Budowa spektrometru.

Spektrometr jest to urządzenie, które umożliwia dokładny pomiar kąta odchylenia promienia przez pryzmat lub inny układ optyczny. W zależności od konstrukcji spektrometr posiada części ruchome i nieruchome. W niektórych modelach nieruchome mogą być takie części, które w innym egzemplarzu są aktywne. Najczęściej można się spotkać ze spektrometrem, w którym kolimator i koło podziałowe są połączone na stałe z podstawą urządzenia. Natomiast stolik i luneta mogą się obracać naokoło tej samej osi, niezależnie od siebie. Niekiedy stolik oraz luneta mogą być unieruchomione względem koła podziałowego za pomocą dwóch śrubek zaciskowych. Aby uzyskać precyzyjne przesunięcia stolika i lunety używa się dwóch śrubek zwanych leniwkami. Luneta jest połączona z dwoma przesuniętymi względem siebie o 180^o noniuszami, których podziałki znajdują się obok podziałek koła podziałowego. Światło wychodzące z monochromatycznego źródła (np. płomień sodowy, lampa rtęciowa lub neonowa) trafia na szczelinę o regulowanej szerokości i wchodzi do rury kolimatora. Szczelina znajduje się w płaszczyźnie ogniskowej soczewki umieszczonej na końcu kolimatora. Soczewka ta zmienia rozbieżną wiązkę promieni wychodzących ze szczeliny na wiązkę równoległą. Wiązka ta może następnie wchodzić do lunety bezpośrednio lub po odchyleniu przez pryzmat ustawiony na stoliku spektrometru. W płaszczyźnie poziomej umieszczone jest koło podziałowe z podziałką liczoną w stopniach. Oś koła jest przedłużeniem osi stolika.

Tabela pomiarowa

δ0	α1	α2		δ1	δmin	η

---