Kiedyś przed laty Chrystus przywołał

Ciebie do siebie i w zaufaniu

Przekazał misję głoszenia Słowa,

Mówił o krzyżu i pojednaniu…

Czy się wahałeś?… (Myślisz ze wstydem:

Trudno o swoim świecie zapomnieć…)

Lecz jednym słowem: „Już, Panie, idę!”

Definitywną dałeś odpowiedź.

Twoją radością jest głosić Boga,

Chrystusa łaski dawcą się stałeś.

I choć niełatwa kapłańska droga,

Ty się nie cofniesz, bo zaufałeś…

Chcemy Ci dzisiaj wyrazić dzięki

Za każde słowo, za rad niemało,

Że często z Twojej kapłańskiej ręki

Mogliśmy przyjąć Chrystusa Ciało.

Za te spotkania, gdy Chrystus wierny

Mówił Twym głosem i z Twym uśmiechem.

Za konfesjonał, skąd oczyszczeni

Mogliśmy odejść z nowym oddechem.

I za modlitwę tu przed ołtarzem,

O której pewnie Bóg wie najlepiej.

Niechaj wdzięczności naszej wyrazem

Będzie gorąca prośba za Ciebie.

Bądź sługą dobrym Chrystusa Pana!

Mów o Nim wszędzie, gdzie Cię postawi.

Gdy ciężko, przed Nim zginaj kolana,

A przez to siebie i innych zbawisz.

(14 czerwca 2004 r. - dla Izy Nosalewicz)

---