Pedagogika ogólna

Pytania 1: Wychowanie w ujęciu filozoficznym.

Na podstawie wartości wychowania takie jak miłość, dobro, piękno, prawda wskazywała doktryna Platona. Zaprzeczeniem etosu wychowania opartego na dedukcyjnie wyprowadzonych normach, wzorach, wartościach stał się kierunek zwany racjonalizmem, zgodnie z doktryną złotego środka głoszona przez Arystotelesa wychowanie winno składać człowiekowi optymalne warunki do jego rozwoju intelektualnego i etycznego a każda osiągnięta przez niego umiejętność czy wartość winna współdziałać z naturą.

Odmienny nurt wywodów w wychowaniu prezentuje relatywizm filozoficzny. Zgodnie z nim wszelkie wartości mają charakter względny, zmienny i relatywny, co wyznacza wychowanie epiku ryckie, niosące ze sobą kult życia szczęśliwego, pozbawionego wszelkich zmartwień. Kult człowieka rozumnego znalazł swoje odzwierciedlenie w kierunku normatywistycznym, zgodnie z Kantowską konwencją miłowania rozumu, wychowanie miało mieć charakter niezmienny i powszechnie obowiązujący. Zatem wszelka działalność człowieka została skategoryzowana do racjonalnego oceniania faktów, rzeczy i zjawisk, oraz określania ich istoty. Alternatywnie do kategorii czystego rozumu, stał się kierunek naturalistyczny, formułujący strategie wychowawcze, w oparciu o nauki biologiczne, preferujące naturalnie zdrowy rozwój człowieka. Wraz z rozwojem myśli teoretycznej jak i badań empirycznych pojawił się w pedagogice nurt zwany indywidualizmem. Zgodnie z nim została wyeksponowana niepowtarzalna wartość, jaką stanowi każda indywidualna jednostka. Zgodnie z tą koncepcją zadaniem wychowania jest przygotowanie człowieka do autentycznego życia, zgodnie z określonymi wartościami, co jednocześnie miało budować jego osobowościową postawę.

Kontynuacją powyższego kierunku stanowi personalistyczna doktryna wychowawcza. Centralną kategorią pojęciową jest PERSONA i jej dobro i rozwój, w myśl zasady Mouniera „: być ponad mieć” szczęściu jednostkowemu należy podporządkować wszelkie inne wartości. Pomimo dostrzegania przez indywidualizm i personalizm wartości, jaką stanowi człowiek koncepcje te zostały poddane ostrej krytyce zwłaszcza w ujęciu socjologicznym.

Namysł nad istotą wychowania społecznego znalazł swoje uzasadnienie w Chabermasowskiej tezie o nieprzejrzystości świata. Zgodnie z nią w czasach współczesnych nastąpił kryzys uzasadnień ideologicznych wpisanych w modernistyczne idee postępu. Nakazuje to człowiekowi nie tylko współdziałanie z prawami natury, ale przede wszystkim uzasadnia potrzebę jego panowania nad rzeczywistością społeczną, bowiem człowiek, z tym, co mówi Durkheim- człowiek żyje i rozwija się dzięki społeczeństwu.

Pytanie 2: Wychowanie w ujęciu pedagogicznym.

W  ujęciu pedagogicznym wychowanie rozumie się, jako świadome, zamierzone i specyficzne działania osób (wychowawców), których celem jest osiągnięcie względnie trwałych zmian w osobowości wychowanka. Inaczej mówiąc wychowanie jest to działalność wychowawcza, powodująca stawanie się mądrzejszym i lepszym człowiekiem

W pojęciu wychowania zawierają się następujące elementy składowe:

	-Działanie wychowawcze, czyli czynności wychowawców;
	-Warunki, okoliczności i bodźce, czyli sytuacje wychowawcze;
	-Wynik, czyli wytwór wszystkich działań i warunków;
	-Zachodzące zmiany, a wiec całkowity proces wychowawczy rozwoju człowieka.

