Pielęgniarstwo psychiatryczne - 20 pytań, WERSJA DLA STUDENTÓW

1. Wybierz prawdziwe twierdzenie dotyczące samobójstw/ samobójcy:

1. samobójstwo częściej popełniają osoby należące do wyższych klas społecznych;

2. poprawa samopoczucia po okresie kryzysu oznacza koniec ryzyka popełnienia samobójstwa;

3. kobiety częściej, niż mężczyźni podejmują próby samobójcze;

4. samobójca zawsze chce odebrać sobie życie.

2. Błędem w kontaktach z pacjentem nie są:

1. pocieszanie, uspokajanie i wspieranie emocjonalne pacjenta;

2. aktywne słuchanie i unikanie własnych interpretacji tego, co mówi pacjent;

3. ocenianie i krytykowanie zachowań pacjenta;

4. odpowiedzi a i b są prawidłowe.

3. W kontakcie z osobą agresywną należy:

1. utrzymywać krótkotrwały kontakt wzrokowy

2. działać w pojedynkę gdyż jest to bezpieczne dla pacjenta

3. mówić głośno i kilka razy powtarzać wypowiedź żeby pacjent na pewno rozumiał

4. nie poprzedzać swoich działań informacją objaśniającą kierowaną do pacjenta

4. W stosunku do wypowiadanych treści urojeniowych nie powinno się:

1. zaprzeczać im

2. słownie wyrażać wątpliwość

3. urealniać

4. oceniać towarzyszący im stan psychiczny pacjenta

5. Urealniając sytuację pacjenta, który doświadcza omamów słuchowych imperatywnych należy pamiętać o:

1. lęku, który towarzyszy zaburzeniom spostrzegania

2. braku krytycyzmu wobec omamów

3. uleganiu nakazom, które słyszy pacjent

4. wszystkie powyższe prawidłowe

6. Chory z urojeniami otrucia twierdzi, że w jego zupie jest trucizna, jedno z działań pielęgniarki jest niewłaściwe

1. tłumaczenie choremu, że się myli

2. pozwolenie choremu na wybór innej porcji

3. rozdzielanie porcji dla wszystkich pacjentów przy danym chorym

4. pozwolenie na zjedzenie tylko II dania

7. Właściwe postępowanie pielęgniarki wobec pacjenta po zabiegu EW nie obejmuje

1. obserwacji pacjenta

2. przeciwdziałania nudnościom i wymiotom

3. uruchamiania pacjenta bezpośrednio po zabiegu

4. przeciwdziałania bólom głowy

8. W początkowej fazie leczenia szpitalnego pacjenta uzależnionego od alkoholu:

1. już w pierwszym dniu stosujemy psychoterapię

2. niwelujemy objawy somatyczne uzależnienia

3. nie podajemy leków uspokajających ponieważ mogą zaostrzyć stan chorego

4. w zespole abstynencyjnym osobie leczonej „z postanowienia sądowego” nie podajemy leków

9. Nieprawidłowym działaniem w postępowaniu wobec chorej na anoreksję jest:

1. stała obserwacja chorych, szczególnie w czasie i po posiłku

2. stosowanie od początku terapii wysokokalorycznej diety

3. współpraca z rodziną

4. edukacja na temat choroby

10. Jednym z podstawowych problemów pielęgnacyjnych rozpoznawanych u chorych na depresję jest:

1. przejawianie zachowań agresywnych

2. trudności w wykonywaniu codziennych czynności

3. bezsenność wynikająca z braku potrzeby snu

4. niekontrolowana rozrzutność chorego

11. Jedna z propozycji działań opiekuńczych wobec chorego z otępieniem jest niewłaściwa:

1. z otoczenia chorego nie usuwać żadnych zbędnych przedmiotów, nawet za jego wiedzą

2. zachęcać do samodzielności i udziału w zajęciach, podtrzymywać poczucie przydatności poprzez powierzanie drobnych obowiązków

3. utrzymywać niewerbalny kontakt z pacjentem

4. dbać o wygląd zewnętrzny pacjenta

12. Przymus bezpośredni zastosujesz jeżeli nie ma lekarza, w przypadku gdy pacjent:

1. krzyczy w nocy

2. błąka się po korytarzu

3. niszczy sprzęt i grozi, że kogoś zabije

4. we wszystkich powyższych przypadkach

13. Zgodnie z Rozporządzeniem do Ustawy o Ochronie Zdrowia Psychicznego stan osoby unieruchomionej lub izolowanej pielęgniarka kontroluje:

