KOMUNIKACJA PRZEZ INTERNET - SZANSA CZY ZAGROŻENIE
Iwona Turecka
ped. op-wych
I rok SUM
Wyobraźmy sobie daleką, daleką przyszłość, świat równoległy, inną rzeczywistość. Miejsce, gdzie każdego ranka, zależnie od pory dnia, roku i nastroju stajemy się różnymi osobami. Raz na potrzeby szkoły jesteśmy przykładnymi uczniami, kiedy indziej imprezomaniakami. W swojej szafie mamy całą galerię postaci do wyboru. Niemożliwe? Ależ zupełnie możliwe! Namiastkę takiego życia, teatru, gdzie sami kreujemy samych siebie, daje nam czat, czyli program, za pomocą którego każdego dnia na całym świecie kontaktują się miliony ludzi.
Współcześnie domagamy się natychmiastowości kontaktu. Wiele osób irytuje powolny komputer czy nieodebrane połączenie telefoniczne. Telefony podobnie jak Internet doprowadziły do dewaluacji informacyjnej. Dziś bardziej liczy się możliwość nawiązania kontaktu, niż jego jakość i cel. Choć można też powiedzieć, że „rozwój Internetu wcale nie zubożył relacji między ludźmi, czego obawiałby się radykalny krytyk nowoczesnej technologii. „Galaktyka Internetu” - by odwołać się do określenia Manuela Castella - to nie tylko cyberśmietnik, ale i ważne grupy dyskusyjne tworzące sieciową społeczność. Paradoksem, ale i przecież znakiem czasów jest to, że Internet stał się ulubionym środkiem komunikowania antyglobalistów.” J. D. Bolter autor książki „Człowiek Turinga“, twierdzi, że komputer jest dominującą metaforą naszej epoki, definiuje ją, narzucając nowy stosunek do informacji, władzy i pracy. Współcześnie możemy zaobserwować głęboki wpływ komputera na sposób myślenia, samoocenę i stosunki społeczne. Komputer może doprowadzić do wyalienowania człowieka z życia społecznego, izolować go od otaczającego świata, ograniczać kontakty ze światem realnym na rzecz komunikacji za pomocą komputera. Ten wirtualny świat zaczyna nabierać cech rzeczywistości, staje się miejscem gdzie mamy przyjaciół, realizujemy swoje zainteresowania i pasje. Prowadzi to do alienacji społecznej i pogrążenia się w cyberprzestrzeni, gdzie możemy budować swój image oraz wirtualny świat wewnętrzny.
[...]
W Internecie anonimowość daje nam schronienie przed wyśmianiem lub posądzeniem o głupotę. A nawet, jeżeli nie, to łatwo przyjąć, że zostaliśmy obrażeni przez gbura. A my przecież jesteśmy tacy świetni, ponieważ „jesteśmy sobą”. Tylko, co to znaczy być sobą? Jestem sobą, czyli tym, kim widzą mnie inni! Takiego spojrzenia na siebie oczyma innych niestety Internet nie daje. I na tym polega jego ułomność. Wirtualna rzeczywistość to ucieczka przed bezpośrednią konfrontacją twarzą w twarz.
Z drugiej strony komunikacja przez czat umożliwia nam nawiązanie kontaktu z wieloma osobami, z różnych stron świata, co nie byłoby możliwe bez Internetu. Równie istotne jest to, że poznając nowych ludzi nie zwracamy uwagi na ich atrakcyjność fizyczną, lecz na sposób autoprezentacji. Jest to szczególnie ważne dla osób, które mają kompleksy z powodu swojego wyglądu. Dzięki tej formie komunikacji mogą oni skupić na sobie uwagę oraz doświadczyć akceptacji.
Internet jest szansą dla nieśmiałych. Często dzięki temu środkowi komunikacji zyskują one odwagę do nawiązywania kontaktów interpersonalnych. Oczywiście w rzeczywistości może dojść do rozczarowania, ale nie zawsze. Czasami werbalny kontakt powoduje, że ułomność przestaje odgrywać znaczącą rolę.
Poczucie anonimowości sprawia, że ludzie stają się bardziej otwarci. Mówią o swoich problemach bez zahamowań i bez krępacji proszą o wsparcie. Pomoc osobom znajdującym się w kryzysowych sytuacjach przybiera w sieci różne formy. Nie wszystkie interakcje, które mają na celu wzajemne wsparcie zasługują na miano grup. Znaczna część tych aktów pomocowych, takich jak: rady, podanie przykładu z własnego życia, przekazanie linku, zachodzi spontanicznie, jednorazowo, często w obrębie kilku osób, które nigdy potem nie kontaktują się ze sobą. [...]
W Internecie czas płynie inaczej. O wiele mniej potrzebujemy czasu, aby przekazać komuś wiadomość przez e-mail niż przez tradycyjną pocztę. Aby spotkać się z kimś w Internecie nie musimy opuszczać murów naszego domu, oraz wykonywać wszystkich czynności, które są z tym związane np. ubieranie, czesanie. Jednak często zdarza się, że zasiadając przed monitorem zapominamy o całym świecie i spędzamy w ten sposób dużo więcej czasu niż początkowo planowaliśmy. Może to doprowadzić do uzależnienia, wynikającego bądź to ze znudzenia, zagubienia w świecie czy też niemożności dostosowania się do otoczenia. Jak twierdzi Patricia Wallace „pewne psychologiczne przestrzenie Internetu mogą być tak atrakcyjne i absorbujące, że skłaniają ludzi do intensywnego korzystania z sieci, a nawet jej nałogowego nadużywania”. Staje się to szczególnie groźne, gdy korzystanie z Internetu jest jedną z najważniejszych aktywności człowieka. Dotychczasowe badania dowodzą, że najpoważniejsze skutki rodzi nadmierne spędzanie czasu na rozmowach z innymi użytkownikami. Uzależnienie to pociąga za sobą wiele konsekwencji psychologicznych i fizjologicznych.
[...]
N. Postman, Technopol. Triumf techniki nad kulturą, Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA S.A., Warszawa 2004, s. 7-13
Tamże, s. 13
Tamże, s. 135-136
M. Furmanek, Wielki, wspaniały świat wirtualny i smutna codzienność-polska młodzież w dobie społeczeństwa informacyjnego, [w:] M. Furmanek (red.), Młodzież w wirtualnej rzeczywistości i realnym świecie, Wojewódzki Ośrodek Metodyczny, Gorzów Wielkopolski, 2004, s. 11-17
U. Paetzold, Czaty-nowy rodzaj uzależnienia, [w:] M. Furmanek (red.), Młodzież w wirtualnej rzeczywistości i realnym świecie, Wojewódzki Ośrodek Metodyczny, Gorzów Wielkopolski, 2004, s. 34-36,
J. P. Bierówka, Internetowe grupy samopomocowe, [w:] M. Furmanek (red.), Młodzież w wirtualnej rzeczywistości i realnym świecie, Wojewódzki Ośrodek Metodyczny, Gorzów Wielkopolski, 2004, s. 88-97
M. Rudy, Czatowanie jako nowa forma komunikacji, [w:] M. Furmanek (red.), Młodzież w wirtualnej rzeczywistości i realnym świecie, Wojewódzki Ośrodek Metodyczny, Gorzów Wielkopolski, 2004, s. 37-41
http://siecioholizm.eu/mid.php?sel=w_pulapce_internetu, pobrano 20. XII 2006r