Pytanie 3: Wychowanie według Skornego- jak rozumiesz:

W myśl założeń pedagogiki społecznej Skorny uważa, że socjalizację końcowym efektem wychowania jest jednostka, która żyje w społeczeństwie a zatem wchodzi w stosunki z innymi, podejmuje z nim dialog, ujawnia i oddaje osądowi własne myśli a także konstruowanie obrazu indywidualnej percepcji świata, zatem jest to jednostka, która uczestniczy w życiu społecznym grypy i środowiska.

Pytanie 4: Wychowanie według Okonia.

Zgodnie z ujęciem społecznym można według Okonia zdefiniować wychowanie, jako celową działalność człowieka, której celem jest wywołanie zamierzonych zmian w osobowości człowieka. Zmiany te dotyczą sfery poznawczo-instrumentalnej związanej z poznawaniem rzeczywistości i umiejętnością oddziaływania na nie, jak i sfery aksjologicznej, związanej z kształtowaniem stosunku człowieka do świata, ludzi jego przekonań i postaw, układu wartości i celu życia. W tak ujętym procesie wychowanie występuje zawsze, oddziaływanie środowisko odpowiedzialnego i zinstytucjonalizowanego.

Pytanie 5: Jak rozumiesz pojecie wychowanie, jako zjawisko społecznie umotywowane?

To hasło osobliwie przewrotne. Uznaje, bowiem poprawność naszych zachowań poprzez pryzmat sądów społecznych. Głównie potwierdzeń, co do poprawności naszych zachowań, poszukujemy w zachowaniach tych, których postrzegamy, jako podobnych do nas samych. Zasada ta obejmuje zarówno dzieci jak i dorosłych. Często jest wykorzystywana do skłaniania ludzi do określonych zachowań, poprzez dostarczanie im pewników, że inni postępują podobnie i otrzymują za to określone gratyfikacje.

Pytanie 6: Wychowanie według Cialdiniego:

Proces wychowania polega na fakcie wykorzystywania przez wychowujących perfekcyjnie przygotowanych narzędzi wpływu społecznego, których działania nie zauważają sami wychowywani. Powstał, zatem w społeczeństwie mocno zintenacjonalizowany stereotyp, który pozwala na dowolne manipulowanie jednostkami przy ich często entuzjastycznym poparciu.

Pytanie 7: Narzędzia wpływu społecznego:

-SYMPATIA: trudno doszukiwać się w odczuwaniu do kogoś sympatii czegoś nagannego. Jednak uczucie to osłabia nas i czyni podatnymi na manipulacje. Istnieje tendencja do nadawania cech pozytywnych osobom, które postrzegamy dla nas, jako atrakcyjne „ ładnie ubrany to musi być mądry”

-KONTROLA SPOŁECZNA: ma wymiar negatywny, jeżeli dotyczy presji fizycznej lub psychicznej. Pomimo że istnieje często nie przyznajemy się do niej traktując temat, jako tabu,

-STEREOTYP ROLI: każdy z nas na drodze swojego życia pełni jednocześnie wiele ról. Pomimo tego, że są to role nadane społecznie czy też role naturalne to wypełnianie każdej z nich jest kontrolowane społecznie. Jako, że jesteśmy osobami społecznymi to staramy się odgrywać role tak jak wymaga tego społeczeństwo by nie z niego wyalienowanym, wycofanym.

-OKO PUBLICZNOŚCI- to mechanizm, który pozwala na łatwe i szybkie upublicznienie zapisu tak by kogoś ukarać lub nagrodzić.

-REGUŁA WZAJEMNOŚCI LUB POCZUCIA ODWZAJEMNIENIA: ma pochodzenie bardzo stare wynikające z wchodzenia ludzi w relacje. Mechanizm ten formułuje zasadę, że za otrzymanie od kogoś dobro należy mu się analogicznie odwdzięczyć. Funkcjonuje, zatem w społeczeństwie różnego rodzaju łańcuchy powiązań transakcji i związków, które są ogólnie korzystne.

