Kierunki międzynarodowej polityki handlowej
Pojęcie
Formy
Od GATT do WTO
Międzynarodowa polityka ekonomiczna
Pojęcie: jednolite w skali grupy krajów, regionu lub w skali globalnej cele, środki i narzędzia tej polityki.
Międzynarodowa polityka ekonomiczna powstaje w rezultacie interakcji i koordynacji zagranicznej polityki ekonomicznej zainteresowanych krajów.
Koordynacja ex post przybiera postać konsultacji.
Koordynacja ex ante dotyczy dopasowywania kierunków zagranicznej polityki ekonomicznej zainteresowanych krajów, jest to właściwa koordynacja.
Międzynarodowa polityka ekonomiczna jest efektem uzgodnień między krajami prowadzącymi zagraniczną politykę ekonomiczną.
Komponenty międzynarodowej polityki ekonomicznej
Na międzynarodowa politykę ekonomiczną składają się:
Jej cele i priorytety
Horyzont czasowy
Środki i zasoby
Narzędzia:
Autonomiczne
Ponadnarodowe
Podmioty:
Państwa
Międzynarodowe organizacje gospodarcze
Korporacje transnarodowe
Międzynarodowe porozumienia towarowe
Do najważniejszych porozumień surowcowych zalicza się:
Międzynarodową Grupę Studiów Miedzi (utworzoną w 1989 r.).
Międzynarodową Grupę Studiów Cyny (1989 r.).
Międzynarodową Grupę Studiów Niklu (1886 r.).
Międzynarodową Grupę Studiów Cynku i Ołowiu (1959 r.).
Międzynarodowe Porozumienie w Sprawie Drewna Tropikalnego (1994 .
Międzynarodowa Umowa Kawowa (1994 r.).
Międzynarodowa Umowa Kakaowa (1993 r.). .
Międzynarodowe Porozumienie Cukrowe (1992 r.).
Międzynarodowe Porozumienie w Sprawie Kauczuku Naturalnego (1995
Konwencję o Handlu Zbożem (1995 r.).
Konwencję o Pomocy Żywnościowej (1995 r.) - stanowi o pomocy żywnościowej społeczności międzynarodowej na rzecz państw rozwijających się.
Kartel międzynarodowy
Kartel międzynarodowy jest porozumieniem producentów dotyczącym:
podziału rynku zbytu lub zaopatrzenia
kształtowania wielkości produkcji oraz poziomu cen w celu uzyskania zysku monopolistycznego oraz równomiernego rozłożenia strat między producentami w okresie spadku popytu.
Powołanie kartelu zapobiega walce konkurencyjnej między zrzeszonymi w kartelu partnerami.
Działanie kartelu
Istota działania kartelu sprowadza się do dwóch elementów:
ustalenia najkorzystniejszego poziomu ceny oraz
zadbania o to, aby łączna podaż danego dobra na rynku światowym nie przekraczała wielkości popytu określonego przez taki poziom ceny.
Wg terminologii polityki handlowej, można powiedzieć, że członkowie kartelu międzynarodowego ustalają kwoty eksportowe. Z punktu widzenia ogólnego interesu taka polityka prowadzi do strat. Nie pozwala bowiem na koncentrację produkcji u wytwórców mogących produkować najtaniej.
OPEC
OPEC (Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową - Organization of Petroleum Exporting Countries) jest organizacją międzyrządową grupującą kraje, których głównym towarem eksportowym jest ropa naftowa.
Do OPEC należy 12 krajów (Arabia Saudyjska, Iran, Irak, Kuwejt, Wenezuela, Algieria, Gabon, Indonezja, Katar, Libia, Nigeria, ZEA, (Ekwador wystąpił w 1992 r.).
Organizacja ta powstała w 1960 r. w Bagdadzie z zamiarem ujednolicenia polityki w dziedzinie produkcji i zbytu ropy naftowej.
Największy sukces odniosła w l. 70-tych, nadal ma duże znaczenie.
Warunki sukcesu kartelu
Podstawowym warunkiem jest niska elastyczność cenowa popytu. Tylko wówczas wzrost cen spowoduje jedynie niewielki spadek ogólnego popytu na dane dobro.
