*	collage (kolaż) - to kompozycja plastyczna złożona z fragmentów różnych materiałów i tworzyw (druki, fotografie, papiery, słoma, tkanina i inne) naklejonych na płótno lub inne podłoże, często połączone z rysunkiem lub malarstwem.
**	frottage (frotaż) - technika odbijania faktury różnych przedmiotów (np. drewna, tkaniny) na papierze przez mocne pocieranie np. ołówkiem. Technikę tę stosuje się od końca XX wieku.

    mgr Mariola  Jasińska

nauczyciel nauczania zintegrowanego

       SP w Parsęcku

 

 

TECHNIKI   PLASTYCZNE   W   TERAPII   DZIECI

O  SPECJALNYCH   POTRZEBACH   EDUKACYJNYCH

 

 

   W swojej codziennej pracy dydaktycznej w Szkole Podstawowej w Parsęcku spotykam uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych, mających zaburzenia jednej lub nawet kilku funkcji psychoruchowych.

Aby usprawnić dysfunkcje u tych dzieci, na zajęciach wykorzystuję proste techniki plastyczne. Działalność plastyczna rozwija inteligencję, usprawnia percepcję, przyczynia się do zmiany niepożądanych zachowań, reedukuje niskie poczucie własnej wartości. Dzieci poznają otaczający świat, a przez doświadczenia i działania  poszerzają swoją wiedzę i zasób słownictwa. Techniki plastyczno - techniczne stosuję podczas różnych zajęć z dziećmi, a gotowe wytwory służą mi w innych momentach pracy terapeutycznej.

Poniżej przedstawię różne techniki i zwrócę uwagę na to, w jakim stopniu stanowią one czynnik wspomagający usprawnianie psychoruchowego rozwoju dziecka. 

 

STEMPLOWANIE - technika łatwa, szczególnie lubiana przez dzieci niesprawnie manualnie, mające trudności w plastycznej wypowiedzi. Przy pomocy stempli można przygotować materiał obrazkowy do kolorowania lub wykonać różne pomoce terapeutyczne.

Stemplując dziecko może wykonać:

        szlaczki w układzie pasowym,

        loteryjki tematyczne (ptaki, figury, zabawki, itp.),

        loteryjki obrazkowe - wyrazowe,

        albumy alfabetyczno - obrazkowe (do utrwalania znajomości liter i głosek poprzez skojarzenie z nazwa obrazka),

        uzupełnianki obrazkowe „czym się różni” lub „czego brakuje” służące do porównywania dwóch obrazków pozornie jednakowych,

        ćwiczenia z zakresu orientacji przestrzennej, stemplując pod dyktando określone słownie układy przedmiotów czy figur.

     

 

Technika ta kształci orientację i wyobraźnię przestrzenną poprzez rozmieszczenie, tworzenie wzajemnych układów, usprawnia koordynację wzrokowo - ruchową manipulując pieczątką, doskonali procesy analizy wzrokowej i pamięć wzrokową oraz podnosi sprawność manualną i grafomotoryczną.

 

OBRYSOWYWANIE SZABLONÓW - wywołuje zainteresowanie dzieci oraz pozwala realizować własne pomysły. Taka forma pracy zachęca do dalszego działania, wyzwala inwencję twórczą, przełamuje niechęć do plastycznego wypowiadania się w innej formie. Wytwory uzyskane poprzez obrysowywanie szablonów można włączyć do innych technik.

Technika posługiwania się szablonem polega na obrysowaniu go przy krawędzi wewnętrznej (krawędź chroni rękę przed wykonaniem ruchów nieskoordynowanych, odbiegających od niej) oraz przy krawędzi zewnętrznej po obwodzie obrysowanego kształtu (wymaga panowania nad ruchami, aby nie dopuścić do zniekształcenia obrazu przez oderwanie ręki od krawędzi wskutek małej precyzji ruchów).

Posługując się szablonami dziecko:

        doskonali sprawność manualną i koordynację ruchową obu rąk,

        podnosi poziom graficzny nabywając umiejętność płynnego i ciągłego kreślenia różnych linii,

        rozwija funkcję wzrokowo - ruchową i orientację przestrzenną.

