Metody Resocjalizacyjne, Studia Administracja, LICENCJAT, Semestr IV, POLITYKA KARNA I PENITENCJARNA


Metody resocjalizacji można podzielić ze względu na środki, jakimi dysponuje wychowawca w realizacji zadań. Ma on do dyspozycji 4 RODZAJE ŚRODKÓW:


1) osobiste walory własne lub innych osób

Walory osobiste poszczególnych osób to np. ich umiejętności w różnych dziedzinach,

zdolności, talenty, cechy osobowości (np. „człowiek- dusza towarzystwa”) itp.

Człowiek pragnie wchodzić w związki uczuciowe z innymi ludźmi. Dzięki temu

możliwy jest określony wpływ wychowawcy na wychowanka, których łączy taki

związek, natomiast możliwości tego rodzaju nie ma osoba obojętna, obca lub nie

lubiana przez podopiecznego. Ten sposób oddziaływania określa się mianem wpływu

osobistego.


2) sytuacje społeczne - oznaczają układy między jednostką a innymi ludźmi, instytucjami,

grupami itp.;

3) grupy formalne i nieformalne - w jakich uczestniczy lub chciałby uczestniczyć

podopieczny, rozumiane są jako zbiory osób posiadające swój cel, normy i określoną

strukturę; Przykładem grupy formalnej są wszyscy studenci Akademii Pomorskiej, a

grupy nieformalnej „paczka” przyjaciół.

Człowiek dąży do związania się z określoną grupą. I to powszechne dążenie ludzi

również wykorzystuje się w wychowaniu jako sposób oddziaływania na podopiecznego

poprzez wychowawcze sterowanie grupą, której jest on członkiem.


4) elementy kultury - są to różne jej wytwory (np. szkoła, środki masowego przekazu,

książka, film, tv itp.) i wzory (np. wzory osobowe, czy wzory stylu życia itp).

Wykorzystując w resocjalizacji wpływ elementów kultury, nie można pominąć

posługiwania się przez wychowawcę wzorami kulturowymi( wzory osobowe, społeczne,

wzory aktywności).

a) wzory osobowe- reprezentowane są przez rzeczywiste lub fikcyjne postacie z życia,

literatury, filmu itp., posiadające takie cechy jakie chcielibyśmy wykształcić u

wychowanka. Może to być tylko taka postać , która będzie dla podopiecznego osobą

znaczącą wewnętrznie. Posługując się w procesie wychowania resocjalizującego

metodą wzorów osobowych należy wykorzystywać nie tylko pozytywne, lecz także

negatywne typy bohaterów. Można np. przedstawić losy człowieka, którego

postępowanie naraża go na dezaprobatę, niechęć, pogardę społeczną ( tchórz, zdrajca,

człowiek z marginesu itp.) W tym przypadku chodzi o ukazanie wychowankom, że

utożsamianie się z bohaterem negatywnym jest dla nich karzące i nieoplacalne.

b) wzory społeczne- dotyczą cech reprezentowanych przez pewne zbiorowości ludzi.

Chodzi przy tym o przedstawienie takich zbiorowości, z którymi wychowanek czuje

się związany, a więc może to być np. grupa internatowa czy szkolna, drużyna

sportowa, „paczka” koleżeńska itp.

c) wzory aktywności- obejmują wszystkie podstawowe dziedziny życia wychowanka, a

więc naukę, pracę i rekreację. Będą to zatem wzory życia rodzinnego, miłości,

przyjaźni, zabawy, odpoczynku, stosunku człowieka do grożących mu

niebezpieczeństw, wzory wyrażające postawę wobec ludzi w ogóle itp. Chodzi tu o

wprowadzenie tego rodzaju wzorów do życia wychowanka. Ich wpływ uzależniony

jest od odpowiednich, bezpośrednich kontaktów podopiecznego z tradycją

historyczną, literaturą i sztuką.

Ze względu na przedstawione kryterium podziału omawianych metod, można mówić o

metodach bezpośredniego i pośredniego oddziaływania wychowawcy na wychowanka. Do

pierwszej kategorii zalicza się oddziaływania za pomocą osobistych walorów, druga zaś

kategoria obejmuje oddziaływanie za pomocą pozostałych trzech typów środków. Powyższe

rozróżnienia 0x08 graphic
ilustruje schemat poniżej.



Wyszukiwarka