Zagadnienia na egzamin z EGiB
Definicja i podstawa prawna egib.
EGiB - Jednolity dla kraju systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach i budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władającymi gruntami, budynkami, lokalami
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 z późn. zm.)
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r., Nr 38, poz. 454)
Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4.06.1956 r. w sprawie klasyfikacji gruntów (Dz. U. Nr 19, poz. 97 ze późn. zm.)
Instrukcja G-5 (2003 r.)
Kto prowadzi i jaki jest cel prowadzenia egib.
Ewidencję gruntów i budynków prowadzi starosta powiatowy.
EGiB ma na celu gromadzenie i dostarczanie danych na potrzeby:
Oznaczenia nieruchomości w KW
Zagospodarowania przestrzennego
Gospodarki gruntami
Wyznaczania wymiaru podatków i innych obciążeń publicznoprawnych
Zapewnienia ochrony interesów majątkowych stron w przypadku obrotu nieruchomościami
Statystyki publicznej
Definicje: działki, budynku, lokalu, jednostek rejestrowych, użytku
Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.
Budynek - obiekt budowlany, trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych posiadający fundamenty i dach, przystosowany do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.
Lokal (samodzielny lokal mieszkalny lub lokal o innym przeznaczeniu) - wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych lub wykorzystywane są zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
- spełnienie w/w wymagań stwierdza starosta w formie zaświadczenia zgodnie z ustawą o własności lokali,
- ze względu na funkcję użytkową w ewidencji wyróżnia się lokale: mieszkalne i niemieszkalne.
Jednostkę rejestrową gruntów- działki położone w granicach jednego obrębu, wchodzące w skład jednej nieruchomości.
Odrębną jednostkę rejestrową gruntów tworzą również położone w granicach jednego obrębu:
1) działki stanowiące część nieruchomości, jeżeli:
a) związane jest z nimi inne niż własność prawo rzeczowe,
b) zostały przekazane w zarząd lub trwały zarząd,
c) wchodzą w skład gospodarstwa rolnego, w rozumieniu przepisów o podatku rolnym,
2) działki o nieuregulowanym stanie prawnym, stanowiące przedmiot odrębnego władania,
3) działki stanowiące część nieruchomości, będące przedmiotem umowy dzierżawy.
Jednostka rejestrowa budynków- budynki, stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności, położone w granicach jednego obrębu i należące do tego samego właściciela.
-Odrębną jednostkę rejestrową budynków tworzą również budynki, trwale związane z gruntem, z którymi związane jest inne prawo rzeczowe niż własność.
Jednostka rejestrowa lokali- odrębne nieruchomości lokalowe, znajdujące się w budynkach położonych w granicach jednego obrębu i należące do tego samego właściciela.
-Odrębną jednostkę rejestrową lokali tworzą również lokale, stanowiące odrębne nieruchomości, z którymi związane jest inne prawo rzeczowe niż własność i inny władający niż właściciel.
Użytek gruntowy - ciągła część powierzchni ziemi użytkowana w jednolity sposób.
Dane przedmiotowe i podmiotowe.
Dane przedmiotowe: dane liczbowe i opisowe dotyczące gruntów i budynków oraz lokali.
Dane podmiotowe:
-dane dotyczące właścicieli nieruchomości,
- dane osób i jednostek organizacyjnych, które tymi nieruchomościami władają (jeśli nie ma właściciela).
Wykazuje się także dane dotyczące:
-użytkowników wieczystych gruntów,
-jednostek organizacyjnych sprawujących zarząd lub trwały zarząd nieruchomości,
-państwowych osób prawnych, którym SP powierzył w stosunku do jego nieruchomości wykonanie prawa własności lub innych praw rzeczowych,
-organów administracji publicznej, które gospodarują nieruchomościami wchodzącymi w skład zasobu nieruchomości SP oraz gminnych, powiatowych i wojewódzkich zasobów nieruchomości,
-użytkowników gruntów państwowych i samorządowych,
-dane dotyczące osób i jednostek organizacyjnych, które władają gruntami na podstawie umów dzierżawy.
Podmiot ewidencyjny występuje w charakterze właściciela i władającego.
Grupy i podgrupy użytków gruntowych.
Użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:
1) użytki rolne,
2) grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione,
3) grunty zabudowane i zurbanizowane,
4) użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery "E" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R,
5) nieużytki, oznaczone symbolem - N,
6) grunty pod wodami,
7) tereny różne oznaczone symbolem -Tr.