- HEURYSTYKI SĄDZENIA- upraszczając proces wydawania sądów, które są rezultatem braku potrzeby, a czasami możliwości dokonywanej wnikliwej analizy sytuacji jednostka zawierza autorytetowi i nie wnosi rynek egalitarnych wątpliwości.

Pytanie 8: Wyjaśnij pojęcia socjalizacja, uspołecznienie, dojrzałość społeczna

SOCJALIZACJA- S. Skorny uważa, że socjalizacje należy traktować procesualnie i jest ona efektem oddziaływania na jednostkę grup o określonej kulturze. Na kulturę grupową składa się system norm, wzorów zachowań i wzorów osobowych, które są przez niepreferowane.

USPOŁECZNIENIE- efektem socjalizacji jest dokonujące się uspołecznienie jednostki. Ze względu na poziom adekwatności zachowania się jednostki w stosunku do kultury grupowej, mówimy o niskim, przeciętnym i wysokim poziomie uspołecznienia, czemu towarzyszy brak, duża, mała DOJRZAŁOŚĆ SPOŁECZNA.

Pytanie, 9: Czym jest kompetencja społeczna?

Krawczyński dokonał analizy pojęć związanych ze społecznym funkcjonowaniem człowieka. Doszedł do wniosku, że pojęciem najszerszym jest kompetencja w skład, której wchodzą wiedza społeczna, i umiejętności społeczne, które realizuje się w zachowaniu społecznym. Autor doszedł do wniosku ze wiedza ma charakter meta informacyjny, co oznacza ze jej posiadanie czy tez brak, nie ma bezpośredniego wpływu na nasze zachowanie.

Pytanie 10: Etapy rozwoju człowieka według Ericssona

Faza rozwojowa	Kryzys psychospołeczny	Cnota	Osoby ważne
Niemowlęctwo	Obejmuje zaufanie, a nie ufność	Nadzieja	Matka
Wczesne dzieciństwo	Autonomia, a wstyd	Wola	Rodzice
Wiek zabaw	Inicjacja, a poczucie winy	Zdecydowanie	Sąsiedzi, najbliższa rodzina
Wiek szkolny	Pracowitość, a poczucie winy	Kompetencja	Rówieśnicy i rodzice
Wiek dorastania	Tożsamość, a pomieszanie tożsamości	Wierność	Grupy przywódców, grupy rówieśnicze
Młodość	Bliskość, a izolacja	Miłość	Partnerzy
Wiek dorosły	Twórczość, a stagnacja	Opiekuńczość	Rodzina i praca
Wiek dojrzały	Integralność, a rozpacz	Mądrość	Bliscy, ludzkość

Pytanie 11: Koncepcja rozwoju człowieka wg Ericssona:

Ericsson dokonując podziału życia człowieka wziął pod uwagę jego rozwój psychofizyczny, społeczny i seksualny. Uznał, że w każdym okresie rozwojowym, człowiek napotyka na trudności, które jeżeli uda mu się pokonać warunkuje zdobycie jakiejś cnoty, umiejętności, jeśli zaś nie, w umyśle jednostki pozostanie ślad w postaci nerwic. Podzielił ona życie człowieka na 3 etapy:

- Moralny, obejmujący dzieciństwo i nastawiony na nakazy i zakazy

- Ideologiczny - przypisywany wieku młodzieńczemu, który uzasadnia działania radykalne w dążeniu do uzasadnień własnych racji

- Etyczny, obejmujący dorosłość gdzie następuje pogodzenie się i przyjęcie obowiązujących zasad etycznych.

Pytanie 12: Rozwój człowieka- ujęcie rozwojowe

-Od około 3 miesiąca życia mamy do czynienia z zalążkami zachowań społecznych. Pojawia się uspołeczniony uśmiech, wyciąganie rąk do osób znanych, bezinteresowność, naśladownictwo, zależność, życzliwość, ale też zachowania aspołeczne takie jak: krzyk, płacz, plucie.

