metoda pośrenia, PP i K


Poznań, dnia 13.06.2013 r.

ZATWIERDZAM

Dowódca 2 plutonu

st. sierż. Jarosław SAWICKI

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE: Nauka celowania przy wykorzystaniu sprawdzianu jednolitości celowania metodą pośrednią.

II. CEL:

Zgrywania przyrządów celowniczych i jednolitości celowania.

III. CZAS: ……… min

IV. MIEJSCE: PTO

V. LITERATURA:

  1. „Program strzelań z broni strzeleckiej”- Szkol. 875/2012 .

  2. „Metodyka szkolenia strzeleckiego” - Szkol. 730/89.

  3. „Metodyka szkolenia ogniowego pododdziałów piechoty” - szkol.722/88.

  4. „Instrukcja o działalności szkoleniowo - metodycznej” - Szkol. 816/2009.

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.

CZYNNOŚCI INSTRUKTORA

CZYNNOŚCI SZKOLONYCH

Podanie treści zagadnienia - Nauka celowania przy wykorzystaniu sprawdzianu jednolitości celowania metodą pośrednią.

Stoją na zbiórce
i słuchają.

Określenie celu zagadnienia - ma to na celu nauczyć was zgrywania przyrządów celowniczych.

Stoją na zbiórce
i słuchają.

Wprowadzenie w sytuację taktyczną - nie dotyczy.

-

Podanie komendy, na jaką się wykonuję te czynność - nie dotyczy.

-

Wzorowy pokaz - nie dotyczy.

-

Pokaz z objaśnieniem - objaśniam szkolonym jak będę sprawdzał jednolitość celowania.

Stoją na zbiórce, obserwują
i słuchają.

Ćwiczenia na tempa - nie dotyczy.

-

Ćwiczenia etapami - nie dotyczy.

-

Ćwiczenia do pełnego opanowania - nakazuje szkolonym kilkakrotnie sprawdzić jednolitość celowania.

Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.

Reagowanie instruktora na popełniane błędy.

Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.

Omówienie zrealizowanego zagadnienia we skazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.

Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania.

ZAŁĄCZNIK:

  1. Opis czynności jednolitego celowania.

OPRACOWAŁ

Dowódca drużyny

………………………………….

ZAŁĄCZNIK nr 1

Ekran (z przymocowaną kartką białego papieru) ustawia się w odległości 10m od stojaka z bronią. Odległość tę mierzy się od środka stojaka do płaszczyzny ekranu. Instruktor nakazuje jednemu ze szkolonych (jako tarczowemu) podejść do ekranu i przyłożyć wskaźnik do kartki papieru. Sam natomiast dokładnie wycelowuje broń, przyjmując za punkt celowania punkt pod czarnym kręgiem ręcznego wskaźnika. Następnie zaciska mechanizm stojaka, unieruchamia broń i nakazuje zaznaczyć to położenie. Tarczowy (dobrze zaostrzonym ołówkiem lub długopisem - włożonym do środkowego otworu wskaźnika) - zaznacza punkt na kartce papieru, po czym opuszcza wskaźnik i oznacza ten punkt literą "K" (punkt kontrolny).

Instruktor nakazuje wówczas jednemu ze szkolonych wycelować broń pod czarny krąg wskaźnika (przyłożonego w dowolne miejsce ekranu). Po podejściu do stojaka z zamocowanym w nim karabinkiem szkolony, nie dotykając broni, ustawia się tak, aby mógł widzieć "równą muszkę". Po czym nakazuje tarczowemu przesuwać wskaźnik po ekranie (wyżej, niżej, w prawo, w lewo). Gdy dolny skraj czarnego krążka wskaźnika zostanie zgrany z wierzchołkiem "równej muszki", szkolony przy stojaku z bronią nakazuje tarczowemu zaznaczyć to położenie, podając komendę "ZAZNACZ". Tarczowy, nie poruszając wskaźnikiem, zaznacza ołówkiem ten punkt przez środkowy otwór wskaźnika . Następnie ponownie przykłada wskaźnik do ekranu w dowolne jego miejsce, a żołnierz przy stojaku z bronią ponownie naprowadza go, aż do zgrania z punktem celowania. Ćwiczenie to szkolony powtarza trzykrotnie.

Po zaznaczeniu punktami trzykrotnego wycelowania instruktor wraz ze szkolonymi podchodzi do ekranu i ocenia wyniki. Po połączeniu liniami ciągłymi naniesionych punktów instruktor przykłada wskaźnik z otworami do ekranu tak, aby zaznaczone na kartce punkty (trójkąt) mieściły się w jednym z otworów oceniających. W zależności od tego, w którym otworze znalazły się zaznaczone punkty - odpowiednio ocenia stopień jednolitości celowania.

Sprawdzenie jednolitego celowania


Wyszukiwarka