 

KALKOWANIE - technika ta polega na wodzeniu ręką po wzorze, śledząc wzór i kontrolując ruchy. Uczy opanowania pewnych nawyków ruchowych oraz posługiwania się narzędziem pisarskim, tzn. wywieranie odpowiedniego nacisku ręki i sprawne manipulowanie nim.

Podczas przekalkowania wyrabia się u dziecka koordynację wzrokowo - ruchową, usprawnia procesy analityczno - syntetyczne i płynność ruchów.

 

MALOWANIE - za pomocą farb, tuszu czy atramentu lubiane jest przez dzieci, gdyż nie sprawia trudności w wykonywaniu zadania. Posługiwanie się pędzlem jest lekkie i dziecko może wykonać obszerne, swobodne, płynne i rytmiczne ruchy stosując pędzle różnej grubości i kształtu. 

 

RYSOWANIE - pozwala przedstawić barwnie różne wypowiedzi plastyczne oraz pokolorować obrazki konturowe. Stosując kredki świecowe dziecko może zamalowywać większe powierzchnie wykorzystując długość kredki. Natomiast kredkami ołówkowymi rysuje linie cienkie co wymaga dużej precyzji ręki, aby uzyskać ciekawy efekt pracy.

 

 

 

Rysowanie i malowanie:

        podnosi sprawność manualną, orientację przestrzenną, koordynację wzrokowo - ruchową,

        rozwija wyobraźnię przestrzenną, pamięć wzrokową, zdolność wnikliwej obserwacji, zainteresowania twórczością plastyczną,

        oddziaływuje terapeutycznie na osobowość dziecka.

 

KRESKOWANIE I PUNKTOWANIE to ćwiczenia podnoszące precyzję ruchów ręki przez wykonanie drobnych znaczków graficznych na określonej płaszczyźnie, w określonym porządku, zachowując jednakową wielkość, zagęszczenie i pochylenie.

 

WYCINANKI - wymagają sprawnego posługiwania się nożyczkami. W trakcie wycinania dziecko koncentruje uwagę i stara się wykonać ruchy pod kontrolą wzroku.

 

WYDZIERANKI - technika ta to umiejętność darcia papieru, aby uzyskać właściwe kształty i wielkość odrywanych kawałków. Zręczność potrzebna jest podczas naklejania, aby praca była estetyczna i właściwie zapełniona. Uaktywnia wyobraźnię twórczą i odtwórczą w celu kontrolowania powstającej pracy.

 

RYSOWANIE NITKĄ - rzucona nitka tworzy różne układy czy też kształty. Po kilku próbach, gdy uzyska się ciekawą formę, należy ja przykleić. Chcąc uzyskać określony wzór należy kilkakrotnie manipulować nitką, ale wymaga to precyzji, koncentracji i wytrwałości w działaniu. Technika ta kształci ruchy rąk i wyobraźnię twórczą.

 

MALOWANIE ŚWIECĄ - wywołuje ciekawość dziecka, gdyż wykonując pracę świecą trudno sprawdzić poprawność wykonania oraz poprawić błędy. Rysunek uwidacznia się wtedy, gdy pokryję się kartkę tuszem. Wymaga dobrej wyobraźni twórczej, odtwórczej, przestrzennej i pamięci ruchowej.

 

MOZAIKI Z KASZY, PIASKU, RYŻU  na powierzchni zamalowanej klejem. Na kartce należy wykonać rysunek, pokryć go klejem, a następnie posypać materiałem sypkim. Tło można pomalować farbą. Technika ta usprawnia koordynację ruchowo - wzrokową, uczy mieszczenia się na określonym wzorze i przestrzeni.

 

LEPIENIE z gliny, plasteliny czy modeliny jest dla dziecka atrakcyjne, ponieważ materiał łatwo daje się przemodelować, dzięki czemu można usunąć niedoskonałości, poprawić je lub zmienić. Pomaga usprawnić zręczność rąk, szybkość i koordynację ruchów, kształcić wyobraźnię i pamięć wzrokową.

FORMOWANIE Z GAZET - ugniatanie papieru pozwala usprawnić drobne ruchy palców dłoni, a formowanie konkretnych kształtów pobudza funkcję wzrokową oaz wyobraźnię odtwórczą lub twórczą.

