Pedagogika terapeutyczna jest to pedagogika osób przewlekle chorych i kalekich przebywających w placówkach leczniczych oraz placówkach integracyjnych dla dzieci i młodzieży, a także w specjalistycznych ośrodkach rehabilitacyjnych i opieki paliatywnej.
Podstawy wiedzy dotyczącej celów, zadań, zasad, rodzajów terapii oraz warunków efektywnej pracy pedagoga terapeuty. Wspólne i swoiste zagadnienia wynikające z wpływu schorzenia, jego rodzaju i stopnia na funkcjonowanie fizyczne i psychospołeczne jednostek przewlekle chorych i z dysfunkcją narządu ruchu. Opracowanie strategii postępowania terapeutycznego w tworzeniu prawidłowego klimatu socjopsychicznego i jednolitych oddziaływań na jednostkę w warunkach : szkoły szpitalnej, sanatoryjnej i środowiska macierzystego (rodzinnego i szkolnego).
PEDAGOGIKA TERAPEUTYCZNA
• Dział pedagogiki specjalnej(rewalidacyjnej)
• Zajmuje się nauczaniem i wychowaniem jednostek kalekich z zaburzeniami lokomocji, przewlekle chorych (dzieci np.
• zaburzeniami funkcji motorycznych,
• uszkodzenia narządu ruchu
• Choroba reumatyczna
• Przewlekłe schorzenia somatyczne
• Schorzenia sprzężone
• Zajmuje się ludźmi, którzy muszą się na nowo przystosować
Mamy ty do czynienia z ograniczeniem zaspokajania potrzeb. Jest to stan pewnego niedoboru , który jednostka chce uzupełnić.
Zaspokajanie potrzeb jest warunkiem zdrowia. Gdy potrzeby niesą zaspokajane prawidłowo to powoduje to zaburzenie w zachowaniu człowieka, co powoduje mechanizmy obronne i wyzwala konflikty społeczne.
Piramida potrzeb Maslowa
1. fizjologiczne
2. bezpieczeństwa
3. przynależności i miłości
4. uznania i szacunku
5. samourzeczywistnienia
6. sensu życia
Choroba i hospitalizacja utrudniają zaspokajanie potrzeb.
NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ
•oznacza wszelkie ograniczenia lub brak możliwości wykorzystywania czynności na poziomie uważanym za normalny dla człowieka (przedmiot oddziaływań rehabilitacyjnych)
Osoba kaleka = Osoba z dysfunkcją narządu ruchu
OSOBA NIEPEŁNOSPRAWNA (rozumiana w UE)
•to osoba która z powodu urazu lub choroby lub wady wrodzonej ma poważne trudności albo nie jest zdolna wykorzystywać czynności które osoba w tym samym wieku jest zdolna wykonać. *
wg . Tadeusza Majewskiego to taka osoba u której uszkodzenie i obniżony poziom sprawności organizmu spowodował utrudnienie ograniczenie albo uniemożliwienie wykonania zadań życiowych i zawodowych oraz wypełnianie ról społecznych biorąc pod uwagę jej płeć wiek stan czynniki środowiskowe społeczne i kulturowe.
KRYTERIUM ZE WZGLĘDU NA „OKRES ŻYCIA „
a) od urodzenia lub wczesnego dzieciństwa
b) z powodu różnych chorób
c) z powodu wypadków i urazów zawodowych
d) z powodu wypadków i urazów pozazawodowych
e) z powodu działań wojennych
f) z powodu starzenia się, wiek starczy, demencja
KRYTERIA PRZYSTOSOWANIA
1. Kryterium biologiczne - jest to dążenie do zachowania własnej egzystencji i przetrwania w środowisku naturalnym i społecznym.
2. Kryterium psychologiczne - są to optymalne sposoby redukcji napięć wewnętrznych, utrzymania wewnętrznej homeostazy (równowagi psychicznej)
3. Kryterium społeczne - polega na zgodności postępowania z powszechnie akceptowanymi normami i wzorami.
4. Kryterium pedagogiczne - jest to dążenie do samourzeczywistnienia autonomii, samowychowania i rozwoju.
Uszkodzenia statomotoryczne
Uszkodzenia fizycznego systemu wspomagania i ruchu leżą u podstaw pojęcia upośledzenia fizycznego - w j. angielskim używa się w tym przypadku terminu physically handicap. Uszkodzenia fizycznej zdolności wspomagania i ruchu można ujmować też w społeczno-interakcyjnym aspekcie widocznego zniekształcenia ciała. Klasyfikacja medyczna zna mnóstwo najrozmaitszych form, które są rozróżniane ze względu na rodzaj i przyczynę uszkodzenia.
Podział ogólny:
Mózgowe zaburzenia ruchu
Wrodzony niedorozwój kończyn
Niedorozwój, uszkodzenia i choroby kręgosłupa (skrzywienie, powypadkowe porażenie rdzeniowe, choroba Heinego-Medina, paraliż)
Niedorozwój Niedorozwój choroby stawów i kości (np. niedorozwój lub choroba stawu biodrowego, reumatyzm)
Choroby mięsni (postępująca dystrofia mięśniowa
Osteogenesis imperfekta
Zaniżony wzrost (np. chondrodystrofia) i inne.
Przyczyny wymienionych uszkodzeń fizycznych mogą tkwić w dziedziczności lub oddziaływaniach z zewnątrz. Do tych ostatnich należą m.in. reakcje chemiczne podczas ciąży, infekcje i urazy, np. mózgu lub samych kończyn.
Upośledzenie fizyczne powstaje jako złożony proces wzajemnych oddziaływań, który jest „wprawiany w ruch” zasadniczo przez trzy zmienne: czynnik wyzwalający, otoczenie społeczne oraz własna Ja.
Organiczne uszkodzenie jako takie nie stanowi jeszcze upośledzenia, lecz dopiero je wyzwala
Obraz własnej osoby/innych ludzi jako jedne z głównych czynników determinujących zachowanie i rewalidację (postrzeganie siebie jako osoby bezużytecznej). Ja idealne, a ja uświadamiane sobie (poczucie wartości).