1. nie rzadziej niż co 15 minut

2. nie rzadziej niż co 30 minut

3. nie rzadziej niż co 45 minut

4. nie rzadziej niż co 1 godzinę

14. Wobec chorego z lękiem nie podejmiesz działań zmierzających do:

1. rozładowaniu lęku przez obecność przy chorym i życzliwość

2. wyperswadowania lęku i przekonania pacjenta, że zagrożenie nie istnieje

3. podjęcia przez niego większej aktywności i udziału w zajęciach psychoterapeutycznych

4. nauczania radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych i przerywania napadów lęku

15. Jedno z działań wobec pacjenta agresywnego jest niewłaściwe:

1. nawiązać rozmowę i samodzielnie rozwiązać problemy chorego

2. nie zbliżać się do pacjenta z rękami w kieszeni

3. zachować przynajmniej 2 metrowy dystans fizyczny

4. uzyskać informacje o przyczynach zachowania agresywnego

16. Najlepsze efekty terapeutyczne wobec uzależnionego od alkoholu pielęgniarka osiągnie:

1. okazywaniem litości i współczucia z powodu nałogu

2. wytykaniem błędnego postępowania dla zmobilizowana chorego

3. osobistą przyjaźnią w celu uspołeczniania pacjenta

4. wykazaniem umiejętności zmotywowania i dowartościowania

17. Ryzyko popełnienia samobójstwa jest najwyższe:

1. w zespołach depresyjnych

2. zaburzeniach osobowości

3. zespołach otępiennych

4. nie ma istotnych różnic

18. Opiekujesz się chorym w ciężkim stanie majaczeniowym, Twoje postępowanie nie jest właściwe kiedy:

1. uspokajasz chorego

2. delikatnie oświetlasz pokój w nocy

3. często prosisz koleżanki o zastępstwo przy łóżku pacjenta

4. urealniasz mu jego sytuację

19. Sprawując opiekę nad nieufnym i podejrzliwym pacjentem z urojeniami:

1. udowodnisz mu niedorzeczność urojeń

2. poinformujesz pacjenta, ze nie chcesz słyszeć o jego objawach

3. przedstawisz własny punkt widzenia

4. zapewnisz o rewelacyjnej skuteczności leków i obiecasz poprawę stanu zdrowia

20. Wobec pacjenta z ciężką depresją:

1. podejmujesz codzienne namawianie, by „wziął się w garść”

2. dodajesz mu wiary w cudowne uzdrowienie

3. zachęcasz do regularnego brania leków

4. wszystkie odpowiedzi właściwe

Literatura:

1. Badura-Madej, W., Dobrzyńska - Masterhazy, a. (1999). Interwencja Kryzysowa w przypadku zachowań samobójczych. (w:) W. Badura-Madej (red). Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej. Katowice: Biblioteka Pracownika Socjalnego.

2. Bilikiewicz A., Pużyński S., Robakowski J., Wiórka J.: Psychiatria. Urban & Partner, Wrocław 2002.

3. Bilikiewicz A.: Psychiatria. PZWL, Warszawa, 2004.

4. Cameron A.D..: Psychiatria. Urban & Partner, Wrocław, 2005.

5. Grzywa A. Omamy i urojenia. Urban&Partner. Wrocław, 2000.

6. Heitzman J. (red): Psychiatria. PZWL, Warszawa 2007.

7. Jedliński, K. (1992). Jak rozmawiać z tymi, którzy stracili nadzieję. Warszawa: Wyd. INTRA;

8. Krzyżowski J., Miller L., Wand T. Stany nagłe w psychiatrii. Medyk. Warszawa, 2008,

9. O'Connor, R.; Sheehy N. (2003). Zrozumieć samobójcę. Gdańsk: GWP.

10. Piątek, J. (1999). Symptomatologia i analiza kryzysu. (w.): W. Badura-Madej (red). Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej. Katowice: Biblioteka Pracownika Socjalnego

11. Ugniewska C.: Pielęgniarstwo Psychiatryczne i neurologiczne. PZWL Warszawa.

12. Wciórka J. (red.): Psychiatria praktyczna dla lekarza rodzinnego. Warszawa, IPN, 1992.

13. Wilczek-Rużyczka E.(red): Podstawy pielęgniarstwa psychiatrycznego. Czelej, Lublin 2007.

---