 

SKŁADANKI PAPIEROWE - jest trudną sztuką, która wymaga sprawnych rąk, właściwej koordynacji ruchowo - wzrokowej oraz wnikliwego spostrzegania wzrokowego.

 

PRACE Z TKANIN - dzieci poznają fakturę materiałów, ich właściwości, miękkość, sztywność, podatność na modelowanie.

Wykonując różne prace usprawniają się manualnie, rozwijają wyobraźnię przestrzenną, koordynację wzrokowo - ruchową.

instruktorki przybliżyły uczestnikom warsztatów takie techniki plastyczne jak: rysunek na farbie klejowej, rysunek kredką świecową, rysunek tuszem, monotypię, batik klejowy, rozpylony tusz, frottage, kalkografia i patchwork.

Techniki plastyczne w przedszkolu i ich wartości kształcące

ARTYKUŁ Z PLASTYKI
Zadaniem wychowania estetycznego jest we współczesnym rozumieniu nie tylko kształcenie wrażliwości na piękno we wszelkich jego przejawach oraz zdolności, estetycznego postrzegania i smaku estetycznego, lecz także rozwijanie wyobraźni, rozszerzanie i pogłębianie świadomości istnienia, wzbogacanie światopoglądu i etyki, jak również kształtowanie harmonijnej osobowości człowieka. [1]

Jeżeli chcemy, aby dzieci podejmowały działania plastyczne, trzeba wyposaży je w środki techniczne i materiały do tworzenia. Ciekawość, zainteresowanie i przyjemność wypływająca z faktu działania będą stwarzać motywację do coraz to nowych wysiłków. [2]

Techniki plastyczne czyli "całokształt środków i czynności związanych z twórczością plastyczną, oraz wiedza o nich decydują o prawidłowym przebiegu zajęć z dziećmi w przedszkolu i ich dobrych rezultatach. Każda technika plastyczna posiada specyficzne właściwości i wymaga od dziecka odpowiednich umiejętności i sprawności oraz określonego sposobu postępowania zarówno nauczyciela jak i dziecka". [3]

Urozmaicony dobór technik plastycznych przyczynia się do pełniejszego rozwoju twórczości dziecka, zależnie od możliwości, jakie każda z nich nasuwa. Nie należy więc w przedszkolu ograniczać się np. do rysunku ze szkodą dla lepienia, malowania czy konstruowania. Czasem można spotkać się u dzieci z jednostronnymi zainteresowaniami, wtedy należy je zachęcić, aby próbowały swoich sił w każdej technice. Przedszkole stwarza korzystne warunki do tego, aby dziecko znacznie szybciej przechodziło od etapu ekspresji przypadkowej, prymitywnej do etapu ekspresji bogatszej, o zróżnicowanej formie, bardzo wrażliwej, zawierającej wartości estetyczne.

Do najczęściej stosowanych technik w pracach plastycznych można zaliczyć:[4]
Rysowanie kredkami: świecowymi, ołówkowymi, flamastrami, kredą, świecą, pędzlem, patykiem;
1. Rysowanie patykiem na piasku i śniegu;
2. Stemplowanie na papierze, płótnie, szkle;
3. Malowanie farbami wodnymi: plakatowymi, klejowymi, akwarelą i temperą;
4. Modelowanie rzeźby pełnej i płaskorzeźby;
5. Wycinanka z papieru i tkanin (płaska i nawarstwiona);
6. Konstruowanie z tworzywa przyrodniczego i materiałów przemysłowych;
7. Tkanie prostych form;
8. Budowanie i układanie z klocków i patyków;
9. Budowanie ze śniegu i piasku.

Jak mówi Aneta Łosiewicz: "Rysowanie jako akt twórczy jest ważne nie tylko z punktu widzenia dziecka, wyrażającego siebie w sposób graficzny, ale również z pozycji dorosłego, który dzięki dziecięcym obrazkom może obserwować rozwój podopiecznego" [5].