-Między 3 a 6 rokiem życia znacznie rozszerza się krąg osób, z którymi dziecko ma do czynienia. Dzieci podejmują zabawy o charakterze ruchowym, tematycznym, konstrukcyjnym, zaś uczestnictwo w tych zabawach wymusza konieczność podporządkowania się reguł gry. Duży wpływ na rozwój dziecka ma tutaj także telewizja, baśnie, bajki, oraz kontakt ze zwierzętami. Umiejętność empatii, odwzajemnianie miłości, rywalizacja, bezintere4sowność, życzliwość, ale również negatywizm, agresja, dokuczanie, znęcanie się, egocentryzm, antagonizm płci.

- Wiek od 7 do 10 lat związany jest z potrzebą dokonywania negatywnych wyborów. Dziecko w tym okresie może zająć trzy pozycje w klasie szkolnej:

*centralnie pozytywna- dziecko uzyskuje dużo informacji zwrotnych traktujących o jego właściwym zachowaniu.

*centralnie negatywna - gdzie dziecko uzyskuje dużo informacji zwrotnych traktujących o jego niewłaściwym zachowaniu

* perfekcyjna - nie ma informacji zwrotnych (izolacja, agresywne działanie)

Według psychologów najlepiej jest, gdy dziecko zajmie każde z tych pozycji, co da mu możliwość treningu interpersonalnego i umiejętność zrozumienia innych

Pytanie 13: Zadania komunikacyjne wg Aleksandra.

Aleksander doszedł do wniosku, że nasze działanie komunikacyjne można rozpatrywać w 3 aspektach:

1) FUNKCJONALNYM - komunikowanie służy przetwarzaniu i przekazywaniu wiedzy kulturowej.

2) KOORDYNOWANIA DZIAŁANIA -służy interakcji społecznej

3) SOCJALIZACYJNYM - wykształceniu się osobowych tożsamości.

Aleksander opowiada się za komunikatami niesterującymi, ponieważ te dają wychowankowi możliwość podejmowania samodzielnych decyzji. Uważa również, że jedne i drugie komunikaty mogą występować. Aleksander wskazuje na 3 konkretne warunki: - wspólna wiedza starszych i młodszych, - pełne porozumienie na płaszczyźnie językowym,

- identyczne ocenianie sytuacji o wymiarze moralnym.

Pytanie 14: Przebieg procesu komunikacji.

Ludzie porozumiewają się ze sobą za pomocą komunikacji werbalnej, za pomocą mimiki, gestów oraz znaków i sygnałów. W komunikacji werbalnej bierze udział nadawca i odbiorca komunikatu, gdzie nadawca za pomocą kanału, czyli systemu znaków językowych i kodu przesyła informacje do odbiorcy. Informacja jest dekodowana przez odbiorcę, który przesyła informacje zwrotną do nadawcy. Z pełną komunikacją mamy do czynienia wówczas, gdy odbiorca zrozumiał nie tylko treść semantyczną wypowiedzi i intencje nadawcy.

Gdy nie występuje przepływ informacji od odbiorcy do nadawcy mamy do czynienia z niepełną komunikacją, czyli interakcją.

Komunikacji niewerbalnej używamy wówczas, gdy chcemy wzmocnić lub osłabić komunikat, a także wówczas, gdy komunikacja werbalna jest niemożliwa. Ludzie podobnie jak i zwierzęta porozumiewają się również za pomocą znaków i sygnałów.

Pytanie 15: Warunki kreatywności szkoły.

To jest otwarcie na:

- społeczeństwo rozumiane, jako prawo do zakładania szkół pod warunkiem, że spełniają one wymogi ustawowe.

- ucznia- rozumiane, jako prawo ucznia do wyboru szkoły, nauczyciela, sposobu realizacji zajęć.

- nauczyciela - rozumiane, jako prawo nauczyciela do tworzenia i realizowania własnych pomysłów edukacyjnych w formie programów autorskich

- innych - występuje w dwóch zakresach:

*rodziców uczniów i nauczycieli przy tworzeniu lub też zmienianiu systemu kształcenia

* systemy edukacyjne w innych krajach rozumiane, jako możliwość ich wykorzystania po dostosowaniu do funkcjonujących warunków

Pytanie 16: Czy podmiotowość szkolna jest możliwa?