Ten warunek jest spełniony wówczas, gdy dane dobro ma istotne znaczenie dla zaspokojenia potrzeb i nie ma bliskich substytutów.
Mała elastyczność podaży producentów nie należących do kartelu. W innej sytuacji sprzedaż danego dobra przez członków kartelu po cenie wyższej od wolnorynkowej prowadziłaby automatycznie do pojawienia się na rynku światowym większej podaży z innych krajów
Struktura wewnętrzna:kartel powinna tworzyć stosunkowo niewielka grupa dostawców o podobnym potencjale produkcyjnym i zbliżonych powodach do ograniczania sprzedaży.
Korzyści z negocjacji
Powody, dla których łatwiej jest obniżać cła w ramach wzajemnego porozumienia niż jednostronnie:
Po pierwsze, wzajemne porozumienie ułatwia uzyskanie poparcia dla idei handlu w większym stopniu wolnego.
Po drugie, negocjowane porozumienia handlowe mogą pomóc rządom w unikaniu destrukcyjnych "wojen handlowych".
GATT
GATT (General Agreement on Tariffs and Trade - Układ Ogólny w Sprawie Taryf Celnych i Handlu) podpisały w Genewie w 1947 r. 23 państwa.
GATT obejmuje system reguł postępowania w zakresie międzynarodowej polityki handlowej (siedziba administracji znajdowała się w Genewie).
Zadaniem GATT było działanie na rzecz liberalizacji handlu międzynarodowego. GATT dążył do tego celu:
przez ustalenie reguł określających zasady postępowania w handlu międzynarodowym oraz
przez zapewnienie forum do wielostronnych rokowań na temat liberalizacji obrotów handlowych.
Ograniczenia nakładane przez GATT na politykę handlową sygnatariuszy
l. Subsydia eksportowe: sygnatariusze GATT nie mogą stosować subsydiów eksportowych; wyjątek stanowią produkty rolnicze (wyjątek, przy którym początkowo obstawały Stany Zjednoczone, a który obecnie wykorzystuje głównie UE).
2. Kwoty importowe: sygnatariusze GATT nie mogą nakładać jednostronnie kwot na import z wyjątkiem sytuacji, w której import może spowodować "załamanie rynku" (market disruption); jest to pojęcie nie zdefiniowane w sposób ścisły, interpretowane zazwyczaj jako gwałtowny napływ importu grożący likwidacją danego sektora gospodarki krajowej.
3. Cła: wprowadzenie nowego cła lub zwiększenie stawki cła już istniejącego musi być zrównoważone obniżką innych stawek celnych, aby zrekompensować straty poszkodowanym krajom eksportującym.
Zasady handlu międzynarodowego obowiązujące kraje-sygnatariuszy GATT
Zasada niedyskryminacji,
tzw. "traktowanie narodowe„ (klauzula narodowa), które oznacza, że produkty importowane do danego kraju nie mogą być wprowadzone na rynek na mniej dogodnych warunkach, niż te same produkty krajowej produkcji
Zasada wzajemności oznacza zobowiązanie każdego państwa członkowskiego GATT do eliminacji barier celnych lub udzielenia innych koncesji, w przypadku uzyskania takich samych przywilejów od partnera.
Czwarta zasada GATT mówi o możliwościach interwencji w handlu jedynie za pośrednictwem ceł, natomiast stosowanie innych instrumentów polityki handlowej jest zakazane
Zasada niedyskryminacji
Zasada niedyskryminacji, oparta na klauzuli największego uprzywilejowania (KNU), oznacza, że wszelkie korzyści handlowe przyznane przez państwo członkowskie GATT innemu państwu muszą zostać automatycznie rozszerzone na wszystkie państwa będące stronami układu.
Od tej podstawowej zasady GATT odstępuje w wyjątkowych okolicznościach (systemy preferencyjne dla krajów rozwijających się, strefy wolnego handlu, unie celne).
Rundy rokowań GATT
Rundy rokowań GATT (c.d.)
Światowa Organizacja Handlu - funkcje
Światowa Organizacja Handlu (World Trade Organization - WTO) powstała na podstawie porozumienia ministrów handlu zagranicznego 117 państw, którzy 15 kwietnia 1994 r. podpisali w Marakeshu (Maroko) akt końcowy Rundy Urugwajskiej GATT.
