Metodyka punktow wezlowych w realizacji systemu informatycznego, Informatyka, Studia dodać do folderów w PL


Projekt z przedmiotu:

Utrzymanie i rozwój systemów informacyjnych

Temat: Metodyka punktów węzłowych w realizacji systemu informatycznego - założenia metodyki punktów węzłowych

Wykonał:

Krzysztof Nagaś

II ZUMFI sem 4

Doświadczenia z projektów różnej wielkości, realizowane w różnych środowiskach oraz rosnąca złożoność i skala współczesnych przedsięwzięć zrodziły potrzebę usystematyzowania wiedzy dotyczącej zarządzania projektami niezależnie od obszaru ich realizacji. Wspólnota spraw związanych z zarządzaniem projektami realizowanymi w różnych obszarach aktywności stała się przesłanką powołania w 1969 roku Project Management Institute (PMI). Głównym celem instytutu jest zbieranie, analiza i uogólnianie doświadczeń w celu doskonalenia i popularyzacji metod realizacji projektów. W wyniku licznych dyskusji prowadzonej przez kolejne lata na konferencjach i w zespołach roboczych, ogólny zbiór zasad zarządzania projektami został skodyfikowany przez Project Management Insitute i wydany w postaci przewodnika. PMI traktuje zarządzanie projektami jako samodzielną profesję i w przewodniku zawiera podstawowe założenia dla wykonujących ten zawód. Projekt jest charakteryzowany jako działania, które:

Zarządzanie projektami, wg przewodnika PMI jest natomiast zastosowaną wiedzą, umiejętnościami, narzędziami i technikami wykorzystywanymi w procesie realizacji wymagań projektowych. Składa się na to umiejętne wykorzystanie tego w procesach:

W przewodniku PMI zarządzanie projektami jest postrzegane jako 9 obszarów aktywności:

Projekt jest unikatowym przedsięwzięciem. Pociąga za sobą pewną niepewność co do ostatecznego wyniku. Dla jej minimalizacji organizacje wykonujące projekt dzielą go na fazy w celu lepszego zarządzania i nadzoru nad wydatkami. Produkty wykonywane w kolejnych fazach stanowią całość składającą się na projekt realizowany w cyklu jego życia. Określa on działania jakie będą podejmowane na początku każdej fazy i co będzie jej wynikiem. Jeden z pierwszych dokładnych opisów cyklu życia systemu powstał w Departamencie Obrony USA, definiując kaskadowy cykl życia systemu. Opis ten modyfikowano w wyniku kolejnych doświadczeń. W tym cyklu życia wyróżniono 4 zasadnicze fazy. Pierwsza polega na wykonaniu studiów literaturowych, przedstawieniu różnorodnych koncepcji i wizji rozwiązania problemu z uwzględnieniem rozwoju technologii i aktualnymi możliwościami technologicznymi realizacji koncepcji. W wyniku dyskusji wybierana jest architektura systemu i technologia jego realizacji. Drugi etap to konstrukcja modelu, systemu integracji, redukcja ryzyka projektowego, wstępny test i demonstracja rozwiązania modelowego i możliwości realizacji. Kolejna faza to wykonanie przedstawionego modelu. Ostatnią fazą jest strojenie końcowe projektu i pielęgnacja systemu w trakcie eksploatacji użytkowej.

Zarówno pierwszy model cyklu życia oraz inne zaprezentowane w przewodniku PMI mają charakter kaskadowy. Każdy z nich w zależności od specyfiki obszaru realizacji projektu kładzie nacisk na inne aspekty cyklu życia systemu i uwypukla to w propozycji podziału prac projektowych.

Projekt jest kompozycją procesów, a proces jest określoną aktywnością przynoszącą założony rezultat. Procesy wykonywane w ramach projektu są realizowane przez uczestników tego projektu i generalnie możemy wyróżnić dwie ich kategorie:

Procesy zarządzania projektami można zgrupować w 5 kategorii:

Metodyką tworzenia systemu informatycznego nazywamy zdyscyplino­wane, wykorzystujące określony cykl życia systemu oraz najczęściej wspomagane narzędziami komputerowymi, podejście do procesu realizacji projektu informatycznego. Metodyki powstają w wyniku uogólnionych do­świadczeń zebranych przy realizacji wielu projektów informatycznych. Kon­kretna metodyka wykorzystuje te doświadczenia i ustanawia procedury, które dają większą szansę uzyskania sukcesu projektu. Oprzyrządowanie stanowi, sprawdzone w innych projektach, procedury postępowania, zasa­dy organizacji zespołu i prac projektowych, dokumenty i normy wypraco­wane we wcześniejszych projektach. Korzystanie z doświadczeń wcze­śniejszych projektów pozwala na unikanie błędów oraz powielanie dobrych wzorców postępowania i praktyk działania.

