćuczynienia
wskazywanie na konsekwencje zachowania - dla dziecka, dla innych
modelowanie
nagrody materialne
Rodzaje przywiązania = style
pierwsze badania „Strange Situation” (Ainsworth, 1978)
Bezpieczny (secure) - rozwija się, gdy opiekun jest wrażliwy na potrzeby dziecka i zaspokaja je; prowadzi do rozwinięcia się oczekiwania, że inni partnerzy relacji także będą odpowiedzialni, obecni i wrażliwi, a „Ja” jest godne pozytywnych uczuć innych, posiadanie „bezpiecznej bazy” pozwala na badanie środowiska zewnętrznego
Unikający (dissmising) - rozwija się w sytuacji gdy opiekun jest wrogo nastawiony, nie zaspokaja emocjonalnych potrzeb dziecka, jest odrzucający; dziecko jest zamknięte i podejrzliwe, „odcięte” od emocji
Zaabsorbowany (preoccupied) - gdy opiekun jest niekonsekwentny w podejściu do dziecka, na zmianę zaspokaja lub nie jego potrzeby, co wywołuje w dziecku lęk przed rozstaniem z braku pewności, że opiekun powróci i huśtawkę emocjonalną od niepokoju do agresji
System interakcji - koncepcja ekologiczna
O jakości rodziny decyduje system interakcji zachodzący w jej obrębie między jednostkami
ten system interakcji zawsze jest dwustronny - dochodzi do sprzężeń zwrotnych
w systemie rodzinnym można wydzielić podsystemy
podsystemy mogą mieć charakter przymierza lub koalicji
przymierza mają elastyczne granice i są zawierane w celu współpracy dla osiągnięcia jakiegoś celu
koalicje są zawierane przeciw komuś i mają sztywne granice, sa oparte na zbyt bliskim związku dwóch osób
granice zewnętrzne sytemu powinny być umiarkowanie elastyczne
dwa różne typy systemów rodzinnych: o pozycyjnym układzie ról lub uwzględniającym osobowość
spójność i adaptacyjność rodziny
kod językowy - ograniczony i otwarty
„Family is a never-ending story” Noack & co.
W ciągu życia, relacje z członkami rodziny zwykle trwają dłużej niż więzi w jakimkolwiek innym związku (Noack & co., 1999)
robocze modele przywiązania (Bowlby, Ainsworth) formują się już w wieku 0-2 i oddziałują na całe dorosłe życie, są trudne do zmiany (wpływają na oczekiwania)
podejście systemowe i genetyczne zakładają, że wzorce czerpane przez rodziców z rodziny pochodzenia są przekazywane dzieciom, także za sprawą genetycznie dziedziczonego temperamentu (Kendler, 1996)
badania Kendler (1996): okazywane ciepło było dziedziczone genetycznie, a nadopiekuńczość i postawy autorytarne były zależne od przekazywanych wzorców środowiska rodzinnego
badania Meyers & co (2003): historia nadużyć i przemocy w rodzinie była związana z postawami aprobującymi przemoc w rodzinie przez młode matki
Rodzina z dorastającym
Prominentne miejsce w badaniach nad rodziną (Noack, 1999)
ok. dorastania - proces rozwijania autonomii (Steinberg, 1998), ale nie kosztem zerwania więzi z rodzicami (detachment - Blos, 1979), które powinny pozostać silne („bezpieczna baza”), bo pomagają w procesie indywiduacji (Grotevant & Cooper, 1986)
postawy, zachowania, style i techniki wychowawcze powinny ulegać zmianie wraz z procesem rozwoju dziecka (Ziemska, 1973) - od bardziej dyrektywnych i pozostawiających niewiele autonomii, do mniej kontrolujących
nie powinien ulegać zmianie w relacjach wysoki poziom akceptacji dziecka jako osoby i okazywanego mu wsparcia w procesie osiągania autonomii (Steinberg & Silverberg, 1986)
istnieją duże różnice w postrzeganiu zachowań rodziców przez nich samych i dzieci: dzieci postrzegają rodziców jako bardziej permisywnych i autorytarnych, a rodzice widzą siebie jako bardziej autorytatywnych, co przyczynia się do konfliktów „o władzę”
Tożsamość dorastających (Liberska, 2004)
Zasadnicze zadanie rozwojowe okresu adolescencji (Havinghurst, 1972)
statusy tożsamości wg Marcii (1987): osiągnięta, moratorium, nadana, rozproszona
badania z użyciem Testu Relacji Rodzinnych Bene & Anthony
wyniki: pozytywne stosunki emocjonalne między dorastającymi i ich rodzicami oraz otrzymywanie wsparcia od rodziców i brak kar lub ich małe natężenie współwystępują ze statusem t. nadanej i osiągniętej,
negatywne stosunki emocjonalne, intensywne kary (cilesne i emocjonalne), brak wsparcia współwystępują z moratorium i tożsamością rozproszoną