Ocena sensoryczna umożliwia ocenianie próbek za pomocą zmysłów.
Analiza sensoryczna musi być powtarzalna, musi się charakteryzować pewną czułością, wyniki muszą być takie same-walidowane w akredytowanych laboratoriach.
Osoby pracujące w takich laboratoriach- degustatorzy, muszą być odpowiednio wyselekcjonowane, wyszkolone i sprawdzone.
Laboratorium powinno być odpowiednio zlokalizowane - odizolowane od zatłoczonych miejsc, oddalone od źródeł zapachu. Musi zapewniać tajność próbek, składających się z części przygotowawczej i degustacyjnej.
Część przygotowawcza musi być odpowiednio wyposażona.
Część degustacyjna, jest odpowiednio zaaranżowana- są boksy. Ich szerokość i głębokość nie może być mniejsza niż 1, 20 m, powierzchnia stołu musi być łatwa do zmycia. Przy stole powinien znajdować się zlew i kran. W pomieszczeniu znajduje się lekkie nadciśnienie, temp. 20-220C, wilgotność względna - 40-45%, ściany w jasnych, pastelowych kolorach, odpowiednie oświetlenie.
Próbki są kodowane- odpowiedni system kodowania.
Panel degustacyjny:
Selekcja- wybieramy 2-3x więcej degustatorów niż potrzebujemy,
Dobre wyjaśnienie metody testu,
Ramka testów zbliżonych do wykonywanych,
Sprawdzenie wrażliwości degustatorów w zakresie smaku i węchu.
Test na wrażliwość smakową:
Test na daltonizm smakowy- wrażliwość na rozróżnianie smaków- słony, słodki, kwaśny i gorzki. Dostaje się 9 niesymetrycznych próbek z tymi 4 smakami.
Test na ustalenie progów wrażliwości smakowej- określenie, jakie jest stężenie progowe, przy którym rozpoznajemy dany smak.
Test na ustalenie progów różnicy smakowej- należy wskazać, które próbki są wyższe, a które niższe.
Następnie degustatorzy są poddawani testom na wrażliwość zapachową.
W dniu testu nie należy:
Używać intensywnych kosmetyków,
Spożywać pożywienia, które zostawia intensywny posmak np. czosnek.
Degustator powinien być w odpowiedniej kondycji psychicznej.
Test na wrażliwość zapachową- 10 próbek, min. 8 żeby się zakwalifikować.
Test na daltonizm smakowy- należy rozpoznać 4smaki w 9 próbach, 7 to minimum.
Test na progi wrażliwości:
Testy parzyste
Próby trójkątne -min. sensoryczne 5 poprawnych.
ANALIZA ORGANOLEPTYCZNA WINA
Dwie metody:
Porównawcza,
Punktowa (odwoławcza)
Ad.1) porównanie np. klarowności, smaku zgodnie z wymaganiami.
Ad.2) polega na ocenie poszczególnych wyróżników organoleptycznych win, czyli, klarowności, barwy, smaku. Skala 0-5
Do degustacji wina wykorzystuje się kieliszki z białego szkla
Degustuje się nie więcej jak 5 próbek
Degustację win przeprowadza się w odpowiedniej kolejności:
Wina białe
Czerwone
Miód pitny
Wina ziołowe
Wytrawne
Półsłodkie
Słodkie
Temperatura win:
Białe i ziołowe 150C
Czerwone 15-180C
Musujące 8-100C
Ocenę przeprowadza się w zespołach 3-6 osobowych
Ocenę przeprowadza się za pomocą wzroku, smaku i zapachu
Wyróżniki to: barwa, klarowność, zapach i smak
3 fazy degustacji
Ocena wizualna
Ocena barwy w pomieszczeniu dobrze oświetlonym, na białym tle.
Wina białe- od barwy jasnosłomkowej do ciemnobursztynowej (5, 4, 3)
Miody pitne- barwa zielonkawo-słomkowa, złocista, bursztynowo-złocista
Klarowność i przejrzystość - mętność może być spowodowana zanieczyszczeniem mikrobiologicznym lub wytrąconymi subst.
Klarowność pełna- 5pkt; osad, zmętnienie- 1 pkt; opalizacja- 2pkt.
Degustacja węchowa
Wąchanie wina w nieruchomym kieliszku- najbardziej lotne aromaty
Lekko zakręcamy winem w kieliszku
Mocno zakręcamy winem w kieliszku
Aromaty
Pierwszego rzędu- z surowców
Drugiego rzędu- fermentacyjne od drożdży
Trzeciego rzędu- postfermentacyjne- tworzą się podczas dojrzewania wina
5 pkt- zdecydowany aromat dla użytych owoców; 1pkt- aromat obcy, nieprzyjemny
Degustacja smakowa. Bierzemy do ust dużą ilość wina, zwracamy uwagę na stopień zharmonizowania wina.
Wino białe-oceniamy równowagę kwasów i cukrów, Czerwone- garbników, kwasów i cukrów
Likiery- kwasów, cukrów i alkoholu
PIECZYWO
Ocena organoleptyczna i fizykochemiczna.
Wygląd zewnętrzny: cecha, którą można ocenić zaraz po wyjęciu z pieca- nie może być zdeformowane, ani uszkodzone mechaniczne, brak śladów pleśni, musi mieć odpowiedni kształt.
