CZAS OTWIERANIA SIĘ NA ŚWIATŁOŚĆ

Rozważania na Adwent

Panie, oto my, w pierwszych dniach naszego oczekiwania. Jesteśmy jak wartownicy czekający niecierpliwie Tego, który ma nadejść. Daj nam siłę, byśmy nie zasnęli.

Nie tak łatwo wytrwać na czuwaniu. Czuwać to nie znaczy, mieć otwarte oczy, bo i tak można przepuścić szansę. Dzisiaj szansą człowieka jest przyjście Zbawiciela. Ważne jest, abyśmy nie zasnęli i żyli jak wartownik, jak ktoś kto żyje w oczekiwaniu na Tego, który przychodzi.

Panie w zagłębieniu rąk
Zapaliłem lampkę skromną i słabą.
Płomyk tli się zdany na łaskę podmuchów wiatru i zimna.
Trzymam go w drżących dłoniach.
Wiem, że jest nietrwały,
Jak i ci co go niosą, nietrwały jak ogień naszych postanowień,
Naszych obietnic i naszych przyjaźni, które zużywają się w żarnach codzienności.
Boże mój, uczyniłeś ze mnie nocnego stróża,
Który wyznacza w mrokach oczekiwania
Drogę światła wijącą się jak nieustająca nadzieja.
Gdybyś wiedział Boże mój, jak na Ciebie czekam.
Moje oczy słabną od patrzenia w niebo i błądzą czasem szukając horyzontu.
Ale wiem, że po drugiej stronie,

Ty również stoisz i czekasz.
Ty również wyruszasz w drogę,
Bo każde spotkanie jest drogą ku wzajemnemu poznaniu.
Tylko przybądź, mój Boże.

Otwórzmy się na Chrystusa - na Jego przyjście w chwili obecnej i w chwili ostatniej... Jezus mówi: "...bądźcie gotowi, bo w chwili, w której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie".

Czuwajmy, bo Chrystus przychodzi również i dzisiaj do nas w swoim słowie, we Mszy świętej, w modlitwie, w potrzebującym człowieku. Czuwajmy, abyśmy nie przeoczyli Jego przyjścia.

Nie mogę tego zobaczyć - mówimy,
I czasami chcemy, aby tak było.
Nie chcemy często zobaczyć ludzi, Panie,
Ponieważ inaczej myślą, wierzą i są inni niż my.
I tak staję się niewidomy. Jest tyle rzeczy, na które nie mam odwagi spojrzeć z bliska:
nędza innych, cierpienie.
Proszę Cię Panie przywróć mi wzrok.
Niech zawsze będę czuły na niedolę mych braci.
Wtedy inne będzie moje spojrzenie i przemieni się moje serce.

Ty kiedyś przyjdziesz...
Już przychodzisz...
I widzisz:
Każdą podaną szklankę wody...
Serce okazane bliźniemu...
Każdą łzę.
Panie, okaż mi swoje miłosierdzie.
Przyszedł do Ciebie przyjaciel.
Chciał porozmawiać
O wieczornej porze przyszedł zaproszony gość.
Przyszedł człowiek, aby załatwić sprawę...
Wśród wielu przyjść jedno będzie najważniejsze - przyjście Chrystusa.
Człowieku, czy jesteś gotowy, aby Go przyjąć?

Każdy z nas boi się ciemności, nie chce żyć w ciemności. Noc przeraża nas i czasem prosimy, aby zapalono światło. Wszyscy pragniemy żyć w świetle, pragniemy światła. Tym Światłem dla nas jest Chrystus.

Chrystus objawia się, przychodzi do nas, przynosi światło swojej nauki, sam będąc Światłością świata.

Prosimy Cię, Panie Jezu, obdarz nas swoim światłem, które rozjaśniłoby wszystkie dni naszego życia.

Potrzeba nam światła, abyśmy mogli iść naprzód
Ufni w przyszłość i abyśmy nie wpadli w pułapki
Zręcznie zastawione na drodze.
Potrzeba nam Światła, abyśmy wierzyli
Że nie zostaniemy opuszczeni
I abyśmy mogli rozróżnić ślady zostawione przez Boga.

Potrzeba nam Światła, abyśmy wybierali
z całą świadomością i pełną wolnością
Słowa, czyny i plany, które powstrzymują
Nadejście nocy, odsłaniają ją w jej mroczną czeluść.

Jezus Chrystus, który przyszedł i przychodzi nadal,
Jest światłem, które nie pozwala nam zasnąć,
Które rozświetla drogi wytyczone w sercu ciemności
i pobudza do życia nasze dusze i nasze zmęczone ciała.

A potrzeba nam Światła,
Które zmienia noc w dzień,
I sprawia, że jesteśmy gotowi,
Aby nieść pojednanie
Wszędzie tam, gdzie ludzi dzieli nienawiść i wojna;
Aby nasycić chlebem i miłością tych,
Którzy pragną sprawiedliwości,
Aby ofiarować miłość i szacunek
Tym, którzy doświadczają odrzucenia i pogardy;
Aby w każdej nocy rozpaczy zapalić światło
Nadziei i zwycięstwa życia.