Metodyki powstają w wyniku kumulacji doświadczeń z wielu zrealizo­wanych projektów. Zarówno pozytywne jak i negatywne doświadczenia, analizowane przez wykonawców stanowią podstawę do decyzji przy pra­cach nad kolejnym projektem informatycznym. Opracowane procedury i miary pozwalają na lepsze szacowanie parametrów nowego projektu i podejmowanie lepszych decyzji w nowej sytuacji. Metodyka jest uzupeł­niana o nowe doświadczenia i żyje wraz z rozwojem firmy zbierającej do­świadczenia.

Były to uogólnione doświadczenia z realizacji systemów konkretnej branży, często wykorzystującej jednorodny sprzęt i oprogramowanie systemowe. Ambitne próby ujednolicenia podejmowały jednostki centralne funkcjonujące w in­formatyce lat ubiegłych, jak Zjednoczenie Informatyki, czy funkcjonujący w nim Ośrodek Badawczo-Rozwojowy informatyki. Opracowywano, publi­kowano i rozpowszechniano jednorodne standardy dokumentacyjne wytwa­rzanych systemów informatycznych. Prace te miały bardzo istotne znacze­nie na tym etapie rozwoju informatyki w kraju. Próby standaryzacji były dyskutowane i podejmowane przez środowiska naukowe, mające związki z praktykami realizacji systemów informatycznych. Przykładem takiej metodyki jest metodyka punktów węzłowych powstała w szczecińskim środowi­sku informatyków skupionych wokół ośrodka ZETO oraz uczelni szczeciń­skich. W pracach tych byli zaangażowani informatycy z innych regionów przez udział w licznych konferencjach i seminariach organizowanych w kolejnych latach.

Konkretne metodyki różnią się specyfiką realizowanych projektów. Specyfika ta to wielkość projektów, założenia specjalne, typ projektu (wy­twarzanie, adaptacja, wdrożenie), czy też specjalne uwarunkowania reali­zacji. Różnice między metodykami polegają też na stopniu wspomagania i konkretnych narzędziach wspomagających daną metodykę. Chociaż funkcjonuje wiele narzędzi uniwersalnych, które są wykorzystywane w wielu metodykach, konkretne metodyki mają własne oprzyrządowanie narzędziowe. Przykładem uniwersalnych narzędzi wspo­magających harmonogramowanie są liczne produkty wspomagające two­rzenie i śledzenie prac projektowych. Metodyki mogą być różnie klasyfiko­wane i grupowane, ale powinny spełniać następujące wymagania:

Przykładem metodyki wykorzystującej model kaskadowy może być metodyka punktów węzłowych, która przyjmując wszystkie cechy kaskado­wego postępowania proponuje uporządkowaną listę działań koniecznych przy realizacji typowego systemu informatycznego przetwarzania danych. Lista działań powiązanych zależnościami przyczynowo-skutkowymi może stanowić przewodnik dydaktyczny dla mniej doświad­czonych twórców systemów informatycznych w pełnym cyklu realizacji systemu informatycznego.

Metodyka punktów węzłowych koncentruje się na zakresie wykonywa­nych prac, czyli określone są działania odpowiadające na pytanie „co?", należy wykonać. Metodyka nie daje odpowiedzi na pytanie „jak?" należy dane prace wykonać. Sposób realizacji pozostaje indywidualną decyzją kierownika projektu, który wybiera najlepsze, w konkretnym przypadku, narzędzia realizacji prac. Takie podejście uniezależnia metodykę od roz­woju technologii wytwarzania, która dostarcza coraz to nowsze, wydajniej­sze narzędzia realizacji zadań określonych na liście prac. W konkretnym przypadku modyfikacji może ulec zaproponowana w metodyce lista zadań, ale łatwiej jest modyfikować istniejącą listę niż konstruować ją samemu od początku. Przedstawiona w metodyce lista działań jest powiązana zależno­ściami przyczynowo-skutkowymi, określając zalecany porządek realizacji. Sieć czynności do realizacji dodatkowo jest pogrupowana w kilka pozio­mów ogólności, co pozwala na wybór odpowiedniego poziomu szczegóło­wości, w zależności od szczebla zarządzania projektem. Głębokość de­kompozycji poszczególnych zadań zależy od konkretnego projektu, należy jedynie przestrzegać ogólnych zasad dekompozycji opisanych wcześniej. Nadmiarowość listy zadań nie zwalnia z obowiązku dogłębnej analizy kon­kretnego projektu i należy traktować ją jako pomocny wzorzec, który trzeba dostosować do konkretnych warunków realizowanego projektu.

Przedstawiony model określa kaskadę działań typową dla większości systemów informatycznych przetwarzania danych. W przypadku konkret­nego projektu informatycznego należy wybrać odpowiedni podzbiór czyn­ności koniecznych do realizacji w tym konkretnym przypadku. Może istnieć potrzeba poszerzenia listy na pewnych poziomach dekompozycji lub elimi­nacji wymienionych na liście prac. Konkretne decyzje, co do ostatecznego kształtu listy zadań podejmowane są w zespole wykonawczym. Metodyka określa związki między wymienionymi czynnościami, dodatkowo czynności te są uszczegółowione na kilku poziomach. Konkretny układ czynności mo­że być dowolnie rozszerzony lub ograniczony do niezbędnego zestawu działań. Konkretne prace wykonywane w ciągu działań pogrupowane zo­stały w punkty węzłowe, czyli takie zespoły czynności, które kończą się konkretnym produktem, odpowiednio dokumentowanym.