Rysowanie dla dziecka w wieku przedszkolnym jest stosunkowo najprostszą techniką, dlatego rozwój rysunku wyraźnie wyprzedza malowanie i wycinanie. Rysowanie - kształci koordynację ruchów począwszy od dużych rozmachowych aż do pociągnięć precyzyjnych kresek o zmiennym kierunku. W szczególny sposób rozwija spostrzeganie i myślenie dzieci, ponieważ samo narzędzie skłania do analizowania ruchem wyobrażeń rzeczywistości, którą dziecko próbuje przedstawić.

Technika rysowania kredkami świecowymi - jest łatwiejsza i atrakcyjniejsza dla młodszych dzieci przedszkolnych od techniki rysowania kredkami oprawionymi w drewno. Można nimi wykonywać linie i pokrywać kolorem całe powierzchnie. Rysowanie kredką świecową umożliwia dziecku wyrażanie swoich spostrzeżeń, myśli, fantazji na temat otaczającego je świata, jak też projektowanie ornamentów. "Podobne zastosowanie jak kredki świecowe mają świece białe i kolorowe. Można nimi wykonywać rysunek linearny, wykorzystując możliwości, jakie daje zagęszczenie się równoległe kładzionych lub przecinających się pod różnymi kątami linii, lub malować boczną płaszczyzną świecy".[6]
Rysowanie kredkami oprawionymi w drewno - jest odpowiedniejsze dla dziecka w drugiej fazie wieku przedszkolnego, kiedy przygotowuje się do nauki pisania. W trakcie rysowania takimi kredkami figur, przedmiotów postaci, rozmaitych kombinacji linii dziecko zdobywa sprawności manualne. Uczy się prawidłowego sposobu trzymania narzędzia pisarskiego, zachowania odpowiedniej postawy w toku rysowania[7].
Technika rysowania kredką, ze względu na charakter linearny faktury kredki, powinna być stosowana w projektowaniu motywów dekoracyjnych.

Rysowanie pędzlem - jest techniką nieco złożoną, ale za to bardzo efektywną. W przedszkolu dziecka powinno zapoznać się z różnymi rodzajami pędzli i uczyć się nimi posługiwać. Rysuje pędzlem i farbami wodnymi tzn. plakatówką, klejówką lub akwarelą. Ze względu na wiek dziecka i jego umiejętności, najbardziej odpowiednie do rysowania są duże arkusze papieru. Dziecko ma wówczas możliwość stosowania ruchów zamaszystych angażujących pracę mięśni całej ręki. Zaleca się technikę rysowania pędzlem od pierwszych dni pobytu dziecka w przedszkolu[8].

Rysowanie węglem pozwala dziecku uzyskać rozmaite efekty rysunkowo- fakturowe. Linearny charakter rysunku osiąga dziecko poprzez mocniejsze naciskanie pałeczki węgla na powierzchnię papieru, natomiast miękkie, szaroczarne plamy osiąga poprzez zagęszczenie kresek lub pocieranie powierzchni papieru całą długością pałeczki węgla. Charakterystyczną cechą rysunku węglem jest jego wyrazistość. Technika ta pozwala na prowadzenie linii z całym rozmachem ręki w różnych kierunkach oraz zestawienia kresek i plam w silnych kontrastach z tłem rysunku.[9]

Technika rysowania patykiem - jest bardziej precyzyjniejsza niż rysunek węglem. Rysując patykiem dziecko może bardziej szczegółowo wyrazić swoją wizję, aczkolwiek efekt takiego rysunku jest uzależniony od jego umiejętności rysunkowych.
Każde dziecko mając swoją przestrzeń o równym i twardym podłożu, może się dowolnie poruszać i realizować zaplanowany temat. Patyk, choć daje jedynie możliwości kreślenia konturów, sprawia jednak dzieciom dużo przyjemności. Podobne do wymienionego zajęcia jest rysowanie patykiem na śniegu.