1.Odprzedmiotowanie ucznia- podmiotowcy uważają, że nauczyciel powinien z jednej strony partycypować w problemach ucznia z drugiej zaś obiektywnie go oceniać. A przez to wyklucza się wzajemnie.

2.Odrzucenieucznia: W słowniku podmiotowców nie funkcyjne słowo autorytet, bowiem ich zdaniem dążenia do osiągnięcia autorytetu zniewala nas i czyni podatnymi na manipulację. A przecież wielość znaczących innych autorytetów daje możliwość wychowania do wartości bez porządkowania własnej indywidualności.

3.Klient w pułapce- zdaniem podmiotowców uczeń jest wolny w wyborze sposobu kształcenia, jednak w praktyce nie ma żadnych szans na wniesienie reklamacji do źle wykonanej usługi przez nauczyciela.

4. Spontaniczność- czy my musimy robić, co chcemy?

5. Niewinność- podmiotowcy nie postrzegają dzieci i młodzieży, jako „bytów uwiedzionych”, co oznacza, że nie przestrzegają wpływu rodziny na dziecko zanim zostanie ono poddane oddziaływaniu edukacyjnym

6. Pragnienie dorastania- podmiotowcy postuluj konieczność młodych ludzi w rolę osób dorosłych, a młodzież nie rozumiejąc świata dorosłych przyjmuje postawę obronną czy też obojętną.

7. Pragnienie zdobycia świata- podmiotowcy postulują wizją aktywizmu, które w przyszłości jest gwarantem osiągnięcia sukcesu społecznego i zawodowego, jednak nie biorą pod uwagę lokalności środowisk.

Pytanie 17: cechy komunikacji wg Ritter:

1. Komunikacja jest werbalna, występuje, jako podstawa na lekcji.

2. Komunikacja niewerbalna występuje, jako sekundarna, wtórna i praktyczna, gdzie elementy po za językową. Tj. mimika, gesty towarzyszyły wypowiedzi lub są od niej niezależne.

3. Kulturowa- występuje głównie, jako odtwarzanie kultury.

4. Socjalna -zależna od pozycji społecznej ucznia.

5. Indywidualna - układa się w relacje nauczyciel- uczeń, uczeń- nauczyciel, uczeń, uczeń.

6. Grupowa- przebiega, jako seryjne pytania skierowane przez ucznia (uczniów) do nauczyciela na identyczny temat.

7. Symetryczna- pytania ze strony nauczyciela, brak pytań ze strony ucznia.

8. Asymetryczna - występuje, jako zamiana ról w dialogu, czyli dyskurs

Pytanie 18: Stadia rozwoju nauczyciela wg Kolberga:

Kolberg wskazuje na 2 rodzaje kompetencji nauczycielskich:

- kompetencje realizacyjne o wymiarze technicznym, które uzyskuje nauczyciel po skończeniu studiów

- kompetencje interpretacyjne- kreowane po realizacyjnych mające charakter twórczy i umożliwiające tworzenie i realizowanie programów autorskich.

Kolberg wskazuje na 3 etapy rozwoju nauczyciela:

- przedkonwencjonalne- traktuje o nauczycielu, który po raz pierwszy podejmuje zawód. Cechuje go nieuświadomiona konwencja. Posiada kompetencje realizacyjne, które dają mu jednak tylko możliwości ścisłego odtwarzania ściśle wyuczonych wzorów.

- konwencjonalne- nauczyciel ma już trochę doświadczenia zawodowego. Cechuje go uświadomiona konwencja, dalej kompetencje realizacyjne, ale już może dokonywać zmian, przy czym dotyczą one zmiany jednego gotowego na drugie gotowe.