Dla chrześcijan Adwent o tyle zakończy się narodzinami Boga, o ile będzie to faktycznie czas odpowiedzialnego przygotowania siebie do tej chwili.

Wspólnota chrześcijańska, pielgrzymujący Lud Boży, ma dawać przed światem świadectwo tego oczekiwania, zapowiadając nowe przyjście Pana, kiedy czas ustąpi miejsca wieczności.

W tym czasie zaangażowanego oczekiwania, towarzyszy nam i nas prowadzi przykład wiary Dziewicy Maryi. To Ona staje się dla nas wzorem obcowania z Bogiem w świętym skupieniu, milczeniu i czystości serca oraz przykładem miłości bliźniego.

Dzisiaj Maryja znów zachęca nas do uznania wartości obietnic opartych na Słowie Bożym i wzywa nas do przygotowania ducha na przyjście Pana.

Czas się zatrzymał
kiedy anioł dotknął Twego ramienia
I zaszeleścił w dostojnym ukłonie.

Wtedy powróciłaś z raju rozmyślań
Słowa proste
Gorące jak słońce w południowej porze
Wlewały się w Serce otwarte

Cisza wybrania
Goszcząc w Twoim Sercu
Odpowiedziała echem miłości

I zaniósł anioł "fiat" zbawienia
Najcenniejszą perłę historii
Przed oblicze Ojca

Pozostałaś w milczeniu
Na kolanach
Z Sercem rozkwitłym
Świeżym kwiatem rajskiej jabłoni.

Służebnica Pana dziwi się, że została wybrana, spośród tylu innych
Jest szczęśliwa z powodu zaufania, jakim Ją obdarzono.
Słucha sercem i rozumie to, co ukryte jest za słowami.
Gotowa jest do drogi, bo wie, że być wezwanym
To ruszać na odległe ścieżki w niebezpieczne okolice.

Ona przygotowuje się do służby
Tak jak my przygotowujemy się do miłości.
Zresztą to podobne, bo dla miłości narażamy własne życie!

Ona wie, że będzie miała szczęścia pod dostatkiem,
Ale wie również, że cierpienie przeszyje ją do głębi.
To jednak naturalne.
Kochanie i bycie kochanym ma taką cenę.
Maryja mówi: "Tak, Panie"
W ten sposób zaczynają się wszystkie historie miłości.

Przeżywamy wraz z Maryją ów czas adwentowego oczekiwania i prośmy Ją, żeby prowadziła nas na spotkanie z Panem.

W Maryi Słowo Boże przybiera ludzkie Ciało.
Aż do tego dnia Maryja Niepokalana żyła zwyczajnym życiem.

A dziś - Maryja Adwentu, Maryja - oczekująca Boga,
Maryja - jasna droga ludzi ku Bogu.

Maryja powtarza nam dzisiaj słowa Syna: nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.

"Pragniemy, by to nasze wołanie pokoleń i wieków zabrzmiało dzisiaj w naszych sercach ze szczególną mocą pełnej prawdy o człowieku i o Bogu... splątane drogi naszego życia pragniemy otworzyć z nową wrażliwością na przyjście Boga, który niespełna dwa tysiące lat temu zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego narodził się w Betlejem jako Człowiek z Maryi Dziewicy" (Jan Paweł II)

Adwent to nie tylko pamiątka, to także prawdziwe oczekiwanie na Zbawiciela. Pan Jezus urodził się w Betlejem tylko raz, a dzisiaj chce nieskończenie wiele razy rodzić się w sercach ludzi - przychodzić do nas w Komunii św.

Dlatego, co roku obchodzimy adwent, czekając na Boże Narodzenie. Tylko w sercu dobrym, przygotowanym, Pan Jezus może narodzić się. Pamiętajmy, że adwent to czas dobrych postanowień, umartwień, ale i radości, gorętszej modlitwy, rorat i pochylenia się nad Słowem Bożym. Adwent zwiastuje nam jeszcze jedną wspaniałą nowinę, że w przyszłości Jezus znowu do nas przyjdzie.

Czas szybko płynie, nawet jeśli noce są długie.
U kresu nocy czeka na nas Bóg.
Musimy przygotować się na to spotkanie.

Adwent - czuwanie, oczekiwanie na zejście
Tego, który się stanie pokojem, radością, szczęściem.

Adwent - czas mroku po którym światło błyśnie
i spłynie nam z obłoków na wielkie Boga przyjście -

Przeminie adwentowa noc oczekiwań, lęków
Ciałem stanie się Słowo na Matki Świętej ręku -

Adwent - to życie wśród zwątpień i nadziei,
że może o którymś świcie dotrzemy do Betlejem -

I spłynie na nas cisza, wielkie uspokojenie
bo wreszcie Bóg usłyszał gorące serc westchnienie

Po trudach i zawodach serce przed Bogiem klęknie
bo Adwent - to tęsknota za prawdą, dobrem, pięknem -

Adwent - to próba, życiowy egzamin -
Czy nam on się uda...
oto pytanie... -

1

---