Rysowanie mazakiem (flamastrem) jest techniką atrakcyjną i łatwą dla dziecka, nie wymaga bowiem pokonywania trudności w prowadzeniu narzędzia po powierzchni papieru. Dziecko może śmiało i szybko wyrazić swoje wizje, myśli i wrażenia. Łatwość z jaką potrafi osiągnąć wyrazistą kreskę, zachęca je do dalszego rysowania. Rysunek wykonany mazakiem ma charakter linearny, podobnie jak rysowanie patykiem i tuszem. Linie są wyraziste i precyzyjne, o intensywnych , czystych kolorach.[10]

Techniki malarskie stosowane w przedszkolu polegają na malowaniu farbami wodnymi, tzn. o spoiwie rozpuszczalnym w wodzie. Najbardziej przydatne to: tempera, plakatówka, klejówka. Malowanie dostarcza wielu doświadczeń, radości i estetycznego zadowolenia. Dziecko musi wpierw opanować trudne dla niego czynności malowania tzn. nauczyć się płukać pędzle, usuwać z nich nadmiar farby, suszyć wykonane prace i posługiwać się ściereczką przy usuwaniu zabrudzeń. Dzieci przy użyciu różnych kolorów farb mogą tworzyć kolory pochodne, mogą je rozjaśniać dodając farby białej lub przyciemniać wykorzystując ciemną. Przy tych wszystkich ćwiczeniach i próbach przyzwyczajamy dzieci do oszczędnego gospodarowania powierzonym materiałem.[11]

Formowanie i konstruowanie - lepienie z gliny, piasku i śniegu umożliwia kształtowanie różnych wytworów przestrzennych. Dzieci z grup starszych, mogą w przedszkolu próbować lepić płaskorzeźby. Rozwija się w ten sposób pomysłowość dziecka, precyzyjne ruchy palców, wrażliwość na kształtowanie formy przestrzennej. Poprzez dodawanie elementów dekoracyjnych-dzieci mogą tworzyć kompozycje dekoratorskie, płaskorzeźby ozdobione kolorem, które w następstwie stają się bardziej czytelne. Do lepienia i konstruowania stosuje się w przedszkolu różnego rodzaju masy: solną, papierową, plastyczną, trocinową. Lepienie posiada duże znaczenie dla rozwijania sprawności manualnej, siły działania mięśni całej dłoni. Ugniatanie i ściskanie np. plasteliny angażuje wszystkie mięśnie i stawy śródręcza oraz staw nadgarstka.[12]

Formowanie z papieru (gazetowego, pakowego i bibułki) pozwala na tworzenie dużych form przestrzennych, co stanowi dla dzieci wielką atrakcję. Gazeta uformowana w kulę lub rulon, odpowiednio załamana i połączona z inną częścią formy sznurkiem lub klejem, umożliwia dziecku skonstruowanie postaci ludzkiej czy też zwierzęcej w ruchu. Odpowiednie skręcenie papieru ułatwia zamocowanie elementów i ich powiązanie w jedną całość. Dzieci mogą wykorzystać wykonane przez siebie postacie do scenek zbiorowych i teatrzyków.[13]

Konstruowanie przedmiotów z różnych materiałów stanowi dla małego dziecka dużą trudność i znajduje w przedszkolu szersze zastosowanie dopiero w starszych grupach. Konstruowanie przedmiotów z różnego materiału obejmuje:
- łamanki z papieru;
- konstrukcje z elementami budownictwa;
- roboty z pudełek po zapałkach i innych;
- majsterkowanie z kawałków drewna, szpulek;
- konstruowanie z tworzywa przyrodniczego.[14]

Konstruowanie i układanie rozwija wrażliwość kompozycyjną i jednocześnie kształtuje zdolność do obserwacji kolorów, kształtów, wyodrębniania i porównywania ich cech.

Techniki wycinankowe - wymagają od dziecka umiejętności posługiwania się nożyczkami i wycinania formy zamierzonej wprost z papieru kolorowego bez uprzedniego narysowania kształtu tej formy. Dziecko w przedszkolu w tej technice tworzy kompozycje dekoracyjne, abstrakcyjne lub kompozycje przedstawiające jakieś przedmioty lub postacie na płaszczyźnie i w przestrzeni. Kompozycje wycinankowe charakteryzują się zarówno dekoracyjnym zestawieniem barw, jak i dekoracyjną stylizacją formy, która nie pozwala na dosłowność i realistyczne przedstawienie.[15]

Wydzieranka - jest techniką atrakcyjną i trudną, podobnie jak technika wycinankowa. Powstaje poprzez wydzieranie formy wprost z papieru (gazetowego, kolorowego, itp.) bezpośrednio palcami. Ten sposób pozwala dziecku uzyskać formy różnobarwne, o niesprecyzowanym konturze. Dzięki tej technice tworzone są ozdobne kompozycje, np. projekty, wzory abstrakcyjne, ilustracje, zjawiska, postacie.

