Przychody państwa.
Przychody państwa owego czasu płynęły z dwóch głównych źródeł, mianowicie:
- z własnego majątku państwowego, który stanowiła ziemia uprawna i nieuprawna, jej bogactwa naturalne, stada bydła, trzody, stadniny koni, wreszcie rzesze niewolników, nadto tzw. regalia, czyli prawa skarbowe tego rodzaju jak prawo karczmy, targu, łowów, prawo bicia monety itp., przynoszące skarbowi znaczne zyski w postaci opłat lub tez produkcji bezpośredniej.
- z danin ludności, płaconych przeważnie w naturze, a więc w ziarnie, w żywym bydle, skórach, miodzie itp.
dministracja gospodarcza domen państwowych spoczywała w rękach włodarzy ziemskich, grodowych i najniższych, przełożonych nad poszczególnymi włościami i dworami książęcymi; oni także odbierali od ludności te daniny, które nie szły na utrzymanie grodów, podległemu kasztelanowi, lecz na zużycie osobiste księcia i jego dworu. Dochodami pieniężnymi, płynącymi z opłat targowych, ceł, karczem itp., administrowali mincerze, zarządzający mennica państwową i dostarczający księciu gotówki pieniężnej na żądanie. Łowiectwo podlegało łowczemu, górnictwo - podkomorzemu. Wszystkie te dochody, na równi z należnymi księciu daninami poddanych, były w jego rękach funduszem, którym dowolnie rozporządzał, czy to na uposażenie różnych urzędników, czy na obdarowanie instytucji kościelnych, czy wreszcie na osobiste potrzeby. Potęga materialna była silną podstawą władzy książęcej i przewagi nad społeczeństwem.