Skórka:
Barwa właściwa zależy do rodzaju pieczywa, nie może być spalona, zwęglona.
Grubość -odpowiednia to 2mm
Pozostałe cechy- elastyczność przy nacisku i chrupkość, powierzchnia skórki nie powinna odstawać.
Miękisz: suchy, nielepki, dobrze krajalny,
Elastyczność-po naciśnięciu na miękisz, Miękisz powinien wrócić do pierwotnego wyglądu -bdb, gdy wraca po kilku sek. db, gdy nie wraca nast..
Porowatość, drobne, cienkościenne pory.
Smak i zapach: zależy od rodzaju pieczywa, powinien być właściwy, swoisty, nie powinien być zbyt kwaśny, słony, mączny czy zgnily.
Wskazania fizykochemiczne:
Objętość- mierzy się przez zanurzenie w aparacie Sawy-cm3/100g pieczywa i odczytuje się według punktów z tabeli.
Wilgotność i kwasowość wydaje się zgodność z normą lub nie.
Masa- dopuszczalne są rozpiętości- gdy masa nie spełnia wymagań to dyskwalifikacja.
Cechy, które dyskwalifikują pieczywo:
Pieczywo zdeformowane,
Skórka spalona,
Miękisz lepki,
Niedopieczony,
Zakalec,
Wykazuje ślady widocznej soli,
Gorzki smak,
Zapach obcy, stęchły,
Ślady pleśni,
Czerstwe pieczywo.
SENSORYCZNA ANALIZA PIWA
Sensoryczna analiza piwa:
PNA 79093-1 „Piwo, metody badań, ocena sensoryczna”
PNA 79098 „Piwo”
Metodyka i warunki oceny
Ocena sensoryczna piwa to jedna szczególna cecha sensoryczna dla piwa, wybrana spośród pozostałych, stosowana do określenia ogólnej jakości sensorycznej piwa.
Ogólna jakość piwa- zespół cech sensorycznych piwa, które decydują o jego zdolności do zaspokojenia pragnienia- zapach, smak, smakowitość, goryczka, nasycenie.
Zapach piwa- wrażenie odbierane przez organ węchu w trakcie wąchania określonych lotnych substancji w piwie, ocenianych jakościowo w odniesieniu do określonego gatunku piwa.
Smak piwa- wrażenie odbierane przez organ smaku w trakcie pobudzania przez określone substancje rozpuszczalne w piwie, ocenianych jakościowo w odniesieniu do określonego gatunku piwa.
Smakowitość pełnia smakowa- zespół scharakteryzowanych wrażeń zapachowych odbieranych w czasie smakowania, ocenianych jakościowo w odniesieniu do określonego gatunku piwa.
Goryczka piwa- cecha organoleptyczna substancji goryczkowych w piwie, wywołujących gorzki smak, ocenianych jakościowo w odniesieniu do określonego gatunku piwa.
Nasycenie CO2- wrażenie odbierane przez organ smaku w czasie pobudzania CO2 w piwie powodujące charakterystyczne odczucie szczypania w język.
Wymagania dla osób oceniających:
Zdolność do rozróżniania smaków w tym garbnikowego i metalicznego
Podaje się piwo wzorcowe z dodatkiem subst. Smakowych.
EBC- europejska unia piwowarska
Zawarte w piwie smaki i zapachy podzielono na 4grupy w zależności od ilości (jednostek) ich w piwie:
1 jednostka smak.=steż./stęż.progowe
I-rzędowe związki chemiczne smakowo-zapachowe 2 jednostki.
Etanol, gorzkie substancje goryczki chmielowe, CO2. Niektóre związki zawarte w piwach specjalnych zawierają karmelowe składniki aromatu i smaku, niektóre estry i alkohole ze specjalnej technologii HCB, krótko-łańcuchowe kwasy tłuszczowe.
Piwo zdefektowane (zepsute):
2-transnomenol- kartonowy posmak
Pochodne z fermentacji di acetylu i 2,3-pentanodiol, siarkowodór, pochodne surowców, siarczki di metylu- gotowane warzywa.
3-metylobutyloetylotiol- świetlny posmak, zapach skunksa
II grupa ~0,5 do2 jednostek
Octan izoamylu- zapach banana
Estry jabłkowe- izoheksenian etylu
Alkohole fuzlowe- amylowy i izoamylowy
Alifatyczne kwasy C6, C8 i C10
Octan etylu- posmak owocowy
Kw. masłowy i izowalerianowy
Kw. fenylooctowy
Niektóre polifenole, garbniki, kw, cukry, niektóre składniki chmielu
III grupa 0,1-0,5
Octan 2-fenyloetylowy
Acetoina
Metional
4-etyloguajakol
IV grupa 0,1
Szereg związków, które są, ale z uwagi na minimalne stęż. (prawie niewyczuwalne pojedynczo) pominięto
Ocenę wykonuje się w układzie trójkątnym, co najmniej 80%
Piwo dolnej fermentacji 10±20C
Piwo górnej fermentacji 150C
Szklanki kolorowe-eliminuje to ocenę barwy
Próby po 200ml
Ocena w skali 6 pktowej
Jednorazowo ocenia się 6-8 próbek, następnie 1-1,5h przerwy
W ciągu doby nie więcej jak 12-14 próbek
Piwa oceniamy według kolejności: jasne, ciemne, osobno specjalne.