Wydzieranie stwarza warunki do motorycznego ćwiczenia rąk, a przede wszystkim mięsni palców. Trening w wydzieraniu doprowadza do dużej wrażliwości czuciowej opuszków palców. Jest to rozwijanie koordynacji ruchu ręki i wzroku.[16]4

Technika collage i drukowanie stemplem - Collage dziecko wykonuje z różnych materiałów, takich jak: papier, gazeta, słoma, włóczka, glina, sznurki, kawałki skóry, itp. Dobiera te materiały i zestawia ze sobą według własnego pomysłu,
łącząc je niekiedy z rysunkiem lub malunkiem. Dziecko ma możliwość urzeczywistnienia swoich fantazji. Faktura zastosowanych materiałów w collage może dziecku poddać pomysł rozwiązania założonego problemu[17].

Stemplowanie powinno być stosowane w przedszkolu w pierwszej i w drugiej fazie wieku przedszkolnego. Początkowo pierwsze próby dziecka w drukowaniu stemplem przypominają zabawę klockami, która w miarę rozwoju umiejętności i zainteresowania dziecka tą techniką przekształca się w projektowanie ozdób, wzorów, itp. Stemplowanie rozwija w dużym stopniu umiejętności techniczne i inwencję twórczą dziecka. Stwarza możliwość operowania dłonią i dostosowanie napięcia mięśni do projektowanego efektu.[18] Przy odbijaniu stempla dziecko ma możliwość kontrolowania swoich ruchów, doskonalenia ich, eliminowania zbędnych ruchów i hamowania ruchowych impulsów. "Stempel daje możliwość powielania wzorów, można więc przy udziale tej techniki tworzyć kompozycje
ornamentalne-rytmiczne, ale i kompozycje, w których ślad stempla stanie się tworzywem większej całości, na przykład mozaikę.

Kompozycje wykonane stemplami przez wielu uczestników zajęć, odpowiednio zestawione, mogą stanowić dekorację wnętrza. Technika stempla jest techniką druku wypukłego. Części drukujące znajdują się wyżej, części, które nie drukują , są zagłębione.

Stemple można sporządzić z różnych powszechnie dostępnych materiałów, na przykład, z drewnianych szpulek do nici, filcu naklejonego na drewnie, linoleum, gumy, gąbki, warzyw, a nawet ze zmiętego papieru" [19]

Przy stosowaniu różnych technik w zajęciach plastycznych dochodzi się do ciekawych osiągnięć i rozwiązań. Są one wynikiem pomysłowości nauczyciela oraz dzieci, a także rezultatem eksperymentowania na różnorodnym materiale, wykorzystywanym w czasie pracy artystycznej. Założona w sali przedszkolnej "skrzynia skarbów", zawierająca wiele papierowych pudełek, tekturek, patyczków, kolorowe papierki po cukierkach, itp. otwiera dziecku nieograniczone wprost możliwości tworzenia i przetwarzania. Może ono z tych "skarbów" robić wszystko cokolwiek wymyśli, cokolwiek sobie wyobrazi. Praca za pomocą tych materiałów daje zadziwiające efekty wychowawcze i kształcące.[20] Mając na uwadze specyficzne potrzeby i możliwości intelektualne współczesnego dziecka wyłania się potrzeba poszukiwania i zastosowania w plastyce coraz to nowszych, urozmaiconych form i metod pracy z dziećmi. Chodzi o to żeby dziecko nie naśladowało nikogo, by jego działalność kształtowała się coraz lepiej, wszechstronniej. Większość dzieci odczuwa potrzebę ciągłych zmian, bo ta daje im możliwość wyżycia się i przyczynia się do rozwoju pełnej ich osobowości.