WTO ma charakter uniwersalny - skupia państwa reprezentujące ponad 95% potencjału handlu światowego.
Organizacja ta stworzyła jednolite ramy instytucjonalne dla wymiany handlowej między jej członkami, obejmujące:
system zasad i procedur prowadzenia wymiany handlowej i sprawowania nadzoru nad realizacją uzgodnionych porozumień,
stosowania środków ochrony oraz
rozwiązywania ewentualnych sporów.
Światowa Organizacja Handlu - rola
WTO stanowi forum dalszych negocjacji nt. liberalizacji i regulacji wymiany międzynarodowej.
WTO zarządza umową ogólną GATT, umową o usługach (GATS), umową o własności intelektualnej (TRIP0, Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights) oraz kodeksami i procedurami regulowania sporów.
W 2004 r. do WTO należało 147 państw
Polska jest członkiem WTO od 1995r.
Katarska runda rokowań WTO (Doha)
Od 2001 r. toczą się rokowania pod egidą WTO w ramach tzw. katarskiej rundy rozpoczętej w Doha (Dauha),
Mimo, iż osiągnięto znaczący postęp w tych rokowaniach, do końca 2006 r. nie zakończyły się one ostatecznym sukcesem
Unia Europejska, Stany Zjednoczone, Japonia i Australia zasadniczo ograniczą subwencje dla rolników za obietnicę, że ich towary przemysłowe i usługi będą miały lepszy dostęp do rynków krajów rozwijających się
Porozumienie ma charakter ramowy. Ustala zasady dalszej liberalizacji handlu, jednak bez podawania terminów wejścia ich w życie i liczb. Temu będą poświęcone dalsze rozmowy w ramach rundy rokowań.
Korzyści z liberalizacji handlu
Wg OECD obniżenie ceł o połowę spowodowałoby wpompowanie w światową gospodarkę 117 mld USD
Gdyby cła zostały całkowicie zniesione, gospodarka światowa zyskałaby 173 mld USD rocznie
Z wyliczeń Banku Światowego wynika, że gdyby kraje bogate obniżyły cła na artykuły rolne o 10 pkt proc., a na przemysłowe o 5 pkt, a kraje rozwijające się odpowiednio o 15 i 10 pkt proc.,
144 mln ludzi przestałoby żyć w ubóstwie, a
do roku 2010 gospodarka światowa zyskałaby 520 mld USD.
Konferencja Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju -UNCTAD
Na XVII Sesji Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1962 r., podjęto rezolucję o zwołaniu Konferencji Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju (United Nations Conference on Trade and Development - UNCTAD) . Pierwsza sesja UNCTAD odbyła się w 1964 r. w Genewie. Uczestniczyło w niej 120 państw. Siedzibą UNCTAD jest Genewa.
Obecnie UNCTAD skupia 188 państw.
Celem UNCTAD jest rozwijanie handlu międzynarodowego z uwzględnieniem możliwości jego wpływu na przyspieszenie rozwoju gospodarczego.
Podstawowym zadaniem UNCTAD ma być obrona interesów krajów słabo rozwiniętych w handlu międzynarodowym.
Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju - OECD
Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (Organization for Economic Cooperation and Development) utworzona została na mocy układu podpisanego w Paryżu 14 grudnia 1960 r., który wszedł w życie jesienią 1961 r. Należą do niej 34 kraje najbardziej rozwinięte kraj świata. Siedzibą OECD jest Paryż.
OECD powstała w miejsce Europejskiej Organizacji Współpracy Gospodarczej (OEEC), utworzonej w 1948 r. w celu odbudowy Europy ze zniszczeń wojennych w ramach realizacji Planu Marshalla.
Statutowymi celami OECD są: wspieranie i promowanie polityki zapewniającej stały i zrównoważony wzrost gospodarczy, zwiększenie zatrudnienia i produkcji, poprawa poziomu życia ludności przy jednoczesnym utrzymywaniu stabilizacji finansowej w krajach członkowskich oraz promowanie rozwoju handlu światowego.
Polska jest członkiem OECD od 22 listopada 1996 r.
6