Walor praktyczny metodyki punktów węzłowych, stanowi sieć powiązań punktów węzłowych. Analiza sieci powiązań pozwala na odpowiednią, dla konkretnej sytuacji, organizację procesu realizacji również dla mniej do­świadczonych wykonawców. Określenie dla każdego punktu węzłowego listy poprzedników i następników pozwala na sprawną organizacje prac w związku z otwierającym się frontem prac, jak również ułatwia działania kontrolne w poszczególnych etapach realizacji. Analizując sieć zależności można jednoznacznie określić, jakie działania powinny być zakończone przed rozpoczęciem prac nad każdym z wymienionych punktów węzło­wych. Wiedza o zalecanej kolejności realizacji pozwala na prawidłową, z punktu widzenia technologii wytwarzania, organizację prac i optymalne wykorzystanie zasobów.

Zaproponowana przez twórców lista punktów węzłowych może być dalej dekomponowana, na kolejnych poziomach, bez obawy zaburzenia struktury całości.

Lista zadań to:

Kolejność realizacji poszczególnych prac w systemie informatycznym jest ustalana indywidualnie dla każdego systemu w zależności od konkret­nych warunków realizacji. Uwarunkowania realizacyjne i przyjęta taktyka wykonawcza decydują o tym, w jakiej kolejności wykonywane są prace. Taktyka realizacji musi jednak przestrzegać zależności technologicznych między poszczególnymi pracami. Dla realizacji konkretnych zadań potrzeb­ne są produkty innych prac i stąd powstaje konieczność wcześniejszego ich wykonania. Te związki technologiczne muszą być zachowane w procesie realizacji systemu informatycznego. Dla ułatwienia pracy zespołowi wyko­rzystującemu metodykę punktów węzłowych, wskazuje się związki techno­logiczne między zadaniami. Utworzona jest sieć działań, gdzie zadania powiązane są związkami przyczynowo-skutkowymi. Dla każdego zadania zostaje określony poprzednik i następnik wśród zadań z listy. W ten sposób powstaje sieć zależności określająca konieczną technologię realizacji prac zapisanych na liście.

Metodyka punktów węzłowych jest próbą strukturalizowania prac wy­konywanych w procesie realizacji typowego systemu przetwarzania da­nych. Metodyka punktów węzłowych koncentruje się jedynie na realizacji systemu informatycznego, całkowicie pomijając problemy organizacji ze­społu projektowego, komunikacji, zarządzania ryzykiem w projekcie, zmia­nami, czy innymi zagadnieniami istotnymi z punktu widzenia zarządzania projektem. W związku z tym należy to podejście traktować jako próbę opracowania metodyki, a nie pełnowartościową metodykę realizacji systemu informatycznego, ale zarazem obrazuje to skalę problemów, jakie stoją przed zespołami, które opracowują i utrzymują w stanie aktualnym inne metodyki realizacji systemów informatycznych.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Metodyka punktow wezlowych w realizacji systemu informatycznego
Metodyka punktow wezlowych w realizacji systemu informatycznego
ZINTEGROWANE SYSTEMY INFORMACYJNE, Studia Pwr, Semestr 1, Zintegrowane systeymy informatyczne - wykł
Zadania realizowane w systemach informacyjnych zarządzania cz2, 2
Zarys metodyki wspierajacej nauke projektowania systemow informacyjnych
2 Jakie szczegóły terenowe objęte krajowym systemem informacji o terenie zaliczamy do I grupy dokła
Rekord bibliograficzny, Studia INiB, Formaty danych w systemach informacyjno-wyszukiwawczych
pytanie4, wisisz, wydzial informatyki, studia zaoczne inzynierskie, statystyczne metody wspomagania
Opracowanie ekofizjograficzne, Studia - IŚ - materiały, Semestr 06, Systemy informacji przestrzennej
pytania swd z odpowiedziami mini, wisisz, wydzial informatyki, studia zaoczne inzynierskie, statysty
adresy ip, wisisz, wydzial informatyki, studia zaoczne inzynierskie, rozproszone systemy operacyjne
analiza systemu informatycznego biura pośrednictwa pracy, Pomoce naukowe, studia, informatyka
Opis tradycyjny dokumentów ciągłych - wzór, Studia INiB, Formaty danych w systemach informacyjno-wys
GIS-ściąga, studia ochrony środowiska, GIS Systemy Informacji Środowiskowych, GIS
systemy informatyczne w ekonomii, Pomoce naukowe, studia, informatyka

więcej podobnych podstron