Użytki rolne dzielą się na:
1) grunty orne, oznaczone symbolem - R,
2) sady, oznaczone symbolem złożonym z litery "S" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym założony został sad, np. S-R, S-Ł, S-Ps,
3) łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,
4) pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps,
5) grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem złożonym z litery "B" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym wzniesione zostały budynki, np. B-R, B-Ł, B-Ps,
6) grunty pod stawami, oznaczone symbolem - Wsr,
7) rowy, oznaczone symbolem - W.
Grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione dzielą się na:
1) lasy, oznaczone symbolem - Ls,
2) grunty zadrzewione i zakrzewione, oznaczone symbolem - Lz, lub, w przypadku zadrzewień śródpolnych, zaistniałych na gruntach objętych klasyfikacją gleboznawczą - symbolem złożonym z liter "Lz" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, np. Lz-R, Lz-Ł, Lz-Ps.
Grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się na:
1) tereny mieszkaniowe, oznaczone symbolem - B,
2) tereny przemysłowe, oznaczone symbolem - Ba,
3) inne tereny zabudowane, oznaczone symbolem - Bi,
4) zurbanizowane tereny niezabudowane, oznaczone symbolem - Bp,
5) tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, oznaczone symbolem - Bz,
6) użytki kopalne, oznaczone symbolem - K,
7) tereny komunikacyjne, w tym:
a) drogi, oznaczone symbolem - dr,
b) tereny kolejowe, oznaczone symbolem - Tk,
c) inne tereny komunikacyjne, oznaczone symbolem - Ti.
Grunty pod wodami dzielą się na:
1) grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi, oznaczone symbolem - Wm,
2) grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, oznaczone symbolem - Wp,
3) grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi, oznaczone symbolem - Ws.
Sadów o powierzchni mniejszej od 0,1000 ha oraz innych użytków gruntowych o powierzchni mniejszej od 0,0100 ha nie wykazuje się w ewidencji.
Treść i skale map ewidencyjnych.
Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:
1) granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek,
2) oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w odpowiednim trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich - punktów trwale stabilizowanych w terenie,
3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia,
4) kontury klas gleboznawczych i ich oznaczenia,
5) kontury budynków,
6) numery działek ewidencyjnych,
7) granice rejonów statystycznych i ich oznaczenia,
8) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:
a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,
b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,
c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,
d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych,
e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków.
Krój mapy- podział na arkusze
Rodzaje krojów:
-sekcyjny (prostokątny)- oparty na podstawowym układzie współrzędnych 1965
-jednostkowy (obrębowy)
Skala mapy- stopień kartograficznego zmniejszenia obrazu terenu.
Skala zależy od:
-celu, dla którego mapa jest opracowana,
-stopnia zagęszczenia szczegółów sytuacyjnych,
-struktury władania gruntów (dla map ewidencyjnych).
W zależności od skali, mapy dzielimy na:
-wielkoskalowe (szczegółowe)- 1:500, 1:10 000
-średnioskalowe- 1:25 000, 1:100 000
-małoskalowe- powyżej 1:100 000
Typowe skale dla map ewidencyjnych:
-dla obszarów wiejskich- 1:5 000,
-dla obszarów zurbanizowanych- 1:500, 1:1000,
-dla obrębów, gdzie występuje duże kompleksy leśne- 1:2000.
Dla Sali 1:5000 dopuszcza się, że można nie numerować punktów granicznych.
Operat ewidencyjny.
Operat ewidencyjny składa się z map, rejestrów i dokumentów uzasadniających wpisy do tych rejestrów.
Częściami składowymi operatu ewidencyjnego są:
1.Operat geodezyjno- prawny- zawierający zbiór dowodów, wpisy do komputerowych baz danych ewidencyjnych. Składa się z następujących części:
-zbioru dokumentów stanu prawnego nieruchomości,
-geodezyjnej dokumentacji technicznej,
-zbioru dokumentów zawierających dane opisowe budynków i lokali.
2.Operat opisowo- kartograficzny- zawierający uporządkowane komputerowe wydruki raportów podstawowych i pomocniczych oraz numeryczną mapę ewidencyjną.
Podstawowe raporty obrazujące dane ewidencyjne:
1) rejestr gruntów,
2) rejestr budynków,
3) rejestr lokali,
4) kartotekę budynków,
5) kartotekę lokali,
6) mapę ewidencyjną.
Pomocniczymi raportami tworzonymi na podstawie bazy danych ewidencyjnych są:
1) zestawienie gruntów,
2) wykaz gruntów,
3) wykaz budynków,
4) wykaz lokali,
5) skorowidz działek,
6) wykazy:
a) podmiotów ewidencyjnych,
b) osób, jednostek organizacyjnych i organów,
c) dzierżawców gruntów.
