Spotkanie 8 i 9.
Erikson.
INTYMNOŚĆ A IZOLACJA.
Siła nabyta w każdej fazie poddawana jest próbie przez konieczność przekraczania tej fazy w taki sposób, by jednostka potrafiła wykorzystać stwarzane jej przez następną fazę szanse na osiągnięcie czegoś, co w poprzedniej wydawało się ogromnie cenne i łatwe do utracenia.
Człowiek jest przygotowany do intymności - jest zdolny zaangażować się w konkretne związki i wspólnoty oraz rozwinąć w sobie etyczną siłę.
Unikanie doświadczeń z powodu lęku przed utratą ego może prowadzić do poczucia głębokiej IZOLACJI, a w konsekwencji do zamknięcia się w sobie.
Niebezpieczeństwem - związki intymne, konkurencyjne i wojownicze nawiązuje się Z i PRZECIWKO tym samym ludziom.
Wszystko zaczyna podlegać ZMYSŁOWI ETYCZNEMU, które jest oznaką dorosłości.
Dopiero teraz może się w pełni rozwinąć PRAWDZIWY GENITALIOM, albowiem życie seksualne w okresie poprzedzającym nowy rodzaj związków ma w większości charakter poszukująco - tożsamościowy lub jest zdominowane przez dążenia falliczne bądź waginalne, które z życia płciowego czynią coś w rodzaju walki genitalnej.
Niebezpieczeństwem - izolacja - unikanie kontaktów, które prowadzą do intymności.
KREATYWNOŚĆ A STAGNACJA.
KREATYWNOŚĆ to przede wszystkim troska o powołanie i wychowanie następnego pokolenia (produktywność, twórczość).
Twórczość stanowi istotną fazę w harmonogramie rozwoju zarówno psychoseksualnego, jak i psychospołecznego (jeżeli nie - regresja do pseudointymności, poczucie stagnacji oraz osobistego zubożenia).
INTEGRALNOŚĆ EGO A ROZPACZ.
INTEGRALNOŚĆ EGO jest to
Utwierdzenie się ego w skłonności do porządku i sensu
Ponadnarcystyczna miłość do człowieczego ego - nie do jednostkowej jaźni - jako doświadczenie, które przekazuje porządek świata i poczucie duchowości
Akceptacja swojego jedynego życia jako czegoś, co musiało się dokonać i jako takie nie dopuszcza żadnych substytutów
Akceptacja - miłość rodziców przybiera inny kształt braterstwo
Dzięki temu - śmierć zostaje pozbawiona swego żądła.
Brak lub utrata integralności ego daje się rozpoznać przez lęk przed śmiercią.
Konflikty dziecięce stają się twórcze tylko wówczas, gdy otrzymują zdecydowane wpsarcie ze strony instytucji kultury za pośrednictwem ich reprezentantów z klas przywódczych.
Aby osiągnąć integralność ego lub choćby zbliżyć się do niej, jednostka musi wiedzieć, jak stać się zwolennikiem posiadaczy wzorców, którzy są przedstawicielami religii i polityki, systemu ekonomicznego i technologii, arystokracji, sztuki i nauki. Dlatego integralność ego implikuje integrację emocjonalną, która umożliwia uczestnictwo w stowarzyszeniach oraz przyjęcie odpowiedzialności związanej z przywództwem.
„Dzieci zdrowe nie będą się bać życia, jeśli ich rodzice osiągnęli na tyle dużą integralność, by nie bać się śmierci”.
1