Ekspresja dziecka, będąca wyrazem jego psychofizycznej struktury, nie jest jeszcze w okresie przedszkolnym ograniczona społecznie ustalonymi normami zachowania. Spontaniczność dzieci jest bezpośrednio związana z jego emocjonalnością i stanowi jej manifestację. W celu uatrakcyjnienia zajęć w przedszkolu wprowadza się nowe odmiany technik plastycznych takie jak:[21]
- "mokre w mokrym",
- "frottage",
- malowanie z lawowaniem,
- batik,
- witraż,
- grafika,
- technika wikolowej tkaniny,
- monotypia graficzna,
- technika kolografu,
- monotypia olejna,
- technika kalkografu,
- malowanie jedwabiu.[22]

Stosowanie różnorodnych technik plastycznych w pracy z dziećmi przedszkolnymi wpływa na wzrost zainteresowania się sztuką, pobudza do działania i wyzwala ekspresję. "Według M. Debess'a, twórcze zdolności dzieci muszą znajdować liczne okazje, aby je ćwiczyć. W fazie działaniowej należałoby dziecku pozostawić pewną swobodę, tak w zakresie wyboru problemu, jak i sposobu jego realizacji. Dziecko winno jednak dysponować możliwością dokonywania wyboru w zakresie: materiału, techniki, itp. Wynika stąd konieczność zapoznania z różnymi metodami, technikami, wiedzą o materiale, jako tworzywie umożliwiającym Tylko pod warunkiem uzyskania wytworów, choćby skromnych i*określone operacje". niedoskonałych, dziecko nie utknie w podnieceniu i nieładzie, a jednocześnie odczuje zadowolenie, które da mu poczucie pewności siebie i równowagę osobowości.

Przypisy:
1. I. Dudzińska (red), Wychowanie i nauczanie w przedszkolu, Warszawa 1983, WSiP, s. 358
2. M. Daszyńska, Techniki graficzne powielane i odbijane, Warszawa 1992, WSiP, s.5
3. J. Cybulska- Piskorek, Twórczość plastyczna dziecka w wieku przedszkolnym, Warszawa 1976, WSiP, s.82
4. A. Misiurska, Kalendarz plastyczny w przedszkolu, Warszawa 1995, WSiP, s. 6
5. A. Łosiewicz, Rysowanie odzwierciedla myślenie dziecka, (w:) Edukacja i dialog 2002, nr 10, s.32
6. A. Misiurska, Kalendarz plastyczny w przedszkolu, Warszawa 1995, WSiP, s. 7
7. J. Cybulska- Piskorek, Twórczość plastyczna dziecka w wieku przedszkolnym, Warszawa 1976, WSiP,s.84- 85
8. Tamże, s.85-86
9. Tamże, s.86-88
10. J. Cybulska-Piskorek, Twórczość plastyczna..., op. cit. s.89-90
11. Tamże, s. 91-93
12. Tamże, s. 95-106
13. J. Cybulska-Piskorek, Twórczość plastyczna..., op. cit., s. 95- 107
14. Tamże, s. 107-109
15. Tamże, s. 118-120
16. Tamże, s. 121-122
17. J. Cybulska-Piskorek, Twórczość plastyczna..., op. cit., s.123-124
18. M. Daszyńska, Techniki graficzne..., op.cit., s 53
19. Tamże, s. 53-54
20. A. i M. Foltys, Sztuka plastyczna w wychowaniu przedszkolnym, Warszawa 1969, PZWS, s. 90-91
21. http://republika.pl/beata1506/technik.html
22. P.j.w.
23. B. Dymara (red), Dziecko w świecie sztuki, Kraków 1996, Oficyna Wydawnicza "Impuls", s.105

Opracowanie: SYLWENA SEROKA
NAUCZYCIELKA PRZEDSZKOLA NR 12 W MIKOŁOWIE

 

powiększenie...

Hans Holbein "Thomas Boleyn", około 1535, Tate Gallery, Londyn

Malarstwo
Akwarela
Gwasz
Tempera
Technika olejna
Pastel

Rysunek
Ołówek
Pióro
Węgiel

Grafika
Druk wypukły
    Drzeworyt
    Linoryt
Druk wklęsły
    Miedzioryt
    Akwaforta
Druk płaski
    Litografia
Druk sitowy (serigrafia)

---