Polska szkoła filmowa to nazwa nadana przez francuskich krytyków filmowych kierunkowi polskiego kina, rozwijającego się w latach 1955-1965. Nurt ten zaprowadził polskie kino na między narodowe festiwale. Filmy Wajdy, Munka czy Kawalerowicza stały się wizytówką naszego kina na świecie i zadecydowały o potwierdzeniu przez kulturę polską swojego miejsca w spuściźnie europejskiej. „Eksportowy towar”, jakim okazały się filmy młodych polskich twórców na przełomie lat 50. i 60. dwudziestego wieku do dziś stanowią najbardziej znaną kartę polskiej kinematografii i są wymieniane w światowych encyklopediach kina.

Reżyserzy, których zaliczamy obecnie do kierunku „Polska Szkoła Filmowa”, czerpali inspiracje z włoskiego neorealizmu w kinie, odwoływali się do własnych i zbiorowych doświadczeń z okresu II wojny światowej oraz do mitów romantycznych. W przeciwieństwie do obowiązującego w końcowym okresie stalinizmu nowi twórcy podkreślali indywidualizm jednostki - analizowali dogłębnie postawy swoich bohaterów, śledzili motywy ich postępowania, brali pod lupę ich emocje i uczucia, co we wczesnych latach w polskiej kinematografii było nie do pomyślenia.

Wśród badaczy kina nie ma zgodności co do daty pojawienia się nowego nurtu. Jedni za początek uznają debiut Wajdy - „Pokolenie”, adaptację powieści Bohdana Czeszki 1951 roku, jeszcze inni natomiast wskazują na „Cień” Jerzego Kawalerowicza czy też „Człowieka na torze” Andrzeja Munka. Obecnie przeważa opinia, że początek Polskiej Szkoły Filmowej należy datować na 18 kwietnia 1957 roku - tego dnia na ekrany polskich kin wszedł nakręcony w 1956 roku „Kanał” Andrzeja Wajdy.

Z historią tegoż kierunku polskiego kina ściśle związany jest Zespół Filmowy "Kadr", który zrzeszał ówczesnych najwybitniejszych reżyserów i scenarzystów.

A do czołowych reżyserów polskiej szkoły filmowej należeli:

* Wojciech Jerzy Has

* Jerzy Kawalerowicz (założyciel i kierownik artystyczny "Kadru")

* Tadeusz Konwicki (kierownik literacki "Kadru")

* Kazimierz Kutz

* Stanisław Lenartowicz

* Andrzej Munk

* Czesław Petelski

* Stanisław Różewicz

* Andrzej Wajda

* Jerzy Zarzycki

Z polską szkołą filmową związanych było też wielu pisarzy i scenarzystów:

* Jerzy Andrzejewski

* Kazimierz Brandys

* Stanisław Dygat

* Kornel Filipowicz

* Józef Hen

* Marek Hłasko

* Tadeusz Konwicki

* Sławomir Mrożek

* Jeremi Przybora

* Tadeusz Różewicz

* Jerzy Stefan Stawiński

* Jerzy Zawieyski

Do najważniejszych filmów fabularnych polskiej szkoły filmowej zaliczamy:

* Kanał (1956) - reż. Andrzej Wajda

* Człowiek na torze (1956) - reż. Andrzej Munk

* Cień (1956) - reż. Jerzy Kawalerowicz

* Zimowy zmierzch (1956) - reż. Stanisław Lenartowicz

* Eroica (1957) - reż. Andrzej Munk

* Zagubione uczucia (1957) - reż. Jerzy Zarzycki

* Prawdziwy koniec wielkiej wojny (1957) - reż. Jerzy Kawalerowicz

* Popiół i diament (1958) - reż. Andrzej Wajda

* Ostatni dzień lata (1958) - reż. Tadeusz Konwicki

* Krzyż walecznych (1958) - reż. Kazimierz Kutz

* Pożegnania (1958) - reż. Wojciech Jerzy Has

* Baza ludzi umarłych (1958) - reż. Czesław Petelski

* Pociąg (1959) - reż. Jerzy Kawalerowicz

* Lotna (1959) - reż. Andrzej Wajda

* Zezowate szczęście (1960) - reż. Andrzej Munk

* Nikt nie woła (1960) - reż. Kazimierz Kutz

* Świadectwo urodzenia (1961) - reż. Stanisław Różewicz

* Zaduszki (1961) - reż. Tadeusz Konwicki

* Ludzie z pociągu (1961) - reż. Kazimierz Kutz

* Jak być kochaną (1962) - reż. Wojciech Jerzy Has

* Pasażerka (1963) - reż. Andrzej Munk

* Salto (1965) - reż. Tadeusz Konwicki

---