- postkonwencjonalne- nauczyciela cechuje osobowa tożsamość, czyli zrównanie kompetencji zawodowych z kompetencjami moralnymi. Nauczyciel posiada kompetencje interpersonalne i tworzy własną sytuację edukacyjną.

Pytanie 19: Zasady wychowania wg Krzysztoszek:

- zasada oddziaływań wychowawczych

- zasada ciągłości i systematyczności oddziaływania wychowania

- zasada ukształtowania i utrzymania przyzwyczajeń

- zasada organizowania opinii zespołu

- zasada poszerzania osobowości wychowanka i indywidualizacji oddziaływań wychowawczych

Pytanie 20: Metody wychowania wg Muszyńskiego:

1. Metoda wpływu osobistego:

- wysuwanie sugestii

- perswazja

- działania przykładem osobistym

- wdrażanie aprobaty i dezaprobaty

2. Metoda wpływu sytuacyjnego:

-nagradzanie i karanie wychowanków

- instruowanie i organizowanie doświadczeń wychowanka

3.Metody samowychowawcze:

-wprowadzenie wychowanka do:

*samowiedzy

*samoświadomości

*samooceny

*samokontroli

Pytanie 21: Strategie uczniowskiego oporu:

- atak- może mieć charakter bierny lub czynny. W przypadku oporu czynnego uczniowie w sposób niegrzeczny odnoszą się do nauczyciela. Starają się wykazać brak jego kompetencji, namawiają innych uczniów do bezpośredniego ataku na nauczyciela. W przypadku ataku biernego pozorne zachowania ucznia są właściwe. Jego negatywne uczucia względem nauczyciela pozostają w świecie wewnętrznych przekonać. Taka postaw może doprowadzić do zjawiska przestępczości.

- wycofanie się z interakcji- jest ona motywowana dążeniem do uniknięcia jakiejkolwiek kary za niewłaściwe zdaniem nauczyciela zachowanie, to dążenie do przetrwania. Cechą charakterystyczna jest zajmowanie przez ucznia takiego miejsca w klasie szkolnej, by utrudnić nauczycielowi dostęp do niego. Jego wypowiedzi są krótkie, równoważnikowe. Osoby te dążą do funkcjonowania w społeczeństwie, które jest jednak dla nich trudne do zrozumienia, co może doprowadzić do zachowań depresyjnych.

- obojętność- związane jest z potrzebą odseparowania się od sytuacji zewnętrznych, które mogą stanowić przyczynę stresu. Osoby takie koncentrują się wyłącznie na sobie i w swoich potrzebach i problemach, starają się nie zauważać problemów innych. Subiektywnie tworzą rzeczywistość, osoby takie tworzą rzeczywistość na miarę swoich potrzeb, a przez to mają utrudnione relacje z innymi, co w konsekwencji może doprowadzić do poczucia samotności, a nawet chorób psychicznych.

Pytanie 22: Rodzaje dramatów w socjalizacji:

- nowe stosunki interpersonalne- związane są głównie z formalizacją, relacji w szkole. Im wyższe wykształcenie tym większa formalizacja. Ta formalizacja powoduje panowanie jednego człowieka, nad drugim. Bowiem nauczyciel nie wiedząc o sytuacji ucznia będzie wymagał od niego podporządkowania się własnym wymaganiom.

- wywiązywanie się z pełnienia społecznej roli ucznia- dziecko porzuca tryb dotychczasowego życia opartego na zabawie, by podporządkować się wymogom formalnym i nieformalnym klasy szkolnej. Role ucznia pełni również poza szkołą.

- pogodzenie roli ucznia z rolą kolegi- dziecko, jako uczeń musi podporządkować się wymogom nauczyciela, jako kolega wymogom nieformalnym klasy szkolnej. Problem polega na tym, że te wymogi mogą być rozbieżne i dziecko staje przed koniecznością, tzw. negatywnego wyboru.

- rozdźwięk pomiędzy transmisją społeczną głoszona przez nauczyciela i rodziców. Często bywa tak, że nauczyciel i rodzice mają odmienne wyobrażenie o roli dziecka i ucznia. W związku z tym, dziecku jest trudno zadowolić obie strony.