Metody obliczania powierzchni.
Ogólna powierzchnia obrębu
Pow. Kompleksów
Pow. działek
Pow. Użytków w działkach
Zaokrągla się do m².
Formy udostępniania danych ewidencyjnych.
Starosta udostępnia dane ewidencyjne w formie:
1) komputerowych wydruków mapy ewidencyjnej, rejestrów, kartotek, zestawień, wykazów i skorowidzów
2) wypisów z rejestrów i kartotek,
3) wyrysów z mapy ewidencyjnej,
4) plików komputerowych,
5) informacji przekazywanych ustnie i wizualnie.
Aktualizacja i modernizacja egib.
Aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych.
Źródłami danych ewidencyjnych niezbędnych do aktualizacji ewidencji są:
1) materiały i informacje zgromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym,
2) wyniki pomiarów fotogrametrycznych,
3) wyniki terenowych pomiarów geodezyjnych,
4) dane zawarte w innych ewidencjach i rejestrach, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: sądy, organy administracji publicznej oraz państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne,
5) dane zawarte w dokumentach udostępnionych przez zainteresowane osoby, organy i jednostki organizacyjne,
6) dane zawarte w dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej,
7) wyniki oględzin.
Modernizacja ewidencji to zespół działań technicznych, organizacyjnych i administracyjnych podejmowanych przez starostę w celu:
1) uzupełnienia bazy danych ewidencyjnych i utworzenia pełnego zakresu zbiorów danych ewidencyjnych zgodnie z wymogami rozporządzenia,
2) modyfikacji istniejących danych ewidencyjnych do wymagań określonych w rozporządzeniu,
3) poprawy funkcjonowania informatycznego systemu obsługującego bazę danych ewidencyjnych.
Nieruchomość a działka ewidencyjna.
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.
Jeśli chodzi o nieruchomość głównym kryterium jest kryterium podmiotowe. W skład 1 nieruchomości może wchodzić kilka działek ewidencyjnych, muszą być tylko wpisane do jednej Księgi Wieczystej.
W przypadku działki ewidencyjnej główne kryterium to kryterium przedmiotowe- grunt.
Prawa do nieruchomości uwidocznione w egib.
Prawo własności- jest najmocniejszym prawe rzeczowym:
-prawo do posiadania rzeczy,
-prawo do użytkowania rzeczy i pobierania pożytków,
-prawo do rozporządzania.
Władającym jest:
-użytkownik (ograniczone prawo rzeczowe- użytkowanie),
-użytkownik wieczysty (prawo użytkowania wieczystego),
-zarządca (trwały zarząd),
-państwowa osoba prawna, której SP powierzył w stosunku do swej nieruchomości wykonywanie prawa własności lub innego prawa rzeczowego,
-organ administracji publicznej, który gospodaruje zasobem nieruchomości SP lub
-użytkownik gruntu SP lub j.s.t. (ograniczone prawo rzeczowe- użytkowanie),
-dzierżawca (dzierżawa),
-posiadacz samoistny.
Treść KW.
KW zawiera 4 działy, z których:
1) pierwszy obejmuje oznaczenie nieruchomości oraz wpisy praw związanych z jej własnością,
2) drugi obejmuje wpisy dotyczące właściciela lub użytkownika wieczystego,
3) trzeci przeznaczony jest na wpisy dotyczące ograniczonych praw rzeczowych, z wyjątkiem hipotek, na wpisy ograniczeń w rozporządzaniu nieruchomością lub użytkowaniem wieczystym oraz na wpisy innych praw i roszczeń, z wyjątkiem roszczeń dotyczących hipotek.
4)czwarty przeznaczony jest na wpisy dotyczące hipotek.
Rozgraniczenie, cel, podstawa prawna, organ wykonujący.
Rozgraniczenie nieruchomości oznacza:
1)zbiór przepisów administracyjnego prawa formalnego, który służy urzędowemu wyznaczaniu granicy pomiędzy sąsiadującymi ze sobą nieruchomościami (w sensie formalno- prawnym),
2)czynności faktyczne uprawnionego geodety, które mają na celu ustalenie przebiegu granic nieruchomości, przez określenie położenia punktów i linii granicznych, utrwalenie tych punktów znakami granicznymi na gruncie oraz sporządzenie odpowiednich dokumentów (w sensie faktycznym).
Rozgraniczenie nieruchomości ma na celu ustalenie przebiegu ich granic przez określenie położenia punktów i linii granicznych, utrwalenie tych punktów znakami granicznymi na gruncie oraz sporządzenie odpowiednich dokumentów.
