Kontynentalny model nadzoru korporacyjnego

Michał Polowy

[e-mail]

Nadzór korporacyjny

Nadzór korporacyjny

Nadzór korporacyjny (ang. corporate governance) - to instytucja w spółkach publicznych której zadaniem jest niezależna ocena, kontrola oraz wprowadzanie korekt w działaniezarządów. Podstawowym elementem nadzoru korporacyjnego jest rada nadzorcza.

Kontynentalny model nadzoru korporacyjnego

Kontynentalny model nadzoru korporacyjnego

System nadzoru i kontroli nad korporacją funkcjonującą w kontynentalnej Europie oraz w Japonii. Zwany też modelem wewnętrznym lub kontynentalno-japońskim.

Główne założenia modelu kontynentalnego

Główne założenia

Głównym założeniem tego systemu jest oparcie się na bankach, jako instytucjach, gdzie pozyskuje się kapitał na rozwój i inwestycje. Ze względu na płytkie i nieduże rynki finansowe, znaczenie finansowania poprzez emisję akcji i obligacji jest niewielkie.

Główne założenia cd.

System ten charakteryzuje się elastycznymi kontaktami pomiędzy inwestorami a menedżerami. Jest to konsekwencją częstego zjawiska posiadania przez banki i inne instytucje finansowe dużych (nierzadko kontrolnych) pakietów akcji spółek.

Główne założenia cd.

Właściciele instytucjonalni i indywidualni, poprzez wybór członków rad nadzorczych, aktywnie uczestniczą w sprawowaniu kontroli nad działaniami menedżerów.

Główne założenia cd.

Kontrola w modelu kontynentalnym sprawowana jest głównie wewnątrz spółki przez rady nadzorcze i działające wewnątrz nich komitety (audytu, wynagrodzeń, itd.). Mechanizmy zewnętrzne, takie jak na przykład rynek kapitałowy, są nieefektywne i ich rola jest niewielka.

Główne założenia cd.

Model kontynentalny kładzie nacisk na rozwój przedsiębiorstwa i jego długotrwałe efekty. Celem działania spółki jest tu przede wszystkim dobro spółki, dopiero później brane są pod uwagę interesy akcjonariuszy i innych zainteresowanych grup.

Najważniejsze cechy modelu kontynentalnego

Najważniejsze cechy modelu kontynentalnego

• Skoncentrowana własność akcji;

• Znaczne zaangażowanie banków w operacje spółki;

• Słaby rynek kontroli korporacji;

• Płytkie, niedostatecznie płynne rynki finansowe;

Najważniejsze cechy modelu kontynentalnego cd.

• Orientacja na stabilność i rozwój firmy;

• Niska przejrzystość rynku kapitałowego;

• Częste pomijanie interesów akcjonariuszy mniejszościowych;

• Rada nadzorcza jako wewnętrzny i efektywny mechanizm nadzoru;

Najważniejsze cechy modelu kontynentalnego cd.

• Szeroko postrzegany cel przedsiębiorstwa: rozwój, długookresowość;

• Duża rola banków w finansowaniu inwestycji;

• Miernikiem sukcesu przedsiębiorstwa jest satysfakcja zaangażowanych grup interesów.

Bibliografia

• M. Jerzemowska, Nadzór korporacyjny, wyd. PWE, Warszawa 2002, s. 65-86

• I. Koładkiewicz, Nadzór korporacyjny. Perspektywa międzynarodowa, wyd. Poltex, Warszawa 1999, s. 31-35

• Koźmiński K. Andrzej, Zarządzanie w warunkach niepewności, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2004