Pytanie 23: Funkcje szkoły wg Kwiecińskiego:

- Funkcja rekonstrukcyjna- polega na zorganizowaniu, odtwarzania kultury narodowej i kultury uniwersalnej i przekazaniu jej wychowankom oraz na odtwarzaniu struktury społecznej.

- Funkcja adaptacyjna- polega na przygotowaniu ludzi do pełnienia ról społecznych i zawodowych, które zastali i które są do objęcia oraz w takim prezentowaniu obrazu zastanego świata, aby wychowankowie uznali istniejący porządek społeczny za dobry i słuszny, albo konieczny i niezbędny.

- Funkcja emancypacyjna- polega na przygotowaniu ludzi do ustawicznej pracy nad sobą, prowadzącej do przekraczaniu narzucanych ograniczeń i do uczestnictwa w zmienianiu najbliższego świata na lepszy, doskonalej urządzony.

Kwieciński twierdzi, że szkoła rekonstruuje kulturę w sposób niepełny i uproszczony, a także selektywny ograniczając do niej dostęp większość swych absolwentów. Ci, którzy uważają, że szkoła pełni tę funkcję zawdzięczają ją nie jej, lecz najbliższemu środowisku lub samym sobie. Adaptacja do zastanych struktur czyniona jest przez szkołę niepełnie i szkodliwie, bowiem młodzież nie wyraża zgody na świat, który tylko grany i udawany jest w szkole. Także szkoła nie daje kompetencji emancypacyjnych(nieprzekraczających granic), a ewentualnie adaptacyjne.

Pytanie 24: Powstanie pedagogiki, jako nauki.

Początek pedagogiki ma miejsce w starożytnych Atenach. Początkowo wolni chłopcy ateńscy byli przygotowani na zawody ku czci Boga Zeusa, które odbywały się, co 4 lata w miejscu znanym ,,agorę''. Przygotowanie to obejmowało dbanie o sprawność fizyczną, głównie w zakresie biegów, skoków, rzutów dyskiem i oszczepem, a także mocowaniu się. Z czasem działalność niewolnika rozszerzyła się o dbanie o rozwój intelektualny chłopców i ich rozwój moralny. W pierwszym zakresie wykształcony Grek powinien umieć czytać, pisać, rachować oraz cytować wyjątki z Iliady i Odysei. Zaś w drugim zakresie powinien kierować się w życiu wartościami Platońskimi takimi jak: miłość, dobro, piękno i prawda. Te działania niewolnika zaczęto nazywać ,,pajdagogią''. Zaś jego samego ,,Pedagogosem''. Współczesna pedagogika stanowi jednocześnie teorię i praktykę. Pedagogika obejmuje teorię, pajdogogogia - praktykę. Ze względu na przedział wiekowy, jakim się zajmuje dzielimy ją na:

-pedagogikę wychowania dzieci.

- hebagogikę

-wychowanie młodzieży

-andragogikę

-wychowanie dorosłych

- gerontologię

-wychowanie ludzi starych

- pedagogikę wczesnoszkolną i ( ze względu na poziom kształcenia, jakim się zajmuje:

-pedagogikę szkolną i szkoły wyższej w ramach tych pedagogik. Wyróżniamy dydaktyki poszczególnych szczebli kształcenia dydaktyki poszczególnych przedmiotów kształcenia a w ich ramach metodyki.

-Oligofrenopedagogika -zajmuje się osobami niepełnosprawnymi intelektualnie.

-Pedagogika opiekuńcza -zajmuje się osobami małoletnimi, chorymi i starszymi, którzy potrzebują pomocy.

-Pedagogika społeczna -bada relacje między ludzkie.

-pedagogika resocjalizacyjna -stara się o przywrócenie do społeczeństwa osoby będące w konflikcie ze społeczeństwem. Współczesna pedagogika jest bardzo rozczłonkowana, zarzuca się jej brak tożsamości, inaczej mówiąc brak kierunku.

3

---