Podstawa prawna:
-Ust. z dn. 17.05.1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne- rozdział 6
-Rozporządzenie Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dn. 14.04.1999 r. w sprawie rozgraniczenia nieruchomości
(Dz. U. Nr 45 z dn. 20.05.1999 poz. 453)
Organ przeprowadzający rozgraniczenie: wójt, burmistrz, prezydent miasta.
Rozgraniczenie a wznowienie granic.
Rozgraniczenie nieruchomości- ma na celu ustalenie przebiegu ich granic przez określenie położenia punktów i linii granicznych, utrwalenie tych punktów znakami granicznymi na gruncie oraz sporządzenie odpowiednich dokumentów. Rozgraniczeniu podlegają, w miarę potrzeby, wszystkie albo niektóre granice określonej nieruchomości z przyległymi nieruchomościami lub innymi gruntami. Rozgraniczenia nieruchomości dokonują wójtowie, burmistrzowie, prezydenci miast (w wypadkach określonych w ustawie sądy) z urzędu lub na wniosek strony.
Wznowienie granic- ma ono miejsce wówczas, gdy granice między sąsiadującymi nieruchomościami zostały już wcześniej prawnie ustalone, czy to w toku wcześniejszego postępowania rozgraniczającego czy innego postępowania - na przykład podziałowego, wywłaszczenia, scaleniowego lub prawomocnego orzeczenia sądu. Wznowienie granic polega więc na odnalezieniu - na podstawie dowodów w postaci znaków i śladów granicznych oraz miarodajnych dokumentów - istniejącej i obowiązującej linii granicznej oraz zaznaczenie jej na gruncie stosownymi znakami granicznymi. Wznowienie granic jest zatem czynnością techniczną, a nie postępowaniem administracyjnym, i w odróżnieniu od niego nie dokonuje go organ administracji, tylko uprawniony geodeta na zlecenie właścicieli działek sąsiednich.
Podstawowa różnica zatem jest taka, że rozgraniczenie jest postępowaniem administracyjnym dokonywanym przez organ administracji, wznowienie granic jest jedynie czynnością techniczną dokonywaną przez uprawnionego geodetę.
Formy wszczęcia postępowania.
Wszczęcie rozgraniczenia następuje:
1)na wniosek,
2)z urzędu:
a) przy scaleniu gruntów,
b) jeżeli strona nie występuje z wnioskiem w tej sprawie, a za rozgraniczeniem nieruchomości przemawiają potrzeby gospodarki narodowej lub interes społeczny.
Dokument rozpoczynający postępowanie.
- Postanowienie o wszczęciu postępowania o rozgraniczenie nieruchomości,
- Postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie scalenia gruntów.
Rola geodety i czynności przy ustalaniu granic.
Dokumenty geodezyjne i prawne podstawą ustalenia granic.
Dokumenty stwierdzające stan prawny nieruchomości:
-odpisy z KW lub odpisy dokumentów znajdujących się w zbiorze dokumentów,
-wypisy aktów notarialnych,
-prawomocne orzeczenia sądu i ugody sądowe,
-ostateczne decyzje administracyjne.
2) Dokumenty określające położenie punktów granicznych i przebieg granic nieruchomości:
- dokumenty geodezyjne zawierające dane liczbowe do ustalenia przebiegu granic: szkice graniczne, protokoły graniczne, akty ugody, zarysy pomiarowe, szkice wyznaczenia granic działek.
Warunki granicy prawnej.
Granica prawna- powstaje w jednym z procesów geodezyjno- prawnych, takich jak:
-rozgraniczenie,
-podział,
-scalenie i wymiana gruntów,
-wywłaszczenie.
Warunek konieczny- wydana decyzja administracyjna lub (w zależności od tryby postępowania) orzeczenie sądowe, które legalizują jej przebieg.
Strony postępowania.
Kryteria ustalania granic.
Dokumenty spisywane w postępowaniu rozgraniczeniowym i ich treść.
Decyzje wydawane w postępowaniu.
Kiedy spisywany jest akt ugody.
Dokumentacja techniczna i rozgraniczeniowa.
Co to znaczy że rozgraniczenie jest postępowaniem jednoinstancyjnym.
Czy od decyzji o rozgraniczeniu można się odwołać.
Warunki jakie muszą być spełnione aby podzielić działkę rolną (oraz podać wyjątki).
Treść projektu podziału.
Do czego służy wykaz zmian gruntowych.
Do jakich raportów wprowadza się zmiany po podziałe.